-
Fransiz polisiye roman yazari Léo Malet'nin olum yildonumu (3 Mart 1996)
—Sen buna gunes mi diyorsun?
—Yok, ay mi?
—Her halukarda ay kadar soguk. Soruyorum kendime, okulda ogrendiðimiz dogru mu diye, tek bir gunes mi varmis? Birkac tane varsa sasirmam buna...
—Buradakinin daha ziyade cirkin oldugu da bir gercek, diye kabul etti Gina. (Gunes Bize Haram)
https://pmcdn.priceminister.com/phot...35530872_L.jpg
—Tu appelles ça du soleil ?
—C'est peut-être la lune ?
—C'est aussi froid qu'elle en tous cas... je me demande si c'est vrai, ce qu'on apprend à l'école, qu'il n'y a qu'un seul soleil ? Ca ne m'étonnerait pas qu'il y en ait plusieurs...
—Le fait est qu'ici il est plutôt moche, a reconnu Gina.
-
Irlandali rock grubu U2, 9.studyo albumu Pop'i 3 Mart 1997'de Island etiketiyle piyasaya surdu.
https://pbs.twimg.com/media/C5-3VFLWUAEDb63.jpg
-
Ingiliz yazar Lewis Carroll’in ayni isimli romanindan uyarlanan, Tim Burton’in yonettigi, Mia Wasikowska, Johnny Depp ve Helena Bonham Carter’in rol aldigi Alis harikalar diyarinda (Alice in Wonderland) 3 Mart 2010’da Italya, Isvec, Bahreyn ve Misir’da vizyona girdi.
https://images-na.ssl-images-amazon....5Mg@@._V1_.jpg
http://thefashionjumper.com/wp-conte...and-gif-26.gif
-
Sihirbaz'in (The Illusionist, 2006) Sophie'si, Damadi Opebilirsin'nin (I Now Pronounce You Chuck & Larry , 2007) Alex McDonough karakteri Amerikali aktris ve eski model Jessica (Claire Timberlake) Biel'in 37.dogum gunu
https://c1.staticflickr.com/2/1895/3...75aae3b1_b.jpg
https://media.giphy.com/media/jm9KjFhWtAO4g/giphy.gif
-
“Bazen saatlerce bir agaca bakarak oylece duruyorsun, onu betimliyor, didik didik inceliyorsun; kokleri, govdeyi, dallari, yapraklari, her bir yapragi, yapraktaki her bir damari, sonra yeniden her bir dali inceliyorsun, ve boylece, ac bakisinin israrla gormek istedigi ya da yarattigi ilgisiz bicimlerin sonsuz oyunu surup gidiyor: surat, sehir, labirent ya da yol, armalar ve atli seferler. Algilarin gelistikce, giderek daha sabirli ve daha esnek oldukca, agac paramparca oluyor ve yeniden doguyor, yesilin binbir cesidi, ayni ama yine de farkli binlerce yaprak. Tum yasamini bir agacin karsisinda gecirebilirmissin gibine geliyor, onu tuketmeden, anlamadan, cunku anlayacagin bir sey yok; sadece ona bakarak. Bu agac hakkinda eninde sonunda soyleyebilecegin tek sey bir agac oldugudur; bu agacin sana soyleyebilecegi tek sey de bir agac oldugudur: kok, sonra govde, sonra dallar, sonra da yapraklar. Agactan daha baska bir hakikat bekleyemezsin. Agacin sana onerecek bir ahlaki, sana verecek bir mesaji yoktur. Onun gucu, gorkemi, omru - bu eski egretilemelerden hala kimi anlamlar cikarmayi, biraz cesaret toplamayi umuyorsan eger - bunlar huzur veren tarlalar, uyuyan sinsi sular, tek baslarina, pek yukseklere olmasa da kahramanca tirmanan kucuk patikalar, guneste salkimlarin olgunlastigi guler yuzlu yamaclar kadar abes goruntulerden, hosluklardan baska bir sey degildir.
