-
“Oyleyse neden hareket etmeli, hareket etmek yasamaksa? Hareket etmeseydik ve mayanin bir parcasi olmasaydik umutsuzluk olmazdi. Ama yasamak ve hareket etmek istiyoruz, bunun icin bir nedenimiz olmasa da. Cunku yasamanin dogasi yasamak ve hareket etmek, yasamayi ve hareket etmeyi istemektir. Eger bunun icin olmasaydi, yasam olu olurdu. Senin icindeki bu yasamdan dolayi olumsuzlugunu hayal ediyorsun. Icindeki yasam canli ve sonsuza kadar canli kalmak istiyor.” Jack London, Deniz Kurdu
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
"Then why move at all, since moving is living? Without moving and being part of the yeast there would be no hopelessness. But, -- and there it is, --We want to live and move, though we have no reason to, because it happens that it is the nature of life to live and move, to want to live and move. If it were not for this, life would be dead. It is because of this life that is in you that you dream of your immortality. The life that is in you is alive and wants to go on being alive forever.”
-
http://www.sarasalvarani.it/wp-conte...%A0-finita.png
"Sonra o kum firtinasý bittiginde nasil olup da onun icinden gecebildigini, nasil hayatta kalabildigini tam olarak anlamayacaksin. Hayir, o firtina gercekten bitti mi bunun bile farkina varamayacaksin. Yalniz, tek bir seyden emin olacaksin. O firtinanin icinden gectikten sonra, firtinanin icine ayak attigindaki kisi olmayacaksin artik, ayni kiţi olmayacaksi..."
Sahilde Kafka / Haruki Murakami
-
"Sinemanin, onu diger butun sanat formlarindan farkli kilan yonu, kelimenin tam anlamiyla zamanin akisini yakalayip koruma becerisine sahip olmasidir. / No other art form can fix and stop time like this."
https://78.media.tumblr.com/5633b061...8bw7o1_500.gif
https://78.media.tumblr.com/06566ffb...15w2o1_500.gif
Ayna (Zerkolo - The Mirror, 1975), Yonetmen: Andrei Tarkovsky
-
Bleeker Street, Jon Hamm ve Rosamund Pike'in rol aldigi gerilim Beirut'un fragmanini yayinladi.
https://youtu.be/0Lp4ZOT0wnc?t=1
-
Belcikali ressam Jan Brueghel il Vecchio’nun (Jan Brueghel the Elder) olum yildonumu (13 Ocak 1625)
Il Senso dell'udito (The Sense of Hearing, 1618)
http://www.settemuse.it/pittori_scul...udito_1618.jpg
-
-
Emile Zola, Dreyfus davasinda yapilan haksizligi dile getirmek icin Fransa Cumhurbaskaný Felix Faure’ya acik mektup seklindeki yazdigi makalesi Sucluyorum’u (J’Accuse), 13 Ocak 1898 tarihinde L’aurore Gazetesi’nde yayinladi.
http://www.cahiers-naturalistes.com/...re_janv_98.jpg
-
-
Irlandali yazar James Joyce’un (James Augustine Aloysius Joyce( olum yildonumu (13 Ocak 1941)
“Ben de onun gibiydim, ayni dusuk omuzlar, ayni oturup kalkmayi bilemeyen haller. Cocuklugum, iki buklum, yani basimda duruyor. Ona bir kerecik ya da hafifce dokunamayacagim kadar uzakta. Benim cocuklugum gozlerimiz kadar uzak, onun cocuklugu gozlerimiz kadar gizli. Sessiz sirlar, kalplerimizin icindeki karanlik saraylarda tas gibi kurulmus oturuyorlar: hukumranliklarýndan bikmis sirlar: tahttan indirilmek isteyen tiranlar.”
https://images-na.ssl-images-amazon....1xHe7w-PCL.jpg
“Like him was I, these sloping shoulders, this gracelessness. My childhood bends beside me. Too far for me to lay a hand there once or lightly. Mine is far and his secret as our eyes. Secrets, silent, stony sit in the dark palaces of both our hearts: secrets weary of their tyranny: tyrants willing to be dethroned.”
"Yapayalnizdi. Kimsenin dikkatini cekmiyordu, mutluydu, yasamin vahsi kalbine yaklasmisti. Yalnizdi, gencti, basina buyruk ve yabanil yurekliydi. Sert havanin issizligi, aci sular, denizden gelme kabuklar ve yosunlar ile perdelenmis kursuni gunisiginda bir basinaydi."James Joyce, Sanatcinin Bir Genc Adam Olarak Portresi
https://dz01iyojmxk8t.cloudfront.net...-Ki-Awaaz3.jpg
"He was alone. He was unheeded, happy, and near to the wild heart of life. He was alone and young and wilful and wildhearted, alone amid a waste of wild air and brackish waters and the seaharvest of shells and tangle and veiled grey sunlight."ť
Bir gun rastladikti aska
Calgi calarken biri alacakaranlikta,
Ve duruyordu yaninda biri korkuyla
Cunku askta en yeni olan seydir korku.
Yurekten severdik biz. Simdi gecmis bu ask
Bize sevincli saatler tattiran.
