-
Victorian donemin unlu sairlerinden Ingiliz Gerard Manley Hopkins'in olum yildonumu (8 Haziran 1889)
https://www.poemhunter.com/i/poem_im...oung-child.jpg
Márgarét, yapraklarini dokuyor ya Altinkoru
Seni kederlendiren yoksa bu mu?
Yapraklarin gidisi, insan hali gibi ya, yasina o gonca
Dusuncelerinin mazhar olusu bundan mi yoksa?
Lakin, heyhat! yurek usul usul olgunlasir
Ve goz gorur, ama gonul gene de katlanir,
Bir ah vah bile etmez zamanla, oysa yerle yeksan
Curumektedir agac kabuklari, yapraklar gene darmadagin;
O zaman da aglarsin ama sir degildir artik niye agladigin.
Bak, yavrum, ne olursa olsun adi:
Hep aynidir elem pinarlari.
Ne agzindan, ne de zihninden dokulur soze
Yureginin duyduklari, doganlar ruhunun icine:
Bu muhru yemis de dogmus insan denen,
Bu sensin Margaret, yasini tuttugun, sen.
https://www.poemhunter.com/i/poem_im...ll-of-dark.jpg
Uyanirim da, gunduzun degil, karanligin zulmu basar icimi.
Ne saatler, Ah ne kara saatler gecirdik bu gece
Boyunca! Neler gordun yurek, neler; girdin ne hallere!
Ve dahasi da isil isil daha uzun gunlere ertelenmisti.
Sahidim var ki konusuyorum boyle. Fakat, saat dilimdeki,
Yillardir aslinda, bir omurdur. Ve agidim var ya agidim ince
Bitmek bilmez cigliklarimdir, heyhat! yad ellerdeki can kisiye
Gonderilmis de yerine ulasmamis mektuplar gibi.
Safrayim ben, ben mide yanmasiyim. En kati hukmu Tanrinin
Acidir, ben bakayim ister tadina: oysa bendim benim tadim;
Kemikten yapilmisim, etle doldurulmusum, laneti kan, tika basa.
Ruhumun kendi mayasi ucuz bir hamurdur, eksir. Yok olan,
Yitip gidenler de boyledir, gorurum, ve geride býraktiklari yangin
Benimkine benzer, onlarin kan ter benleri; beterin beteridir benimki ama.
-
Belcika dogumlu Fransiz Roman ve deneme yazari (Marguerite de Crayencour) Marguerite Yourcenar'in dogum yil donumu (8 Haziran 1903)
" ‘Yeter Alessandro!’ dedi Marcella birden, tutkulu bir kederle. ‘Gecmisi rezil yatak kavgalarina indirgemeyelim. Bizi ayiran siyasetti, o kadar. Daha once ben sizi sevdigimi saniyordum.’
‘Hayir,’ dedi Alessandro, ‘hayir. Bir erkekle bir kadin arasinda siyaset daima kotu bir bahanedir sadece. Siz beni taniyordunuz. Deli degildim, partiye kaydolacaktim elbette. Ayrica ikiyuzluluk bir yana, ben bir halk yaratmaya calisan o eski duvarciyi takdir ediyorum. Basari dalkavuklugu kadar asagilik bir sey olamaz, ama butun basarilar gecici olduguna gore, ben sadece zamanimin ilerisindeyim; bu adam da butun galipler gibi tarihte buyuk bir maglup olarak yerini alacak sonunda. Ben de bu arada pratik sonuclara sonsuz saygi duyuyorum.Bu adamin yukselisi sizi hic etkilemiyor mu?’ " Dus Parasi
http://images.gr-assets.com/books/13...29l/103203.jpg
" ‘Enough, Alessandro!’ Marcella said sharply, with aching sadness.’Let's not reduce the past to pitiful bedroom squabbles.Politics drove us apart, that's all. Before that I thought I loved you.’
