Printable View
Silili ressam Laureano Ladrón de Guevara Romero’nun dogum yildonumu ( 18 Haziran 1889 )
Retrato de Henriette Petit ( Portrait of Henriette Petit, 19th century )
https://www.artistasvisualeschilenos...003_imagen.jpg
La naturaleza muerta, siglo XIX
https://www.artistasvisualeschilenos...005_imagen.jpg
Ingiliz yazar Samuel Butler’in olum yildonumu ( 18 Haziran 1902 )
“ Hic kimse bir cocugun bildigini soyledigi seyleri bildigini ya da bilebilecegini dusunmez; ama dunya tavizlerle dolu ve dogruca yorumlanabilecek bir dogrulama yoktur. Insan dili dusuncenin oldukca bariz bir aracidir; dusunce ise kesin olarak cevrilemez. Bir dilden digerine anlamli bir dereceye kadar kisitlamayacak ya da genisletmeyecek bir ceviri olmayacagina gore, bir yerlerde dusunceyi sarsmadan ve sertlesmeden cevirilebilecek dil yoktur. ”
https://images-na.ssl-images-amazon....1yVUQ9UZ4L.jpg
“ No one, he answered, expected that the boy either would or could know all that he said he knew; but the world was full of compromises; and there was hardly any affirmation which would bear being interpreted literally. Human language was too gross a vehicle of thought— thought being incapable of absolute translation. He added, that as there can be no translation from one language into another which shall not scant the meaning somewhat, or enlarge upon it, so there is no language which can render thought without a jarring and a harshness somewhere. ”
http://www.quote-coyote.com/album/sm...hip-quotes.jpg
“ Dostluk para gibidir, elde edilmesi kolay korunmasi zordur. / L'amicizia è come il denaro, più facile da fare che da mantenere. ”
https://www.azquotes.com/picture-quo...er-4-37-06.jpg
“ Insan, yiyecegi vakte kadar aviyla dostane iliskiler surdurebilen tek hayvandir. / L'uomo è il solo animale che può restare in termini amichevoli con le vittime che intende mangiare fino a quando le mangia. ”
Fransiz roman yazari ve sair Raymond Radiguet'nin dogum yildonumu ( 18 Haziran 1903 )
https://upload.wikimedia.org/wikiped...d_Radiguet.jpg
http://img.picturequotes.com/2/223/2...th-quote-1.jpg
" Olumu sukunet icinde dusunmek ancak tek basimiza dusunuyorsak mumkundur. Olum iki kisilik oldugunda, inancsizlar icin bile olum olmaktan cikar. Aci verici olan hayati degil, ona anlam kazandiran seyi terk etmektir. Ask hayatimiz oldugunda, birlikte yasamak ya da birlikte olmek arasinda nasil bir fark olabilir ? / Envisager la mort avec calme ne compte que si nous l'envisageons seul. La mort à deux n'est plus la mort, même pour les incrédules. Ce qui chagrine, ce n'est pas de quitter la vie, mais de quitter ce qui lui donne un sens. Lorsqu'un amour est notre vie, quelle différence y a-t-il entre vivre ensemble ou mourir ensemble ? "
“ Insanin en yalan soyleyemeyecegi anlar, aslinda tam olarak en cok yalan soyledigi ve ozellikle de kendine yalan soyledigi anlardir. Bir kadinin yalan soyleyemeyecegi anda olduguna inanmak, bir cimrinin sozde comertligine inanmak anlamina gelir. ” Icimizdeki Seytan
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
" Les moments où l'on ne peut pas mentir sont précisément ceux où l'on ment le plus et surtout à soi-même. Croire une femme au moment où elle ne peut mentir, c'est croire à la fausse générosité d'un avare. "
