Sanat Mozaik

Fransiz ressam Jules Achille Noël'in olum yildonumu (26 Mart 1881)

Le Port de Brest, 1864

https://upload.wikimedia.org/wikiped...Bl_mg_8180.jpg


L'Arrivee d'une Diligence au Tréport, 1878

https://upload.wikimedia.org/wikiped...%281878%29.jpg

Amerika'nin ilk unlu sairi Walter (Walt) Whitman'in olum yildonumu (26 Mart 1892)

Dilim, kanimin her atomu, bu topraktan olusma, bu havadan,
Burada dogmus ana babalardan dogma, onlarin da ana babalari
burada dogmus, onlarin da, onlarin da,
Ben, otuz yedi yasimda bugun, saglik icinde basliyorum,
Olunceye kadar durmama umuduyla.

Inanclar, mezhepler ara verdi,
Geri cekilip oylece kaldilar, ama hic unutulmayacaklar,
Ben hem iyinin, hem kotunun limaniyim, ne pahasina olursa
olsun izin veriyorum konusmaya,
Denetlenmeyen doga, ozgun enerjisiyle

http://etc.usf.edu/clipart/18200/182...n_18240_md.gif

My tongue, every atom of my blood, form'd from this soil, this air,
Born here of parents born here from parents the same, and their parents the same,
I, now thirty-seven years old in perfect health begin,
Hoping to cease not till death.

Creeds and schools in abeyance,
Retiring back a while sufficed at what they are, but never forgotten,
I harbor for good or bad, I permit to speak at every hazard,
Nature without check with original energy.

Holokost'tan kurtulan Avusturyali norolog ve psikiyatr Viktor Emil Frankl'in dogum yildonumu (26 Mart 1905)

" Aramizda tip mesleginden olanlarin ilk ogrendigi sey buydu: ' Kitaplar yalan soyluyor! ' Insanin, su kadar saat uyumaksizin yasayamayacagi soylenirdi. Kesinlikle yanlis! Kesinlikle yapamayacagim seyler olduguna inanirdim: Sunsuz uyuyamam ya da sununla veya bununla yasayamam. Auschwitz kampindaki ilk gece yattigimiz yataklar, ranzalar halinde duzenlenmisti, iki-iki bucuk metre kadar olan her bir ranzada, kuru tahtanin uzerinde dokuz kisi yatmistik. Her dokuz kisi icin iki battaniye verilmisti Elbette SIKISIKLIKTAN oturu sirt sirta, ust uste yatiyorduk, bu da aci soguk nedeniyle avantajli bir durumdu. Kafalarimizi neredeyse cikik hale gelen kollarimizin uzerine dayamak zorundaydik. Yine de uykumuz gelmis ve birkac saatligine acilari alip goturmustu. Nelere dayanabilecegimize iliskin birkac benzer surprizden daha soz etmek isterim: Dislerimize bakma olanagimiz yoktu, yine de buna ve agir vitamin eksikligine ragmen, dis etlerimiz her zamankinden cok daha saglikliydi. Ayni gomlegi, ta ki gomlek gorunumunu tamamen yitirene kadar, alti ay giyiyorduk. Su borularinin donmasi nedeniyle gunlerce yikanamamamiza ragmen, toprakta calismaktan kirli ellerimizin uzerinde olusan yara ve siyriklar (soguk isirmasi olmadigi surece) iltihap kapmiyordu. Ya da ornegin yan odadaki en hafif bir gurultuyle uyanacak kadar uykusu hafif olan birisi, kulaginin dibinde gurultuyle horlayan bir yoldasa yaslanip deliksiz bir uyku cekebiliyordu. Simdi bize, insani kabaca her seye alisabilen bir varlik olarak tanimlayan Dostoyevski’nin sozlerinin dogru olup olmadigi sorulacak olursa, cevabimiz, ' Evet, insan her seye alisabilir, ama nasil oldugunu bize sormayin, ' olacaktir. Psikolojik arastirmalarimiz henuz oraya gelmedi; biz tutsaklar da o noktaya ulasmis degildik. Henuz ruhsal tepkimizin ilk evresindeydik. "

