-
Kolombiya Universitesi'nde edebiyat profesoru, Yunan ve Dogu edebiyatż alanlarinda uzman Amerikali sair Clement Clarke Moore’żn dogum yildonumu (15 Temmuz 1779)
Noel Baba
…Gozleri nasil da parildar gamzeleri ne kadar sen,
Yanaklarż gule benzer, burnu ise kiraza
Genis yuzuyle kahkaha attiginda
Hop Hop oynar yuvarlacik gobegi tombul ve tiknazdir
Yasli neseli bir Cin gibi
Ve ben onu gordugumde gulmekten alamam kendimi…
http://jaxexaminer.com/wp-content/up...resdefault.jpg
…His eyes—how they twinkled! his dimples how merry!
His cheeks were like roses, his nose like a cherry!
He had a broad face and a little round belly,
That shook when he laughed, like a bowlful of jelly.
He was chubby and plump, a right jolly old elf,
And I laughed when I saw him, in spite of myself…
-
Ispanyol romantik yazar ve sair Rosalķa de Castro’nun olum yildonumu (15 Temmuz 1885)
Usulcacik, agirdan aksaktan,
Gidiyorum Bastabales yolunda
Suskun bir aksam vakti.
Gonlumun yolunda;
Gunes batmadigi surece,
Kiyida bir tasa cokuyorum.
Ve oturmus bakiyorum
Ayin nasil dogduguna,
Nasil da batmaya durdugunu gunesin.
Nasil indigini gokyuzunde,
nasil battigini
Ay ote yandan dogarken
Nereye dogdugunu bilmeden.
Nereye gittigini boyle yapayalniz,
ona baksa da uzgun gozler
Ne bir soz soyler bize ne de kulak verir.
Isiticek olsa bizi, konusacak olsa bir cift soz,
Ne cok soyleyecegi olacak kim bilir,
http://www.franquicias.libreriasnobe...-de-Castro.jpg
Despacito, despacito,
voy por la tarde callada
de Bastįbales camino.
Camino de mi contento;
y en tanto el sol no se esconde,
en una piedra me siento.
Y sentada estoy mirando
cómo la luna va saliendo,
cómo el sol sev a acostando
Cual se acuesta, cual se esconde,
mientras tanto corre la luna
sin saberse para dónde.
Para dónde va tan sola,
sin que a los tristes que la miramos
ni nos hable ni nos oiga.
Que si oyera y nos hablara,
muchas cosas le dijera,
muchas cosas le contara.
-
Alman edebiyat elestirmeni, dusunur Walter Benjamin'in dogum yil donumu (15 Temmuz 1892)
"Asik, sevdigi kadinin yalnizca kusurlarina, kapris ya da zaaflarina bagli degildir. Yuzdeki kirisiklar, lekeler, giyiminin paspalligi, yuruyusunun aksakligi onu herhangi bir guzellikten daha kalici, daha amansiz bir sekilde sevgiliye baglar."
https://pbs.twimg.com/media/DKk3pJBWAAMPM0p.jpg
"He who loves is attached not only to the 'faults' of the beloved, not only to the whims and weaknesses of a woman. Wrinkles in the face, moles, shabby clothes, and a lopsided walk bind him more lastingly and relentlessly than any beauty."
"Seven kisi sevilenin sadece kusurlarina, bir kadinin sadece garipliklerine ve zayifliklarina baglilik duymaz, onu, kadinin yuzundeki kirisiklarla benler; eprimis elbiselerle carpik bir yuruyus butun guzelliklerden daha surekli ve daha acimasizca baglar. Herkes coktan gecirmistir bu tecrubeyi. Peki nicin? Duyumun yerinin kafada olmadigini, bir pencereyi, bir bulutu, bir agaci beynimizde degil, daha cok onlari gordugumuz yerde algiladigimizi ileri suren ogreti dogruysa, sevgiliye bakarken de oyle, kendi disimizda oluruz. Ama bu sefer eziyet veren bir gerilim ve hayranlik icinde. Duyum gozleri kamasmis bicimde, bir kus surusu gibi, kadinin yaydigi isik icinde ucusup durur. Nasil kuslar agacin gizleyen yapraklari arasinda korunak ararsa, duyumlar da gölgeli kirisiklara, hos bir eda tasimayan el-kol hareketlerine ve sevilen govdenin goze carpmayan kusurlarina siginir, sinip gizlendikleri o yerlerde guven bulurlar. Ve gecip gidenlerden hicbiri hayranin ask atesinin tam da buralarda, kusurlu koselerde, kinanacak yerlerde yuvalandżiginin farkina bile varmaz." Tek Yon
https://www.penguin.co.uk/content/da...9475/cover.jpg