Neyse hos geldin simdi, her bir yalniz yolu
Dolanacagiz her birimiz kendince.
https://images.gr-assets.com/books/1...l/22350731.jpg
Love came to us in time gone by
When one at twilight shyly played
And one in fear was standing nigh
For love at first is all afraid.
We were grave lovers. Love is past
That had his sweet hours many a one.
Welcome to us now at the last
The ways that we shall go upon.
-
Amerikali kurgu yazari Lorrie Moore’un dogum gunu (13 Ocak 1957)
“Robin’in hastanede oluyor oldugu gece, birini bekliyordum, gelip beni alacakti –Robin’in bir zamanlar ciktigi bir adamdi bu, benim onunla cikmaya baslamamdan aylar evvel– ama gec kalmisti ve ben de onun Robin’i benimle birlikte gormesinin akillica olup olmadigini dusunuyordum. Robin’in meslektasi ZJ o sabah aramis ve demisti ki, “Durum kotu. Hastaneden taburcu oldugunda eve donuyor olmayacak.”
“Bu gece onu gormeye gidecegim,” dedim. Sozunun eri oldugumu dusunurdum ve soyledigim seyi yapardim. Belki sozunun eri olmaktan cok sihir gibi bir seydi bu.
“Iyi edersin,” dedi ZJ. Tiyatro bolumunun kursu baskaniydi ve ornek bir koca gibi isi o ustlenmiţti, cunku bunu ondan Robin istemisti; ZJ’nin onun kaderine aglayip durmalari simdiden sona ermisti. Seksenlerde bir erkek arkadasini AIDS’e kurban vermisti, dolayisiyla, su son birkac ayki yasal ve tibbi karar mercii olma haline tumuyle o kadar asinayim ki, dedi, hissetmiyorum bile.”
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
The night Robin Ross was dying in the hospital, I was waiting for a man to come pick me up—a man she had once dated, months before I began to—and he was late and I was wondering whether his going to see her with me was even wise. Perhaps I should go alone. Our colleague ZJ had called that morning and said, “Things are bad. When she leaves the hospital, she’s not going home.”
“I’ll go see her tonight,” I said. I felt I was a person of my word, and by __saying something I would make it so. It was less like integrity, perhaps, and more like magic.
“That’s a good idea,” ZJ said. He was chairman of the theatre department and had taken charge, like a husband, since Robin had asked him to. His tearfulness about her fate had already diminished. In the eighties, he had lost a boyfriend to aids, and now all the legal and medical decision-making these last few months, he said, seemed numbly familiar.”
-
-
-
-
"Kisin kisa suren gunleri geldiginde, aksam karanligi da biz daha aksam yemegini bitirmeden cokerdi. Sokakta bulustugumuzda evler de karanlik oluyordu. Ustumuzdeki gokyuzu bosluđu her daim degisen menekse rengiydi, sokak lambalari kendi ciliz fenerlerini ona dogru kaydirmaktaydilar. Soguk hava yakiyordu, vucudumuz kizarana kadar oynuyorduk. Bagirismalarimiz sessiz sokakta yankilaniyordu. Oyunumuzun hiziyla evlerin arkasinda kulubelerden cikan vahsi kabilelerin saldýrisina ugradigimiz karanlik ve camurlu patikalara daliyorduk, oradan cop kutularindan kotu kokularin yukseldigi karanlik sular damlayan bahcelere ve faytoncunun atini timarladigi ya da tokali kosumlardan muzik singirdattigi karanlik ve kokulu ahirlara geliyorduk. Sokaga geri dondugumuzde ise mutfaklardan suzulen isik tum alaný doldururdu. Eger enistemi koseden donerken gorursek onun eve girdigine emin olana kadar golgede saklanirdik. Yahut Mangan'in ablasi evin onune cikip kardesini caya cagirdiginda, gizlendigimiz golgeden sokakta bir asagi bir yukari gezinmesini seyrederdik. Kapi onunde duracak mi yoksa iceri mi girecek diye beklerdik; eger iceri girmeyip kapi onunde kalirsa o zaman gizlendigimiz golgeden cikip uysal uysal Manganlarin merdivenlerini cikardik. Bizi beklerdi, vucudu aralik kapidan suzulen isikla belirginlesirdi. Erkek kardesi onun dedigini yapmadan once ona satasirken, ben de parmakliklara yaslanip ona bakardim. Elbisesi vucudunu hareket ettirdikçe sallanirdi ve yumuţak, ip gibi orgulu saclari bir o yana bir bu yana savrulurdu.
Her sabah evin on salonundaki yere uzanir onun kapisini izlerdim. Gorunmeyeyim diye perdeyi de cercevenin sonunda bir iki santim kalana kadar cekmistim. Kapinin onune cikinca kalbim hop etmisti. Koridora kostum, kitaplarimi kaptim ve pesi sira yurumeye basladim. Kahverengi endamini gozumun ufkundan hic cikarmadim. Yollarimizin ayrildigi yere yaklastigimiz zaman adimlarimi hizlandirip onu gectim. Her sabah tekrarlanan bir seydi bu. Birkac gundelik sozun disinda onunla hic konusmamistim ama adi, deli dolu kanim icin bir cagri gibiydi."