https://images-na.ssl-images-amazon....AC_SY1000_.jpg

" Aber solche trivialen Überraschungen blühen demNeuangekommenen unter den Häftlingen noch viele. Der Mediziner unter ihnen lernt vor allem eines: die Lehrbücherlügen! Irgendwo hieß es einmal, der Mensch könne es ohneSchlaf nicht länger als soundso viel Stunden aushalten.Ganz falsch! Selber hatte man sich immer eingebildet, mankönne dies oder jenes nicht tun oder nicht sein lassen; mankönne nicht schlafen, »wenn nicht...«, man könne nichtleben 'ohne...' . In Auschwitz habe ich in der ersten Nachtin Stock-' Betten ' geschlafen, die drei Etagen hatten, undauf jeder Etage (im Ausmaß von ungefähr lagen, unmittelbar auf den Brettern, je neun Personen; undzum Zudecken hatte jede Etage, hatten also je neun Leutegemeinsam – zwei Decken. Wir konnten natürlich nur inSeitenlage liegen, aneinander gedrängt und ineinandergezwängt, was angesichts der Außenkälte und desUngeheiztseins der Baracke wiederum nicht ungünstig war.Schuhe durften in diese sogenannten »Boxen« nicht mithinaufgenommen werden, nur höchst illegalerweisebenützte sie der eine oder andere trotz des daranhaftendenKotes als Kopfkissenersatz. Ansonsten blieb uns nichtsanderes übrig, als den Kopf auf den nach oben fastverrenkten Arm zu legen. Trotz allem nimmt der Schlaf dasBewußtsein hinweg und tilgt so auch die Schmerzhaftigkeitdieser Lage. Von weiteren derartigen Überraschungendarüber, was man alles könne, seien nur angeführt: dieganze Zeit des Lagerlebens über ohne Zähneputzenauskommen und trotz des sicherlich erheblichenVitaminmangels der Kost ein besseres Zahnfleisch habenals je zuvor (auch zur Zeit gesündester Ernährung). Oder:ein halbes Jahr lang ein und dasselbe Hemd tragen, bis manihm mit bestem Willen nicht mehr ansieht, daß es eines war;tagelang wegen Einfrierens der Wasserleitung imWaschraum sich überhaupt nicht, nicht einmal partiellwaschen können und trotz wunder Stellen an den Händen,die von Erdarbeiten verschmutzt sind, keine eiternden Wunden bekommen (freilich nur solange, als nicht dieFrosteinwirkungen mit im Spiel sind). Oder: als Mensch,den früher das leiseste Geräusch im Nebenzimmer gewecktund nicht mehr wieder hatte einschlafen lassen,aneinandergepreßt neben einem Kameraden liegen, ausdessen Nase in einer Entfernung von wenigen Zentimeternvom eigenen Ohr heftiges Schnarchen tönt; und trotzdemfällt man, kaum daß man sich hinlegt, in tiefen Schlaf. Damußte uns so recht zu Bewußtsein kommen, wie richtig derSatz von Dostojewski ist, in dem er den Menschen einmalgeradezu definiert als das Wesen, das sich an alles gewöhnt.Uns könnte man danach fragen, wir könnten sagen, ob undwieweit dies stimmt, daß der Mensch sich an allesgewöhnen kann; ja, werden wir sagen – aber man frage unsnicht, wie. Aber noch sind wir im Verlauf unserer psychologischenUntersuchung und noch waren wir damals, im Verlaufe desGeschehens um uns her und mit uns, nicht so weit. Nochbefanden wir uns eben in der ersten Phase der seelischenReaktion. "

Italyan ressam Ettore Roesler Franz'in olum yildonumu (26 Mart 1907)

Arco Delle Azimelle In Ghetto, 1880

https://live.staticflickr.com/3544/3...8fabf212_b.jpg


Torre delle Milizie e Santa Caterina da Siena, circa 1880

https://upload.wikimedia.org/wikiped...eslerFranz.jpg

Fransiz yazar Gaston Leroux'nun yazdigi (Operadaki Hayalet) Le Fantôme de l'Opéra'nin ilk baskisininin ilk bolumunun ilk sayfasi, kitap olarak 26 Mart 1910 tarihinde basildi.

"Opera'daki Hayalet gercekten vardi. Uzun sure inanildigi gibi, opera sanatcilarinin hayallerinin bir urunu, menajerlerin ortaya attigi bir hurafe ya da genc balerinlerin, onlarin annelerinin, yer gostericilerin, vestiyer gorevlilerinin veya odacilarin kolay etkilenen ve mantiksiz beyinlerinin mantiksiz uydurmasi degildi. Evet, kanli canli vardi, tam bir hayalet gibi gorunse de, aslinda sadece hayalet gorunumunun altinda gizleniyordu."

http://camillesourget.com/wp-content...roux_titre.jpg

"Le Fantôme de l'Opéra a existé. Ce ne fut point, comme on l'a cru longtemps, une inspiration d'artistes, une superstition de directeurs, la création falote des cervelles excitées de ces demoiselles du corps de ballet, de leurs mères, des ouvreuses, des employés du vestiaire et de la concierge. Oui, il a existé, en chair et en os, bien qu'il se donnât toutes les apparences d'un vrai fantôme, c'est-à-dire d'une ombre."