“ Ilk opucugun tadi beni, hayatta ilk kez tadilan bir meyve gibi hayal kirikligina ugratmisti. En buyuk hazlari yenilikte degil, aliskanlikta yakalariz. Birkac dakika sonra, yalnizca Marthe'in dudaklarina alismamis, artik vazgecemez hale gelmistim. O ise, o sirada beni bundan sonsuza dek mahrum birakmaktan soz ediyordu. ”
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
" La saveur du premier baiser m’avait déçu comme un fruit que l’on goûte pour la première fois. Ce n’est pas dans la nouveauté, c’est dans l’habitude que nous trouvons les plus grands plaisirs. Quelques minutes après, non seulement j’étais habitué à la bouche de Marthe, mais encore je ne pouvais plus m’en passer. Et c'est alors qu'elle parlait de m'en priver à tout jamais. "
Tradisyonalizm akiminin kurucusu metafizikci, ressam, sair, yazar ve tasavvuf onderi Isvicreli Frithjof Schuon’un dogum yildonumu ( 18 Haziran 1907 )
“ Bu kusursuz yogunlasma ‘gogusun acilip genislemesine (insirah) tekabul eder ve bu nedenle dervislerin dansi bazen Zikr'us-Sadr ( gogusten yapilan zikir ) olarak adlandirilmistir. Bu dansin ayni cinsel yasam gibi hem hayati, hem varolussal, hem de ayinsel kendine ozgu bir buyusu bulunuyor. Bilkuvve tarzda sembolik olarak Sonluyu Sonsuza ya da’ Ben ’i ‘ Kendi ’ye donusturur. ”
https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg
“The point, includes in reality and as if by compensation a mystery of dilation, precisely as the Absolute by definition includes Infinitude; perfect concentration coincides with an ' expansion of the breast ' ( inshirāh ), whence the name dhikr al-sadr ( invocation by the breast ) that is sometimes given to the dance of the dervishes. This dance pertains, like sexual life, to a magic that is at once vital, existential, and sacramental; it symbolically transfers the finite into the Infinite or the ' I ' into the Self in a manner that is virtual and yet at the same time effective on its psychological plane.”
Meksikali sair ve gazeteci Efraín Huerta’nin dogum yildonumu ( 18 Haziran 1914 )
https://upload.wikimedia.org/wikiped...1334545%29.jpg
Sana sessizligi ben buldum diyorum yeniden
o usul ikindide, adin yakilinca
komurlesince
buyuk altin alevinde ondokuz yilinin.
Sevgim alacakaranligin baglarini cozdu
yalniz senin fisiltina vermek icin kendini,
beyaz odun alevinin o cam fisiltina.
Anilarin bir igne batisidir dudaklarima,
hayatinin masallarini kurdum bugun
bir elmanin ince kabugunda.
Bu ara hep tedirginim,
bir pencerenin acilisini
bekliyorum simdi
arkandan gideyim
ya da parcalanayim diye
uzgun kaldirimlarda.
Ama oylesine bir ses gelir ki daglardan
acidir uyumak,
anmak olumdur seni.
Urkerek cekilir sessizlik,
yildizsiz gokyuzunden cekilir,
agizlarimizin acelesinden,
solgun kamelyalardan,
karanfillerden.
Gel, ruzgara anlatalim opulerimizi;
dusun: alacakaranlik bizi anliyor,
sari fisiltisinda gozlerinin
biliyor nasil hoslandigimi,
kollarinin beyaz suyundan.
Acmamis ciceklere soyleyelim sakimizi,
ayi gozetlemeyen cocuklara.
Birbirimize bakmadan soyleyelim.
Yalancidir onlar, su kuslar, sacaklar.
Birbirimizi sevmiyoruz artik,
sevmemistik de.
Tutkuyla geldik, tutkuyla gidiyoruz.
Alacakaranligin sesindeyiz artik,
cilginligin yureginde.
Gel, ruzgara anlatalim opuslerimizi,
Sakimizin aci yuklerine.
Ask ne atestir, ne de mermer.