https://images.gr-assets.com/books/1...l/19115872.jpg
"When the short days of winter came dusk fell before we had well eaten our dinners. When we met in the street the houses had grown sombre. The space of sky above us was the colour of ever-changing violet and towards it the lamps of the street lifted their feeble lanterns. The cold air stung us and we played till our bodies glowed. Our shouts echoed in the silent street. The career of our play brought us through the dark muddy lanes behind the houses where we ran the gauntlet of the rough tribes from the cottages, to the back doors of the dark dripping gardens where odours arose from the ashpits, to the dark odorous stables where a coachman smoothed and combed the horse or shook music from the buckled harness. When we returned to the street light from the kitchen windows had filled the areas. If my uncle was seen turning the corner we hid in the shadow until we had seen him safely housed. Or if Mangan's sister came out on the doorstep to call her brother in to his tea we watched her from our shadow peer up and down the street. We waited to see whether she would remain or go in and, if she remained, we left our shadow and walked up to Mangan's steps resignedly. She was waiting for us, her figure defined by the light from the half-opened door. Her brother always teased her before he obeyed and I stood by the railings looking at her. Her dress swung as she moved her body and the soft rope of her hair tossed from side to side.
Every morning I lay on the floor in the front parlour watching her door. The blind was pulled down to within an inch of the sash so that I could not be seen. When she came out on the doorstep my heart leaped. I ran to the hall, seized my books and followed her. I kept her brown figure always in my eye and, when we came near the point at which our ways diverged, I quickened my pace and passed her. This happened morning after morning. I had never spoken to her, except for a few casual words, and yet her name was like a summons to all my foolish blood."
-
“Kent dolusu insan gocup gidiyor, yine kent dolusu insan geliyor, onlar da gocuyor: her sey gelir, her sey geçer. Evler, ev dizileri, caddeler, kilometrelerce kaldirim, yiginlarinda tugla, taslar. El degistirirler. Bir sahip gider, baska sahip gelir. Efendi olmez, derler. Kimisi de, cik emri gelince, giyer ayakkabilarini cikar gider. Orayi baskalari satin alir altinla, ama yine de tum altinlari ellerinde tutarlar, dolandiriciliklarla, yalancilikla elde etmislerdi. Kentlere dolusmuslardi, caglar gectikce yikilip giden kentlere. Colde piramitler. Bunlarin yapim giderleri, yalnizca ekmekle sogan. Kolelerin yaptigi Cin Seddi. Babil. Kocaman taslardir geriye kalan. Dairesel kaleler. Moloz kalintilari, yikilmis varoslar. Derme catma kervansaraylari cimentoyla kul karisimindan yapilmis.”
http://wordpress-imageuploads-prod.s...7d7b40478f.jpg
“Cityful passing away, other cityful coming, passing away too: other coming on, passing on. Houses, lines of houses, streets, miles of pavements, piledup bricks, stones. Changing hands. This owner, that. Landlord never dies they say. Other steps into his shoes when he gets his notice to quit. They buy the place up with gold and still they have all the gold. Swindle in it somewhere. Piled up in cities, worn away age after age. Pyramids in sand. Built on bread and onions. Slaves Chinese wall. Babylon. Big stones left. Round towers. Rest rubble, sprawling suburbs, jerrybuilt. Kerwan's mushroom houses built of breeze.”
-
"Birilerini tartaklamaktan, seytana pabucunu ters giydirmekten, katakullilerden ve entrikalardan cok SIKILMISTI. Kasimda otuz bir yasinda olacakti. Hicbir zaman iyi bir is sahibi olamayacak miydi? Kendi yuvasi hic olmayacak miydi? Sicacik bir atesin yani basinda oturmanin ve guzel bir aksam yemegi yemenin ne kadar hos bir sey olacagini dusundu. Yeterince uzun zamandir, sehrin sokaklarini arkadaslarla ve kizlarla gezmisti. O arkadaslarin hicbir seye degmeyecegini biliyordu, kizlar da ayni sekilde. Tecrube dunyaya karsi kalbini taslastirmisti. Ama umut hala onu birakmamisti."
https://images.gr-assets.com/books/1...996l/77233.jpg
“He was tired of knocking about, of pulling the devil by the tail, of shifts and intrigues. He would be thirty-one in November. Would he never get a good job? Would he never have a home of his own? He thought how pleasant it would be to have a warm fire to sit by and a good dinner to sit down to. He had walked the streets long enough with friends and with girls. He knew what those friends were worth: he knew the girls too. Experience had embittered his heart against the world. But all hope had not left him. “
-
"Gecenin isiltisi icinde, sansli kucuk kadin misin? Bir baska kayip melek ya da...Gecenin sehri? / Are you a lucky little lady in the City of Light? Or just another lost angel... City of Night? ” Jim Morrison
Emmanuelle Seigner ve Harrison Ford, Cilgin (Frantic, 1988)filminde, gece klubu sahnesi. Yonetmen: Roman Polanski
https://youtu.be/aY-E8RS9vo4?t=46
-
"Birden Charlemagne'i hatirladim. “Ordularim kayalar, agaclar ve gokteki kuslar olsun. / I suddenly remembered my Charlemagne," he explains. "Let my armies be the rocks, and the trees, and the birds in the sky."
https://thumbs.gfycat.com/HollowConc...on-max-1mb.gif
https://thumbs.gfycat.com/OrnateInfa...am-max-1mb.gif
Indiana Jones: Son Macera (Indiana Jones and the Last Crusade, 1989) Yonetmen: Steven Spielberg
-
Retro Poster
https://pbs.twimg.com/media/DTcJ5ApW4AMyjLk.jpg
Vegas'ta Korku ve Nefret (Fear and Loathing in Las Vegas, 1998), Yonetmen: Terry Gilliam
-
Ramona: Neden baska bir kitap yazmadin? / Why did you never write a second novel? / Tu perché non hai piů scritto un libro?
