Yenilmeye Doyamayan Adam Gitti...
by
, 20-10-2013 at 10:54 (3098 İzlenme)
[SIZE=3]San Marino’nun hocası Giampaolo Mazza, 15 yıl sonra istifa etti.İstifası dünya spor basınında yankı uyandıran Mazza, San Marino ile çıktığı 85 maçta sadece 1 galibiyet ve 2 de beraberlik elde edebildi.[/SIZE]
[URL]http://www.hurriyet.com.tr/spor/futbol/24945280.asp[/URL]
Haberin başlığı "kaybedenlerin efsanesi gitti" şeklinde uygun görülmüş. Ben değiştirdim biraz. Efsane lafını pek severiz millet olarak. Baloncuktan efsaneler yaratmayı da.
Kanımca ilgi ile izlenecek bir hikaye olurdu bu adamın hayatını, bakış açısını, duygularını yazabilmek.
Ama yenilenleri yazmak pek moda değil malum.
Takma adı, eğer varsa, ne idi acaba?
"İmparator" ya da "Sultan" değildir bahse girerim.
Her maça mutlaka yeniliriz ruh hali ile girmek nasıl bir şeydir acaba?
Oynadığınız her iddiada kendinize kayba oynuyorsunuz hani.
Futbolcularla nasıl konuşursunuz maç öncesi ve de devre arası? Motivasyon için neler söylersiniz?
Her yenilgiden sonra yeni bir konuşma tarzı bulmaya çalışmak da sanat olmalı bence.
Saygı görür müydü bunca yenilgiye rağmen çevresinden acaba? Malum bizde, bu coğrafyada, hatta tüm dünyada, yenileni saymazlar, sevmezler. Hiç tartmadan. Mukayese etmeden. Eldeki olanakları görmeden.
Elazığspor bile olsan yeneceksin. Başka yolu yok.
Arda neden "İspanya'da mutluyum" diyorum diyor. anlayabiliyor musunuz?
"Yenilgiden sonra da saygısı azalmaz bana taraftarın" demekte huzurlu bir görüntü içinde.
Olayın özü bu cümlede yatıyor işte.
San Marino'nun hocası istifa etmiş.
Birçoğumuzun aklına istifa nedeni olarak hemen "başarısızlık" gelmiştir.
Oysa, başarı ya da başarısızlık başında çıktığı takımın galibiyetine bağlı ise, adamın karnesi başarısızlığını megafonla tescil ve ilan ediyor zaten.
85 maçta sadece bir galibiyet ve iki beraberlik alan birinden bahsediyoruz.
İstifa nedeni bu olmamalı.
Çocuklarının tahsili, ya da karısının hastalığı gibi bir sebep ne anlamlı bir mesaj verirdi başarıyı galibiyet olarak alan tüm dünyaya.
Ya da; "yoruldum artık".
Yazıyı bitirince aklıma geldi: Aldığı o "tek" galibiyet sonrası gece yatarken neler hissetti acaba? Ya peki, o tek mağlubiyeti alan takımın (Lichtenstein) yönetici ve oyuncularının ruh hali nasıldı dersiniz? Neyseki kendi çapında bir takımmış fazla dert etmemişlerdir hani.:)