...:::Beyaz Yaka için Yatırım Koçluğu...:::

Bence özel okul gereklilik sırası...Üniversite-ortaokul-ilkokul-lise.

i-) ilkokul iyi tek bir öğretmen demek...fiziksel şartlar vs var bir de...özellkle ilkokul için iyi bir devlet okulu--öğretmen bulma şansı çok daha yüksek.

ii-) ortaokul iyi bir devlet lisesi kazanmak için kritik..iyi bir dil eğitimi de ortaokulda alınıyor..hazırlık sınıfı artık ortaokulda...

iii-) herşey sonuçta iyi bir üniversite eğitimi almak için...dolayısıyla x kasabasında, saçma sapan bir mühendislik eğitimi alacağına...aynı puana, kadir has ya da yeditepe de orta halli bir mühendislik eğitimi alınabilir...ya da marmara da orta halli bir devlet ünisi yerine, sabancı-koç-bilkent gibi kendini ispatlamış bir üniye gidilebilir.

şu an tüm saçma sapan kararlara rağmen...en iyi 100 lise arasına, eğitim kalitesi açısından, yarıdan fazla devlet lisesi girebilir...bu nedenle lise bana paralı eğitimin önemi açısından en az önemli olan kısım olarak görünüyor.

bu arada şunu da vurgalayayım tekrar..özel okula verilen ücret karşılığı alınan fayda marjinal olarak çok azalıyor...azalan verim eğrisi diye bir şey vardır iktisatta, özel okullarda çok güzel örneğini görürürüz bu durumun.

sözlükteki o yazıyı ben yazmıştım, dermişim:) şaka bir yana aklın yolu bir...pek çok maddeye katılıyor ve bizzat uyguluyorum zaten...yazı uzun en beğendiğim maddeler aşağıda:)

3.) bir yanda 25-40 yaslari arasi disini sikip sonra ozgurluk ilan ederek hayatini yasamak var. diger yanda savurganlik yaparak 65-70 yasina kadar, belki olene kadar kole gibi calisarak mutsuz olmak var. hangisi kulaga daha hos geliyor? bu tabi ki sizin seciminiz.

4.) bir sure sonra para biriktirme aktivitesinin kendisi bile zevkli gelmeye basliyor ve sanki hayat bir bilgisayar oyunuymus, biriktirdiginiz veya tasarruf ettiginiz paralar da kazandiginiz puanlarmis gibi geliyor. emekliligine 30-40 yil kalan birine emeklilik sonsuz otedeymis gibi gelir ve hicbir motivasyon vermez. emekliligi 5-10 yil otede olan insanlar da daha motivasyonlu olurlar cunku cok yakinda ozgurluklerini ilan edeceklerdir.

5.) kisa bir kariyere sahip olmak insani sacma sapan bir cok hirstan arindiriyor. onceki calistigim asiri kurumsal sirkette calisanlara "10 yillik kariyer planlari" yapiliyordu. ben de kariyerimin ancak o kadar uzun olacagini tahmin ettigim icin bu tur hirslara kapilmiyordum ve hala kapilmiyorum. su asamada isyerinde yukselip yukselmemek gram umurumda degil ve cogu insanin yasadigi isyeri stresleri benim yanimdan bile gecmiyor.

6.) gunumuzde insanlar eski gunlere gore cok daha uzun yasiyor. eskiden insanlar 40 yasinda vefat edermis ama bugun ortalama bir insan omru 80 seneye dayandi ve gelisen tip ve teknolojiyle beraber bunun giderek de artmasi bekleniyor. ben 50 yil sonra 80 yasima geldigimde ortalama insan omru 100 yili gecmis olacak. o zamana emeklilik yasi da 75-80'i gecmis olur. boyle bakinca 40 yasinda emekli olma fikri hic de kotu degil. zaten 40'lar eskinin 30'lari gibi derler (40s are the new 30s).


2.) ya hic evlenmeyin ya da sadece bir kere evlenin (soylemesi kolay tabi). her evlenip bosanmada masraflariniz ve borclariniz katlanarak artacaktir. erken emeklilik ve finansal ozgurluk konusunda israrciysaniz sizinle ayni fikirde olan bir es secin. esinizi iyi secmezseniz ve bu konuda ayni fikirde olmayan biriyle hayatinizi birlestirirseniz bir yandan siz para biriktirmeye calisirken ote yandan diger taraf parayi har vurup harman savurur.