Jep Gambardella: Cunku hep muhtesem güzelligi aradim. / I was looking for the great beauty. / Stavo cercando la grande bellezza.
https://i1.wp.com/www.sconfinare.net...size=600%2C399
http://2.bp.blogspot.com/-Jgs4lVhxh7...dpies_0011.gif
Muhtesem Guzellik (La Grande Bellezza / The Great Beauty, 2013), Yonetmen: Paolo Sorrentino
-
Sonsuza dek surse de seni bekleyecegim / If it takes forever I will wait for you / Se ci vuole un’eternitŕ ti aspetterň
Binlerce yaz seni bekleyecegim / For a thousand summers I will wait for you / Per un migliaio di estati ti aspetterň
Sen yanimda olana kadar, sana dokunana kadar / Till you're here beside me, till I'm touching you / Finchč sarai al mio fianco, finchč ti toccherň
Ve sonsuza dek askini paylasana kadar / And forevermore sharing your love / E per sempre condividerň il tuo amore
https://youtu.be/KJYmSZMMm8w?t=5
-
Roma Imparatorlugu genel komutani Marcus Antonius’un (Marco Antonio) dogum yildonumu (14 Ocak 83)
(Marcus Antonius'un Sezar'in cenaze konusmasi)
"Dostlar, Romalilar, vatandaslar, beni dinleyin: Ben Sezar'i gommeye geldim, ovmeye degil. Insanlarin yaptiklari fenaliklar arkalarindan yasar, iyilikler cok zaman kemikleriyle beraber gomulur; haydi Sezar'inkiler de oyle olsun. Asil Brutus size Sezar'in haris oldugunu soyledi; eger boyleyse, bu agir bir suc. Sezar da onu pek agir odedi. Simdi burada Brutus'le digerlerinin izinleriyle, cunku Brutus seref sahibi bir zattir; zaten hepsi, hepsi serefli kimselerdir, evet musaadeleriyle burada Sezar'in cenazesinde soz soylemeye geldim. O benim dostumdu, bana karsi vefali ve durusttu; lakin Brutus haris oldugunu soyluyor ve Brutus serefli bir zattir. Sezar Roma'ya bircok esir getirdi, devlet hazinelerini bunlarin kurtulus akceleri doldurmustu. Acaba Sezar'da hirs diye gorulen bu muymus? Fakirler ne zaman aglasa, Sezar'in gozleri yasarirdi; hirs daha sert bir kumastan olsa gerek. Fakat gene Brutus onun icin haristi diyor; Brutus de serefli bir adamdir..."
https://upload.wikimedia.org/wikiped..._5_%282%29.jpg
"Friends, Romans, countrymen, lend me your ears; I come to bury Caesar, not to praise him. The evil that men do lives after them; The good is oft interred with their bones; So let it be with Caesar. The noble Brutus Hath told you Caesar was ambitious: If it were so, it was a grievous fault, And grievously hath Caesar answer'd it. Here, under leave of Brutus and the rest - For Brutus is an honourable man; So are they all, all honourable men - Come I to speak in Caesar's funeral. He was my friend, faithful and just to me: But Brutus says he was ambitious; And Brutus is an honourable man. He hath brought many captives home to Rome Whose ransoms did the general coffers fill: Did this in Caesar seem ambitious? When that the poor have cried, Caesar hath wept: Ambition should be made of sterner stuff: Yet Brutus says he was ambitious; And Brutus is an honourable man..."
-
Turk dostu Fransiz romanci Pierre Loti'nin (Louis Marie Julien Viaud) dogum yildonumu (14 Ocak 1850)
http://www.azquotes.com/picture-quot...i-74-95-70.jpg
"Ah Istanbul! Beni buyuleyen isimlerden en cok buyuleyeni yine sensin."
-
Alman teolog, yazar, humanist, filozof, doktor ve Nobel Baris Odulu sahibi Albert Schweitzer’in dogum yildonumu (14 Ocak 1875)
http://images.comfortingquotes.com/2...-our-light.jpg
“Kimi vakit sonen hayat atesimiz ruzgar gibi bir baskasi tarafindan koruklenerek alevlenir; ve her birimiz bu atesi tekrar canlandiran dostlarimiza en icten tesekkurlerimizi borcluyuz.”
https://quotefancy.com/media/wallpap...ause-we-do.jpg
“Insanlar arasinda cok sogukluk var, cunku kendimizi aslinda oldugumuz kadar sicak kanli gostermiyoruz.”
http://izquotes.com/quotes-pictures/...zer-291522.jpg
“Insan ruhu olmedi. Gizlenerek yasamaya devam ediyor. Insan ahlakinin koku olmasi gereken merhametin, gercek genisligine ve derinligine, ancak kendini insan turuyle sinirlamayip butun yasayan canlilari kucaklamasi sayesinde ulasabilecegine inaniyorum.”