Ask bana duydugun acimadir senin,
benim sana.
https://cloud10.todocoleccion.online.../105043887.jpg
Te repito que descubrí el silencio
**uella lenta tarde de tu nombre mordido,
carbonizado y vivo
en la gran llama de oro de tus diecinueve años.
Mi amor se desligó de las auroras
para entregarse todo a su murmullo,
a tu cristal murmullo de madera blanca incendiada.
Es una herida de alfiler sobre los labios tu recuerdo,
y hoy escribí leyendas de tu vida
sobre la superficie tierna de una manzana.
Y mientras todo eso,
mis impulsos permanecen inquietos,
esperando que se abra una ventana para seguirte
o estrellarse en el cemento doloroso de las banquetas.
Pero de las montañas viene un ruido tan frío
que recordar es muerte y es agonía el sueño.
Y el silencio se aparta, temeroso
del cielo sin estrellas,
de la prisa de nuestras bocas
y de las camelias y claveles desfallecidos.
Expliquemos al viento nuestros besos.
Piensa que el alba nos entiende:
ella sabe lo bien que saboreamos
el rumor a limones de sus ojos,
el agua blanca de sus brazos.
¡Parece que los dientes rasgan trozos de nieve.
El frío es grande y siempre adolescente.
El frío, el frío: ausencia sin olvido.)
Cantemos a las flores cerradas,
a las mujeres sin senos
y a los niños que no miran la luna.
Cantemos sin mirarnos.
Mienten **uellos pájaros y esas cornisas.
Nosotros no nos amamos ya.
Realmente nunca nos amamos.
Llegamos con el deseo y seguimos con él.
Estamos en el ruido del alba,
en el umbral de la sabiduría,
en el seno de la locura.
Dos columnas en el atrio
donde mendigan las pasiones.
Perduramos, gozamos simplemente.
Expliquemos al viento nuestros besos
y el amargo sentido de lo que cantamos.
No es el amor de fuego ni de mármol.
El amor es la piedad que nos tenemos.
Italyan Post-Empresyonist ressam Mario Puccini’nin olum yildonumu ( 18 Haziran 1920 )
La Metallurgica ( Metalworks, 19th century )
https://upload.wikimedia.org/wikiped...Metalworks.jpg
Pasture in Maremma, XX secolo
https://upload.wikimedia.org/wikiped...ni-Pasture.jpg
Rus yazar (Alexei Maximovich Peshkov) Maksim Gorki'nin olum yildonumu ( 18 Haziran 1936 )
https://upload.wikimedia.org/wikiped...ored_edit1.jpg
“ Aksam olup da batan gunesin kizil isinlari pencere camlarini tutusturunca, fabrikanin tas karni kusmuk gibi disari atardi oguttugu insanlari, ve yuzleri isten kararmis isciler ac insanlara ozgu parlak dislerini gostererek yeniden sokaklara dolar, ortaliga makine yagi kokulari yayarlardi eksi eksi. Artik sesler canli ve hatta neseli cikardi, cunku forsalik o gun icin son bulmustu, evde aksam yemegi yiyip dinleneceklerdi. Fabrika bir gun daha yutmustu. Makineler, insan kaslarindaki butun gucu kendi ihtiyaclari icin emmisti. O gun de gecip gitmisti hic iz birakmadan. Insan bir adim daha atmiasti mezarina dogru. Fakat dinlenmek tatli seydi, dumanli meyhane zevkliydi, ve insan seviniyordu isgununun son bulmasina.
Bayram gunleri, saat ona dek uyunurdu. Sonra, agirbasli ve evli kimseler en iyi elbiselerini giyip kilisedeki ayine giderler, dinsel gorevlere karsi gosterdikleri ilgisizlik yuzunden gencleri kinarlardi. Kilise donusu, yemek yenir ve aksama kadar yatilirdi. Yillar boyunca biriken yorgunluk istah birakmazdi. Yemek yiyebilmek icin, coklari icki icerler, midelerini kavurucu alkolle uyarirlardi.
