Originally Posted by
djoz
Şu son yıllarda yaşadığımız enflasyon, insanların kendi emeğini çok değerli görüp, başkasının malını-emeğini bedavaya satın almaya çalışmasına sebep oldu.
Sokaktaki adama sorsak, maaşının en az 30 bin lira olmasını ister, ama aynı adam sebzenin-meyvenin 5 lira olmasını ister.
Benim aylık 30 bin lira istediğim ortamda, sebzeyi üreten-taşıyan-satan kaç para kazanacak diye düşünen yok.
Veya ben emeğimi pahalıya satayım, ama bir restorana gittiğim zaman yemek içmek ucuz olsun, aşçının, garsonun, bulaşıkçının emeğini ucuza alayım.
İyi de, o aşçı ve garson da 30 bin almak istemez mi?
Sen kebabı 50 liraya yemek istiyorsan, kahveyi 5 liraya içmek istiyorsan, nasıl olacak bu iş? Bedava çalıştırmak için afrikadan köle mi getirelim?
Aynı şekilde evler de ucuz olsun, ama benim maaşım yüksek olsun.
Satacağım pahalı olsun, alacağım ucuz olsun.
Benim yatırımım tavan yapsın, ama evler cüzi rakama düşsün. Tek maaşla hem geçineyim, hem tatile gideyim, hem de "cüzi" ev taksitleri ödeyerek merkezden 3+1 ev sahibi olayım. Mümkünse otoparklı güvenlikli site olsun. Kılı da olsun, pulu da olsun, hem de ucuz olsun. Kafa aynen bu.
Bir gün yine balon balon diye zırlayan birine "fiyatlar kaç olursa alırsın" dedim.
2019 rakamları olursa alırmış.
Ulan şapşik, 2019 rakamları olsa sen 1 daire almadan başkası komple mahalleyi alır. Para bir tek sende mi var?