-
Italyan yazar ve sair Gesualdo Bufalino’nun dogum yildonumu (15 Kasim 1920)
“Ah ne huzunlu gunlerdi onlar, yasamimin en mutlu gunleri”
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
“Oh sì, furono giorni infelici, i più felici della mia vita.”
Italya’da okuma yazma bilmeyen bir kadin, Almanya’da gocmen olarak calisan kocasiyla ‘70’li yýllarda cizerek mektuplar yazmis. Bu mektuplardan biri yazar Gesualdo Bufalino'nun eline gecmis ve o da kelimelere dokmus.
“Sevgili askim,
Kalbim uzakta oldugun dusuncesiyle izdirap icinde, uc cocugumuzla birlikte kollarimi sana uzatiyorum. Hepimiz, ben ve iki buyuk cocugumuz iyiyiz, kucuk olan ciddi olmasa da biraz rahatsiz. Daha once gonderdigim mektuba bir cevap gelmedi, bunun icin uzgunum. Annen, bir rahatsizliktan oturu hastanede ve onu ziyaret ediyorum. Elim bos ya da yalniz gitmiyorum merak etme, laf olmasin diye ortanca oglumuz benimle beraber geliyor ve buyuk olan kucuge bakiyor.Kucuk tarlamiz ekilip bicildi. Iki tane gunluk isciye 150.000 Liret odedim. Kasabada secimler yapildi ve mahallelinin tavsiyesiyle Hristiyan Demokrat Parti’ye oy verdim. Orak ve Cekicciler icinse hezimet, sanki bir tabutta olmuscesine buyuktu.
Ama kim kazanirsa kazansin, hep ayni. Biz fakir insanlar icin birsey degismiyor. Dun kazdik, yarin da kazacagiz. Bu sene zeytin agaclari cok zeytin verdi. Agaca vurmasi icin tuttugum bir, yerden zeytinleri toplamasi icin tuttugum iki adam bana 27.000 Liret’e maloldu. 12.000 Liret de zeytin baskisi icin kullandim. Bir buyuk, bir de kucuk bir kup dolacak kadar yag elde ettik. Litresini 1300 Liret’ten satabilirim.
Uzaktaki askim, kalbim seni dusunuyor. Ozellikle Noel yaklastikca, kalp kalbe burda olmani isterdim. Ben de cocuklar da seni kucakliyoruz. Hosca kal sevgili askim, kalbim senin, sana sadigim ve yuzuklerimizin birlikteligi gibi seninle.”
https://www.ilpost.it/wp-content/upl...a_bufalino.jpg
“Amore mio caro,
Il mio cuore è trafitto dal tuo pensiero lontano, e ti tendo le braccia insieme ai tre figli. Tutti in buona salute, io e i due grandicelli, indisposto, ma non gravemente, il piccino. La precedente lettera che t’ho spedito non ha ricevuto risposta e ne soffro. Tua madre, colpita da un male, si trova in ospedale, dove mi reco a trovarla. Non temere che ci vada a mani vuote; né sola, dando esca a malelingue: m’accompagna il figlio mezzano, mentre il maggiore rimane a guardare il minore. Il nostro poderetto, ho provveduto che fosse arato e seminato. Ai due “giornalieri” ho dato 150.000 lire. Si son fatte le elezioni per il Comune. Ho votato Democrazia Cristiana, come il parroco m’ha suggerito. Per la Falce e Martello la sconfitta è stata grande: come fossero morti, in un cataletto.
Ma che vincano gli uni o gli altri, è tutt’una. Nulla cambia per noi poveretti: abbiamo zappato ieri, zapperemo ancora domani. Molte ulive quest’anno, dai nostri ulivi. L’uomo e i due ragazzi che ho assunto, l’uno per bacchiarle, gli altri per raccoglierle a terra, mi sono costati 27.000 lire. Altre 12.000 lire le ho spese per il frantoio. Ne ho ricavato tant’olio da riempire una giara grande e una piccola. Posso ricavarne il prezzo corrente che è di 1.300 lire al litro.
Amore lontano, il mio cuore ti pensa. Ora, soprattutto, che viene Natale e vorrei essere insieme a te, cuore a cuore. Un abbraccio, dunque, da me e dai tre figliolini. Arrivederci, amore caro, il mio cuore è tuo e ti sono fedele, unita a te come i nostri due anelli”.
-
Italyan gazeteci, avangart yazar, cevirmen ve edebi elestirmen Giorgio Manganelli’nin dogum yil donumu (15 Kasim 1922)
"Ayakkabi bagciklari gibi yasamin ta kendisi olan seyleri yapamiyordum.Oyleyse beceriksizliklerimi dengeleyecek bir sey yapmak zorundaydim: kitap yazmak. Yazar ; tastamam yildizbilimci ya da simyaci gibidir. Hic kimsenin degerlendiremeyecegi zihinsel duzenekler uydurarak aldatan biri. Yazarlik : yargilanmasi olanaksiz is.”
https://images-na.ssl-images-amazon....14hQ73wDnL.jpg
“Non sapevo allacciarmi le scarpe. Ora, non solo non è impossibile ma del tutto ragionevole supporre che allora sia nata quella che potrei, per puro divertimento, chiamare la vocazione di scrittore. Le cose che non sapevo fare, che non so fare, sono innumerevoli: insomma, sono la vita; pertanto, dovevo fare qualcosa che mi compensasse della mia palese inettitudine. Non so allacciarmi le scarpe? Bene, scriverò libri.”
