-
Perulu sair, yazar, gazeteci ve oyun yazari César Vallejo’nun dogum yildonumu ( 16 Mart 1892 )
https://i0.wp.com/www.izdiham.com/wp...70%2C385&ssl=1
https://image.slidesharecdn.com/vall...?cb=1273776905
Kimse gelmedi bugun bana sorular sormaya;
kimse bir sey istemedi benden bu ikindi.
Bir tek mezarlik cicegi gormedim
butun o neseli fener alayinda.
Affet beni, tanrim: ne kadar az oldum!
Herkes, herkes gecip gidiyor bu ikindi
sorular sormadan bana, beni sormadan.
Bilmiyorum ne unuttular, ellerimde
kalan bu fenalik yabanci bir nesne gibi.
Kapiya cikip,
bagirmak istiyorum herkese:
Aradiginiz biri varsa, iste burada!
Butun ikindilerinde hayatimin,
anlatamam ne kapilar kapandi yuzume,
ve ruhum yabanci bir seyle doldu.
Kimse gelmedi bugun;
ve cok az oldum bu ikindi.
https://m.media-amazon.com/images/W/...1000_QL80_.jpg
Paris'te olecegim bosanan yagmurlarla,
anisini simdiden yasadigim bir gunde.
Paris'te olecegim - bu da koymuyor bana -
belki de bugun gibi, bir guz persembesinde.
Bir persembe olacak, cunku bugun, persembe,
yazarken bu dizeleri durmadan sizliyor kolum,
ve hicbir gun, gectigim yollarinda yasamin,
yalnizligi icimde bugun gibi duymadim.
César Vallejo oldu, dayak yiye yiye herkesten,
oysa kimseyi de incitmemisti:
koca sopalarla vurdular,
kalin urganlarla dovduler;
tanigi persembeler, kollarinda kemikler,
yalnizlik, yagmurlar, yollar....
-
Fransiz Surrealist yazar ve sair René Daumal'in dogum yildonumu ( 16 Mart 1908 )
https://www.babelio.com/users/AVT_Rene-Daumal_4819.jpg
“ Bir dagin Analog Dag rolunu oynayabilmesi icin doganin var ettigi gibi insan acisindan da zirvesinin ulasilmaz ama tabaninin ulasilabilir olmasi gerekir sonucuna vardim… Biricik olmali ve cografi bir konumda yer almalidir. Gorunmez olana gecidin gorunur olmasi gerekir. ”
https://m.media-amazon.com/images/W/...1mw1jfvxGL.jpg
“ Pour qu’une montagne puissejouer le rôle de Mont Analogue, il faut que son sommet soit inaccessible, maissa base accessible aux êtres humains…Elle doit être unique et elle doit existergéographiquement. La porte de l’invisible doit être visible. “
https://i.pinimg.com/originals/ef/29...48be6971a2.jpg
Oluyum, cunku hicbir arzum yok,
Arzum yok cunku sahip oldugumu dusunuyorum,
Sahip oldugumu dusunuyorum, cunku vermeye calismiyorum;
Vermeye calistigimizdaysa hicbir seye sahip olmadigimizi goruruz,
Hicbir seye sahip olmadigimizi gordugumuzdeyse, kendimizi vermeye calisiriz,
Kendimizi vermeye calistigimizdaysa, bir hic oldugumuzu anlariz,
Bir hic oldugumuzu anladigimizdaysa, olmayi arzulariz,
Olmayi arzuladigimizdaysa, yasamaya baslariz.
-
Almanya dogumlu Ingiliz kurgu olmayan ve yari otobiyografik kurgu romanlarin yazari Sybille Bedford'in dogum yildonumu ( 16 Mart 1911 )
https://i.dailymail.co.uk/1s/2020/11...5212558962.jpg
" Bir yanlisligi yapildigi veya soylendigi anda unutmayi ogrenmessek, hepimiz -tek tek ve topluca- hayatimizin her gunu gecmise cizgi cekmeyi ogrenmessek halimiz harap. Zaten oyleyiz ya. / If we don’t learn to forget a wrong no sooner than it’s done or said, if we don’t all of us – privately and collectively – draw a line below the past every day of our lives, we’re going to be sunk. We are sunk. ”
https://images-na.ssl-images-amazon....1xn03udaBL.jpg
" Erkeklerin cogu otuz bes veya kirkina geldiklerinde ya hedeflerine varmis ya da yari yolda kalmis olurlar. Iyi yazarlar sanki daha cok calisir, daha az konusurlar. / By thirty-five or forty most men have become what they set out to be or fallen short of it. The good writers seemed to work harder and talk less. The new writers appeared less good. "
" Dogru ya da yanlis, 'benim ulkem iddiasý daima yanlistir. Kisi bir yeri cok sevebilir, kendini oraya ait hissedebilir, ama kisi 'bir ulusu' sevmemelidir. / 'My country right or wrong' was always wrong. One might love a place, feel belonging; one must not love 'a nation'.”