-
Portekiz asilli Amerikali roman ve oyun yazari John Dos Passos’un dogum yildonumu (14 Ocak 1896)
(Bir cinayet ve gasp olayi ile ilgili olarak suclanan ve 7 yillik mahkumiyet sonrasinda 23 Agustos 1927'de idam edilen iki Italyan gocmeni Nicola Sacco ve Bartolomeo Vanzetti icin yazdigi siir)
Onlar olu simdi
bu bir siir degil,
bu, gri mapus elbiseleri icinde iki adam,
biri yedi yildir islememis elinin hasta canina bakiyor.
bilir misin bir yilin kac cektigini
ya da
bir gun yirmi uc saatken mapus doseginde
parmakliklar bogarken insanin hayallerini
kac saat var bir gunde?
bilir misin hucredeki insanin hayallerini?
onlar olu simdi.
yine kazandi zift kokulu carklar,
yandi tum bedenleri.
etleri Massachusetts’in mavi gogune,
hayalleri ruzgara karisti.
“onlar olu simdi” diyerek
Vali’nin sekreteri durttu Vali’yi,
“onlar olu simdi” diyerek
yuksek mahkeme yargici durttu kendisini,
“onlar olu simdi” diyerek
universite rektoru durttu nefretini.
tum olulerin yuzunde kuru bir gulumseme belirdi;
oldu beyaz yakali,
ipek sapkali,
redingotlu adam.
atlayip otomobillerine,
gezdiler bir uctan bir uca Boston sokaklarini.
artýk ozgur hayalleri,
uzakta artik o zift kokan hucre.
sesleri, dillerine yabanci on binlerin nefesinde yankilandi
ve ayni sarkiyi hep bir agizdan soyledi on binler.
sarki ciglik olup patlatti Massachusetts’in kulak zarini.
simdi varsa cesaretin buna siir de!
http://www.washingtonindependentrevi...best-times.jpg
https://img.ibs.it/images/9788887583731_0_0_1107_75.jpg
Questa non č una poesia
Sono due uomini in grigie casacche di detenuti.
Un uomo siede guardandosi la carne malata delle mani
– mani che non hanno lavorato per sette anni.
Ma tu lo sai quant’č lungo un anno?
Lo sai quante ore ci sono in un giorno
quando il giorno č ventitré ore su una branda in una cella
in una cella in una fila di celle in un braccio di file di celle
tutte vuote del soffocante vuoto di sogni?
Tu li conosci i sogni di uomini in carcere?
Ora sono morti
I neri automi hanno vinto.
Loro sono completamente bruciati.
Le loro carni sono passate nell’aria del Massachusetts
i loro sogni sono passati nel vento
“Ora sono morti”, dŕ di gomito la segretaria
del governatore al governatore
“Ora sono morti”, dŕ di gomito il giudice della Corte d’Appello
al giudice della Corte Suprema
“Ora sono morti”, dŕ di gomito il rettore dell’universitŕ
al rettore dell’universitŕ
Una risata secca sale da tutti i morti,
morti in colletto bianco, morti in cappello da seta;
morti in mantello.
Salgono e scendono dalle automobili
respirano a fondo con sollievo
mentre vanno su e giů per le strade di Boston.
Essi sono liberi dai sogni
Dai sudici panni del carcere
Le loro voci esplodono in mille linguaggi
cantando una canzone
da far scoppiare i timpani al Massachusetts.
Scrivici su una poesia se te la senti!
-
Yazar, Matematikci ve Fotografci, ve Alice Harikalar Ulkesinde ile taninan Lewis Carroll'un (Charles Lutwidge Dodgson )olum yildonumu (14 Ocak 1898)
"Gelen, Beyaz Tavsan'di; agir agir Alice'e dogru yuruyor, bir yandan da bir sey yitirmis gibi cevreyi kolacan ediyordu; Alice, onun kendi kendine, ''Ah Duses! Dusesim! Vah benim sevgili patilerim! Vaah benim kurkum, vah biyiklarim! Boynumu vurduracak. Sansar ne kadar sansarsa ben de o kadar eminim bundan! Acaba nerede dusurdum ki onlari?'' dedigini duydu. Alice, onun yelpazeyle beyaz eldivenleri aradigini hemen anlamisti; bir iyilik yapmak istegiyle o da aranmaya basladi, ama ortalýkta hicbirinden iz yoktu. Golcukte yuzdugunden bu yana her sey degismise benziyordu; cam masa, kucuk kapili kocaman dehlizde butun butune silinmisti."ť Alice Harikalar Ulkesinde
https://images-na.ssl-images-amazon....1-y3BDBxYL.jpg
"Era il Coniglio bianco che tornava trotterellando bel bello e guardandosi ansiosamente intorno, come avesse smarrito qualche cosa, e mormorando tra sč: «Oh la duchessa! la duchessa! Oh zampe care! pelle e baffi miei, siete accomodati per le feste ora! Ella mi farŕ ghigliottinare, quant'č vero che le donnole sono donnole! Ma dove li ho perduti?»Alice indovinň subito ch'egli andava in traccia del ventaglio e del paio di guanti bianchi, e, buona e servizievole com'era, si diede un gran da fare per ritrovarli. Ma invano. Tutto sembrava trasformato dal momento che era caduta nello stagno; e la gran sala col tavolino di cristallo, e la porticina erano interamente svanite."ť Alice nel paese delle meraviglie
-
Liberetosunu Luigi Illica ve Giuseppe Giacosa’nin yazdigi, Giacomo Puccini'nin Tosca operasi ilk gosterimini 14 Ocak 1900’de Roma, Teatro dell'Opera’da yapti.