‘No, no,’ Alessandro said. ‘Politics between a man and a woman is never more than a pretext. You knew me. I wasn't foolish enough not to enroll in the party. Besides, all hypocrisy notwithstanding, I rather admire this former mason who's trying to build up a nation. Nothing is more despicable than the adulation of success, but since success is always fleeting, I'm only anticipating that time in history when this man like all winners, will figure as a great loser. Meanwhile, I don't deny bestowing on practical results my temporary esteem. Aren't you the least bit impressed by this man who made it?’ "
“Butun kadinlar bir kadini sever: Kendilerini severler delicesine, guzel bulmaya razi olduklari tek bicim her zaman kendi vucutlaridir. / Tutte le donne amano una donna: amano perdutamente se stesse, il loro stesso corpo è infatti di solito l'unica forma in cui siano d'accordo nel trovare qualche bellezza.” Marguerite Yourcenar, Atesler – Fuochi
https://i2.wp.com/www.scripta-volant...size=598%2C371
"Toutes les femmes aiment une femme : elles s’aiment éperdument elles-mêmes, leur propre corps étant d’ordinaire la seule forme où elles consentent à trouver de la beauté. / All women love one woman: they love themselves madly, consenting to find beauty only in the form of their own body.” Feux - Fires
-
-
Avustralyali sair, librettist ve rapci (Gwendoline Nessie Foster) Gwen Harwood’un dogum yildonumu (8 Haziran 1920)
Sevisirce yazabilseydi insan
her seyin verildigi
sakli tutulmadigi bicimde,
ancak o zaman dil
ucarý kacinmalari
beceriksiz geri cekilmeleri birakir, cozulurdu
cozulurken dil
eskimisligi kabuk dokerce doker
silkeler atar
takinirdi ictenligini
tasal, bir kafaya, guzelligðini
arastirma pesindeki dile emanet eder
sevgileri, yaslariyla
dunyanin koca konaginda guvenli
topragin meyveleri arasinda tanidik
yer hava gibi ozgur
govde barisi ogrenirdi
kafa iskenceler icinde yana dursun
dilin gundelik ortusunu soymaya cabalar dururken
inatci sozcukleri yakalayip, acip vermeye
otmeye kosabilse
o zaman sevisirce yazabilirdi insan
kafanin istemiyle
siirler ve esinler cocuklarca oynasirdi
isik ve ates benzeri ozgun
https://ms-newsouthbooks-com-au.s3.a...fe_400w40q.jpg
O could one write as one makes love
when all is given and nothing kept,
then language might put by at last
its coy elisions and inept
withdrawals, yield, and yielding cast
aside like useless clothes the crust
of worn and shabby use, and trust
its candour to the urgent mind
its beauty to the searching tongue.
Safe in the world's great house with all
its loves and griefs, at ease among
its earthly fruits, original
as earth and air, the body learns
peace, while the mind in torment burns
to strip the cloak of daily use
from language. Could one size and move
the stubborn words to yield and sing,
then one would write as one makes love
and poems and revelations spring
like children from the mind’s desire,
original as light and fire.
-
Fransiz sair Robert Desnos'un olum yil donumu (8 Haziran 1945)
J’ai tant rêvé de toi que tu perds ta réalité.
Est-il encore temps d’atteindre ce corps vivant
et de baiser sur cette bouche la naissance
de la voix qui m’est chère ?
J’ai tant rêvé de toi que mes bras habitués en étreignant ton ombre
à se croiser sur ma poitrine ne se plieraient pas
au contour de ton corps, peut-être.
Et que, devant l’apparence réelle de ce qui me hante
et me gouverne depuis des jours et des années
je deviendrais une ombre sans doute,
Ô balances sentimentales.
J’ai tant rêvé de toi qu’il n’est plus temps sans doute que je m’éveille.
Je dors debout, le corps exposé à toutes les apparences de la vie
et de l’amour et toi, la seule qui compte aujourd’hui pour moi,
je pourrais moins toucher ton front et tes lèvres que les premières lèvres
et le premier front venu.
J’ai tant rêvé de toi, tant marché, parlé, couché avec ton fantôme
qu’il ne me reste plus peut-être, et pourtant,
qu’à être fantôme parmi les fantômes et plus ombre cent fois
que l’ombre qui se promène et se promènera allègrement
sur le cadran solaire de ta vie.
https://www.poemhunter.com/i/poem_im...ou-so-much.jpg
Seni oylesine dusledim ki yitirdin gercekligini.