"He who loves is attached not only to the 'faults' of the beloved, not only to the whims and weaknesses of a woman. Wrinkles in the face, moles, shabby clothes, and a lopsided walk bind him more lastingly and relentlessly than any beauty. This has long been known. And why? If the theory is correct that feeling is not located in the head, that we sentiently experience a window, a cloud, a tree not in our brains but, rather, in the place where we see it, then we are, in looking at our beloved, too, outside of ourselves. But in a torment of tension and ravishment. Our feeling, dazzled, flutters like a flock of birds in the woman's radiance. And as birds seek refuge in the leafy recesses of a tree, feelings escape into the shaded wrinkles, the awkward movements and inconspicuous blemishes of the body we love, where they can lie low in safety. And no passer by would guess that it's just here, in what is defective and censurable, that the fleeting darts of adoration nestle." One-Way Street
-
Rus tiyatro yazari ve modern kisa oykulerin kurucularindan Anton Cehov’un olum yildonumu (15 Temmuz 1904)
"Perde kalktiginda , sahne dedikleri uc duvarli odada, sahnenin yapay isiginda o muazzam yetenekleri, insanlarin nasil yiyip ictiklerini, nasil asik olduklarini, nasil gezip tozduklarini, nasil giyinip kusandiklarini gostermeye; bezdirici sahneler, yavan konusmalarla ibret vermeye; onumde surekli, hep o ayni, kolayin kolayi ahlak dersini okumaya kalkistiklarinda yuregimi sikintilar basiyor ve Maupassant'in Eyfel Kulesi'nden kacmasi misali kaciyorum."¯
http://www.mondadoristore.it/img/Il-...t=Anton+Cechov
“Quando si alza il sipario e sotto la luce dei riflettori, in una camera a tre pareti, questi grandi talenti, sacerdoti della sacra arte, rappresentano uomini che mangiano, bevono, amano, camminano, indossano le loro belle giacche; quando da scene e frasi volgari vogliono a tutti i costi trarre una morale, una morale meschina, facile, pronta per tutti gli usi; quando in mille varianti mi ripropongono sempre la stessa cosa, la stessa identica cosa, allora io scappo, scappo come scappava Maupassant dalla torre Eiffel, che lo ossessionava con la sua volgaritą.”
"Kendilerini aydin diye adlandirirlar ya, hizmetci kadini 'sen' diye cagirir, koylulere hayvana davranir gibi davranirlar. Dogru durust ogrenim gormezler, ciddi hicbir sey okumazlar, hemen hemen hicbir sey yapmazlar, bilimin sadece sozunu ederler,sanattan pek az anlarlar. Hepsi ciddidir, hepsinin yuzunden dusen bir parcadir, ciddiyet konusunda hicbiri burnundan kil aldirmaz, durmaksizin felsefe yaparlar."¯Visne Bahcesi
https://pictures.abebooks.com/BOOKSA...1701951266.jpg
"They call themselves 'Intelligentsia'¯ they say 'thou'¯ and 'thee'¯ to the servants, they treat the peasants like animals, learn nothing, read nothing serious, do absolutely nothing, only talk about science, and understand little or nothing about art. They are all serious; they all have solemn faces; they only discuss important subjects. They're all serious, significant, they talk philosophy."
-
Beyaz Rus Eskenazi sairi Abraham Sutzkever’in dogum yildonumu (15 Temmuz 1913)
https://www.askideas.com/media/68/If...Stoppard-2.jpg
“Cocuklugunu yaninda tasirsan hic yaslanmazsin. / Si vous transportez avec vous votre enfance, jamais vous ne vieillirez.”
-
Irlanda asilli Ingiliz yazar ve filozof Iris Murdoch'in dogum yildonumu (15 Temmuz 1919)
"Gunduz uyuyanlar icin ozel kabuslar vardir; kisa, huzursuz uyku dakikalarina giriveren kucuk, tedirgin ruyalar ki zihnin yuzeyine cikar cikmaz uyaniklik karabasanlarinin urkusune karisir. Bu uyanislar boyledir iste, mezarda uyanmak gibi: Yumruklariniz SIKILI, kaskati uzanmis durumda gozlerinizi acar, bir acinin sesini yukseltmesini beklersiniz; ama o, gogsunuzun ustune solugunuzu tikayarak tum agirligiyla abanmasina karsin, uzun sure hic ses etmez."
http://bookslike.org/wp-content/uplo...is-Murdoch.jpg
“There are special nightmares for the daytime sleeper: little nervous dreams tossed into some brief restless moments of unconsciousness and breaking through the surface of the mind to become confused at once with the horror of some waking vision. Such are these awakenings, like an awakening in the grave, when one opens one's eyes, stretched out rigid with clenched hands, waiting for some misery to declare itself; but for a long time it lies to suffocation upon the chest and utters no word.”
