-
Avusturyali yazar ve buyuk Modernistlerden Hermann Broch’un olum yildonumu (30 Mayis 1951)
“Tanri’dan yansiyan flut ezgileri; butun bunlar Vergilius icin, yeryuzunu saran gok kubbe gibi, onu sonsuzluga goturmek uzere kucaklamaya neredeyse hazir bir goruntuden daha ileri bir anlam tasimis miydi? Dogustan topragin adamiydi, yeryuzu hayatinin huzurunu seven biriydi; topraga bagli bir toplumda gececek, sade ve guven dolu bir omre uygun bir insan; kokleri geregi yerlesip kalmasina izin verilmis, dahasi yerlesmeye zorlanmis biri; ayni zamanda da, daha yuce bir kader geregi, yurdundan ne kopabilmis ne de orada kalabilmis biri; bu kader, onu otelere, toplumun disina suruklemis, kalabaliklar icersinde dusunulebilecek en ciplak, en kotu, en vahsi yalnizligin icine atmisti; onu kokeninin yalinligindan koparmis, ucsuz bucaksizliga, gittikce buyuyen bir cesitlilige dogru kovalamisti; boylece buyuyen, sinirsizliga acilan, sadece gercek hayat ile arasindaki uzaklik olmustu; evet, gercekten de yalnizca bu uzaklikti buyuyen: Vergilius, hep kendi tarlalarinin sinirlarinda gezinmis, her zaman kendi hayatinin sinirboylarinda kalmisti; huzur nedir bilmeyen bir insan; olumden kacarken olumu arayan, eser vermek isterken eserden kacan biri; bir asik, ama yine de hep kovalanmaya yargili, gerek ic gerekse dis dunyanin tutkulari arasinda yolunu kaybetmis, kendi hayatina sadece konuk olabilmis biri.”
https://images-na.ssl-images-amazon....1Z7K2EYCHL.jpg
https://images.gr-assets.com/books/1...2l/9654528.jpg
“Had the flute-tone of the god ever meant anything else to him than a circumstance which, like a receptacle of the spheres, was soon to draw him into itself, to bear him into immensity? He had been a peasant from birth, a man who loved the peace of earthly life, one whom a simple secure life in a village community would have fitted, one for whom because of his birth it would have been seemly to be allowed, even to be forced to abide there, but who in conformity with a higher destiny was not allowed to be free from nor free to stay at home; this destiny had pushed him out from the community into the nakedest, direst, most savage loneliness of the human crowd, it had hunted him from the simplicity of his origins, hunted him abroad into the open, to ever-increasing multiplicity, and if thereby something had become greater and broader, it was only the distance from real life verily it was this distance alone which had grown. Only at the edge of his fields had he walked, only at the edge of his life had he lived. He had become a rover, fleeing death, seeking death, seeking work, fleeing work, a lover and yet at the same time a harassed one, an errant through the passions of the inner life and the passions of the world, a lodger in his own life.”
-
Irlandali roman, kisa oyku, deneme ve oyun yazari, gazeteci, elestirmen ve sair Colm Tóibín’in dogum gunu (30 Mayis 1955)
“Dunyada yavas yavas buyumekte olan seyin ne oldugunu anlamiyorum, sorularinin gayesini gormuyorum saniyorlar, manasiz sozler, aptalca laflar ettigimde, bizi hicbir yere goturmeyen seyler soyledigimde, yuzlerinde ortulu, seslerinde sakli duran hiddetin korkunc golgesini fark etmiyorum saniyorlar. Ya da hatirlamam gerektigini dusundukleri seyleri hatirlamaz gorundugumde. O buyuk, o doymak bilmez ihtiyaclarina oyle kaptirmislar ki kendilerini, o gun birlikte duydugumuz korkunun kalintilari o kadar kor etmis ki gozlerini, her seyi hatirladigimi fark edemiyorlar. Oysa bedenim kanla kemikle oldugu kadar hatiralarla da dolu benim.”
https://www.penguin.co.uk/content/da...2978/cover.jpg
“They think I do not understand what is slowly growing in the world; they think I do not see the point of their questions and do not notice the cruel shadow of exasperation that comes hooded in their faces or hidden in their voices when I say something vague or foolish, something which leads us nowhere. When I seem not to remember what they think I must remember. They are too locked into their vast and insatiable needs and too dulled by the remnants of a terror we all felt then to have noticed that I remember everything. Memory fills my body as much as blood and bones.”