Bence en büyük yatırımımız çocuklarımız, vatana, millete, ailesine hayırlı bir evlat yetiştirebilmişsek bunun huzuru ve mutluluğu hiçbirşey ile kıyaslanamaz.

Orta sınıf insanlar için yüksek öğrenim hariç özel okul bencede gereksiz masraf, artık ilçelerde bile çok yüksek puanlı fen liseleri var ve bence başarının en büyük özelliği zeki ve çalışkan öğrencilerin bir arada olması. Hocalar çok süper olmasa bile zeki öğrenciler arasında ki rekabet başarıyı getiriyor.

Yabancı dili anadil seviyesinde konuşabilmek için ise yurtdışı eğitim şart gibi gözüküyor. İlk-orta-lise için yapılacak masraf yerine yurtdışına üniversiteye göndermek fiyat/fayda açısından çok daha mantıklı.

* Çocuğunuz Robert Kolejini yada Alman/Fransız Liseleri kazanacak kapasitedir, sizin de imkanınız vardır. Bu başka tabi, ben genelleme yapıyorum.

cok güzel bir topik olmuş,elinize saglık..zevkle takip edeceğim.

Alıntı:

---

Originally Posted by syılmaz

Bence en büyük yatırımımız çocuklarımız, vatana, millete, ailesine hayırlı bir evlat yetiştirebilmişsek bunun huzuru ve mutluluğu hiçbirşey ile kıyaslanamaz.

Orta sınıf insanlar için yüksek öğrenim hariç özel okul bencede gereksiz masraf, artık ilçelerde bile çok yüksek puanlı fen liseleri var ve bence başarının en büyük özelliği zeki ve çalışkan öğrencilerin bir arada olması. Hocalar çok süper olmasa bile zeki öğrenciler arasında ki rekabet başarıyı getiriyor.

Yabancı dili anadil seviyesinde konuşabilmek için ise yurtdışı eğitim şart gibi gözüküyor. İlk-orta-lise için yapılacak masraf yerine yurtdışına üniversiteye göndermek fiyat/fayda açısından çok daha mantıklı.

* Çocuğunuz Robert Kolejini yada Alman/Fransız Liseleri kazanacak kapasitedir, sizin de imkanınız vardır. Bu başka tabi, ben genelleme yapıyorum.

---

temelde bu görüşteyim..ancak özel bazı durumlar olabiliyor...oğlumun bir kulağında işitme zayıflı var ve cihaz kullanıyor...ilkokula başlayacağı sırada mahallemizdeki tek ilkokul imamhatip e çevrildi...oğlum başka bir mahalleye servisle gidecek ve kalabalık sınıflar nedeniyle (30-40 kişi), işitme sorunu da eklenince belki de temel eğitimde çok zorlanacaktı...mahallemizdeki özel okula gönderdim mecburen, 20 kişilik sınıf..çocuklar ve aileleri de nispeten daha anlayışlı ve eğitimli...cihaz da çok sorun olmadı, çocuğum da çok sorun yapmadı...okulda da başarılı oldu, ortaokul için burs filan da kazandı.

yani şartları değerlendirmek lazım...normalde ilkokul da özel okul düşünmezken böyle bir karar aldım...şimdi çocuğumdaki gelişimi, okulu ve derslerine olan sevgisini görünce iyi ki bu kararı almışım diyorum.

Alıntı:

---

Originally Posted by Cautionary

Bence özel okul gereklilik sırası...Üniversite-ortaokul-ilkokul-lise.

i-) ilkokul iyi tek bir öğretmen demek...fiziksel şartlar vs var bir de...özellkle ilkokul için iyi bir devlet okulu--öğretmen bulma şansı çok daha yüksek.

ii-) ortaokul iyi bir devlet lisesi kazanmak için kritik..iyi bir dil eğitimi de ortaokulda alınıyor..hazırlık sınıfı artık ortaokulda...

iii-) herşey sonuçta iyi bir üniversite eğitimi almak için...dolayısıyla x kasabasında, saçma sapan bir mühendislik eğitimi alacağına...aynı puana, kadir has ya da yeditepe de orta halli bir mühendislik eğitimi alınabilir...ya da marmara da orta halli bir devlet ünisi yerine, sabancı-koç-bilkent gibi kendini ispatlamış bir üniye gidilebilir.