https://m.media-amazon.com/images/I/...1000_QL80_.jpg
" Insanlar birbirini olduruyor, sakat birakiyor; bu savas olmamaliydi; hicbir zaman, hicbir savas olmamaliydi; savas, ne kadar hakli gorunurse gorunsun amaclara ulasmanin en barbarca yontemidir. / People killing and maiming each other. This war should not be; no war should ever be this war should not be; no war should ever be, war was a barbaric way to obtain one's ends however just they might appear. "
-
Federico Fellini, Michelangelo Antonioni, Vittorio de Sica, Marco Bellecchio, Andey Tarkovski gibi unlu yonetmenlerin basarilarinin arkasindaki senaryo doktoru, Italyan sair, senaryo yazari ve yazar Tonino Guerra'nin dogum yildonumu ( 16 Mart 1920 )
Bir evin ne demek oldugunu bilmiyorum. Bir ceket mi ? Ya da semsiye eger yagmur yagarsa ?
Siselerle, yirtik pirtik giysilerle, tahta ordeklerle, perdelerle, vantilatorlerle doldurdum icni
Sanki hic ayrilmak istemiyorum. O zaman bir kafes ?
Ugrayan herkesi esir eden
Senin gibi bir kusu bile, kardan kirlenmis.
Ama birbirimize soyledigimiz
O kadar acik ki sir olarak kalamaz.
https://www.giannellachannel.info/wp...ora-Guerra.jpg
Io non so che cos'è una casa. Un cappotto ? O è un ombrello se piove ?
L'ho riempita di bottiglie stracci anatre di legno tende ventagli.
Sembra che non voglia uscire mai. Allora è una gabbia ?
Che chiude tutti quelli che passano
anche un uccello come te sporco di neve.
Ma la roba che ci siamo detti
è così leggera che non resta chiusa qui.
http://www.viaggiovero.com/img9/santarcangelo_frase.JPG
" Her gidiste bir donus saklidir. / In every departure is hidden and return. "
-
Figaro'nun Dugunu'nun ( Le nozze di Figaro ) Cherubino'su, Cezayir'deki Italyan Kiz'in ( L'Italiana in Algeri ) Isabella'si Ispanyol mezzosoprano Teresa Berganza'nin dogum gunu ( 16 Mart 1936 )
http://www.bach-cantatas.com/Pic-Bio...-Teresa-05.jpg
-
Avusturyali kultur tarihcisi, oyun yazari, oyuncu, Kabare sanatcisi, gazeteci ve tiyatro elestirmeni Egon Friedell'in olum yildonumu ( 16 Mart 1938 )
https://www.nachrichten.at/storage/i...v-p_cLS1RT.jpg
" Bu gercegi Schiller gencliginde su olumsuz cumleyle dile getirmistir: 'Insan, yalnizca oynadigi yerde butunuyle insandir.' Bu acidan baktigimizda, Paris'in yargilanis efsanesi de daha derin bir anlam kazanir. Paris gibi Hellenler de, Hera'nin, Athena'nin ve Aphrodite'nin yetenekleri arasinda bir karara varmak durumundaydilar. Eger isteselerdi birlesir ve dunyaya hakim olabilirlerdi: Yegane ciddi rakipleri Kartacalilar ve Persler bile bunu engelleyemezdi. Ve eger guclerini bu nokta uzerinde yogunlastirsalardi, o essiz kavrayislari sayesinde dunyanin ardina en derin gozlerle bakabilir, en yuksek bilgelige erisebilirlerdi. Ne var ki onlar guzelligi sectiler, hatta gercek Helena Misir'da oldugu icin guzelligin de yalnizca hayalini secmis olan Paris'in yolundan gittiler. Goruntunun goruntusunu her seye tercih etmekte muhtemelen hakliydilar. Nietzsche, 'Onlar derin olduklari icin yuzeyseldi,' derken bunu kastediyordu. "
https://m.media-amazon.com/images/I/...1000_QL80_.jpg
" Diesen Tatbestand hat der jugendliche Schiller in die unsterblichen Worte zusammengefaßt. 'Der Mensch ist nur da ganz Mensch, wo er spielt.' Von hier aus empfängt auch die Sage vom Urteil des Paris einen tieferen Sinn. Gleich ihm hatten die Hellenen sich zu entscheiden zwischen den Gaben der Hera, der Athene und der Aphrodite. Sie hätten, wenn sie nur gewollt hätten, geeint die Herrschaft über die Welt erringen können; weder Karthago noch Persien, die beiden einzigen ernsthaften Gegner, hätten dies zu verhindern vermocht. Sie hätten aber auch, wenn sie ihre Kräfte auf diesen einen Punkt gesammelt hätten, bei ihrer großartigen Fähigkeit der Anschauung die tiefsten Blicke hinter die Welt tun und die höchste Weisheit erlangen können. Aber sie taten wie Paris , der die Schönheit wählte und sogar nur deren Trugbild , denn die echte Helena war ja in Ägypten . Und doch hatten sie wahrscheinlich recht , wenn sie diesen Schein des Scheins allem andern vorzogen . Dies meinte Nietzsche , als er sagte : sie waren oberflächlich aus Tiefe. "
-
1909 yilinda Nobel Edebiyat Odulunu kazanan ilk kadin, efsane ve masallara dayanan yapitlarin Isvecli yazari Selma ( Ottilia Lovisa ) Lagerlof’un olum yildonumu ( 16 Mart 1940 )
https://bonnierrights.se/wp-content/...23/03/6398.jpg
“ ‘ Jan, daha once omrunde kalbin adamakilli carpacak kadar kimseyi sevmedin mi sen ? ‘ diye sordu ebe.