http://binrome.com/wp-content/uploads/2015/12/tosca.jpg
http://www.italianways.com/wp-conten...2-665x1000.jpg
-
Japon roman ve oyun yazari Yukio Mishima’nin dogum yildonumu (14 Ocak 1925)
“Beni ask konusunda, yani ugrunda olmeye degecek, insani bitirip tuketen ask konusunda gizliden gizliye dusunmeye yonelten deniz oldu. Evet, kesinlikle deniz.Tanri'nin gunu celik bir gemide kapali kalan bizler icin, deniz tipki kadin gibidir. Durgunlugu ve firtinalariyla, kaprisleriyle, batan gunesi yansitan gogsunun guzelligiyle bu benzerlik ortadadir. Daha da otesi, denizin uzerine uzanan ve denizin uzerinde gidip gelen, yine de denizin kendini vermeyi reddettigi bir geminin icerisindesiniz. Altinizdan akip gecen sonsuz miktardaki bu su, susuzlugunuzu gideremez. Doga, denizciyi kadina benzeyen bu unsurlarla sarmalar da, denizci yine kadinin sicak, diri govdesinden oldugu kadar uzak kalir denizden.” Yukio Misima, Denizi Yitiren Denizci
https://japaneseculturereflectionsbl...a-pg.jpg?w=474
“It was the sea that made me begin thinking secretly about love more than anything else; you know, a love worth dying for, or a love that consumes you. To a man locked up in a steel ship all the time, the sea is too much like a woman. Things like her lulls and storms, or her caprice, or the beauty of her breast reflecting the setting sun, are all obvious. More than that, you’re in a ship that mounts the sea and rides her and yet is constantly denied her. It’s the old saw about miles and miles of lovely water and you can’t quench your thirst. Nature surrounds a sailor with all these elements so like a woman and yet he is kept as far as a man can be from her warm, living body.”
-
-
Iki Akademi (Afrika Kralicesi - The African Queen 1951 ve Denizde Isyan - The Caine Mutiny, 1954) Odullu Amerikali aktor Humphrey (DeForest) Bogart’in olum yildonumu (14 Ocak 1957)
https://media.giphy.com/media/o7KLEF95qtGqQ/giphy.gif
https://media.giphy.com/media/m2t9pdgF7UGu4/giphy.gif
https://media.giphy.com/media/GBDTyv2orY1d6/giphy.gif
-
-
-
-
Elvis Presley'in 14 Ocak 1973'de verdigi 'Aloha from Hawaii' isimli muhtesem, dehset konseri dunyaya uydudan yayinlanmis ve 1 milyar kisi tarafindan izlenmistir.
(Konser bittikten ve herkes gittikten sonra Kral sahnede kalmis ve yayinlanmak uzere bes sarki daha kaydetmistir.)
http://images6.fanpop.com/image/phot...41-500-388.jpg
https://images-na.ssl-images-amazon....yL._SY355_.jpg
https://www.youtube.com/watch?v=AlcOKtYM_wQ
-
Ispanyol, Kuba, Danimarka ve Fransiz kokenli Amerikali diarist, denemeci, romanci ve yazar Anaďs Nin’in (Angela Anaďs Juana Antolina Rosa Edelmira Nin y Culmell) olum yildonumu (14 Ocak 1977)
“Ask hicbir zaman dogal nedenlerle olmez. Olur, cunku biz onun kaynagini beslemeyi bilmeyiz; korluk ve hatalar ve ihanetler yuzunden olur. Hastaliklardan, aldigi yaralardan olur; bikkinliktan, bakimsizliktan, susuzluktan, donukluktan olur, ama asla dogal nedenlerle degil. Her asik, kendi askinin katili olarak mahkemeye cikarilmaliydi. Bir sey seni incittigi, uzdugu zaman, hemen onu bertaraf etmeye, degistirmeye kosuyorum; kendimi senin yerine koymaya, senin gibi hissetmeye kosuyorum, sense sabirsiz bir el hareketiyle sirtini donuyor, anlamiyorum, diyorsun.” Dort Odali Kalp
http://ecx.images-amazon.com/images/I/71kNTDO29%2BL.jpg
“Love never dies of a natural death. It dies because we don’t know how to replenish its source, it dies of blindness and errors and betrayals. It dies of illnesses and wounds, it dies of weariness, of witherings, of tarnishings, but never of natural death. Every lover could be brought to trial as the murderer of his own love. When something hurts you, saddens you, I rush to avoid it, to alter it, to feel as you do, but you turn away with a gesture of impatience and say: ‘I don’t understand.”
