-
Danimarkali yazar ve sair Johannes Vilhelm Jensen’in olum yil donumu (25 Kasim 1950)
“Koprunun uzerinden sola kivrilan yol Serritslev koyunun icinden uzanip gidiyordu. Yol kenarlari koyu cimenler ve sari yabani ciceklerle ortuluydu, akţam karanliginda kirlarin uzerinde yer yer bir beyazlik, ciceklerin uzerinde kumelenmis bir buhar demeti goze carpiyordu. Gunes batmisti, hava serin ve berrak, gokyuzu bulutsuz ama yildizsizdi.
Tarlalarin istikametinden yaklasan saman yuklu bir at arabasi kambur kumbur yolun uzerinde Serritslev koyune dogru agir agir, sallana sallana yoluna devam etti. Alacakaranlikta dar koy yolunda zar zor ilerleyen araba kaba tuylu, kisa bacakli, derin dusunceler icinde yuvarlana yuvarlana, yeri koklaya koklaya giden iri bir hayvani andiriyordu.
Yuk arabasi Serritslev Konagi’nin onunde durdu. Ter icindeki atlar baslarini arkaya atip gemlerini hafifce cignediler, durduklarina memnun olmus gibiydiler. Arabaci kolanlari gevsetti, yere atladi, yularlari bagladi. Yol konaginin sundurmasina dogru donup seslenirken bas parmagiyla burnuna bastirip yere sumkurdu.” Kralin Dususu
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
“The road bore to the left over a bridge, then in through the village of Serritslev.The roadsides were covered with dark grass and yellow wild flowers, and the fields were touched here and there with white, a mist of flowers in the dusk. The sun had set and the air was cool and clear, cloudless but without stars.
A load of hay came rolling in from the countryside to the village of Serritslev, slow and swaying on the poor road. Creeping along in the twilight through the narrow village street, it looked like a big animal, shaggy and short-legged, trundling off deep in thought, sniffing the ground.
The wagon stopped outside Serritslev Inn and the sweaty horses turned their heads to the side and chomped the bit. They were glad enough to stop for a while. The driver eased himself down onto the doubletree, stretched his legs over to the ground, and fastened the reins. Turning to the porch, he shouted in, and then he blew his nose with his thumb.”
-
Pulitzer Odullu Amerikali yazar Upton Sinclair'in olum yil donumu (25 Kasim 1968)
"Insanlarin fikirlerini ortbas ettigimizde, onlari cevaplayamiyormusuz gibi gorunmemizi sagladik; mitingleri basarak yuzlerce insani mitinglere katiliyor diye hapse attigimizda ise ancak ortbas etmeye calistigimiz fikirlerin reklamini yapmis ve pek cok diger insanin kurbanlara sempati duymasini saglamis olduk." Petrol
https://t3.gstatic.com/images?q=tbn:...g59BJIZznzE7AT
"When we suppressed people's ideas, we made it seem that we couldn't answer them; when we smashed up meetings and threw hundreds of people into jail for trying to attend meetings, we simply advertised the ideas we were trying to suppress, we made lots of other people sympathize with the victims."
-
Japon oyku yazari Yukio Misima’nin (Kimitake Hiraoka) olum yil donumu (25 Kasim 1970)
“Gercek tehlike yasama eyleminin ta kendisidir. Fakat varolusu her an aslinda oldugu duzensiz haline cozumleyip ortaya cikan endiseden hareketle, her an ilk kargasayi yeniden yaratmaya calisan kacik bir eylemdir yasamak. Bu denli tehlikeli baska bir is daha olamaz. Varolusun kendinde hic bir korku ya da hic bir ortulu yan yoktur, bu korku ve tedirginligi yaratan yasamak eylemidir.” Denizi Yitiren Denizci
https://images-na.ssl-images-amazon....1vAGUQo9FL.jpg
“Real danger is nothing more than just living. Of course, living is merely the chaos of existence, but more than that it's a crazy mixed-up business of dismantling existence instant by instant to the point where the original chaos is restored, and taking strength from the uncertainty and the fear that chaos brings to re-create existence instant by instant. You won't find another job as dangerous as that. There isn't any fear in existence itself, or any uncertainty, but living creates it.”
