-
Roma città aperta filminin (Roma Acik Sehir,1945) Pina karakteri, Bellissima filminin (1951) Maddalena Cecconi karakteri, Italyan sinemasinin Akademi Odullu sembol aktrisi, Nannarella lakapli Anna Magnani'nin dogum yildonumu (7 Mart 1908)
https://scontent-lga3-1.cdninstagram...16&oe=5ECBB682
"Kirisikliklarimi rotuslemeyin, onlari kazanmam kolay olmadi. / Lasciami tutte le rughe, non me ne togliere nemmeno una. C'ho messo una vita a farmele!”
https://pbs.twimg.com/media/D1DAlgBUwAEcCfL.jpg
https://media.giphy.com/media/dPt5KrNvakcko/giphy.gif
https://media.giphy.com/media/1351pY84e2Wyg8/giphy.gif
https://media.giphy.com/media/piLzJLH2ncYNy/giphy.gif
-
Fransiz polisiye roman yazari Léo Malet'nin dogum yildonumu (7 Mart 1909)
—Sen buna gunes mi diyorsun?
—Yok, ay mi?
—Her halukarda ay kadar soguk. Soruyorum kendime, okulda ogrendigimiz dogru mu diye, tek bir gunes mi varmis? Birkac tane varsa sasirmam buna...
—Buradakinin daha ziyade cirkin oldugu da bir gercek, diye kabul etti Gina. (Gunes Bize Haram)
https://cdn1.booknode.com/book_cover...ous-582841.jpg
—Tu appelles ça du soleil ?
—C'est peut-être la lune ?
—C'est aussi froid qu'elle en tous cas... je me demande si c'est vrai, ce qu'on apprend à l'école, qu'il n'y a qu'un seul soleil ? Ca ne m'étonnerait pas qu'il y en ait plusieurs...
—Le fait est qu'ici il est plutôt moche, a reconnu Gina.
-
Italyan roman yazari Antonio Fogazzaro’nun olum yildonumu (7 Mart 1911)
“Markiz Orsola’nin torunu Franco Maironi, Luisa Rigey adinda bir genc kizi sevmektedir. Iki genc Markiz’in arzusu hilafina evlenirse de, mesut olamazlar. Buna sebep eslerin ruh ve duygu yapilaridir. Franco mistiktir, dindardir, dalinca özlemlidir. Bunun icin de hayatin her turlu zorluklarini yenecek irade gucunden yoksundur. Pratik bir deger tasimiyor gibi gozuken katolikligin vicdaninda uyandirdigi tereddutler icerisinde bocalamaktadir. Luise ise dindar degildir, ama davranislarinda daha kararli, daha aktiftir, dolayisiyle kocasina ustun bir durumdadir. Luisa obur dunyayi hic dusunmez, insan kafasinin alamayacagi ustun tanrisal bir adaletin, tanrisal takdirin varligindan habersiz gorunur. Ister ki hak ve adalet bu dunyada yerini bulsun. Ancak kucuk kizlari Maria’nin beklenmedik olumu, durumun hic de sanildigi gibi olmadigini acikca ortaya koyar.” O Eski Kucuk Dunya
http://www.mondadoristore.it/img/Pic...onio+Fogazzaro
“Marchesa Orsola Maironi in onore del nipote Franco. All’evento partecipano le più importanti personalità del paese ma l’ospite principale è Carolina Carabelli, la nobile donna scelta dalla ricca Marchesa come futura moglie per suo nipote, per porre velocemente rimedio ad un rischioso crescente slancio amoroso del ragazzo. Franco è infatti innamorato di Luisa Rigey, una ragazza di umili origini, e ha già provato a chiedere alla nonna il consenso per il loro matrimonio. La fredda Marchesa si è però opposta ed ha organizzato appunto la cena per presentargli ufficialmente la prescelta. Il giovane, dal carattere focoso e impulsivo, arriva però in ritardo, si comporta malamente, e dopo una sfuriata abbandona anche gli ospiti rendendo più che chiaro di non essere disposto ad assecondare i piani di Orsola.”
