Printable View
Yok bence yazabilirsin. Forum kuralları sınırında kalmak üzere.Alıntı:
Originally Posted by Ayasofya 2005
Şimdi herkese açık yerde yazılan fıkralar farklı oluyor. Öte yandan burası borsa sitesi olduğundan gelen insanlar zeki, eğitimli ve borsada oynayacak parası olan insanlar. Borsacı adam hem hayal gücü geniş hem daha hoşgörülüdür, olumlu olumsuz şeylere alışkındır. O yüzden daha rahat olunabilir.
>>>>>>>
Bir gün, Temel ve Dursun adında iki arkadaş borsada hisse senedi alıp satma konusunda konuşuyorlarmış. Temel, büyük bir borsa uzmanı gibi davranıyor ve Dursun'a "Dursun, bu borsada hisse almanın en uygun zamanı nedir?" diye soruyor.
Dursun düşünüyor ve cevaplıyor: "Tabii ki, hisseler düşükken alınması en iyisidir. Düşük fiyatlarla hisse senetleri satın alırsak, daha sonra değeri arttığında kar elde ederiz."
Temel gülerek cevaplar: "Evet, doğru. Ama asıl profesyonel borsacı, hisseler en yüksek değerdeyken alır ve en düşük değerdeyken satar."
Dursun şaşkın bir şekilde bakar ve "Nasıl yani?" diye sorar.
Temel gülerek anlatmaya devam eder: "Eğer hisseler en yüksek değerdeyse, o zaman piyasa canlıdır ve değerleri daha da artabilir. Biz alım yaparak o zaman kar elde ederiz. Ama hisseler en düşük değerdeyken, piyasa durgundur ve daha da düşebilir. O yüzden satarak zararımızı minimize ederiz!"
Dursun düşündükçe düşünür ve sonunda söyler: "Tamam, anladım. Yani senin yöntemine göre şu anda piyasa durgunsa, bizim de hisselerimizi satmamız gerekiyor, değil mi?"
Temel güler ve cevaplar: "Hayır Dursun, bizim hissemiz yok ki! Biz sadece fikir yürüttük."
<<<
Bir gün Temel ve Dursun, komşularının papağanından sürekli olarak borsa tüyoları aldığını duydular. Hemen komşularının evine gidip papağanın ne kadar doğru tüyolar verdiğini gözlemlemeye başladılar. Gerçekten de papağan, "Al, al, düşükten al!" gibi tüyolar vererek sürekli olarak doğru tahminlerde bulunuyordu.
İkili, dayanamayıp papağana yaklaşıp, "Bize de tüyo verir misin?" diye sordu. Papağan gülerek, "Tabii ki veririm!" dedi. Temel ve Dursun, heyecanla papağandan tüyolar almaya başladı. Her sabah komşularının evine gidip papağandan güncel tüyolar alıyor ve buna göre borsada işlem yapıyorlardı.
Ancak bir gün papağan aniden hasta oldu ve konuşamaz hale geldi. Temel ile Dursun, papağandan tüyolar alamadıkları için çaresiz kaldılar. Üzgün bir şekilde borsayı takip etmeye başladılar, ancak kendi başlarına karar vermekte zorlandılar.
Birkaç gün sonra papağan iyileşti ve tekrar konuşmaya başladı. Ancak bu sefer Temel ve Dursun'a farklı bir tüyo verdi. Papağan, "Sat, sat, yüksekten sat!" dedi. Temel ve Dursun şaşkın bir şekilde birbirlerine baktılar ve hemen papağana sordular: "Neden böyle değiştin, önce 'Al, al, düşükten al!' diyordun?" Papağan gülerek cevapladı: "Evet, ama bana da başka bir kuş tüyo veriyordu!"
>>>>
Bir gün Temel Reis, uçak ile yolculuğa çıkmaya karar verir ve çantasını hazırlar. Ancak çantası aşırı ağırdır ve yolculukta taşımak zor olacağını düşünerek çantanın ağırlığını hafifletmek için bazı nesneleri çıkarır. Ardından, hafiflettiği nesneleri tekrar ekleyip çantayı daha da ağırlaştırır.
Neyse ki, yanında duran Dursun fark eder ve şaşkın bir şekilde Temel Reis'e sorar: "Temel, ne yapıyorsun? Çantayı önce hafiflettin, sonra tekrar ağırlaştırdın! Ne yapmaya çalışıyorsun?"
Temel Reis cevaplar: "Dursun, bak şimdi... Ben mükemmeliyetçiyim, her şeyin en iyisini istiyorum. Aynı zamanda pratik olmak istiyorum, çantayı taşımak zor olmasın ve ekstra bagaj parası ödememek için hafifletmek istedim. Ama sonra, onlar çantada olmadan da yapamayacağımı düşündüm, o yüzden tekrar ekledim. Şimdi çanta ağırlaştı, ama en azından her şey tamam!"
Dursun gülerek yanıtlar: "Tamam Temel, anladım. Senin için mükemmeliyet ve pratiklik arasında denge bulmak gerçekten zor olmalı!"
Temel Reis gülerek, "Evet, öyle görünüyor Dursun, ama en azından her şey yolunda!" der.
>>>>>>>>>
Temel, Dursun ve İdris, Hacı Bektaş-ı Veli'yi ziyaret etmeye karar verirler ve orada rehber, kaya içindeki bir deliği gösterir. Rehber, "Bu delikten kim geçerse cennete gidebilir" der ve kendisi kolaylıkla delikten geçer. Temel ve Dursun da geçer, ancak İdris, cebinde anahtar, cep telefonu ve cüzdanı ile zorlanır.
Temel, Dursun'a dönüp der ki: "Dursun, sen bana İdris'in cep telefonunu ve cüzdanını ver."