“Tarihten ders almak demek belli bir donemin belli bir yonune saplanip kalmak onu simdiki zamanin belli bir yonunu yeniden bicimlemek icin model olarak kullanmak degildir. Gecmisin parcali bulmacasindan belli bir parcayi alip onu simdiki zamana yerlestirmeye calismak basariyla sonuclanabilecek bir girisim degildir. Bu tarihle oynamak demektir. Bu turden bir eglenceyse cocuklara uygundur. Insan birbirine ne kadar benzese de dunku ictenlik ile bugunkunun farkli tarihsel kosullara sahip oldugunu bilmeli. Benzer aralikta kararlar olusturma pesindeysek bunu gunumuzun '180 derece zit, karsit,' ideolojisinde o gunku tarihsel kosullar icinde varolan bir ideolojide aramaliyiz. Cunku boylelikle iyi niyetimizi tarihsel bir sorun olarak soyutlayabilir ve tarihi asan bu insanca guduyu arastirmalarýmizin konusu yapabiliriz. O zaman doneminin tarihsel kosullari denklemdeki sabit carpanlardan olusur.” Kacak Atlar
https://pictures.abebooks.com/isbn/9780671800932-us.jpg
“Learning from history should never mean fastening upon a particular aspect of a particular era and using it as a model to reform a particular aspect of a particular era and using it as a model to reform a particular aspect of the present. To take out of the jigsaw puzzle of the past a piece with a set form and attempt to fit it into the present is not an enterprise that could have a happy outcome. To do so is to toy with history, a pastime fit for children. One must realize that yesterday's sincerity and today's sincerity, however much they may resemble each other, have different historical conditions. If one seeks a kindred purity of resolve, one should seek it in a “diametrically opposed ideology” of the present day, existing under the same historical conditions. A modest attitude of this sort is appropriate for the characteristically limited “present-day me."
“Beni ask konusunda, yani ugrunda olmeye degecek, insani bitirip tuketen ask konusunda gizliden gizliye dusunmeye yonelten deniz oldu. Evet, kesinlikle deniz.Tanri'nin gunu celik bir gemide kapali kalan bizler icin, deniz tipki kadin gibidir. Durgunlugu ve firtinalariyla, kaprisleriyle, batan gunesi yansitan gogsunun guzelligiyle bu benzerlik ortadadir. Daha da otesi, denizin uzerine uzanan ve denizin uzerinde gidip gelen, yine de denizin kendini vermeyi reddettigi bir geminin icerisindesiniz. Altinizdan akip gecen sonsuz miktardaki bu su, susuzlugunuzu gideremez. Doga, denizciyi kadina benzeyen bu unsurlarla sarmalar da, denizci yine kadinin sýcak, diri govdesinden oldugu kadar uzak kalir denizden.”
https://ferrettwriting.files.wordpre...07/1211176.jpg
“It was the sea that made me begin thinking secretly about love more than anything else; you know, a love worth dying for, or a love that consumes you. To a man locked up in a steel ship all the time, the sea is too much like a woman. Things like her lulls and storms, or her caprice, or the beauty of her breast reflecting the setting sun, are all obvious. More than that, you’re in a ship that mounts the sea and rides her and yet is constantly denied her. It’s the old saw about miles and miles of lovely water and you can’t quench your thirst. Nature surrounds a sailor with all these elements so like a woman and yet he is kept as far as a man can be from her warm, living body.”
-
-
-
Ingiliz roman yazari, sair ve besteci Anthony Burgess'in olum yil donumu (25 Kasim 1993)
http://i.quoteaddicts.com/media/q1/770446.png
"Genclik bitmeliydi, ah evet. Ama genclik, hayvanmis gibi olmaktir zaten sadece. Hayir, sadece hayvanmis gibi olmak degil de hani su sokaklarda satildigini dikizledigimiz minik oyuncaklardan biri olmak gibidir, teneke ve ici zemberekli ve ustunde kurma dolu olan ve girr girr girr diye kurunca gitmeye baslayan, yuruyen filan minik heriflerden biri olmak gibidir, ey kardeslerim. Ama dosdogru gider ve bir seylere carpar bam bam ve yaptiklarini, elinde olmadan yapar. Genc olmak, bu minik makinelerden biri olmak gibidir." Otomatik Portakal
"Koltuk altinda kitaplar tasidigini goruyorum kardesim. Bugunlerde hala kitap okuyan birine rastlamak gercekten nadide bir zevk kardesim."
https://www.anthonyburgess.org/cms/w...overs_0006.jpg
“Brother, if you would kindly allow me to see what books those are that you have under your arm. I like nothing better in this world than a good clean book, brother.”
-
"Dr. Tennov, askla sevginin ayni sey olmadigini belirtirken, bunun icin uc neden sayiyor. Birincisi ask iradeye bagli veya bilincli bir tercih degildir. Kisi ne kadar asik olmak istese de bunu isteyerek gerceklestiremez. Diger yandan, askla karsilastigimiz da ask arayisinda da olmayabiliriz. Gercek su ki genellikle umulmadik insanlara ve umulmadik zamanlara asik oluruz.
Ikincisi, ask gercek sevgi degildir. Cunku yasanmasi icin caba gerekmez. Ask, davranislarimizda disiplin veya bilincli bir cabaya ihtiyac duyurmaz. Uzun ve masrafli telefon konusmalari, karsilikli verilen hediyeler ve mesleki projeler onemsizdir. Tipki bir kusun yuvasini yaparken sadece gudusel olarak hareket etmesi gibi, ask da bizi tamamen gudusel olan, tuhaf ve mantiksiz seyler yapmaya iter.