-
Ingiliz roman, kisa oyku ve deneme yazari James Graham Ballard’in dogum yil donumu (15 Kasim 1930)
"Sekse duskunuzdur ancak seksuel hayalgucunden korkup buyuk tabularla korumak zorunda hissederiz. Esitlige inanir, alt siniflardan nefret ederiz. Bedenimizden ve daha da onemlisi olumden korkariz. Unutulup gitmenin birkac adim uzagindayiz ancak garip bir sekilde, olumsuz olmayi umit ediyoruz." Milenyum Insanlari
https://images-na.ssl-images-amazon....jw9L%2B-XL.jpg
“We’re obsessed with sex, but fear the sexual imagination and have to be protected by huge taboos. We believe in equality but hate the underclass. We fear our bodies and, above all, we fear death. We’re an accident of nature, but we think we’re at the centre of the universe. We’re a few steps from oblivion, but we hope we’re somehow immortal”
“Turizm buyuk bir uyusturucu. Devasa bir guven numarasi ve insanlara yasamlarinda ilginc bir sey oldugu gibi tehlikeli fikirler veriyor. Var olus bicimlerindeki her yukselis ayni havaalanlarina ve tatil koylerine, ayni hindistancevizi ve ananasli icki sacmaliklarina tasiyor insanlari. Turistler esmer tenlerine ve parlayan dislerine bakarak gulumsuyor ve mutlu olduklarini saniyorlar. Ama yanik tenleri onlarin aslinda kim olduklarini gizliyor; kafalari Amerikan copluguyle dolu ucretli koleler. Seyahat 20. yuzyilin bize biraktigi son fantezi; bir yerlere gitmenin kendimizi yeniden yapilandirmamizi saglayacagina dair bir yanilsama."
https://images.gr-assets.com/books/1...2l/9669270.jpg
“Tourism is the great soporific. It's a huge confidence trick, and gives people the dangerous idea that there's something interesting in their lives. It's musical chairs in reverse. All the upgrades in existence lead to the same airports and resort hotels, the same pina colada bullshit. The tourists smile at their tans and their shiny teeth and think they're happy. But the suntans hide who they really are-- salary slaves, with heads full of American rubbish. Travel is the last fantasy the 20th Century left us, the delusion that going somewhere helps you reinvent yourself.”
-
-
Elvis Presley'nin bas rolunde oldugu Love Me Tender filmi, New York, Paramount Sinemasinda15 Kasim 1956 tarihinde gosterime girdi.
(Filmde Elvis bir Konfederasyon askerinin kucuk kardesi Clint Reno karakterini canlandiriyordu ve film en basta The Reno Brothers ismiyle yayinlanacakti ancak Clint Reno’nun film boyunca soyledigi Love Me Tender ismiyle degistirildi.)
https://images-na.ssl-images-amazon....7,1000_AL_.jpg
http://uploads.neatorama.com/images/...57619788-0.jpg
-
Avustralyali yazar Liane Moriarty'nin dogum gunu (1966)
"Bunu daha once de yasadin. Seni oldurmez bunlar. Simdi nefes alamiyormussun gibi hissediyorsun ama aliyorsun. Sonsuza kadar aglayacaksýn saniyorsun ama elbet birakacaksin aglamayi."
https://images-na.ssl-images-amazon....18ktztX7oL.jpg
“You’ve been here before. It won’t kill you. It feels like you can’t breathe, but you actually are breathing. It feels like you’ll never stop crying, but you actually will.”
"John-Paul'un anlatacaklarinin sonu gelmiyordu bir turlu. Cecilia'nýn aklina bir sehir efsanesi geldi. Efsaneye gore egzotik bir kurtcuk vardi ve bu kurtcuk vucudunuza girdiginde yapilacak tek bir sey oluyordu. Once kendinizi bir guzel ac birakiyordunuz, sonra onunuze nefis bir yemek koyuyordunuz, kurtcuk yemegin kokusunu alinca bogazinizdan yukari yavasca tirmanip agzinizdan cikiyordu. Iste John-Paul'un sesi de bu kurtcuk gibiydi; butun igrencligiyle cikip duruyordu agzindan."
https://www.qbd.com.au/img/products/0/9781742613949.jpg
"He kept talking. It was endless. Cecilia thought of that urban myth about an exotic worm that lived in your body, and the only cure was to starve yourself and then place a hot dinner in front of your mouth, and wait for the worm to smell the food and slowly uncoil itself, sliding its way up your throat. John-Paul's voice was like that worm: an endless length of horror slipping from his mouth."
-
Martin Scorsese'nin yonettigi, Harvey Keitel, Zina Bethune, Anne Collette'in rol aldigi romantik drama Kapimi Calan Kim? (I Call First / Who's That Knocking at My Door - Chi sta bussando alla mia porta?) filminin 51.yili (Chicago Uluslararasi Film Festivali, 15 Kasim 1967)
https://pbs.twimg.com/media/DOrSuyNX0AEb59e.jpg
https://pbs.twimg.com/media/DOrSuyZXkAE010s.jpg
-
Ingiliz heavy metalci Ozzy Osbourne, 3.solo albumu Bark at the Moon'u 15 Kasim 1983'de Epic (Ingiltere) ve CBS Associated (Amerika) etiketleriyle piyasaya surdu.
https://pbs.twimg.com/media/DsC7AZpXQAAT6l8.jpg