Temel, Dursun'un yardımıyla İdris'in cep telefonunu ve cüzdanını alır. İdris ise artık cebinde sadece anahtarlarıyla deliğe yaklaşır ve kolayca delikten geçer.
İdris, arkadaşlarına dönüp gülerek der: "Eh, her şeye rağmen cennete gitmek için biraz fazladan eşya taşıdım, ama şimdi görüyorum ki anahtarlar problem değilmiş!"
Temel, Dursun ve İdris, Hacı Bektaş-ı Veli'yi ziyaretlerini tamamlar ve eğlenceli anılarla dönerler.
>>>>>>
https://www.youtube.com/watch?v=S2HEd3TvE2g
Hacı Bektaş Delikli Taş
"Türk gibi başla, Alman gibi sürdür, İngiliz gibi bitir" sözü neyi ifade eder.
>>>>>>>>
"Türk gibi başla, Alman gibi sürdür, İngiliz gibi bitir" sözü, bir işi başlarken hızlı ve etkili bir başlangıç yapma, orta kısmında istikrarlı bir şekilde devam etme ve sonunda kararlı bir şekilde tamamlama felsefesini ifade eder.
Bu söz, farklı ülkelerin insanlara atfedilen özellikleri üzerinden bir metafor olarak kullanılır. "Türk gibi başlamak" ifadesi, hızlı ve enerjik bir başlangıç yapmayı temsil eder. "Alman gibi sürdürmek" ifadesi, düzenli, planlı ve disiplinli bir şekilde orta kısımda ilerlemeyi vurgular. "İngiliz gibi bitirmek" ifadesi ise, kararlı, kararlılıkla ve sonunda tamamlamayı vurgular.
Bu söz, iş veya proje gibi faaliyetlerde başlangıç, orta kısım ve sonuç aşamalarında belirli bir yaklaşım benimsemeyi vurgular. Başlangıçta hızlı ve etkili bir şekilde işe başlamak, orta kısımda istikrarlı bir şekilde çalışmaya devam etmek ve sonunda kararlı bir şekilde tamamlamak, başarıya ulaşmak için önemli faktörler olarak kabul edilir. Bu söz, bir projeyi, işi veya görevi başarıyla tamamlamanın önemini vurgulayarak, işe başlarken dikkatli olma, orta kısımda istikrarı sürdürme ve sonuca kararlılıkla ulaşma gerekliliğini ifade eder.
Buna benzer dünyada söylenen sözler var mı?
>>>>>>>>>
Evet, birçok ülkenin vatandaşlarını veya kültürel özelliklerini anlatan sözler, hikayeler, fıkralar veya atasözleri bulunmaktadır. Bu tür ifadeler genellikle o ülkenin tarihi, kültürel değerleri, gelenekleri, coğrafi koşulları, toplumsal yapıları veya milli karakteristikleri gibi unsurlara atıfta bulunabilir. İşte bazı örnekler:
Japonya: "Düşmanı gülle yok, dostu kılıç yontar." - Japon atasözü, samuray kültürüne vurgu yaparak, dostların zorluklara dayanma ve düşmanlarla mücadele etme gerekliliğini ifade eder.
Amerika Birleşik Devletleri: "Amerikan Rüyası" - Amerikan kültüründe yaygın olan bir terimdir ve başarıya ulaşma, bireysel çaba ve fırsatlara olan inancı temsil eder.
İngiltere: "Soğukkanlılıkla devam edin ve taşı sürükleyin." - İngilizlerin dayanıklılığını ve soğukkanlılığını ifade eden bir deyimdir.
İtalya: "Dolce far niente" - İtalyanların "tatlı tembellik" olarak tercüme edilebilecek bir kavramıdır ve keyifli bir yaşam tarzını ifade eder.
Brezilya: "Brezilya'yı yarın'a bırak" - Brezilya kültüründe zamanın daha esnek bir kavram olarak görüldüğünü ve anın tadını çıkarma felsefesini temsil eden bir sözdür.
Rusya: "Kendi başının çaresine bak." - Rus atasözü, güçlü ve bağımsız bir karaktere vurgu yapar ve kendi sorunlarını çözme yeteneğini ifade eder.
Bu gibi sözler, bir ülkenin kültürel özelliklerini ve vatandaşlarının karakteristiklerini yansıtan ifadelerdir ve o ülkenin tarih, kültür ve değerlerine dair ipuçları sunabilir. Ancak, bu tür ifadeler genelleme niteliğindedir ve her birey veya topluluk için geçerli olmayabilir. Kültürler ve insanlar karmaşıktır ve farklılıklar içerebilir, bu nedenle genellemelerden kaçınılmalı ve her bireyin kendine özgü kimliği ve deneyimleri olduğu unutulmamalıdır.
Japon atasözü orijinali şöyleymiş
"敵は銃で撃たず、友は剣で研ぐ"
"Enemies don't shoot with guns, friends sharpen with swords"
>>>>>>>>
"Düşmanı gülle yok, dostu kılıç yontar." Bu sözün orijinali nedir.
Özgün formu "Düşmanı gülle değil, dostu kılıç yontar" şeklindedir ve Japon atasözüdür. Japonca aslı ise "敵は銃で撃たず、友は剣で研ぐ" (teki wa juu de utazu, tomo wa ken de togu) şeklindedir. Bu atasözü, Japon samuray kültürüne ve savaş etiğine vurgu yapar ve dostlukların değerini, düşmanlara karşı güç kullanmamayı, ancak dostlukları korumak için güç kullanmayı önemsemeyi ifade eder. Bu atasözü, Japon kültüründeki geleneksel değerleri ve düşünce tarzını yansıtan bir ifadedir.