Aziz Nesin'i Anıyoruz

[BORA YAŞAR]

Ölümünün yıldönümünde Aziz Nesin'i saygıyla anıyorum.

6 Temmuz 1995 günü Çeşme'de (Alaçatı) öldü.

Yaşamı Cumhuriyet Türkiyesinde bir aydının, bir edebiyatçının, bir gazetecinin başına gelebilecek her türlü belanın aynasıdır.

Aziz Nesin Vakfı yaşam felsefesinin kurumsal ifadesidir.

Yaşamı, kavgası ve eserleri insanoğlunun şeref ve haysiyeti, erdemi konularında örnek alınacak türdendir.

İki yıl da olsa Darüşşafaka'da (ilkokul) okuması bir benzerlik olarak bana gurur vermektedir.

[BORA YAŞAR]

67.YAŞ


Benim doğduğum gün
Günler uzamaya başlar
Öyle bir öleceğim ki
Geceler uzamaya başlayacak
Ve öyle bir öleceğim ki
Günlerle gecelerden başka
Hiçkimse öldüğümü anlamayacak

Aziz NESİN

[PARK]

Gerçekten çok büyük bir entellektüel çok büyük bir edebiyatçı ve en önemlisi çok iyi bir toplum bilimcisi idi Aziz Nesin 17. ölüm yıldönümünde saygıyla anıyorum..


Bugünlerde yaşasaydı eğer, kitap sayısını da ikiye katlardı herhalde. Malzeme yoğun çünkü.



Işıklar içinde yatsın.



Nesin'den güzel ve ders niteliğinde bir söz..


“Bir gün bu memleketin yanağına öpücük, başucuna da bir not bırakıp gideceğim: Öyle güzel uyuyordun ki uyandırmaya kıyamadım!”

[BORA YAŞAR]

Sivas Katliamının 3. yıldönümünden sadece 3 gün sonra öldü.

Belki de yaşamının bu en büyük darbesi son günlerinin kabusu oldu.


SIVAS ACISI

Ben tanırım
Bu bulut bizim oranın bulutu
Hemşeriyiz ne de olsa
Benim için kalkmış ta Sıvas'tan gelmiş
Yurdumun bulutu
Başımın üstünde yeri var

Ben bilirim
Bu rüzgâr bizim oranın rüzgârı
Hemşerimiz ne de olsa
Benim için kopup gelmiş yayladan
Yurdumun rüzgârı
Kurutsun diye akan kanlarımı

Ben anlarım
Bu acı bizim ora işi hançer acısı
Bir ülkedeniz ne de olsa
Aynı dili konuşsak da
Anlamayız birbirimizi
Hançerin nakışı
Tanıdım acısından Sıvas işi

Ben duyarım duyumsarım
Bizim oranın sızısı bu
Binip kara bir buluta Sıvas ilinden
Sıvas rüzgârında uçup gelmiş
Helallik dilemeye

Ey yüreğimin onmaz acıları
Ey beynimin dinmez sancıları
Suç ne bende ne de sende
Suç seni karanlıklara gömenlerde
Ne de olsa yurttaşımsın
Kapalı olsa da bütün vicdan kapıları yüzüne
Bilmelisin bir yerin var canevimde


Aziz NESİN

[utkuran]

Böyle seslenir şair çocuklarına şiirinde:

De ki sinek avlıyorsun sinek
En usta sinek avcısı olmalısın
Dünya sinek avcıları örgütünde yerin başta
Örgüt yoksa seninle başlamalı
Dalga mı geçiyor düşler mi kuruyorsun
Öyle sonsuz sınırsız düşler kur ki çocuğum
Düşlerini som somut görüp şaşsınlar
Böyle dalgacı daha dünyaya gelmedi desinler

“Çocuklarıma” adlı şiirin şairi babasız/annesiz kalmış çocuklara şefkatle eğitim veren Darüşşafaka mezunudur, kendi deyimi ile, “yarım Darüşşafakalı”dır. Neden yarımdır yıllar sonra öğreniriz Darüşşafaka’da yaptığı bir konuşmada. Darüşşafaka’ya yazıldığı sene babası hayattadır ama kaybolmuştur, kimse yerini bilmez. Aile dostları Şevket Bey’in ”iltimas”ı ile babasının öldüğüne dair ilmuhaber düzenlenerek Darüşşafaka’ya girer ve “917” numarayı alır. Artık “917 Nusret”’tir, “toprak yüzlü , tıkız oğlan”. Okuldayken mektuplar yazar babasına, nerde olduğunu bilmediği babasınına özlem ve gerçekten babasız çocukların Darüşşafaka’da okuma hakkını gasp ettiği zannı ile suçluluk duyarak. Okuldaki ikinci senesindeyken babası çıkar gelir. Küçük çocuğun babasına kavuşma sevinci babasız arkadaşlarının ekmeğini yemenin acısına karışır, kendi anlatışı ile. Kararını verir ve okuldan kaçıp Kuleli Askeri Lisesi’ne yazılır.
http://www.acikbilim.com/2012/06/dosyalar/ogullar-ogulluktan-sessizce-cekilmesini-bilmelidir-abiler.html

Saygıyla anıyorum.

[emperador]

Allah rahmet eylesin. Hayatını okudum vikipediada ömrü hep mücadele içinde geçmiş. Yoksullukta görmüş daha sonra maddi gücü iyilşesede parada pulda gözü olmadıgı belli zaten onuda yoksulların eğitimine bırakmış. Mezar yeri belli olsa zaten saldırırlardı kesin. Şu ülkede tek tugla taşı bile üst üste koymamış kişilerin bu insana hala saldırmasını kınıyorum.