şu an tüm saçma sapan kararlara rağmen...en iyi 100 lise arasına, eğitim kalitesi açısından, yarıdan fazla devlet lisesi girebilir...bu nedenle lise bana paralı eğitimin önemi açısından en az önemli olan kısım olarak görünüyor.

bu arada şunu da vurgalayayım tekrar..özel okula verilen ücret karşılığı alınan fayda marjinal olarak çok azalıyor...azalan verim eğrisi diye bir şey vardır iktisatta, özel okullarda çok güzel örneğini görürürüz bu durumun.

---

Katılıyorum.
Özel okula yatırım üniversite için yapılmalı. Bu güne kadar asla ilköğretim ve lise de özel okul düşünmedim çocuklarım için. Gönderen arkadaşlarımın genel argümanı yabancı dil. Mezuniyetlerinde sonuca bakıyorum hayal kırıklığı. Bu nedenle de bu yıl TEOG sonucunda Lise 9. sınıfa başlayacak kızıma devlet okulu tercihi yaptık. Kızım ortlamanın hafif üzerinde %5 lik dilim içinde bulunduğundan, çevremizdeki "iyi" olarak kabul gören bir anadolu lisesine kayıt hakkı doğdu. Pazartesi günü kesin kayıt için çocuğum ile birlikte okula gittiğimizde, eğitim ortamını hiç beğenmedik. Aklımızda olmamasına rağmen dün kızıma %75 burs tanımlayan Türkiye genelinde yaygın bir Özel Lise ye kayıt ettirdik. İlk ve Ortaokul aile ilgisi v.s. ile halledilebilir ancak genel olarak Liseler benim gördüğüm gibi ise (ki benim gördüğüm iyi kabul edilen bir tanesi) özele yönenilmeli diye düşünüyorum artık.

Okul ve eğitim konusu biraz daha kişinin şartlarına göre değişkenlik gösteren bir konu. Ülkedeki eğitim seviyesi gittikçe kalite anlamında düşüyor. Geçenlerde yapılan araştırmalarda, çocuklarımızın, sanıyorum 50 ülke idi, hemen her konuda sonlarda yer aldığı bilgisi paylaşıldı. İşin en hazin yanı, çocuklarımızın kendi ana dilinde okuduğunu anlamada da 45-46. sıralarda olması. Yani çocuklarımız kendi ana dilinde okuduğunu anlayacak bir eğitime sahip değil.

Her çocuğun Fen Lisesi kazanabilecek kapasitesi elbette yok.
Bu durumda ne yapalım, çocuğum Fen Lisesini kazanamıyorsa, İmam Hatip'e ben göndermek istemiyorsam ve devletin okullarında 50 ülke arasında hep sonlarda çocuk yetiştirildiğinide biliyorsam, çocuğumu bile bile lades deyip ateşemi atayım.

Bazen gerçekler, düşüncelerle örtüşmüyor. Ülkedeki eğitim konusu, ben çocuğu özel okula göndermem demekle çözülecek bir durumda değil.

Ayrıca ülkedeki sosyo-ekonomik dağılım o kdar çeşitliki, kaçımız devletin okuluna gönderipte çocuğun bu sosyo-ekonomik ve kültürel farklılıklardan etkilenmeyeceği ni düşünebiliriz acaba. Burası , İsveç'te herkesin belli bir kültür ve ekonomiye sahip olduğu bir sosyal devlet ve toplum değil ki. Uçurumlar var arada, ailer ve bireylerin.

Kaçınız bir aşiret reisinin veya mafya babasının veya başkaca bir dallamanın çocuğu ile çocuğunuzun yanyana olmasını kabul edebileceksiniz. Yada İstanbul'da okul önlerinde uyuşturucu trafiğine acaba çocuğum maruz kalırmı kaygısı yaşamayacaksınız?

Hayattaki en büyük yatırım, çocuğa yapılan yatırımdır. Önce, kendi rızası ile değil biz istediğimiz için dünyada olan o çocuğa gerekli ve hakettiği eğitimi imkanlarımız ölçüsünde sağlamak zorundayız. 1 tane daha ev alacağım, dükkan almalıyım, temettü hissesine yoğunlaşayım diye çocuğu gücünüz varken olması gerekenin en iyisine göndermezseniz olmaz.