-
Avusturyali roman, deneme, oyun ve opera libretto yazari, sair Hugo von Hofmannsthal’in olum yildonumu (15 Temmuz 1929)
Kuskusuz olmek zorunda bazilari asagida,
Gemilerde agir kureklerin cekildigi yerde.
Bazilari ise oturur yukarda dumen basinda,
Ucan kuslari ve yildizlari dalar seyre.
Hep yorgun bir bedenle yatmakta bazilari
Karmasik yasamin ta koklerinde.
Bazilarina ise koltuklar sunulmakta
Kralicelerin yanżbasinda,
Sanki evlerindeymis gibi rahat
Basi hos eli bos otursunlar diye.
Derken bir golge dusuverir o yasamdan
Bu yasamdakilerin ustune.
Kenetlenir birbirine hava ve toprak gibi
Rahat yasayanlarla zorda olanlar.
Atamiyorum goz kapaklarimdan,
Unutulan halklarin yorgunlugunu.
Uzak tutmam urkmus ruhumdan,
Irak yildizlarin sessiz suzuluzunu.
Baska yazgilar dokunmakta benimkinin yanisira
Oynamakta varlik onlarla bir yumak gibi
Benim payima dusenler ise bu yasamda,
Uzun alevler ve ince sazlardan biraz fazla.
https://images.gr-assets.com/books/1...l/24748121.jpg
Many indeed must perish in the keel,
Chained where the heavy oars of vessels smite,
Others direct the rudder on the bridpje.
And know the flight of birds and charted stars.
Others with weary limbs lie evermore
By the inextricable roots of life,
For others chairs are with the sibyls set,
The Queens, in whose abode they dwell at home,
With brain untaxed and soft unhampered hands.
But from those lives a shadow falls athwart
On these the lighter, and as to earth and air
The light is with the hard life bound in one.
I cannot free my eye-lids from fatigues
Of nations long^forgotten, no, nor guard
My soul in terror from the soundless fall
Of stars remote it\ deeps of cosmic dark.
Existence plies her shuttle through the woof
Of many fates indissolubly one,
And my own portion of this common life
Is more than taper flame or slender lyre.
-
Fransiz filozof, edebiyat elestirmeni ve elestirel dusunce yonteminin (Yapż sokumculuk) kurucusu Jacques Derrida'nin dogum yil donumu (15 Temmuz 1930)
"Bugun, cok sayida yerde, ahlaki yeniden tesis etmek ve ozellikle bu konuda kaygilanmak icin ciddi nedenleri olanlara guven telkin etmek icin sempatik ve endise verici bir caba gozlemlenebilir veya bu cabaya istirak edilebilir. Bazi zihinler, Yapi cozumde, sanki tek ve yegane olarak mevcutmus gibi, ahlaksizligin, ahlakdisiligin ya da sorumsuzlugun modern bir formunu teshis ettiklerine inanmislar; daha ciddi, daha az aceleci ve Yapi cozum'e daha fazla egilimli olan digerleri ise, bugun bunun tam tersini iddia etmektedirler. Bunlar, "etik"¯, "moral"¯, "sorumluluk"¯, "ozne"¯, vb guzel isimler altinda teshis edilebildigine inanilan bu seylere iliskin olarak surekli, asiri, dogrudan ya da capraz, ancak giderek daha yogun bir dikkate taniklik edecek olan, cesaret verici ve giderek daha cok sayida isaret ortaya cikarirlar. Yanit olmayana geri donmeden once, sayet odev ve sorumluluk duygusuna sahipsek, bu iki ahlakcilikla, ahlakin bu iki onarimiyla ve yapi cozumun yeniden ahlakilestirilmesi de dahil olmak uzere, ilisigin kesilmesi gerektigini en dogrudan bicimde ilan etmek gerekecek."
https://pbs.twimg.com/media/DEwjNY-WAAEivYW.jpg
"One can today, in many different places, attend to or participate in a congenial and disturbing task: restoring morality and, especially, reassuring those who had serious reasons for being troubled by this topic. Some souls believe themselves to have found in Deconstruction a modern form of immorality, of amorality, or of irresponsibility, while others, more serious, in less of a hurry, better disposed toward so-called Deconstruction, today claim the opposite; they discern encouraging signs and in increasing numbers which would testify to a permanent, extreme, direct, or oblique, in any event, increasingly intense attention, to those things which one could identify under the fine names of ‘ethics,’¯ ‘morality,"¯ ‘responsibility,’¯ ‘subject,’¯ etc. Before reverting to no-responding, it would be necessary to declare in the most direct way that if one had the sense of duty and of responsibility, it would compel breaking with both these moralisms, with these two restorations of morality, including, therefore, the remoralization of deconstruction, which naturally seems more attractive than that to which it is rightly opposed, but which at each moment risks reassuring itself in order to reassure the other and to promote the consensus of a new dogmatic slumber."
