Sanat Mozaik

Italyan ressam Virgilio Simonetti’nin dogum yildonumu ( 12 Eylul 1897 )

Paesaggio, 1950

https://storage.gra.cloud.ovh.net/v1...731355_1_m.jpg


Tetti, ( Roofs, 1950 )

https://storage.gra.cloud.ovh.net/v1...731280_1_l.jpg

Irlandali sair ve oyun yazari Frederick Louis MacNeice'in olum yildonumu ( 12 Eylul 1907 )

https://www.poetryoutloud.org/wp-con...b9e9cdcdd.jpeg

https://pbs.twimg.com/media/CA0fntFWcAEIR-K.jpg

Zaman yoktu, zaman baska yerdeydi,
Iki bardak, iki iskemle vardi,
Iki insan, nabizlari ayniydi,
Yuruyen merdiveni durdurmuslardi:
Zaman yoktu, zaman baska yerdeydi.

Ince parmaklari kulunu silkti
Tropik agaclarda biten korlarin,
Kimin umurunda dunya, tomruklar kaca cikti
Onlar sahibiyken bu ucsuz ormanlarin,
Uzun parmaklari kulunu silkti.

Tanri yahut ne demekse o
Buyuktur ki zamani durdurur boyle,
Kalplerin anladigi duydugu
Gercek olur vucudun huzuruyla,
Tanri yahut ne demekse o.

Zaman yoktu, sevgili buradaydi,
Yasamak degildi daha onceki,
Can sesi susmustu, ses havadaydi,
Her yeri bir isik isitmis, cunku
Zaman yoktu, sevgili buradaydi.

Fransiz ressam Henri Bouchet-Doumenq’un olum yildonumu ( 12 Eylul 1908 )

Sur le Rhône à Arles, 1879 ( musée de l'Évêché de Limoges )

https://upload.wikimedia.org/wikiped...56_%282%29.jpg


Jeune mère Arlésienne, 1883 ( musée Petiet de Limoux )

https://upload.wikimedia.org/wikiped...et-Doumenq.jpg

Gustav Mahler'in 8.senfonisi ilk kez 12 Eylul 1910 Pazartesi Munich, Musik-Festhalle'de sahnelendi.

https://upload.wikimedia.org/wikiped...C3%A4hr_01.jpg

https://upload.wikimedia.org/wikiped...ere_ticket.jpg

1936 Berlin Olimpiyatlari'nda dort altin madalya kazanan, uzun atlamada kirdigi dunya rekoru 25 yil boyunca gecilemeyen Amerikali atlet James Cleveland " Jesse " Owens’in dogum yildonumu ( 12 Eylul 1913 )

https://i.pinimg.com/originals/69/19...d565a647ff.gif

https://www.azquotes.com/vangogh-ima...s-22-26-83.jpg

“ Hepimizin hayalleri vardir. Ama hayalleri gerceklestirmek; kararlilik, ozveri, disiplin ve cokca caba gerektirir. / Tutti noi abbiamo dei sogni, ma per fare in modo che i sogni diventino realtà, ci vuole un sacco di determinazione, dedizione, autodisciplina e impegno. ”

https://www.azquotes.com/picture-quo...s-22-26-86.jpg

“ Onemli savaslar altin madalyalar icin verilmez. Esas onemli olanlar, kendi icimizde savastigimiz gorunmez zorluklardir. / Le battaglie che contano non sono quelle per le medaglie d'oro: le lotte dentro di te - le invisibili, inevitabili battaglie dentro tutti noi - è lì che si trova. ”

Italyan ressam Tito Troja’nin olum yildonumu ( 12 Eylul 1916 )

S. Rita da Cascia, XIX secolo

https://www.andriarte.it/Miracoli/do..._TTroja-CD.jpg


Ritratto del cardinal Martinelli, 1884

https://upload.wikimedia.org/wikiped...Martinelli.jpg

Ulusal edebiyatta, disavurumcu hareketin onderlerinden Rus oyun ve kisa hikaye yazari Leonid Nikolayevic Andreyev’in olum yildonumu ( 12 Eylul 1919 )

https://upload.wikimedia.org/wikiped...v_by_Repin.jpg

“ Belki hayatinda ilk defa kapi gicirdamasina benzeyen budala, manasiz ama cok neseli bir kahkaha atti. Tipki bir kazin bagirtisi gibi: ‘Ga-ga-ga!’ Gardiyan ona hayretle bakti, sonra kaslarini catti. Asilacak olan adamin bu budalaca nesesi hapishaneye idama bile bir hakaretti. Idami da hapishaneyi de acayip, laubali bir hale sokuyordu. Ve durup dururken kisacik bir an icin, hapishane nizamlarini doga kanunlari yerine koyan ihtiyar gardiyana, hapishanede gecirdigi butun omru bir timarhane gibi geldi. Kendisi de deliler arasinda en azgin deliymis gibi oldu. ”

https://www.gutenberg.org/files/6722...ages/cover.jpg

“And perhaps for the first time in his life he laughed, a hoarse, absurd, yet gay and joyous laughter. It sounded like the cackling of a goose, ‘Ga-ga-ga!’ The warden looked at him in astonishment, then knit his brow sternly. This strange gayety of a man who was to be executed was an offence to the prison, as well as to the very executioner; it made them appear absurd. And suddenly, for the briefest instant, it appeared to the old warden, who had passed all his life in the prison, and who looked upon its laws as the laws of nature, that the prison and all the life within it was something like an insane asylum, in which he, the warden, was the chief lunatic.”




