Originally Posted by
*Bozkurt
Abim küçük yaşta ölmüş sonra ben doğmuşum ebeler bu çocuk yaşamaz demişler bir hafta küvezde kalmışım o kadar küçükmüşüm ki teyzem pamuklara sararak kundaklıyormuş annem ağlarken dedem demişki ağlama kızım Allah tan umut kesilmez, o gün bu gündür yaşıyorum.
En ufak bir umut kırıntısı varsa ihtimal ihtimaldir yaşamaya devam.
Bunu neden anlattım bilmiyorum ama az önce acı bir haber aldım, çok yakinen tanıdığım aynı yaşıt ve çoğu zaman kuru ekmeği beraber paylaştığım bir arkadaşımı kaybettiğimi öğrendim, üç ay önce karaciğer ca yakalanıp metastaz ile pankreasa şıçramış hastalığı çok hızlı ilerliyordu, doktoruyla görüştüğümde üç ay ömür biçmişlerdi, en son gördüğümde dedim ki sakın moralini bozma hiçbir zaman umudunu yitirme iyileşeceksin dostum dediğimde o da biliyorum hiç kafayı takmıyorum sen beni tanırsın dedi ama gözleri öyle demiyordu tabii o da benim gözlerimden yalan söylediğimi ona moral olsun diye konuştuğumu biliyordu.
Allah rahmet eylesin
Ömür dediğin ansızın kapını çalan bir şey
Üç ay öncesinde hiçbir hastalığı olmayan biriydi, sağlıklıydı.