Iste bu yuzden senin gozunu kamastiriyor, seni sasirtiyor ya da dinlendiriyor; agac kabugunun ve dallarin, yapraklarin bu su goturmez, kuskulanilmaz gercekligi yuzunden. Hicbir zaman bir kopekle birlikte dolasmaman da bu yuzden belki, cunku kopek sana bakar, yalvarir, seninle konusur. Minnetten yasarmis gozleri, dayak yemis kopek havalari, sevincli kopek ziplayislari, ona, o asagilik evcil hayvan statusunu vermen icin seni durmadan zorlar. Bir kopek karsisinda tarafsiz kalamazsin, bir insanin karsisinda da oyle. Oysa bir agacla asla diyaloga girmezsin. Bir kopekle karsi karsiya yasayamazsin, cunku kopek, her an, senden onu yasatmani, beslemeni, oksamani, ona uygun bir insan olmani, onu aninda yere yatiracak o kopek ismini gurleyen Tanri olmani isteyecektir. Oysa agac senden bir sey istemez. Kopeklerin Tanrisi, kedilerin Tanrisi, yoksullarin Tanrisi olabilirsin, elinde bir tasma, biraz ciger, biraz servet olmasi bunun icin yeterlidir, ama asla bir agacin efendisi olamayacaksin. Kendin de bir agac olmayi istemekten baska bir þey yapamayacaksin." Georges Perec, Uyuyan Adam
https://murataytas.files.wordpress.c..._qui_dort0.jpg
"Tu restes parfois des heures à regarder un arbre, à le décrire, à le disséquer: les racines, le tronc, la ramure, les feuilles, chaque feuille, chaque nervure, chaque branche à nouveau, et le jeu infini des formes indifférentes que ton regard avide quémande ou suscite: visage, ville, dédale ou chemin, blasons et chevauchées. Au fur et à mesure que ta perception s’affine, se fait plus patiente et plus souple, l’arbre explose et renaît, mille nuances de vert, mille feuilles identiques et pourtant différentes. Il te semble que tu pourrais passer ta vie devant un arbre, sans l’épuiser, sans le comprendre, parce que tu n’as rien à comprendre, seulement à regarder: tout ce que tu peux dire de cet arbre, après tout, c’est qu’il est un arbre, racine, puis tronc, puis branches, puis feuilles. Tu ne peux en attendre d’autre vérité. L’arbre n’a pas de force morale à te proposer, n’a pas de message à te délivrer. Sa force, sa majesté, sa vie – si tu espères encore tirer quelque sens, quelque courage, de ces anciennes métaphores – ce ne sont jamais que des images, des bons points, aussi vains que la paix des champs, que la traîtrise de l’eau qui dort, la vaillance des petits sentiers qui grimpent pas bien haut mais tout seuls, le sourire des côteaux où les grappes mûrissent au soleil.
C’est à cause de ça que l’arbre te fascine, ou t’étonne, ou te repose, à cause de cette évidence insoupçonnée, insoupçonnable, de l’écorce et des branches, des feuilles. C’est à cause de cela, peut-être, que tu ne te promènes jamais avec un chien, parce que le chien te regarde, te supplie, te parle. Ses yeux mouillés de reconnaissance, ses airs de chien battu, ses gambades de chien joyeux, t’obligent sans cesse à lui conférer l’ignoble statut de la bête domestique. Tu ne peux rester neutre en face d’un chien, pas plus qu’en face d’un homme. Mais tu ne dialogeras jamais avec un arbre. Tu ne peux pas vivre en face d’un chien parce que le chien, à chaque instant, te demandera de le faire vivre, de le nourrir, de le flatter, d’être homme pour lui, d’être son maître, d’être le dieu tonnant ce nom de chien qui le fera aussitôt s’aplatir. Mais l’arbre ne te demande rien. Tu peux être Dieu des chiens, Dieu des chats, Dieu des pauvres, il te suffit d’une laisse, d’un peu de mou, de quelque fortune, mais tu ne seras jamais maître de l’arbre. Tu ne pourras jamais que vouloir devenir arbre à ton tour."
-
“Aslinda uzun hikaye, ama ben kisa anlatacagim. Istanbul’a oyle kar yagdigi gorulmemisti. Karaköy’deki Sen Jorj Hastanesi’nden gece yarisi ayrilan iki rahibe kotu haberi iletmek uzere Sen Antuan Kilisesi’ne dogru giderken, sacak altlari kus oluleriyle doluydu. Nisan ayinda erguvan cicekleri buzdan, sokak kopekleri kilic gibi esen ruzgardan kiriliyordu. Sen hic Nisanda kar yagdigini gördün mü Doktor? Aslinda uzun hikaye, ama ben kisa anlatacagim." Burhan Sonmez, Istanbul Istanbul
https://cinquantalibri.files.wordpre...pg?w=640&h=640
"In realtà è una storia lunga, ma sarò breve. Non si era mai vista una nevicata cosí a Istanbul. Quando, nel cuore della notte, due suore lasciarono l’Ospedale Saint George di Karaköy, sotto le grondaie era pieno di uccelli morti. Nel mese di aprile, il gelo aveva flagellato i fiori dell’albero di Giuda e il vento, tagliente come una lama, sferzava i cani randagi. Dottore, tu hai mai visto la neve ad aprile? In realtà è una storia lunga, ma sarò breve."
Fotograftaki Yazi : “Cehennem, aci cektigimiz yer degil, aci cektigimizi kimsenin duymadigi yerdir." Hallac-i Mansur
-
Ingiliz portre ressami William Dobson'in dogum yildonumu (4 Mart 1611)
Portrait of a Family, Probably that of Richard Streatfeild (c. 1645, Yale Center for British Art)
https://az334033.vo.msecnd.net/image...n-ec05b88c.jpg
-
Genelde portre calismalari yapan Italyan ressam Fra' Galgario'nun (Vittore Ghislandi veya Giuseppe Ghislandi) dogum yildonumu (4 Mart 1655)
Ritratto di Elisabetta Piavani Ghidotti, 1725 (Accademia Carrara, Bergamo)
https://upload.wikimedia.org/wikiped...-_Galgario.jpg