“Nasil bir baskasinin solugunu soluyamazsam, bir baskasinin kalbinin atmasini, kemiklerinin erimemesini, derisinin burusmamasini saglamak nasil elimden gelmezse, soyleyebileceklerimden fazlasini soylemem de mumkun degil.”
https://img.washingtonpost.com/rf/im...EeK04DRih7flbA
“I cannot breathe the breath of another or help the heart of someone else to beat or their bones not to weaken or their flesh not to shrivel, I cannot say more than I can say.”
-
Rus sair, roman ve oyun yazari Boris Pasternak'in olum yildonumu (30 Mayi 1960)
"Hele su yasamin degiţtirilecegi sozuyse cildirtiyor beni.Bu tur sozler isitince perisan oluyorum.Yasami degiţtirmek! Ne kadar iddiali bir soz.Oysa yasami zerre kadar anlamamis olan bir insan ancak boyle bir laf edebilir.Bunlar yasamin nasýl surdugunu,kalbinin nasil carptigini hissedemeyenlerdir.Onlar yasami kendileri tarafindan islenebilecek bir ham madde olarak goruyorlar.Dusunemiyorlar ki yasam hic bir zaman bir ham madde olmamistir ve olamaz."
https://pbs.twimg.com/media/DBAWcNeXkAAnQ5D.jpg
"Reshaping life! People who can say that have never understood a thing about life - they have never felt its breath, its heartbeat - however much they have seen or done. They look on it as a lump of raw material that needs to be processed by them, to be ennobled by their touch. But life is never a material, a substance to be molded. If you want to know, life is the principle of self-renewal, it is constantly renewing and remaking and changing and transfiguring itself, it is infinitely beyond your or my obtuse theories about it."ť
"Hic dusmemis ya da tokezlememis insanlari sevmem. Onlarin bu meziyetleri yasamdan yoksun ve degersizdir. Yasam onlara kendi guzelligini acmamistir."
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
"Io non amo la gente perfetta, quelli che non sono mai caduti, non hanno inciampato. La loro č una virtů spenta, di poco valore. A loro non si č svelata la bellezza della vita."
-
Yuzyillik Yalnýzlik'in 51.yili
Kolombiyali yazar Gabriel García Márquez, Meksika’ya ilk gittiginde yazdigi basyapiti Yuzyillik Yalnizlik'i 30 Mayis 1967 tarihinde yayinladi.
"Sevgisinin cogaldigini gordukce Petra Cotes de git gide onu daha cok sevdi ve omrunun son baharinda iki gonul bir olunca samanligin seyran olacagina bir kez daha inanmaya basladi. Ikisi de gecmisteki taskinliklara, o koca servete ve dizginlerinden bosanmis sevinmelerine birer gereksizlik, birer bas belasi olarak bakmaya ve paylasilmis yalnizlik cennetini bulabilmek icin omurlerinin onca yilini heder ettiklerine yanmaya basladilar. Yillar yili kisir bir karmasa icinde yasadiktan sonra sonra cilginca asik olarak birbirlerini yatakta oldugu kadar masa basinda da sevebilmek mucizesinin tadini cikarmaya koyuldular. Giderek oyle mutlu oldular ki isi bitmis iki pinpon olduklarinda bile cocuklar gibi cosmaktan ve kopek yavrulari gibi oynasmaktan geri kalmadilar."
http://images.gr-assets.com/books/1327881361l/320.jpg
"He dug so deeply into her sentiments that in search of interest he found love, because by trying to make her love him he ended up falling in love with her. Petra Cotes, for her part, loved him more and more as she felt his love increasing, and that was how in the ripeness of autumn she began to believe once more in the youthful superstition that poverty was the servitude of love. Both looked back then on the wild revelry, the gaudy wealth, and the unbridled fornication as an annoyance and they lamented that it had cost them so much of their lives to find the paradise of shared solitude. Madly in love after so many years of sterile complicity, they enjoyed the miracle of living each other as much at the table as in bed, and they grew to be so happy that even when they were two worn-out people they kept on blooming like little children and playing together like dogs."