Bu canli bedene sahip olmanin ve benim taptigim sesin ciktigi bu
agzi opmenin daha zamani degil midir?
Seni oylesine dusledim ki senin golgeni kucaklaya kucaklaya,
gogsumun ustunde kavusmaya alismis olan kollarim
belki de senin belini saramayacak.
Beni gunler boyu ve yillar boyu yoneten ve kendine ceken gercek
goruntun karsisinda bir golge gibi kalacagim kuskusuz.
Ey duygusal dengeler.
Seni oylesine dusledim ki zaman yok artik uyanmama hic kuskusuz.
Ayakta uyuyorum, yasamin ve askin butun gorunumlerine
sunulmus beden ve sana, benim icin bugun tek onemli sey olan
sana, senin alnina ve dudaklarina belki de hic dokunamam, ilk
gordugum birinin dudaklarina ve alnina dokundugum kadar.
Seni oylesine dusledim, goruntunle oylesine yurudum, konustum,yattim ki
goruntun bile silindi gozlerimin onunden ve yine de yasaminin
gunes saati ustunde agir agir gezinen ve gezinecek olan golgeden
yuz kat daha golge ve hayaletler arasinda hayalet olmaktan baska
bir sey kalmiyor bana yine de.
-
Amerikali dedektif kurgu yazari Sara Paretsky’nin dogum gunu (8 Haziran 1947)
“Ilk kez bir tarih kitabi okudugumda on yasindaydim. Mark Twain’in ‘Jeanne D’Arc’in Kisisel Hatiralari’ eseriydi. Dogru, bu azizenin duygusal bir versiyonuydu ama Twain butun ana kaynaklari okumustu. Onun Jeanne’a olan hirsi, benim genc tecrubelerime ve ozlemlerime hitap etti. ‘Kisisel Hatiralar’ bir tarihci olmak istememi saglamadi ama onunki kadar mukemmel bir vizyonumun ve sonuca ulasacak hirsimin olmasini istedim. Sonum, Rouen eski pazarinda bir yigin cali cirpinin icinde olsa bile. Neredeyse yazdigim her sey bu vizyon istahimin bir parcasi oldu. Fizikci Frank Wilczek’in soylediði gibi: ‘Ahenge duyulan ozlem.’ Bu duygu; gece gokyuzune baktiginizda, eger canli mucevherler gibi sarkan yildizlari gorebilecek kadar sansliysaniz, uzanip o mucevher sonsuzlugun bir parcasi olmak icin can attiginizda olusan duygudur. Duygunun yogunlugu ergenligin bir parcasidir ama bu arzu beni asla tamamen terk etmedi. Ilerleyen yaslarimda bile…”
http://cult-mag.de/wp-content/upload...tsky_cover.png
“I was ten when I read my first work of history: Mark Twain’s Personal Recollections of Joan of Arc. True, it’s a romantic and sentimental version of the saint, but Twain did read all the original source material. His passion for Joan spoke to my own young experience and yearnings. Personal Recollections didn’t make me want to be a historian, but it did make me long for a vision as great as hers and the passion to see it through to the end, even— or especially—if the end were a pile of faggots in the old market of Rouen. Almost everything I’ve ever written has been part of this thirst for a vision, what the physicist Frank Wilczek calls “a longing for the harmonies.”1 It’s the feeling you get from looking at the night sky, if you’re lucky enough to see the stars hang down like living jewels, when you long to reach up and become part of that infinite jeweled space. The intensity of the feeling is part of adolescence, but the yearning has never completely left me, even in later age…”
-
Ingiliz yazar (Eric Arthur Blair) George Orwell, 1984 romanini 8 Haziran 1949 tarihinde Londra'da Secker & Warburg araciligiyla yayinladi.
