-
Turk sair, cevirmen, yayinci, ressam, fotografci ve grafik tasarimcisi Sait Maden’in dogum yildonumu (3 Mayis 1931)
Ben hep seni izleyen karanlik tanri
her nesneye gizlenip, susup her yerde
yalniz seni izleyen, senin her dusunu…
Sen bir sisin ardinda kanatsiz bir kus,
ben bir sisin ardinda gorunmez bir agac,
varlik bizi yansitan bu ciglik, bu susus…
Gokten neyi bekledinse, kok, dal, yaprak,
sis, yagmur, isik… hepsi de bendim; yagarak
gunler gecelerce, sizdim ic ulkene. Kalk!
Dunyayi senin dilinle tattim, yasamin
agzinla cozumledim butun gizlerini,
agzinla olup dirildim agzinla gene.
Sonsuzlugu cizelim bu sabah defterine:
bir mavi, genis cizgi ve ustunde kucuk
bir serce: gogun alnina konmus opucuk!
http://images.ykykultur.com.tr/uploa...Maden-2806.jpg
Ero il dio dell’oscurità che restava ad osservarti,
si celava in tutti gli oggetti, e ovunque taceva
per seguire te sola, ogni tuo sogno.
Eri un uccello senza ali al di là della foschia,
ero un albero invisibile al di là della foschia,
l’esistenza è questo grido, questo tacere che ci riecheggia.
Qualunque cosa attendessi dal cielo: radice, ramo
foglia, nebbia, pioggia e luce… ecco, ero io; piovendo
per giorni e notti ho intriso le tue terre. Alzati!
Ho gustato il mondo sulla tua lingua,
con la tua bocca ho risolto tutti i misteri del vivere,
sono morto con la tua bocca, e la tua bocca mi ha sollevato.
Disegniamo l’infinito su questo quaderno del mattino:
una linea azzurra e ampia, su cui si posa
il piccolo passero: bacio dato sulla fronte del cielo!
-
Italyan ressam Angelo Vernazza'nin olum yildonumu (3 Mayis 1937)
Cantiere navale, 1869
https://upload.wikimedia.org/wikiped...ere_navale.jpg
La famiglia Canzio in Villa Imperiale Scassi, 1869
https://upload.wikimedia.org/wikiped...ale_Scassi.jpg
-
Amerikali roman yazari Margaret Munnerlyn Mitchell'in yazdigi Gone with the Wind (Ruzgar Gibi Gecti) romani, 3 Mayis 1937'e Kurgu dalinda Pulitzer Odulu kazandi.
https://pbs.twimg.com/media/DDfpk2uXYAA0tPp.jpg
“Eski buyusunu yeniden yapmaya kalkarak, ‘Bunu simdi dusunmeyecegim’ diye dusundu. ‘Cunku onu kaybedecegimi simdi dusunursem delirecegim. Yarin dusunurum!’
Buyuyu bir kenara birakip sancimaya baslayan kalbi, ama gitmesine izin veremem diye haykiriyordu. Bir yolu olmali!
Perisanligi aklinin gerisine itip, siddetlenen agriya karis bir siper ormeye calisarak, "Bunu simdi dusunmeyecegim " dedi yuksek sesle. ‘Ben ... yarin eve, Tara'ya gidecegim.’ Icinde ciliz bir nese kivilcimi hissetti.”
https://25.media.tumblr.com/5367802d...ncygo1_500.gif
"I won't think of it now,"she thought grimly, summoning up her old charm. ‘I'll go crazy if I think about losing him now. I'll think of it tomorrow.’
"But," cried her heart, casting aside the charm and beginning to ache, "I can't let him go! There must be some way!"
‘I won't think of it now,"she said again, aloud, trying to push her misery to the back of her mind, trying to find some bulwark against the rising tide of pain. ‘I'll - why, I'll go home to Tara tomorrow,’ and her spirits lifted faintly.”
-
Fransiz sarkici ve yazar Yves Simon'un dogum gunu (3 Mayis 1944)
"Fransa`nin dogusunda bulunan Monterville`de yasayan Lèo-Paul Kovski icin okyanuslar, cok uzaklardaki seraplardan ibaret. Lèo-Paul Kovski Polonyali gocmen bir Yahudi ailesine mensup. Duygulu ve fantazmaci 60`li yillarin cocugu. Fakat bir gun, Lèo-Paul hic kimsenin hayal bile edemeyecegi siirsel bir yerde, uzun bir kacis sonrasinda okyanusla karsilasir. Tam bu noktada cocuklugundan uzaklasir, baska bir yerde yasamak icin ailesini terk eder. Paris`e gider. Orada calisma hayati, kadinlar, ask ve edebiyatla tanisir."
https://www.alfayayinlari.com/upload/9789752892002.jpg
"A Monterville, station thermale de l'est de la France, les océans sont de lointains mirages. Pour Léo-Paul Kovski, petit-fils d'émigrés polonais, tendre et fantasque enfant des années soixante. Pourtant, un jour, après une longue fugue, Léo-Paul rencontrera l'océan, lieu poétique et géographique de toutes les imaginations. Dès lors il s'évadera de son enfance, quittant ses parents pour aller vivre ailleurs. Ce sera Paris, le travail, les femmes, la violence, la littérature, la réussite. Et aussi l'étrange, l'inquiétude, les voyages."