Amerikali bir mitolojist ve yazar Joseph Campbell’in dogum yildonumu (26 Mart 1904)

“ Yuce bir dagin ustunde durdum ve devasa bir adam ve bir de cuce gordum; ve bir gok gurultusu duyar gibi oldum ve duymak icin yaklastim ; benimle konustu ve dedi ki: 'ben senim ve sen bensin, ve nerede olursan ol oradayim. Her seyde yayilmisim , ve ne zaman istersen, sen toplarsin Beni; ve Beni toplayarak Kendini toplarsin.' ” Kahramanin Sonsuz Yolculugu

https://images-na.ssl-images-amazon...._AC_SY780_.jpg

" I stood on a loftly mountain and saw a gigantic man and another a dwarf; and I heard as it were a voice of thunder, and drew nigh for to hear; and He spake unto me and said: 'I am thou, and thou art I; and wheresoever thou mayest be I am there. In all am I scattered, and whensoever thou wiliest, thou gatherest Me; and gathering Me, thou gatherest Thyself.' "



“ Sonucta kaderin cocugu uzun bir belirsizlik donemiyle yuzlesmek zorundadir.Bu asiri tehlike , engel ya da utanc donemidir. Ice, kendi derinliklerine ya da disa, bilinmeyene firlatilir; ne olursa olsun dokundugu kesfedilmemis bir karanliktir. Ve bu, beklenmedik, zararli olduklari kadar merhametli varliklarin alanidir: bir melek belirir, yardimsever bir hayvan, bir balikci, bir avci, kocakari ya da koylu. Hayvanlar arasinda , Siegfried gibi asagida yasam agacinin koklerini koruyan gnome'lar arasinda ya da hatta kucuk bir odada bir basina yetismis olan genc dunya ciragi , olculmus ve adlandirilmis olan alanin hemen otesinde duran tohum halindeki guclerin dersini ogrenir. ”

https://moly.hu/system/covers/big/co...jpg?1395470501

“ In sum: the child of destiny has to face a long period of obscurity. This is a time of extreme danger, impediment, or disgrace. He is thrown inward to his own depths or outward to the un- known; either way, what he touches is a darkness unexplored. And this is a zone of unsuspected presences, benign as well as malignant: an angel appears, a helpful animal, a fisherman, a hunter, crone, or peasant. Fostered in the animal school, or, like Siegfried, below ground among the gnomes that nourish the roots of the tree of life, or again, alone in some little room (the story has been told a thousand ways), the young world-apprentice learns the lesson of the seed powers, which reside just beyond the sphere of the measured and the named. ”

Amerikali oyun yazari ve yazar Tennessee (Thomas Lanier) Williams’in dogum yildonumu (26 Mart 1911)

https://pbs.twimg.com/media/C71Z7LeXUAAGJ6O.jpg

" Bir sair olarak benim simgelere karsi bir zaafim oldugundan, bu karakteri de bir simge gibi kullaniyorum; cok gec kalan ve bizim hayatta pesinden kostugumuz beklentilerimizi simgeler o.

Oyunda bir de besinci karakter var; kendisi sominenin uzerinde asili olan ve gerceginden daha buyuk bu fotografinin disinda, oyunda asla gorunmez. Bizi yillar once terk eden babamizdir bu kisi. Telefoncuydu, ama uzak diyarlara asikti, calistigi telefon firmasindan ayrilip, isik delisi bu sehirden sivisip gitti...Ondan aldigimiz en son haber, Meksika'nin Pasifik kiyilarinda Mazatlan'dan gonderilen adressiz bir kartpostaldi ve uzerinde sadece iki kelime yaziliydi-

Merhaba - Hosca kalin!

Sanirim oyunun geriye kalani kolayca anlasilabilir. " Sirca Hayvan Koleksiyonu

http://www.sothebys.com/content/dam/...9131_7898B.jpg

" I have a poet's weakness for symbols, I am using this character also as a symbol; he is the long-delayed but always expected something that we live for. There is a fifth character in the play who doesn't appear except in this larger-than-life-size photograph over the mantel.

This is our father who left us a long time ago.He was a telephone man who fell in love with long distances; he gave up his job with the telephone company and skipped the light fantastic out of town. . . .The last we heard of him was a picture postcard from Mazatlan, on the Pacific coast of Mexico, containing a message of two words -

'Hello - Good-bye!' and no address.

I think the rest of the play will explain itself. "

Ingiliz roman yazari ve elestirmen Virginia Woolf, ilk romani Disa Yolculuk'u (The Voyage Out), 26 Mart 1915'te Londra'da yayinci Duckworth Overlook araciligiyla yayimladi.

" Sanatcilarla birlikteyken, resimlerle, muzikle, guzel olan her seyle, kendine ait kucuk bir dunyaya kapanmanin keyiflerini cok yogun hissederim; sonra sokaklara ciktigimda yoksul, ac, kirli kucuk suratiyla karsilastigim ilk cocuk, soyle dedirtir bana: ‘ Hayir, kendimi kapatamam - kendime ait bir dunyada yasamayacagim. ' "

https://pbs.twimg.com/media/D2l0R9aWkAE4c4R.jpg

"When I'm with artists I feel so intensely the delights of shutting oneself up in a little world of one's own, with pictures and music and everything beautiful, and then I go out into the streets and the first child I meet with its poor, hungry, dirty little face makes me turn round and say, 'No, I can't shut myself up--I won't live in a world of my own."