Günaydınlar... Hafta sonları borsada azgın iştahların iki günlüğüne kesildiği, ağlamaların dindiği ya da insanı asit gibi yakan pişmanlığa evrildiği vakitler gibi gelir bana.
Printable View
Günaydınlar... Hafta sonları borsada azgın iştahların iki günlüğüne kesildiği, ağlamaların dindiği ya da insanı asit gibi yakan pişmanlığa evrildiği vakitler gibi gelir bana.
Para yanında aile ve sosyal hayat gibi çok daha fazla varlığın kaybedildiği bilinse de kayıplar görmezden gelinir. Ben ailem, çocuklarım için uğraşıyorum bahanesine sığınılır tüm sorumsuzluklar için.
Senin kaç liran vardı ki doksan bira kaybedebildin borsada, dedim kantinci arkadaşa.
"Hiç sorma, hisse uçacak dediler, 120 bin liramı bastım hisseye, dedi, hisse dört liralardan bire düştü."
"Ne yapacaksın çok parayı, niye bu kadar riske girdin?" desem biliyorum benim lafımı kendince evirip çevirecek başka bir hâle büründürecek.
Bana diyecek ki daha önce dedi: "Para önemsiz mi? Kim kime para veriyor? Ailemize güzel bir hayat sunmak bizim vazifemiz değil mi?"
Kantinci arkadaş yerden göre kadar haklı, ama ben niye ikna olamadım bu doğru sözler karşısında. Çenebaz böyledir işte, doğru konuşsa da sözü bağlamından kopardığı için boş konuşur. Kimse de kolay kolay fark edemez bu yanlışı.
"Benim kız hemşire olarak atandı, dedi, sağ olsun aile bütçemize katkıda bulunmaya başladı."