Keşke eğitim sistemimiz bize bu olanağı sağlasada, bu konuşmalara gerek kalmasa.
Sonra siz temettü hissesi ile yaşlılığınızı geçirirken, eğer o çocuk başınıza bela olmamışsa, kendi akran ve yaşıtları sizin zamanında ona sağlamadığınız eğitimle iyi yerlerdeyken kendisi sadece, eğer iyi bir evlatsa, yutkunur değilse size küfreder durur. Dahada kötüsü başınıza bela olur o temettü gelirinin sıcaklığı ile ılık ılık yaşamayı umduğunuz yaşlılık devrenizi size zehir eder. Zaten hakkaniyetli bir insan, çocuk kendine zehir etmese bile kendi buna ölene kadar hayıflanır.

Alıntı:

---

Originally Posted by ctugrul

Bu sisteme 2009 Yılı Ağustos ayın da girmiştim. Tam 8 sene olmuş. Şu an %96 getirisi var. Yani yatırdığım 100 TL 196 TL olmuş!
Tabi vadeye 8 sene diye bakmamak lazım. O şekilde bakarsak kabaca yıllık %12 getiri olmuş diyebiliriz. Ama bu hesaplama şekli yanlış olur.

Çünkü, bu 100TL sekiz sene önce bir anda sisteme konan bir para değil. Bu yüz TL 96 ayda biriken para. Eğer aylık eşit oranda para yatırdıysam getiri hesabını 48. aydan itibaren yapmalıyım.

Yok eğer paranın her sene enflasyon karşısında %10 kaybettiğini düşünürsek ve öyle hesap yaparsak 41,5 ay hadi diyelim 42. aydan hesap yapmamız lazım. (Sistemde 8 senede 100TL oluşturabilmem için ilk sene 0,7TL aylık para yatırmam lazım 12 ay boyunca. Sonraki sene 0,77, sonra 0,86 ve 0,96 - 1,06 -1,18-1,32-1,465TL olarak her sene 12 ay boyunca yatırıyorum ve nihayetinde sekiz sonra sisteme 100 TL yatırmış oluyorum. Sistemde param değerleniyor ve üzerinde devlet katkısı geliyor. Toplam param 196TL oluyor.

Şimdi, bu yüz TL'yi yatırma ortalama vadem 42. ay olduğuna göre ve ben sistemde 96 aydır bulunduğuma göre demek ki benim 100TL param 54 ayda 196TL olmuş. Tam 4.5 sene ortalamada 100TL parama 96TL kazanmışım ve paramın ortalama yıllık kazancı%21,3 gibi bir rakama geliyor.

Bence gayet makul bir oran.

---

BES konusunda görüşlerimi, BES'le ilgili bir başlık altında kendimden gerçek bir örnekle yukardaki gibi açıklamıştım.
Sayın Cautionary'nin BES konusundaki görüşlerine tamamen katılıyorum. Belli bir yaşın altındaki kişilerin, özellikle beyaz yakalıların, mevcut ekonomik koşul ve yaklaşımların sürekli aleyhte geliştiği bu ortamda uzun vadede özellikle 50 yaş civarında, büyük bir kısmının, elindeki tek tutar dal olacağını düşünüyorum.

Ben yukardaki yazıyı yazdıktan sonra bir sürü itiraz geldi. Kendin yapabilirsin niye başkasının eline bırakıyorsun, git sermaye piyasalarını öğren kendin daha fazlasını kazanırsın, devlet sana bu parayı bırakacak mı sanıyorsun, ya devlet parayı keserse ne olacak vb. tarzı bir sürü parlak fikir sunuldu. Bunları söyleyenlerin hepsinin 50-100k parası ya var ya yok. Ne kadar parasının olduğunun aslında bir önemide yok. O başlık altında anlatmaya çalıştığım şey, küçük birikimler ve devlet katkısı ile ve eğer varsa sizin dediğiniz gibi şirket katkısı ile, muazzam karlılığı olan bir yatırım bu.

Benim yukardaki verdiğim kendi rakamlarımda şirket katkısı yok örneğin. Olsa idi o %21 çok daha yukarlarda olacaktı.
Bu oran bu ülke koşullarında son derece iyi bir getiridir.

Ben hararetle gençlere BES'e girmelerini ve içinde uzun yıllar kalmalarını tavsiye ediyorum.