-
Turk sair, deneme ve roman yazari, editor Enis Batur'un dogum gunu ( 28 Haziran 1962 )
Masa, sonra temizlenmemeli—
Behcet Bey’in sesiyle kurdugum misra
ister dilek kipinde duyulsun ister
buyruk kipi aransin altinda ve ustunde,
bir belgesel izliyordum, gordum:
Oldugu gibi, oldugu gibi birakmislar
Cocteau’nun son yazi masasini,
hicbir seyi oynatmamislar yerinden.
Boylece dondurulsun zaman, hayir,
tasam, donecek degillim ki biraktigm
yerden yeniden baslamayi ummak olsun.
Bosaltilabilir masam, pekala toplanabilir
ustundekiler de, tikabasa cekmeceler de,
tek tenine dokunulmasin: Kalsin arkamda
izler, murekkep lekeleri, sicak kahvenin
doldurdugu bir fincanin altindan belirmis
inatci halka, en cok da su kucumen sari
kahverengi noktalar- sigara yaniklari:
Benim dalginligimla yanmisssa masam,
bilinsin sol elimdeki ates sag elimin aynasi.
https://www.selyayincilik.com/yazarl...enis-batur.jpg
Let my desk, afterward, not be cleared –
this line, composed in Behcet's manner,
you may take as the optative, or examine it
inside out for intimations of the imperative:
In a documentary on his life I saw that
when Cocteau died they left it as it was,
his last writing desk: they caused nothing
to be removed from its original place.
So, like that, let time be frozen in place. No,
it's not that I want to take up where I left off,
I won't be coming back anyway, of course
my desk can be emptied and re-organized --
the overflowing drawers, the surface clutter --
but the texture should not change, traces
of me should stay: the ink stains, the stubborn
circle left by that hot cup of coffee, and most
of all, those small brownish-yellow spots --
cigarette burns. If, yes, my desk was scarred
through my carelessness, let it be known that
the fire in my left hand was the mirror of my right.
-
Muhtesem Guzellik ( La Grande Bellezza, 2013 ) filminde Ramona karakterine hayat veren Italyan aktris Sabrina Ferilli'nin dogum gunu ( 28 Haziran 1964 )
https://upload.wikimedia.org/wikiped..._Ferilli_2.jpg
https://biografieonline.it/img/bio/S..._Ferilli_1.jpg
-
-
Warren Beatty, James Mason ve Julie Christie'nin basrollerini paylastigi romantik komedi Cennet Bekleyebilir ( Heaven Can Wait - Il paradiso può attendere ) 28 Haziram 1978'de vizyona girdi
https://m.media-amazon.com/images/M/...6,1000_AL_.jpg
-
Avustralyali hard rock grubu AC/DC, 10.studyo albumu Fly on the Wall'u 28 Haziran 1985'te Atlantic Records etiketleriyle piyasaya surdu.
https://pbs.twimg.com/media/Dgx6iwGW0AAu4Ay.jpg
-
Meksikali Surrealist ressam (Olga Kostakowsky Fabricant) Olga Costa’nin olum yildonumu ( 28 Haziran 1993 )
Ramillete con fondo azul ( Bouquet with blue background, 1936 )
https://media.mutualart.com/Images/2...551bcf54c.Jpeg
Autorretrato, 1947
https://i.pinimg.com/originals/f2/5d...c1c5be3728.jpg
-
Amerikali thrash metal grubu Testament, 8.studyo albumu The Gathering'i 28 Haziran 1999'da Spitfire Records etiketiyle piyasaya surdu.
https://pbs.twimg.com/media/Dgxv7S7WsAEpa-T.jpg
-
Fransiz sair, roman yazari ve elestirmen Robert Sabatier'in olum yildonumu ( 28 Haziran 2012 )
https://upload.wikimedia.org/wikiped...t_Sabatier.JPG
" Gozkamastiriciydi sokagim.
Yillar akip gecti. Bir hayli sey ogrendim, baska isiklar gordum; bitkilere oldugu kadar insanlara da gerekli aydinligin goklere, guneslere ve denizlere gore degisen essiz renklerini bir bir saydim. Ama hicbir sey, ne doga, ne de kitaplar, sokagim’daki gunesin o amansiz, o degismez beyazligi kadar yer etmedi anilarimda.
Suphesiz, bu goz kamasmasi sadece ozneldi ya da sadece bellegin gecirdigi baskalasimlarda vardi ve gercekliginden emin olamazdim bunun. Ama hayatin esenligiydi gunesten yansiyan bu esenlik. On yasimdaydim ve ilk defa duyumsuyordum hayati bir ilk yarayla duyuruyordu kendini; insanlar arasina karistim ve bir yavru kedi degil de kucucuk insan oldugum icin kurumus bir damla gozyasi kaldi yanagimda.
Evet, gunesin beyaza boyadigi kulrengi binalariyla, aralarindan yesil otlarin bittigi sokak taslariyla, kendi yalnizligini kusatan sinirlariyla sokagim, yasadigim her ani hicbir zaman unutamayacagim kadar goz kamastiriciydi. Sanki ben degil de, bembeyaz bir isik icine gomulen kendi kaybolmus cocuklugum soz konusuymus gibi, ilk acilarin karsisinda gozlerini kirpistirarak butun safligiyla duran ve kalbi bambaska carpan bu urpermis cocugu tekrar goruyorum. O zamanlar dunya yine de sevinclerle doluydu. " Isvicre Kibritleri
https://cdn1.booknode.com/book_cover...ses-725534.jpg
" Eblouissante était ma rue.
Des années se sont écoulées. J'ai un peu appris, beaucoup voyagé, connu d'autres lumières, c'est-à-dire, selon les ciels, les soleils et les mers, dénombré les gammes incomparables de la clarté nécessaire à l'homme comme à la plante. Mais rien, ni la nature ni les livres, ne m'a laissé dans le souvenir cette sensation de blancheur forte, implacable, immuable du soleil de ma rue.
Sans doute cet éblouissement n'était-il qu'intérieur, ou n'existe-t-il que dans les métamorphoses de la mémoire, ne puis-je être sûr. Mais cette salutation solaire était celle de la vie. J'avais dix ans et pour la première fois, je ressentais la vie : elle s'annonçait avec une première blessure; du végétal je passai à l'animal, à la bête séparée de la bête ; et parce que j'étais un petit des hommes et non un jeune chat, une larme finissait de sécher sur ma joue.
Oui, éblouissante , avec ses immeubles gris que le soleil peignait en blanc, ses pavés nacrés sertissant l'herbe verte, ses bornes qui préservaient sa solitude. Eblouissante au point de fixer les instants sur le négatif de la mémoire. A jamais. Et je revois cet enfant frémissant et pur en face des premières tragédies, avec un tremblement de paupières, un battement particulier du cœur, non comme s'il était moi-même, mais comme s'il s'agissait de mon propre enfant, dissous jadis dans trop de lumière blanche. Le monde alors était pourtant joyeux. "