"Bu uc kesimin amaclari asla uzlastirilamaz. Yuksek kesimin amaci, bulundugu yeri korumaktir. Orta kesimin amaci, yuksek kesimle yer degistirmektir. Asagi kesimin amaci ise - bir amaci varsa kuskusuz, cunku asagi kesimin temel ozelligi, agir ve SIKICI islerin altinda cogu zaman gundelik yasam disinda hicbir seyin farkina varamayacak kadar ezilmesidir - tum ayrimlari ortadan kaldirmak ve tum insanlarin esit olacagi bir toplum yaratmaktir. O yuzden, ana cizgisi degismeyen bir savasim, tarih boyunca tekrarlanip durmaktadir. Yuksek kesimin uzun donemler boyunca iktidari guvenli bir bicimde tuttugu gorulmus, ancak onunde sonunda ya da kendine olan inancini ya da guclu bir bicimde yonetme yetenegini yitirdigi, hatta her ikisini birden yitirdigi donemler de hep yasanmistir. Boyle donemlerde, ozgurluk ve adalet ugruna savasiyor gorunerek asagi kesimi de yanina alan orta kesim tarafindan devrilmistir. Ne var ki, orta kesim hedefine ulasir ulasmaz, asagi kesimi eski kolelik konumuna geri gonderir ve kendisi yuksek kesim konumuna gecer."
https://pbs.twimg.com/media/DByKtwEXYAAGPoJ.jpg
"The aims of these three groups are entirely irreconcilable. The aim of the High is to remain where they are. The aim of the Middle is to change places with the High. The aim of the Low, when they have an aim - for it is an abiding characteristic of the Low that they are too much crushed by drudgery to be more than intermittently conscious of anything outside their daily livesâ€â€is to abolish all distinctions and create a society in which all men shall be equal. Thus throughout history a struggle which is the same in its main outlines recurs over and over again. For long periods the High seem to be securely in power, but sooner or later there always comes a moment when they lose either their belief in themselves or their capacity to govern efficiently, or both. They are then overthrown by the Middle, who enlist the Low on their side by pretending to them that they are fighting for liberty and justice. As soon as they have reached their objective, the Middle thrust the Low back into their old position of servitude, and themselves become the High."
-
Dilbert cizgi romaninin yaraticisi ve hiciv, yorum ve isle ilgili kurgusal olmayan eserlerin Amerikali yazari Scott Adams’in dogum gunu (8 Haziran 1957)
“Bilim adamlari, kavrayislarýndaki bosluklari doldurmak icin SIK SIK kelimeler icat ederler. / Scientists often invent words to fill the holes in their understanding.”
http://ecx.images-amazon.com/images/I/41eC9u5JBDL.jpg
“Dort milyar insan Tanri'ya inandigini soyluyor fakat cok azi gercekten inaniyor. Insanlar Tanri'ya inansalardi, hayatlarinin her dakikasini bu inancin izinde yasarlardi. / Four billion people say they believe in God, but few genuinely believe. If people believed in God, they would live every minute of their lives in support of that belief.”
“Bir kadinin, onun icin her seyi feda edebilecegini duymaya ihtiyaci vardir. Bir erkegin de yararli oldugunu duymaya ihtiyaci vardir. Erkek veya kadin bu formulden saparsa, digeri guvenini kaybeder. Guven kayboldugunda, iletisim yikilir. / A woman needs to be told that you would sacrifice anything for her. A man needs to be told he is being useful. When the man or woman strays from that formula, the other loses trust. When trust is lost, communication falls apart.”
https://compote.slate.com/images/03d...a058dc8673.jpg
"Dunyada iki tur insan vardir, genc dostum. Bir tur insan odaklidir. Sohbet ettiklerinde, insanlardan konusurlar insanlar ne yapiyor, biri ne dedi, biri nasil hissediyor. Diger grup, fikir odaklidir. Sohbet ettiklerinde, fikirler, kavramlar ve nesneler hakkinda konusurlar. / There are two types of people in the world. One type is people-oriented. When they make conversation, it is about people — what people are doing, what someone said, how someone feels. The other group is idea-oriented. When they make conversation, they talk about ideas and concepts and objects. Idea people are boring, even to other idea people.”
https://assets.amuniversal.com/3df59...01005056a9545d
