-
Gurcu asilli Rus Romantik besteci ve Rus Besleri (Mily Alexeyevich Balakirev, Aleksandr Porfiryevic Borodin, César Antonovich Cui, Modest Musorgski ve Nikolay Andreyevic Rimski-Korsakov) uyesi Aleksandr Borodin’in dogum yil donumu (12 Kasim 1833)
http://www.52composers.com/images/borodintile300.jpg
https://www.youtube.com/watch?v=DK_a73LC7_k
-
Fransiz heykeltiras Auguste Rodin’in dogum yil donumu (12 Kasim 1840)
Il Bacio (The Kiss, 1886)
http://www.settemuse.it/pittori_scul...bacio_1886.jpg
-
Victoria donemi Ingiliz roman yazari Elizabeth Gaskell’in olum yil donumu (12 Kasim 1865)
http://i.dailymail.co.uk/i/pix/2007/...11_228x317.jpg
''Zengin ya da fakir olsun, insan insandir degil mi?''
''Efendim'' dedi Higgins inatci bir tonda, ''Insandir ya da degildir. Iki dusunce var bu bakis acisini aciklamak icin. Farz edin ki hakikat iki kat kuvvetli olsun, eger ben onu kabul etmiyorsam o hakikat degildir benim icin. Raflarinizdaki su Latince kitaplarda hakikatin yazili oldugunu biliyorum. Ancak orada yazili olan kelimelerin anlamini bilmiyorsam, o sozler benim icin zirvadan oteye gecemez.” Kuzey ve Guney
http://2.bp.blogspot.com/-A6RRPFTye_...South_book.jpg
“Whether they were rich or poor — so be they only were men.”
'Well, sir,' said Higgins, rather doggedly; 'it might, or it might not. There's two opinions go to settling that point. But suppose it was truth double strong, it were no truth to me if I couldna take it in. I daresay there's truth in yon Latin book on your shelves; but it's gibberish and not truth to me, unless I know the meaning o' the words.”
“Hakikat hicbir zaman seni yari yolda birakmaz, asla! Bagirtisi firtinali da olsa, Guvertesi kirik dokuk de olsa, Hakikat seni sonsuza dek tasir!”
http://covers.feedbooks.net/book/319...e&t=1491311619
“Truth will fail thee never, never! Though thy bark be tempest-driven, Though each plank be rent and riven, Truth will bear thee on for ever.”
-
Fransiz edebi teorisyen, filozof, dilbilimci, elestirmen ve isaret bilimci Roland Barthes’in dogum yil donumu (12 Kasim 1915)
"Yasamimda milyonlarca bedenle karsilasirim; bu milyonlarca bedenden ancak birkac yuzunu arzularim; ama bu birkac yuzden yalnizca birini severim. Asik oldugum oteki bana arzumun ozgurlugunu gosterir.Bu secim - oylesine titizdir ki yalnizca Tek'i alikoyar-, soylediklerine gore, cozumsel gecisimle ask gecisimi arasindaki ayrimi olusturur; beriki evrenseldir, oteki ozgul. Binlerce Imge arasinda arzuma uygun Imge'yi bulabilmem icin, nice rastlantilar, nice sasirtici rastlasimlar (belki de arastirmalar) gerekmistir. Cozumunu hicbir zaman bilemeyecegim bir buyuk bilmecedir bu: Neden Sunu arzuluyorum? Neden onu surekli olarak, kendimden gecerek arzuluyorum? Butunuyle o mu (bir golge, bir bicim, bir hava mi) arzuladigim? Yoksa bu bedenin yalnizca bir parcasi mi? Peki, bu durumda, bu sevilen bedende, benim icin "fetis" iccagrisi tasiyan ne? Hangi parca, hangi rastlanti? Belki de inanilmaz olcude ufak bir sey. Bir tirnagin kesilis bicimi, azicik egrilemesine kirilmis bir dis, sacin bir kivrimi, konusurken, sigara icerken, bir parmaklari acma bicimi mi? Bedenin butun bu kivrimlari konusunda, onlarin tapilasi oldugunu soyleme istegi duyuyorum. Tapilasi demek: onun tek olmasi bakimindan, arzum budur demektir. Bununla birlikte, arzumun ozgullugunu ne denli cok duyarsam, o denli az adlandirabilirim onu: hedef kesinlestikce ad titrer; arzunun yerindeligi olsa olsa sozcugun uygunsuzluguna yol acar. Bu dil basarisizligindan tek bir iz kalir geriye: "tapilasi" sozu." Bir Ask Soyleminden Parcalar
https://pbs.twimg.com/media/DF0dpj-XUAA1iY1.jpg
"Nella mia vita, io incontro milioni di corpi; di questi miloni io posso desiderarne delle centinaia; ma di queste centinaia, io ne amo uno solo. L'altro di cui io sono innamorato mi designa la specialità del mio desiderio. Per trovare l'Immagine che, tra migliaia, si confà al mio desiderio, ci sono volute molte combinazioni, molte sorprendenti coincidenze (e forse molte ricerche). E' un enigma che io non riuscirò mai a risolvere: perchè mai desidero il Tale? Perchè lo desidero persistentemente, languidamente? E' tutto lui che desidero (una sagoma, una forma, un'aria)? O è solamente una parte di quel corpo? E, in tal caso, che cos'è che, in quel corpo amato, ha per me il valore del feticcio? Quale porzione, per quanto esigua sia, quale sua caratteristica? Il taglio di un'unghia, un dente leggermente rotto di sbieco, una ciocca di capelli, un certo modo di muovere le dita mentre parla, mentre fuma? Di tutte queste caratteristiche del corpo, ho voglia di dire che sono adorabili. Adorabile vuol dire: questo è il mio desiderio, in quanto esso è unico: "E' questo! E' esattamente questo (che io amo)!". Tuttavia più provo la specialità del mio desiderio, meno sono in grado di precisarla; alla precisione di ciò che voglio dire corrisponde uno sfocamento del nome; il proprio del desiderio non può che produrre un improprio dell'enunciato. Di questo fallimento linguistico, resta soltanto una traccia: la parola adorabile."
