Printable View
Amerikan blues sarkicisi, elektro gitarist ve besteci (Riley B. King) B.B. King'in dogum yildonumu (16 Eylul 1925)
http://www.pbs.org/wnet/americanmast...if2-Tumblr.gif
“Kadinlar, arkadaslar ve muzik. Bu ucu olmasaydi burada olmak istemezdim. / Ladies, friends and music – without those three, I wouldn't wanna be here.”
1959 yilinda yayimladigi Ozel Bir Baris (A Separate Peace - Pace separata) romaniyla taninan Amerikali roman yazari John Knowles'in dogum yildonumu (16 Eylul 1926)
https://www.azquotes.com/picture-quo...s-41-14-82.jpg
“Savaslari cikaranin belli kusaklar ve o kusaklara ozgu aptalliklar degil insan kalbinin cahil bir tarafi oldugu apacik belli gibiydi. / Sembrava chiaro che le guerre non sono state fatte da generazioni e dalle loro stupidaggini speciali, ma che le guerre sono state fatte invece da qualcosa di ignorante nel cuore umano.”
"Herkesin tarihinde ozel olarak kendisine ait bir an vardir. Duygularinin kendisi uzerinde en guclu etkisi oldugu andir bu, o andan sonra artik bu kisiye ne zaman ‘gunumuzde’ ya da ‘hayatta’ ya da ‘gercekte’ deseniz, uzerinden elli yil bile gecmis olsa, o sizin bu andan soz ettiginizi dusunecektir. Taskin duygulari dunyanin o kisinin zihninde bir iz birakmasina yol acmistir, artik hep o gecici anin damgasini tasiyacaktir."
https://images-na.ssl-images-amazon....1UW9oBNmnL.jpg
"Everyone has a moment in history which belongs particularly to him. It is the moment when his emotions achieve their most powerful sway over him, and afterward when you say to this person ‘the world today’ or ‘life’ or ‘reality’ he will assume that you mean this moment, even if it is fifty years past. The world, through his unleashed emotions, imprinted itself upon him, and he carries the stamp of that passing moment forever."
2 Akademi ve 9 Golden Globe Odul adayligi bulunan, 1 Golden Globe ve 5 Emmy Odulu sahibi Amerikali aktor Peter (Michael) Falk'un dogum yildonumu (16 Eylul 1927)
https://www.gstatic.com/tv/thumb/tvb...35_b_v8_ac.jpg
https://media.giphy.com/media/ylyUQm...fFEQ/giphy.gif
https://68.media.tumblr.com/448e5905...2w65o4_400.gif
Avusturyali ressam Alexander Kircher’nin olum yildonumu (16 Eylul 1939)
Port of Hamburg, 20th century
https://media.mutualart.com/Images/2...c8fc406b1.Jpeg
Swedish Sailing Ship, 1928
https://media.mutualart.com/Images/2...7d7010fac.Jpeg
Guney Afrikali yazar, sair ve ressam Breyten Breytenbach’in dogum gunu (16 Eylul 1939)
Anne
dusunuyorum da
eve donersem bir gun
habersiz sabahin erken saatlerinde donerim
yillarin birikimi zenginlikler
demir atlarin sirtinda
her yer, her sey mavidir hala
usulca acarim kapisini arka avlunun
yasli Wagter havlar
sonra sallar kuyrugunu beni taniyinca
ipince bir keman calacaktir Fritz Kreiser
nasil da iyi bilirsin anne
bu havalarin getirdigi Viyana valslerini
pencerelere toplanmaya baslayacak insanlar
belki de uzaktan uzaga
gulumseyerek egilecekler gecelikleri icinde
dirsekleri bir zamanlar uzerinde tepindigim dizleri uzerinde
icerde catlarcasina atacak annenin kalbi
birden uyanacak ruzgarin sersemlettigi baba
ama anne coktan disardadir
sabahligi icinde ve al aldir yanaklari
Anne
dusunuyorum da tipki boyle olacagim
Noel sabahinda bir melezler korosu gibi
aglayacagimizi ve cay icecegimizi dusunuyorum
anne.
