Printable View
Büyük ihtimal ile boşluğa düşersiniz, endişelerinizde haklısınız. Kendinize kendi seçeceğiniz ve yapmaktan zevk alacak biraz da mental olarak zorlayacak meşgaleler bulmanız şart. İnsanların aktif iş hayatlarını bırakıp tamamen emekli moduna geçmeleri durumunda iq leri bile düşüyor araştırmalara göre. Emekli demek benim tanımıma göre yapmak istemediği şeyleri yapmayan, ama yapmaktan zevk aldığı şeyleri yapan kişi demektir.Alıntı:
Originally Posted by temettuverimi
Tam da dediğiniz gibi, emeklilik psikolojisinin yanında iş olarak da biraz kendimi zorlayacak farklı bir sürece gireceğim sanırım.Alıntı:
Originally Posted by pit
Biraz belirsizlik, biraz endişe, biraz heyecan, karışık duygular içindeyim. Ama şunu soruyorum kendime hep; şimdi değilse ne zaman?
Yani şartlar bu kadar olgunlaşmışken, iş yerinden ayrılmak için de emeklilik gibi makul bir gerekçem varken, kırmadan dökmeden güzelce ayrılabilirim diye düşünüyorum.
Bu süreç herkes için hayırlı olur inşallah. Allah herkesin işini rast getirsin.
Yasa haftaya meclise gelir, şubat ortasına kadar yasalaşır.Alıntı:
Originally Posted by callandor
Şubatta yasa sonrası ay sonuna kadar başvuranlar, 1 marttan itibaren emekli sayılır ve maaşları işler...nisan ayında da maaşlar çekilmeye başlanır.
Yasa şubatın başında çıktıktan sonra 10 şubatta başvurma ile 25 şubatta başvurma arasında fark yok...emeklilik 1 mart itibariyle maaş hesaplanır...sonraki ay maaş alınır.
Olayın geciktirilmesi konusu tamamen şark kurnazlığı..ne kadar geç o kadar iyi diyor adamlar, bir ay az maaş verseler 5-10 milyar az para ödemiş oluruz diyorlar ay başına. Halbuki zaten sıkıntıda olan vatandaş 2 ay geç maaş alarak oy vereceği varsa da vermez...siyasi olarak ayağına sıkıyorlar bence.
6 yıldır erken emekliyim...nasipse EYT den de faydalanacağım...sosyal ortam vs hepsi hikaye...eğer ekonomik olarak sıkıntı çekmeyecek ve yaşam standardın düşmeyecekse, bir de evde birlikte daha çok vakit geçireceğiniz için hatunla dalaşmayacaksanız, hiç bir sıkıntı olmaz...dünya varmış dersin, Allah tüm beyaz yakaya eli ayağı tutuyorken emeklilik nasip etsin.Alıntı:
Originally Posted by temettuverimi
Bir de kendimize neden 70-80 yıl ömür biçiyoruz...belki 60 da, belki daha erken öldük..planları 60 da ölürüm diye yapın, bu dünyada yapmak isteyip de bugüne kadar yapmadığınız şeyleri yapmaya çalışırsınız.
özetle işin ekonomi tarafın iyi planlarsan ve aile huzurun yerindeyse, ne kadar erken o kadar iyi kurumsal hayattan ayrılmak.
yapma kardeş, sonunda beyaz yakaya emeklilik günleri kursu açacağım...yok böyle şeyler...kandırmayın kendinizi, ne kadar erken kurutlursanız o kadar iyi kurumsal hayattan.Alıntı:
Originally Posted by pit
ha, abi ben iş yerinde çok mutluyum, iş ortamımı ve arkadaşlarımı çok seviyorum..çalışmak beni yormuyor, hatta dinç tutuyor..her gün sabah 6 da kalkıp işe şarkı söyleyerek gidiyorum diyorsan...zaten sen dünyada cenneti bulmuşsun, orda kalabildiğin kadar kal derim.
Benim lafım of layarak uyanana, lanet ederek işe gidene...planınızı iyi yapın ve mümkün olduğunca erken ayrılın kurumsal hayattan...bir hayat hakkımız var ve ne zaman sonlanacağını bilmiyorsun, ona göre planlamanızı yapın.
Benim hayat felsefem verimlilik üzerine kurulu. Bir gün bile işe küfrederek gitmedim, bir gün bile hastayım, işim çıktı vs diyerek işi ekmedim. Babamın cenazesinde bile kritik bir konu için gelen telde 10 dk konuyu izah ettim.