“Eski bir fotografimiza bakiyorum, ama tam anlamiyorum. Bir bardayiz ve bir seylere dikkatle bakiyoruz, ne oldugunu hatirlayamiyorum. Gulumsuyorsun ve elinde bir bardak sarap tutuyorsun, bardak neredeyse bos. Elin hafifce koluma dayaniyor. Normalde, tum bu isaretleri bilirim. Sarap bizim simgemizdir ve elbette simgeledigi umutsuz burjuva idealimizdir. Iyi de, tum bunlarin anlami neydi? Bence iyi vakit geciriyorduk ve sen beni sonra hic aramadin. Neden? Neyin ters gittigini, niye aramadiginiý anlamak icin semiyotige basvurabilirdim. Acik ki, daha ogrenecegim cok sey var.”
http://media.eduscol.education.fr/im...hes_110357.jpg
“I'm staring at an old photograph of us, but can't figure it out. We're at a bar and looking off into the distance at something—I can't remember what it was. You're smiling and holding a glass of wine, which is almost empty. Your hand is gently resting on my arm. Normally, I know all the signs. The wine is our signifier, of course, and the signified is a hopeless bourgeois ideal. But what did it all mean? I thought we were having a nice time. And yet you never called. Why? I thought I could employ semiotics to understand what went wrong, but apparently I have much to learn.”
-
Monako Prensesi, Akademi Odulu sahibi (Tasrali Kiz / The Country Girl, 1954 - En Iyi Kadin Oyuncu Akademi Odulu) Amerikali sinema ve tiyatro oyuncusu Grace Kelly’nin dogum yil donumu (12 Kasim 1929)
https://media.giphy.com/media/YpJJQJmbBW8UM/giphy.gif
https://68.media.tumblr.com/af5c9b3e...4o1_r1_500.gif
-
Alman fantastik cocuk kitaplari yazari Michael Ende'nin dogum yil donumu (12 Kasim 1929)
"Onceleri pek farkina varilmaz. Gunun birinde insanin cani artik hicbir sey yapmak istemez. Hicbir seyle ilgilenmez, kurur gider. Ve bu isteksizlik gecici degildir. Hatta giderek artar. Gunden gune, haftadan haftaya daha kotu olur. Kendinden hoslanmaz, ici bombostur, dunyayla bagdasamaz. Sonralari bu hisler de kalmaz, hicbir sey hissetmez olur. Butun dunyaya yabancilasmistir, kimse onu ilgilendirmez olmustur. Ne kizginlik duyar, ne hayranlik. Ne sevinmesini bilir, ne uzulmesini. Gulmeyi de, aglamayi da unutmustur. Boyle bir insanin ici kaskati kesilir. Artik hicbir seyi, hic kimseyi sevemez. Bu durumda, artik hastanin iyilesmesine olanak yoktur. Donus kalmamistir. Bombos, kul rengi bir yuzle, nefretle cevresine bakar, tipki duman adamlar gibi. Onlardan biri olup cikmistir. Hastaligin adina gelince, buna 'olduren can sikintisi'denir." Momo
https://images-na.ssl-images-amazon....1bbRMSKhRL.jpg
"A fatal illness, though you scarcely notice it at first. One day, you don't feel like doing anything. Nothing interests you, everything bores you. Far from wearing off, your boredom persists and gets worse, day by day and week by week. You feel more and more bad-tempered, more and more empty inside, more and more dissatisfied with yourself and the world in general. Then even that feeling wears off, and you don't feel anything any more. You become completely indifferent to what goes on around you. Joy and sorrow, anger and excitement are things of the past. You forget how to laugh and cry - you're cold inside and incapable of loving anything or anyone. Once you reach that stage, the disease is incurable. There's no going back. You bustle around with a blank, gray face, just like the men in gray themselves - indeed, you've attend their ranks. The disease has a name. It's called 'deadly tedium'."
-
-