“Diger kadinlarin sadece coraba harcadiklari parayla guzel giyinebilmek gibi, Parislilere has dogal bir yetenegi vardi. Sakaci gozleri, kivircik siyah saclari ve yuvarlak hatlariyla cekici bir kizdi. Iki tutkusu vardi, birincisi parfum bolumunden birkac damla parfum ya da kolonya calmak, digeri ise magazanin kapanmasini bekleyip en yumusak yataklardan birine yatarak orada uyuyacakmis gibi yapmasiydi. Ustu kapali olanlari tercih ediyordu. Perdeler altinda yatarken kendini daha guvenli hissediyordu. Sef tezgahtar genelde gitmek için acele ettiginden bu fanteziye birkac dakikaligina dalacak kadar yalniz kalabiliyordu. Boyle bir yatakta yatarken kadinsi cekiciliginin bir milyon kez arttigini dusunuyor ve Champs Elysees'de gormus oldugu SIK erkeklerin, onu bu yatakta gorup guzel bir yatak odasinda nasil guzel duracagini fark etmelerini istiyordu.” Anaďs Nin, Venus Ucgeni
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
“She had a natural Parisian gift for appearing charmingly dressed on the money other women spent on stockings alone. She was attractive, with humorous eyes, curly black hair and well-rounded curves. She developed two passions, one to steal a few drops of perfume or cologne from the perfume department, another to wait until the store was closing so she could lie down on one of the softest beds and pretend she was to sleep there. She preferred the canopied ones. She felt more secure lying under curtains. The floorwalker was usually in such a hurry to leave that she was left alone for a few minutes to indulge in this fantasy. She thought that while lying in such a bed her feminine charms were a million times enhanced, and she wished certain elegant men she had seen on the Champs Élysées could see her there and realize how well she would look in a beautiful bedroom.”
-
Tommy DeSimone, Billy Batts'i oldurdugu icin 14 Ocak 1979’da olduruldu (Queens, New York)
SIKI Dostlar - Goodfellas
http://cdn.cnn.com/cnnnext/dam/asset...-super-169.jpg
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/i...7IHYG36halBLAy
-
“Biz ucumuz Ortacag'a aitiz. Bizim bu kahramanliga gereksinimimiz var; ve cagdas yasamda boyle seylere yer yok. Bu bizim trajedimiz. Bir zamanlar evliya olmak isterdim. Yapilabilecek en mutlak davranis bu gibi gelmisti, cunku bende en guclu olan sey saflik ve buyukluk arayisiydi. Ben yeryuzunde yasamiyorum. Kardeslerim de oyle. Biz oluyuz. Sevgide oyle bir doruga ulastik ki, bu bize sevdiklerimizle birlikte olmek istegi verdi; biz de olduk. Biz baska bir dunyada yasiyoruz. Bedenlerimizin olmasý bir sacmalik, bir tarih yanilgisi. Ustelik biz hic dogmadik. Siradan tensel duygulara sahip degiliz, gercekle iliskimiz de yok. Evliligim bir sacmalikti, kardeslerimin evlilikleri ise anlamsiz.” Anaďs Nin, Cam Fanusun Altinda
https://pictures.abebooks.com/LELIVRE/18662147669.jpg
“We three belong to the Middle Ages. We have this need of heroism, and there is no place for such feelings in modern life. That is our tragedy. Once I wanted to be a saint. It seemed the only absolute act left to do, for what is most powerful in me is the craving for purity, greatness. I am not living on earth. Neither are my brothers. We are dead. We reached such heights in love that it made us want to die altogether with the loved one, and so we died. We are living in another world. Our having bodies is a farce, an anachronism. We were never even born. We have no ordinary sensual life, no contact with reality. My marriage was a farce, my brothers' marriages meaningless.”
-
“Hicbir zaman bir kadini gercekten tanimak istemedim. Hicbiriyle kalmak istemedim. Bir kadinin cekiciligini tutkulu bir iliski icin degil, bir erkekle uzun sureli bir iliskiye girmek icin evlilik gibi ornegin ya da en azindan birliktelik sonucta bir cesit huzur, sahiplik elde etmek icin kullandigimi dusunuyordum. Beni korkutan buydu grande amoureuse'un arkasina gizlenen, askta guvenlik arayan bir kucuk burjuva. Beni sana ceken sey, senin hep metres olarak kalman. Arzuyu ve yogunlugu devamli kiliyorsun. Butun ask savasindan kendini esit hissetmeyince cekiliyorsun. Ayrica, beni sana baglayan sey sana verebilecegim zevk degil. Duygusal olarak tatmin olmadigin zaman bunu reddediyorsun. Oysa sen her ţeye yatkinsin, her seye. Bunu hissediyorum. Yasama aciksin. Seni actim. Ilk kez kadinlari yasama, aska acma gucum oldugu için uzgunum. Vucutla iletisime gecmeyi reddedip, tum varliga ulasmanin diger yollarini aradiginda seni oyle seviyorum ki. Zevke olan direnisimi kirmak icin her seyi yaptin. Evet, ilk basta bu gucu benden cekmene dayanamiyordum. Gucumu kaybediyormusum gibi geliyordu...” Anaďs Nin, Venus Ucgeni
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
“I never wanted to really know a woman. I never wanted to stay with one. My feeling was always that a woman used her charms not for the sake of a passionate relationship but to win from a man some durable relationship – marriage, for instance, or at least companionship – to win, finally, some kind of peace, possession. It was this that frightened me – the sense that behind the grande amoureuse lay concealed a little bourgeoise who wanted security in love. What attracts me to you is that you have remained the mistress. You maintain the fervor and the intensity. When you feel unequal to the great battle of love, you stay away. Another thing, it is not the pleasure I can give you which attaches you to me. You repudiate it when you are not emotionally satisfied. But you are capable of all things, of anything. I feel that. You are open to life. I opened you. For the first time I regret my power to open women to life, to love. How I love you when you refuse to communicate with the body, seeking other means to reach into the entire being. You did everything to break down my resistance to pleasure. Yes, at first, I could not bear this power you had to withdraw. It seemed to me that I was losing my power…”
-
“Balzac'in evi Passy deki yokuslu bir sokagin tepesinden Seine'e bakiyordu. Once evin zilini caldilar, sonra bir mahzene acilir gibi gorunen ama bir bahceye acilan merdivenlerden indiler. Bahceyi gecip baska bir kapi calmalari gerekti. Bu Balzac'in evinin kapisiydi. Bu, koca apartmanda kaybolmus, gizli ve gizemli bir evdi. Paris'in kalbinde boylesine sakli kalmis, terk edilmisti.