Ki, babamın vefatı hayatı sorgulamama ve kendimi bulmama sebep oldu ve erken emeklilik kararımı 30 yaşında aldım, 40 da da erken emekli oldum.
Çalışan mutluysa verimliliği yüksektir, eğer ekonomik olarak mutsuz olduğu işi bırakma şansı varsa o işi bırakmalı, bıraktığı işi çok daha mutlu ve verimli bir şekilde alttan gelen başka birileri yapmalı. Bugün başta kamuda, beyaz yaka tabir ettiğimiz üst sınıf işlerde çalışanların üçte ikisi mutsuz olduğu, hatta nefret ettiği işi yapıyor..Tek amaç para kazanmak. Bu durum ülke olarak inanılmaz verimsizliğe sebep oluyor. Ekonomik olarak daha iyi bir alternatifi yoksa bir şey diyemem tabi, ama şansı olan mutsuz olduğu işte kalmakta ısrarcı olmamalı. Bu hem kendisi, hem de ülke için çok daha iyi.
Daha ünideyken çalışmak istediğim şirkette işe başlamak nasip oldu, işimi de çok severek yaptım. Sanki benim için tasarlanmış bir işti. Dolayısıyla gayet başarılıydım da, ama bir yerden sonra sıkılmaya başladığımı, motivasyonumun azaldığını hissettim ve ayrılmaya karar verdim.
Şu an, Allah nazardan saklasın, hayatımın en mutlu günlerini yaşıyorum. Çocuklarımın eğitimiyle bire bir ilgileniyorum, özel koçluk yapıyorum sayılır.
Tabi, planlamacı olmanın avantajlarını da yaşadım, her şeyi gayet iyi planladım, dolayısıyla a-b-c senaryolarım hazır olduğu için bir zorluk yaşamadım. Ayrıca PMP sertifikam da vardı, bunun bile avantajı oldu.
Yani demem o ki, benim için işler mükemmel gitti...Yakın çevremde 10-15 emekkli arkadaşım da var..Hiç birinde pişmanlık, ah o iş yeri günleri dediğini duymadım. Kaldı ki, bizim çalıştığımız yer belki de TR de çalışılabilecek en iyi 2-3 büyük şirketten biriydi. En azından 20 yıl önce öyleydi, son 10 yıl her şeyde olduğu gibi orada da kötüye gidiş oldu tabi. Ayrılma kararımda bunun da etkisi vardı.
Ama çok da etki altında da kalmayın. Benim ve çevrem için mükemmel giden senaryo sizin için farklı gelişebilir. Dediğim gibi ekonomik durumu/gelişecek sosyal süreçleri planlayabilme yeteneği önemli. Aile içi uyum ve huzur en önemli konu zaten. Bir de yaşam standardı en azından aynı kalmalı, hatta mümkünse kademe kademe iyileştirilmeli, boş vakit artınca sosyal hayatta para harcama seçenekleri de çoğalıyor tabi:)
Sayın hocam, güzel yorumlarınız için çok teşekkürler.Alıntı:
Originally Posted by Cautionary
Aynen yazdıklarınız gibi, işe şarkı söyleyerek gitmiyorum maalesef :) Hatta bazen çok yorulduğumu hissediyorum. Daha geçen ay mesai yaptığım arkadaşlar "ne kadar gerginsin, sana bir şey sormaya çekiniyoruz" gibisinden şeyler söylediler. Hakikaten gerginliğimin ben de farkındayım. Hayatta kolay iş yok, her işin kendine göre zorluğu var, bunun bilincindeyim fakat işin stresi insanı bazen çok yıpratıyor, yoruyor ve sadece bir tane hayatımız var. Yaşlandığımda keşke deneseydim, zamanında bunu yapsaydım dememek istiyorum.
EYT kesinleşmeden önce de ayrılma duygularım depreşip duruyordu, eyt netleştikten sonra bu konuda daha çok cesaret buldum kendimde. :)
Finansal olarak da çok sorun yaşamam diye düşünüyorum. Zaten az çok bir emekli maaşı olacak, temettü gelirlerim de var. Sadece maaşlı düzenden yeni düzene geçiş hem benim için hem eşim için biraz alışmamız gereken bir süreç olacak.
"Maaş bağımlık gibidir bırakması zordur" gibi bir şey okumuştum. Biraz bu kısmı törpülemem gerekiyor.
27 sene başkaları için çalıştım artık kendim için çalışacağım diyorum. "İnşallah emekli oldum, kendi işimin başına geçtim." diye yazmak da nasip olur artık. :)
Olmayacak şey değil.Alıntı:
Originally Posted by callandor
https://www.sozcu.com.tr/2023/gundem...demde-7560080/