https://www.litnet.co.za/wp-content/...esensie650.jpg
Mummy
I always thought
that when one day I came home
it would be unexpectedly at dusk
with the accumulated riches of years
on the backs of iron cows It's still blueish
Softly, quietly I open the gate to the back yard
old Wagter growls
and barks but then he tail-wags recognition
Frits Kreisler will play sweetly on his violin
Ma you know like Viennese waltzes
and the surprised windows
begin to listen people I don't know
or almost know from very far
leaning out with nighties full of smiles and elbows
people whose laps I peed on as a child
ma stands inside her heart stopped
dad wakes, confused, with a start
but mummy is already outside
with a dressing gown and red cheeks
mummy
I had thought I would just be there
like a Coloured choir on Christmas day
mummy
I had though how we would cry then
and drink tea.
Iskoc ressam Sir David Young Cameron’in olum yildonumu (16 Eylul 1943)
Firth of Lorne, November (South of Kerrera), 20th century
https://upload.wikimedia.org/wikiped...on_-_Lorne.jpg
The Battlefields of Ypres—After, 1920
https://upload.wikimedia.org/wikiped...61-0118%29.jpg
Ingiliz yazar, oyun ve cocuk kitaplari yazari Julia Donaldson’in dogum gunu (16 Eylul 1948)
“Deniz Salyangozu koca kayaya kaymis dolanmis gozleri bir denize bir rihtimdaki gemilere dalmis. ‘Derin derin dunyaysa gep genis! Ah keske bende yelken acip gezsem cok!’ demis minik salyangoz.”
https://images-na.ssl-images-amazon....1m6B8RMalL.jpg
“And gazed at the sea and the ships in the dock. And as she gazed she sniffed and sighed. ‘The sea is deep and the world is wide! How I long to sail’ Said the tiny snail.”
“Miami ucagi benim Razzore hakkindaki yazimin ciktigi gun kalkti: 16 Eylul 1948. Ayni gun ogleden sonra Cartagena'ya donecektim, birden aklima benim Cartagenali arkadaslarimin arkadaslari olan Germán Vargas ve Àlvaro Cepeda'nin yazdigi aksam gazetesi El Nacional'e ugramak geldi. Gazete kentin tarihi bolumunde, cokmek uzere olan bir binadaydi, tahta bir perdenin ayirdigi genis ve bos bir salonu vardi. Salonun dibinde genc ve sarisin bir adam, bos salonda tuslarinin sesi catapatlar gibi patlayan bir daktiloyla yazi yaziyordu. Dosemenin ayaklarimin altinda sizlanarak gicirdamasindan utanarak neredeyse parmak uclarimda yanina gittim, bana bakana kadar tahta perdenin yaninda bekledim. Profesyonel bir konusmacinin ezgili sesiyle kuru kuru, ‘Ne var?’ diye sordu.”
https://admin-7866.kxcdn.com/Upload/...ront_cover.jpg
“El avión de Miami salió a las diez de la mañana del mismo día en que apareció mi nota sobre Razzore: el 16 de setiembre de 1948. Me disponía a regresar a Cartagena **uella misma tarde cuando se me ocurrió pasar por El Nacional, un diario vespertino donde escribían Germán Vargas y Álvaro Cepeda, los amigos de mis amigos de Cartagena. La redacción estaba en un edificio carcomido de la ciudad vieja, con un largo salón vacío dividido por una baranda de madera. Al fondo del salón, un hombre joven y rubio, en mangas de camisa, escribía en una máquina cuyas teclas estallaban como petardos en el salón desierto. Me acerqué casi en puntillas, intimidado por los crujidos lúgubres del piso, y esperé en la baranda hasta que se volvió a mirarme, y me dijo en seco, con una voz armoniosa de locutor profesional: ‘¿Qué pasa?’ “