Başın sağolsun abi , her ölüm erken .
Printable View
Maaşlarının ve egolarının yüksek olduğu intibası ile herkes gıcık olduğu için fırsat bulunca hızla işler çözülüyor galiba.
Egolarını bilmem ama maaşların eski tadı kalmamış galiba. Bekçiyle aynı parayı aldığını söyleyen doktorlar duyuyorum. Duyuyorum yani bilmiyorum.
Doğru abi. Çoğumuzun şu filmlerdeki zombilerden farkı yok . Bazısı geçim derdinden bazısı hırsından bazısı cahilllginden yeryüzünde hiç yaşamadan kaybolup gidiyor.
Bir makine gibi , bir çarkın küçük bir dişlisi gibi ömrünü tamamlayıp gidiyor.
Ölümün yakışmadığı insaların gitmesi ise, evet ,çok üzücü.
konu değişmiş gerçi ama
bence
1-bize geç girdi, daha doğrusu, muhtemelen bizdeki turizm, ulaştırma vs. gibi alanlarda çalışıp ya da yurtdışına gidip, ticaret/eğitim yapıp, aktif olup bu hastalığı kapacak kesim 60+ kesim değil. ben italyada epey bir gezdim, fransada laboratuvarda çalıştım. oralarda 60+ insanlar hayatın çok içinde. hala çalışan da çok. bizim 60+ nesil çoktaaaaaan emekli oldu ve hayatı = ev-kahve-torun (aynı şehirde ise) - a101- cami- pazar bitti. Hangi Türk emekli sabah 10'da kapuçino, kruvasan için bir kafeye öğlen 2'de espresso shot için başka kafeye gidip orada lak lak ediyor? ya da kaçı cruise gemisinde? en fazla yazlıkta olur ki, daha yazlık sezonu da açılmadı. erkekler mahallenin kahvesine veya camisine, kadınlar da a101'e ucuz tencere geldiği gün oraya enfekte birinin gelmesine kadar güvende.
2)bizim gençler kapmış, anne-babaları ile anı evde yaşamıyorlarsa onlara bulaştırmamış olabilirler..
3) yahut
birilerine bulaşmış bile olsa, aynı evde yaşayan birisi olmadığınız sürece test yapılmıyor (yani mesela siz o kişiyle otobüste, dükkanda, ziyaret ettiğiniz evde) filan karşılaşmış olun ve öyle kapın gibi bir senaryo yazalım. semptom da gösterseniz doktora gidince size normal grip, enfeksiyon vs. tedavisi yazıp yolluyorlar. illa yurtdışı öykünüz vs. olacak ki test yapılsın....bizde çok çok az kişiye test yapılıyor.
1 ve 2 iyi de 3 durumu beni de çok korkutuyor. bir patlama yaşayabiliriz. İnşallah öyle olmaz ne diyelim.
annem ve babam 60+ yaşında, kardeşim hamile, benim kronik bir hastalığım var...bizim için de korkuyorum.
Bir de madalyonun öbür yüzüne bakın... Empati yapın ve kendinizi doktorun yerine koyun.
Bugün öğle yemeğini bir doktor arkadaşımla yedim. Geldiğimi duyunca davet etmişti.. Konuşalım biraz dedi.
Kendisi Doçent'tir. Aynı zamanda öğretim görevlisi idi. Yılbaşında istifa etmiş. Şimdi serbest çalışıyor.
Konusunda uzman olan, onlarca asistan yetiştirmeye çalışan bir cerrah..
İstifa sebebini sordum... Cimer'e yapılan şikayetler dedi... Uzmanlığı gereği günlük hasta kabulü 20 civarında olmasına rağmen, az hasta bakıyor diye şikayetler gitmiş. Kabul demiş, istediğiniz kadar hasta bakayım demiş, hasta sayısı 70-100 arasına çıkmış, bu sefer de hastalarla yeterince ilgilenmiyor, zaman ayırmıyor diye şikayetler olmuş.. Hatta gün içinde hasta bakabilmek için derslerini ve ameliyatlarını akşam saatlerine almış... vs.. vs..
Şimdi benden, Kanada'ya göç edip mesleğine orada devam edebilmek için yardım talep ediyor... Uluslararası geçerliliği olan bir çok sertifikası var..
Seve seve dedim.. Elimden ne geliyorsa yaparım dedim... Benim yardımım yer, yurt, çevre edinmesi konusunda olur... Yoksa kendisi mesleki açıdan kendisini ispatlamış birisi..
Not: Ses teli felci konusunda sıkıntısı olan varsa bana özelden yazabilir. Yardımcı olurum.
bir de eklemeden geçemem
italyanın aile yapısının bazı tuhaflıkları var...
30+ yaşında olup anne-babasıyla oturan çok fazla bekar, genelde çalışmayan (çünkü bir süredir ekonomi çok iyi değil ülkede) italyan özellikle erkek var (bu epey bir dalga konusudur aslında)
anne kuzusu aslında italyan erkekleri diye :) "uzamış ergenlik" büyümemiş yetişkinler, filan gibi tanımlar türedi bu insanlar için.
İtalya'da başka ülkelerden çok daha fazla bu (bir de Japonya'da). benim tahminim yaşlılar kendi sosyalleşmeleri ile kapmadılarsa da çocuklarından kaptılar.
"e biz de ana kuzusuyuz" diyeceksiniz.
doğru bizim de aile yapımız öyle-ydi. Şimdilerde ise gençler iş neredeyse orada.İşsiz olanın da sosyalleşmeye imkanı yok maalesef.