Ucuncusu, asik olan kisi, karsisindakinin kisisel gelisimine katkida bulunup bulunmadigi sorgulamaz. Asik oldugumuzda, kafamizdaki tek amac, kendi yalnizligimizi sona erdirmek ve bu sonucu evlilikle garantilemeye calismak olabilir. Asik oldugumuzda, kendi gelisimimize veya karsimýzdaki kisinin gelisimine pek fazla onem vermeyiz; sadece istenilen noktaya ulastigimizi ve daha fazla gelismeye ihtiyacimiz olmadigini hissederiz. Hayatta ulasilabilecek en yuksek mutluluk seviyesine ulasmisizdir ve istedigimiz tek sey orada kalmaktir. Sevdigimiz kisinin zaten gelismeye ihtiyaci yoktur, cunku mukemmel olmasa asik olmazdik. Tek umudumuz, mukemmelligini korumasidir." Gary Chapman, Bes Sevgi Dili
https://images-na.ssl-images-amazon....1rV-3xwEJL.jpg
"Dr. Tennov coined the word limerance for the in-love experience in order to distinguish that experience from what she considers real love. Dr. Peck concludes that the falling-in-love experience is not real love for three reasons. First, falling in love is not an act of the will or a conscious choice. No matter how much we may want to fall in love, we cannot make it happen. On the other hand, we may not be seeking the experience when it overtakes us. Often, we fall in love at inopportune times and with unlikely people.
Second, falling in love is not real love because it is effortless. Whatever we do in the in-love state requires little discipline or conscious effort on our part. The long, expensive phone calls we make to each other, the money we spend traveling to see each other, the gifts we give, the work projects we do are as nothing to us. As the instinctual nature of the bird dictates the building of a nest, so the instinctual nature of the in-love experience pushes us to do outlandish and unnatural things for each other.
Third, one who is 'in love'ť is not genuinely interested in fostering the personal growth of the other person. 'If we have any purpose in mind when we fall in love it is to terminate our own loneliness and perhaps ensure this result through marriage.'ť The in-love experience does not focus on our own growth nor on the growth and development of the other person. Rather, it gives us the sense that we have arrived and that we do not need further growth. We are at the apex of life's happiness, and our only desire is to stay there. Certainly our beloved does not need to grow because she is perfect. We simply hope she will remain perfect. "
-
“Evrenin saf diliydi bu, herhangi bir aciklamaya gereksinimi yoktu, cunku Evren 'in sonsuz zamanda yoluna devam etmek icin hicbir aciklamaya gereksinimi yoktu. Delikanli o anda, hayatinin kadininin karsisinda oldugunu ve kizin da hicbir soze gerek duymadan bunu bildigini biliyordu. Ana babasi , ana babasinin anababasi , biriyle evlenmeden once ona kur yapmak , nisanlanmak , onu tanimak ve para sahibi olmak gerektigini soyleseler de , delikanli dunyada en cok bundan emindi. Bunun tersini soyleyenler , evrensel dilden habersiz kimselerdi. Cunku bu dili bilen biri , ister colun ortasinda ya da ister buyuk kentlerin gobeginde olsun , dunyada her zaman bir baskasini beklemekte olan biri bulundugunu kolayca anlayabilir. Ve bu iki insan karsilasinca ve gozleri bulusunca , butun gecmis ve butun gelecek artik butun onemini yitirir , yalnizca o an , ve gokkubbe altinda her seyin ayni El tarafindan yazildigi gercekligi vardir , bu inanilmaz gercek vardir. Ask'i yaratan ve calisan , dinlenen ve gunes isigi altinda hazineler arayan her kimse icin sevilecek birini yaratmis olan El. Cunku , boyle olmasaydi , insan soyunun hayallerinin hicbir anlami olmazdi.” Paulo Coelho, Simyaci
https://www.macrolibrarsi.it/data/co...trato-6997.jpg
“Ed era lŕ, il linguaggio puro del mondo, senza alcuna spiegazione, perché l'universo non aveva bisogno di spiegazioni per proseguire il proprio cammino nello spazio senza fine. Tutto ciň che il ragazzo capiva in quel momento era che si trovava di fronte alla donna della sua vita e anche lei, senza alcun bisogno di parole, doveva esserne consapevole. Ne era certa piů di quanto lo fosse di ogni altra cosa al mondo, anche se i genitori, e i genitori dei genitori, le avevano sempre detto che, prima di sposarsi, bisognava frequentarsi, fidanzarsi, conoscersi, e avere del denaro. Ma, forse, chi lo affermava non aveva mai conosciuto il linguaggio universale: perché, una volta che vi si penetra, č facile capire come nel mondo esista sempre qualcuno che attende qualcun altro, che ci si trovi in un deserto o in una grande cittŕ. E quando questi due esseri si incontrano, e i loro sguardi si incrociano, tutto il passato e tutto il futuro non hanno piů alcuna importanza. Esistono solo quel momento e quella straordinaria certezza che tutte le cose sotto il sole sono state scritte dalla stessa Mano: la Mano che risveglia l'Amore e che ha creato un'anima gemella per chiunque lavori, si riposi e cerchi i propri tesori sotto il sole. Perché, se tutto ciň non esistesse, non avrebbero piů alcun senso i sogni dell'umanitŕ.”