Kapiyi acan kadin gecmiţten gelen bir hayalet gibiydi solgun bir yuzu, solgun saclari ve giysileri vardi, kansizdi. Balzac'in elyazmalari, resimleri, sevmis oldugu kadinlarin gravurleri, kitaplarinin ilk baskilariyla birlikte yasarken, bu kayip gecmisle ic ice tum kani vucudundan cekilmisti. Kadinin sesi de uzak, bir hayaletten gelir gibiydi. Bu evde olu hatiralarla birlikte uyuyordu. Sundugu ev kadar oluydu kadin. Sanki her gece, birlikte uyumak icin mezarinda, Balzac'la yatiyordu.” Anaďs Nin, Venus Ucgeni
https://moly.hu/system/covers/big/co...jpg?1423660272
“Balzac’s house stood at the top of a hilly street in Passy, overlooking the Seine. First they had to ring at the door of an apartment house, then descend a flight of stairs that seemed to lead to a cellar but opened instead on a garden. Then they had to traverse the garden and ring at another door. This was the door of his house, concealed in the garden of the apartment house, a secret and mysterious house, so hidden and isolated in the heart of Paris.
The woman who opened the door was like a ghost from the past – faded face, faded hair and clothes, bloodless. Living with Balzac’s manuscripts, pictures, engravings of the women he had loved, first editions, she was permeated with a vanished past, and all the blood had ebbed from her. Her very voice was distant, ghostly. She slept in this house filled with dead souvenirs. She had become equally dead to the present. It was as if each night she laid herself away in the tomb of Balzac, to sleep with him.”
-
“Uzun boyluydu. Bir oglan gibi kabadayi Fransýzcasi kullaniyor, ama bunu asil bir curetle yapiyordu. Hic kimse bunu ona karsi kullanamazdi. Gece kulubunde eglendirmiyor, yonetiyordu. Kendilerini, kendi kotu yanlariyla lanetlenmis sayan kadinlarin dunyasinin manyetik merkeziydi. Sapkinliklarindan gurur duymalari ve burjuva ahlakina maglup olmamalari icin onlari zorluyordu. Intiharlari ve dagilmayi siddetle lanetliyordu. Kadinlarin lezbiyenlikleriyle ovunmelerini istiyordu. Ornek de oldu. Polis kurallarina ragmen erkek giysileri giyiyordu. Hic rahatsiz edilmemisti. Bunu zarif bir bicimde ve kayitsizlikla yapiyordu. Bois'da erkek giysileriyle ata biniyordu. Oylesine zarif, tatli dilli ve aristokratti ki onu tanimayanlar bilincsizce Leila'yi selamliyorlardi. Leila diger kadinlarin baslarini dik tutmalarini saglamisti. O, erkeklerin yoldas olarak davrandigi erkeksi bir kadindi. Bu parlak yuzeyin altindaki trajik ruh her neyse, onu, her yere tedirginlik, keder ve nostalji yayarak insanlarin huzurunu ince ince parcalar halinde yirtan sarkiciliga goturmustu.” Anaďs Nin, Venus Ucgeni
https://www.irishtimes.com/polopoly_..._490/image.jpg
“She was tall. She used apache French, like a boy, but with a royal audacity. No one could use it on her. She did not entertain at the nightclub; she ruled. She was a magnetic center for the world of women who considered themselves condemned by their vice. She whipped them into being proud of their deviations, not succumbing to bourgeois morality. She severely condemned suicides and disintegration. She wanted women who were proud of being Lesbians. She set the example. She wore men's clothes despite Police regulations. She was never molested. She did it with grace and nonchalance. She rode horseback at the Bois in men's clothes. She was so elegant, so suave, so aristocratic, that people who did not know her bowed to her, almost unconsciously. She made other women hold up their heads. She was the one masculine woman men treated as a comrade. Whatever tragic spirit lay behind this polished surface went into her singing, with which she tore people's serenity to shreds, spreading anxiety and regrets and nostalgia everywhere.”