-
Uruguayli roman yazari Juan Carlos Onetti’nin olum yildonumu (30 Mayis 1994)
(Dostu yazar Mario Vargas Llosa'ya her firsatta) “Bak Mario, sen, edebiyatla evlilik iliskisi yasiyorsun, gorev geregi yatiyor; bense zina isliyorum, canim cektiginde, sadece arzuladigimda sevisiyorum.”
http://blogs.peru21.pe/muevete/2009/...mb-400x562.jpg
“Mira Mario, lo que pasa es que tú con la Literatura tienes una relación conyugal. Tienes que cumplir de tal a tal hora con tu seńora esposa. Y para mí, era una relación con una amante. Cuando tengo deseos de escribir, entonces escribo. Locamente, absurdamente, lo que sea".
-
"Peki, oyleyse tarih nedir? Tarih bir duzenektir. Olumun gizlerini adim adim aydinlatarak onu alt edecek bir duzenek. Iste insanlarin senfoniler yazmasina, elektromanyetik dalgalari, matematiksel sonsuzu kesfetmesine neden olan etki budur. Ancak bunlari yapabilmek icin de bazi seyler gereklidir. Bu malzemelerin basinda insanlari sevmek gelir. Boyle bir sevgiyle dolan insan kalbi, bu sevgiyle tasacak ve insanlar icin iyi seyler yapma heyecaniyla carpacaktir. Sonra bugunku insanin yapisini belirleyen iki temel oge vardir. Bunlar insanin ozgur olmasi ve yasami feda edilecek bir sey gibi gormesidir. " Doktor Jivago
https://images-na.ssl-images-amazon....5L._SY445_.jpg
"Ma che cos'č la storia? Č un dar principio a lavori secolari per riuscire a poco a poco a risolvere il mistero della morte e vincerla un giorno. Per questo si scoprono l'infinito matematico e le onde elettromagnetiche, per questo si scrivono sinfonie, ma non si puň progredire in tale direzione senza una certa spinta..Eccoli. In primo luogo, l'amore per il prossimo, questa forma suprema dell'energia vivente, che riempie il cuore dell'uomo ed esige di espandersi e di essere spesa. Poi, i principali elementi costitutivi dell'uomo d'oggi, senza i quali l'uomo non č pensabile, e cioč l'idea della libera individualitŕ e della vita come sacrificio."
-
"Mutlulugun evi insa edilse, en buyuk odasi bekleme salonu olurdu. / Se si costruisse la casa della felicitŕ, la stanza piů grande sarebbe la sala d’attesa. / If one were to build the house of happiness, the largest space would be the waiting room." Jules Renard
https://pbs.twimg.com/media/DearRLIX0AEbhdB.jpg
-Cok bekledin mi? / Been waiting long?
-Bekleme suresi onemsiz. Onemli olan kimi bekledigin. / It's not how long you wait, it's who you're waiting for!
Marilyn Monroe ve Tony Curtis. Bazilari Sicak Sever (Some Like It Hot / A qualcuno piace caldo, 1959) Yonetmen: Billy Wilder
-
Italyan maniyerist ressam Alessandro Allori'nin (Alessandro di Cristofano di Lorenzo del Bronzino Allori) dogum yildonumu (31 Mayis 1535)
Ratto di Proserpina (The Abduction of Proserpine, 1570)
https://www.getty.edu/art/collection...l/00071401.jpg