-
Japon roman ve oyun yazari, fotografci Kōbō Abe’nin dogum yildonumu (7 Mart 1924)
“Elbette, voltaj asiri artarsa teller yaniverir. Asla boyle bir kumari oynamak istemiyordu. Bir ara, hayali bir kaleyi koruyan askerin oykusunu anlatmak niyetindeydi. Bir kale varmis. Hayir, kale olmasa da, bir fabrika, banka ya da kumarhane de olabilir. Neyse, nobetci asker ya da bekci gece gunduz, dusman saldirisina karsi tedbiri elden birakmadan bekler. Nihayet, o yolunu gozledigi dusman cikip geliverir. Iste o an, diyerek alarm sinyalini gonderir. Ancak, ne tuhaftir ki, esas birliklerden hicbir yanit alamaz. Dusmanin, askeri kolaylikla bir vurusta ezip gectigini soylemeye gerek yok. Gitgide siliklesen bilincinin arasinda, dusmanin hic bir direncle karsilasmaksizin kapiyi, surlari, binalari ruzgar gibi gecip gittigini gorur. Hayir, aslinda ruzgar gibi olan dusman degil, kalenin kendisidir. Asker, tek basina, corak arazide kurumus kalmis agaclar gibi, bir hayalin basinda bekleyip durmustur aslinda.” Kumlarin Kadini
https://images-na.ssl-images-amazon....1scvNzw46L.jpg
“If the voltage is too high the filament bums out. Never had he intended to deceive her like this. Sometime he would tell her the story of the guard who protected the imaginary castle. There was a castle. No. It wasn't necessarily a castle, it could be anything: a factory, a bank, a gambling house. So the guard could be either a watchman or a bodyguard. Now the guard, always prepared for the enemy attack, never failed in his vigilance. One day the longexpected enemy finally came. This was the moment, and he rang the alarm signal. Strangely enough, however, there was no response from the troops. Needless to say, the enemy easily overpowered the guard in one fell swoop. In his fading consciousness he saw the enemy sweeping like the wind through the gates, over the walls, and into the buildings unhindered by anyone. No, it was the castle, not the enemy, that was really like the wind. The single guard, like a withered tree in the wilderness, had stood guarding an illusion.”
-
Hollandali ressam Theo van Doesburg’un olum yildonumu (7 Mart 1931)
Woman in Landscape, 1903
https://upload.wikimedia.org/wikiped...urg_AB4045.jpg
Self-portrait with hat, 1906
https://upload.wikimedia.org/wikiped...t_with_hat.jpg
-
-
Fransiz roman yazari ve sosyolog Georges Perec'in dogum yildonumu (7 Mart 1936)
“Bazen saatlerce bir agaca bakarak oylece duruyorsun, onu betimliyor, didik didik inceliyorsun; kokleri, govdeyi, dallari, yapraklari, her bir yapragi, yapraktaki her bir damari, sonra yeniden her bir dali inceliyorsun, ve boylece, ac bakisinin israrla gormek istedigi ya da yarattigi ilgisiz bicimlerin sonsuz oyunu surup gidiyor: surat, sehir, labirent ya da yol, armalar ve atli seferler. Algilarin gelistikce, giderek daha sabirli ve daha esnek oldukca, agac paramparca oluyor ve yeniden doguyor, yesilin binbir cesidi, ayni ama yine de farkli binlerce yaprak. Tum yasamini bir agacin karsisinda gecirebilirmissin gibine geliyor, onu tuketmeden, anlamadan, cunku anlayacagin bir sey yok; sadece ona bakarak. Bu agac hakkinda eninde sonunda soyleyebilecegin tek sey bir agac oldugudur; bu agacin sana soyleyebilecegi tek sey de bir agac oldugudur: kok, sonra govde, sonra dallar, sonra da yapraklar. Agactan daha baska bir hakikat bekleyemezsin. Agacin sana onerecek bir ahlaki, sana verecek bir mesaji yoktur.” Uyuyan Adam
https://images-na.ssl-images-amazon....1vwTh1CX3L.jpg
"Tu restes parfois des heures à regarder un arbre, à le décrire, à le disséquer: les racines, le tronc, la ramure, les feuilles, chaque feuille, chaque nervure, chaque branche à nouveau, et le jeu infini des formes indifférentes que ton regard avide quémande ou suscite: visage, ville, dédale ou chemin, blasons et chevauchées. Au fur et à mesure que ta perception s’affine, se fait plus patiente et plus souple, l’arbre explose et renaît, mille nuances de vert, mille feuilles identiques et pourtant différentes. Il te semble que tu pourrais passer ta vie devant un arbre, sans l’épuiser, sans le comprendre, parce que tu n’as rien à comprendre, seulement à regarder: tout ce que tu peux dire de cet arbre, après tout, c’est qu’il est un arbre, racine, puis tronc, puis branches, puis feuilles. Tu ne peux en attendre d’autre vérité. L’arbre n’a pas de force morale à te proposer, n’a pas de message à te délivrer. Sa force, sa majesté, sa vie – si tu espères encore tirer quelque sens, quelque courage, de ces anciennes métaphores – ce ne sont jamais que des images, des bons points, aussi vains que la paix des champs, que la traîtrise de l’eau qui dort, la vaillance des petits sentiers qui grimpent pas bien haut mais tout seuls, le sourire des côteaux où les grappes mûrissent au soleil. "
-
Avusturyali ressam Carl Kronberger’in dogum yildonumu (7 Mart 1841)
Zwei Knaben begaffen einen Bettler, unknown date
https://upload.wikimedia.org/wikiped...er_Bettler.jpg
Alte Bäuerin mit Gebetbuch, 1921
https://upload.wikimedia.org/wikiped..._Gebetbuch.jpg