Aksam olunca, sokaklarda tembel tembel dolasilirdi. Lastik cizmesi olan, kuru havada bile cizmesini giyerdi; semsiyesi olan, hava gunesli bile olsa, semsiyesini alirdi.
Birbirleriyle karsilasinca fabrikadan makinelerden soz ederler, ustabasilara verip veristirirlerdi. Sozler, dusunceler, hep calismayla ilgili konulari kapsardi. Gecip giden gunlerin renksiz tekduzeligi icerisinde tek tuk basit bir fikir kivilcimi parlarsa, o bile coktu. Erkekler eve donunce karilariyla kavga ederler, cogu zaman da sille tokat doverlerdi onlari. Gencler kahvehanede kalirlar, ya da birbirlerinin evinde toplanir, akordeon calar, rezil sarkilar soyler, dans eder, edepsizlikler anlatirlar ve icki icerlerdi. Calismaktan bitkin dusen erkekler kolayca sarhos olurlardi. Icki onlari yok yere sinirlendirir ve bu hastaliga varan sinirlilik, bir yerden patlak vermek isterdi. O zaman, bosalmak icin, yoktan bir bahane icat ederek hayvani bir ofkeyle birbirlerine girerler, kanli dogusler cikardi. Kimileri sakatlanir, arada sirada olenler olurdu. ” Ana
https://pictures.abebooks.com/NEUHAUS7/10455074891.jpg
“ In the evening, when the sun was setting, and red rays languidly glimmered upon the windows of the houses, the factory ejected its people like burned-out ashes, and again they walked through the streets, with black, smoke-covered faces, radiating the sticky odor of machine oil, and showing the gleam of hungry teeth. But now there was animation in their voices, and even gladness. The servitude of hard toil was over for the day. Supper awaited them at home, and respite. The day was swallowed up by the factory; the machine sucked out of men’s muscles as much vigor as it needed. The day was blotted out from life, not a trace of it left. Man made an other imperceptible step toward his grave; but he saw close before him the delights of rest, the joys of the odorous tavern, and he was satisfied.
On holidays the workers slept until about ten o’clock. Then the staid and married people dressed themselves in their best clothes and, after duly scolding the young folks for their in- difference to church, went to hear mass. When they returned from church, they ate pirogs, the Russian national pastry, and again lay down to sleep until the evening. The accumulated exhaustion of years had robbed them of their appetites, and to be able to eat they drank,long and deep, goading on their feeble stomachs with the biting, burning lash of vodka.”
In the evening they amused themselves idly on the street; and those who had overshoes put them on, even if it was dry, and those who had umbrellas carried them, even if the sun was shining.
Meeting one another they spoke about the factory and the machines, had their fling against their foreman, conversed and thought only of matters closely and manifestly connected with their work. Only rarely, and then but faintly, did solitary sparks of impotent thought glimmer in the wearisome monotony of their talk. Returning home they quarreled with their wives, and often beat them, unsparing of their fists. The young people sat in the taverns, or enjoyed evening parties at one another’s houses, played the accordion, sang vulgar songs devoid of beauty, danced, talked ribaldry, and drank. Exhausted with toil, men drank swiftly, and in every heart there awoke and grew an incom- prehensible, sickly irritation. It demanded an outlet. Clutching tenaciously at every pretext for unloading themselves of this disquieting sensation, they fell on one another for mere trifles, with the spiteful ferocity of beasts, breaking into bloody quarrels which sometimes ended in serious injury and on rare occasions even in murder. ”
Ingiliz The Beatles grubunun kurucu uyelerinden, Ingiliz bas gitarist, soz yazari, besteci, multi-enstrumantalist Paul McCartney'in dogum gunu ( 18 Haziran 1942 )
https://pbs.twimg.com/media/DCmvR9nWAAE7NQy.jpg
https://68.media.tumblr.com/tumblr_m...jndho1_500.gif
https://media.giphy.com/media/iGHsrCLidxRwA/giphy.gif