-
Amerikali oyun yazari Tennessee Williams, Yaz ve Duman (Summer and Smoke - Estate e Fumo) oyunu ile 3 Mayis 1948’de Pulitzer Odulunu kazandi.
"Siz tas gibi guclu sarsilmaz olanlarin arasinda golgeler gibi gezinen gucsuz, parcalanmis kisilerden biriyim. Ama arada sirada biz golge gibi gezinenler, bize has bir guc kazaniriz. Iste su anda o guce sahibim."
https://stagea.blob.core.windows.net...v5aims.2zi.jpg
“I suppose I am sick, one of those weak and divided people who slip like shadows among you solid strong ones. But sometimes, out of necessity, we shadowy people take on a strength of our own.”
-
Catherine Deneuve'nun kucuk kolejli kiz Catherine Dorléac karakterine hayat verdigi Les collégiennes (Kolejli Kizlar -The Twilight Girls) 3 Mayis 1957 tarihinde Fransa'da vizyona girdi.
https://pbs.twimg.com/media/C-5oaV_XYAE8rvk.jpg
-
Holokost'un simge isimlerinden Anna Frank’in Hollanda, Amsterdam’daki evi 3 Mayis 1960’da Muze olarak acildi.
https://img.haikudeck.com/mg/4E0CA4A...FCDF7FA9E4.jpg
https://www.therestlessworker.com/wp...design-6-1.jpg
-
Fransiz filozof Maurice Merleau-Ponty'nin olum yildonumu (3 Mayis 1961)
"Bilmece sudur: Vucudum hem gorendir, hem de gorunurdur. O ki her seye bakmaktadir, kendine de bakabilir, ve o zaman, gordugunde kendi gorme gucunun 'öbür yanini' taniyabilir.Kendini, goren olarak gormektedir; kendine, dokunan olarak dokunmaktadir; kendisi icin gorunur ve hissedilirdir.Bir kendidir, herhangi bir seyi ancak ozumleyerek, kurarak, dusunceye donusturerek dusunen dusunce gibi saydamlikla degil ama karistirmayla, narsisizmle, gorenin gordugune, dokunanýn dokunduguna, hissedenin hissettigine dahil olmasiyla bir kendidir oyleyse seylerin arasinda tutulmus bir kendi, bir yuzu ve bir sirti olan, bir gecmisi ve bir gelecegi olan bir kendi..."
https://i.dr.com.tr/cache/600x600-0/...00057129-1.jpg
"L'énigme tient en ceci que mon corps est à la fois voyant et visible. Lui qui regarde toutes choses, il peut aussi se regarder, et reconnaître dans ce qu'il voit alors l'« autre côté » de sa puissance voyante. Il se voit voyant, il se touche touchant, il est visible et sensible pour soi-même. C'est un soi, non par transparence, comme la pensée, qui ne pense quoi que ce soit qu'en l'assimilant, en le constituant, en le transformant en pensée - mais un soi par confusion, narcissisme, inhérence de celui qui voit à ce qu'il voit, de celui qui touche à ce qu'il touche, du sentant au senti - un soi donc qui est pris entre des choses, qui a une face et un dos, un passé et un avenir..."
"Nice ressam seylerin kendilerine baktigini soylemistir ve Klee'nin ardindan André Marchand soyle der: 'Bir ormanda, bircok kez, ormana kendimin bakmadigini hissettigim olmustur. Kimi gunler, agaclarin bana baktigini, bana konustugunu hissettim... Ben oradaydim, dinliyordum... Bence ressam evren tarafindan delinmelidir, onu delmek istememelidir... Ben, icten batmis, gomulmus olmayi beklemekteyim. Belki de ortaya cikmak icin resim yapiyorum."
https://images-na.ssl-images-amazon....HHugV%2BhL.jpg
"C'est pourquoi tant de peintres ont dit que les choses les re-gardent, et André Marchand après Klee : « Dans une forêt, j'ai sentià plusieurs reprises que ce n'était pas moi qui regardais la forêt. J'aisenti, certains jours, que c'étaient les arbres qui me regardaient, quime parlaient... Moi j'étais là, écoutant... Je crois que le peintre doitêtre transpercé par l'univers et non vouloir le transpercer... J'attendsd'être intérieurement submergé, enseveli. Je peins peut-être pour surgir."