“ Ayaga firladi ve tam bir saat soluk almadan ana avrat sovdu, kufurler savurdu.

Yuzu tebesir gibi bembeyaz olmus nobetci er, bunalip korkudan aglayarak tufegin namlusu ile kapiyi durtuyor, ne yapacagini sasirarak ikide bir bagiriyordu:

‘ Vuracagim! Vallahi de vuracagim, billahi de vuracagim! Duyuyon mu ? ’

Ama ates etmiyordu, edemezdi de. Hapishanede isyan cikmadikca idama mahkum edilmis olanlara ates etmek yasakti. Cingene ise dislerini gicirdatiyor, kufur ediyor, tukuruyordu. Insan beyni olum ile dirim arasindaki anlatilamayacak kesinlikte bir sinirda olmasina dayanamiyor ve ruzgarin kuruttugu bir kil topragi gibi bin parca oluyordu. ”

https://images-na.ssl-images-amazon....4,203,200_.jpg

“ Then he would jump up and for a whole hour would curse continually. He cursed picturesquely, shouting and rolling his blood-shot eyes.’If you hang me-hang me!’ and he would burst out cursing again.

And the sentinel, in the meantime white as chalk, weeping with painand fright, would knock at the door with the butt-end of the gun andcry helplessly:

‘ I’ll fire! I’ll kill you as sure as I live! Do you hear ? ’

But he dared not shoot. If there was no actual rebellion they neverfired at those who had been condemned to death. And Tsiganok would gnash his teeth, would curse and spit. His brain thus racked on a monstrously sharp blade between life and death was falling to pieceslike a lump of dry clay. ”

Bilim kurgu turunun en taninmis yazarlarindan, Solaris’in yaraticisi, Ukrayna dogumlu Polonyali felsefe - hiciv yazari, ve doktor Stanisław Lem’in dogum yildonumu ( 12 Eylul 1921 )

https://upload.wikimedia.org/wikiped...Lem_resize.jpg

“ Kozmosa cikiyoruz, her seye haziriz: Yalnizliga, zorluga, tukenise, olume haziriz. Alcak gonullulukten soylemeye dilimiz varmiyor ama, kendimize hayran hayran baktigimiz oluyor. Ama cok, cok yazik! Birazcik yakindan baktigimizda butun o sevkin aslinda duzmece oldugunu goruyoruz. Aslinda kozmosu ele gecirmek degil istedigimiz, yalnizca Yer’in sinirlarini kozmosun sinirlarina dek genisletmek filanca gezegen bizim gozumuzde Buyuk Sahra gibi kirac, oteki Kuzey Kutbu gibi buz tutmus, baskasi Amazon Havzasi kadar bereketli olsa olsa. Insansever ve sovalye ruhluyuz: Baska soylari kolelestirmek degil niyetimiz, onlara kendi degerlerimizi miras birakmak, karsiliginda da onlarin mirasini devralmak istiyoruz. Kutsal Baglanti’nin Savascilari sayiyoruz kendimizi. Bu da bir baska yalan! Yalnizca Insan’i ariyoruz biz, baska dunyalara gereksinimimiz yok. Ayna gerek bize. Baska dunyalari ne yapacagimizi da bilmiyoruz. Tek bir dunya, kendi dunyamiz, yetiyor bize. Ama oldugu gibi de kabul edemiyoruz onu. Kendi dunyamizin ulkusel bir imgesi pesinde kosup duruyoruz hep: Bizimkinden ustun bir gezegen, ustun bir uygarlik ariyoruz, ama kendi gecmisimizin prototipi uzerinde gelismis olsun istiyoruz. Ve ayni zamanda yuzyuze gelmek istemedigimiz, kendimizi sakinmaya calistigimiz bir sey var icimizde. Ama o hep icimizde kaliyor, cunku Yer’den yola cikarken bir ilk gunahsizlik durumunda degiliz. Gerceklikte nasilsak buraya oyle geliyoruz, sayfa cevrilip de gozlerimizin onune serilince gerceklik -kendi gercekligimizin sessizce gecistirmeyi yegledigimiz yani yani- artik sevmiyoruz onu. ”

https://forculturessake.files.wordpr...01/solaris.jpg

“ We take off into the cosmos, ready for anything: for solitude, for hardship, for exhaustion, death. Modesty forbids us to say so, but there are times when we think pretty well of ourselves. And yet, if we examine it more closely, our enthusiasm turns out to be all a sham. We don't want to conquer the cosmos, we simply want to extend the boundaries of Earth to the frontiers of the cosmos. For us, such and such a planet is as arid as the Sahara, another as frozen as the North Pole, yet another as lush as the Amazon basin. We are humanitarian and chivalrous; we don't want to enslave other races, we simply want to bequeath them our values and take over their heritage in exchange. We think of ourselves as the Knights of the Holy Contact. This is another lie. We are only seeking Man. We have no need of other worlds. A single world, our own, suffices us; but we can't accept it for what it is. We are searching for an ideal image of our own world: we go in quest of a planet, a civilization superior to our own but developed on the basis of a prototype of our primeval past. At the same time, there is something inside us which we don't like to face up to, from which we try to protect ourselves, but which nevertheless remains, since we don't leave Earth in a state of primal innocence. We arrive here as we are in reality, and when the page is turned and that reality is revealed to us - that part of our reality which we would prefer to pass over in silence - then we don't like it anymore. ”