‘ Ha…yir! ’ dedi Jan.
Iste o an kalbini boyle hizlandiran seyin ne oldugunu anlamisti. Dahasi o an hayatinda neyin yanlis gittigini ve kalbi nese ya da keder hissetmeyen birine insan denilemeyecegini fark etmisti. ”
https://m.media-amazon.com/images/I/...1000_QL80_.jpg
" ‘ Say Jan, have you never cared so much for somebody that your heart hasbeen set athrobbing because of her ? ‘ asked the midwife.
‘ No indeed! ‘ said Jan.
But at that moment he knew what it was that had quickened the heart in him. Moreover he was beginning to perceive what had been amiss with him all hislife, and that he whose heart does not respond to either joy or sorrow canhardly be called human. “
“ Bir zamanlar bir cocuk vardi, adi Nils Holgersson’du. Guney Isvecli fakir bir ciftcinin ogluydu. Uzun boylu, sari sacli, iri yapiliydi. Fazla bir ise yaramayan bir cocuktu, en sevdigi seyler ise yemek yemek ve uyumakti. En cok da ortaligi karistirmaktan zevk alirdi. Bir pazar sabahi kiliseye giden anne babasi onu evde yalniz basina birakti. Onlar donene kadar bir dinsel ogut okuyup ezberlemesi gerekiyordu. Nils okumaya basladi, ancak kafasi bir sey almiyordu, zaten kisa bir sure sonra da uykuya daldi. Uyandiginda, annesinin buyuk demir sandiginin kapaginin acik oldugunu gordu, sandigin kenarinda ata biner gibi minnacik sisman bir cuce oturuyordu. Nils buldugu kucuk bir agla usulca cuceye yaklasti, ani bir hamleyle agi ustune atip onu yakaladi. Cuce kendisini serbest birakmasi icin Nils’e yalvardi, ailesine bir suru iyilik yaptigini soyleyip para teklif etti. Cocuk buna razi oldu, ancak sisman cuce agdan henuz yari yariya kurtulmusken verdigi sozden dolayi pisman olunca agi tekrar kapatti. Tam o sirada suratina korkunc bir tokat yedi, tokatin tesiriyle de adeta yerinden uctu ve basini duvara carpip oldugu yere yigilip kaldi. Bayilmisti. Kendine geldiginde, oda ona garip bir degisiklige ugramis gibi geldi: daha buyuk ve daha yuksekti, sanki butun cisimler olaganustu buyumustu. Daha once birkac adimda ulastigi masaya ulasabilmesi icin simdi eskisinden on misli daha fazla adim atmasi gerekmisti. Bir sandalyenin uzerine, ancak sandalyenin bacagina guclukle tirmanarak cikabildi. Sonunda masanin uzerine ulastiginda, orada bulunan bir aynaya gozu takildi. Birden aynanin icinden bir baska cucenin kendine baktigini gordu. ”
https://m.media-amazon.com/images/W/...1000_QL80_.jpg
“ Once there was a boy. He was, let us say, something like fourteen years old; long. He wasn't good for much, that boy. His chief delight was to eat and sleep, and after that he liked best to make mischief.It was a Sunday morning and the boy's parents were getting ready for church.The boy read and nodded and fought against drowsiness. But somehow he fell asleep. He did not know whether he had slept a short while or a long while; but he was awakened by hearing a slight noise back of him. Now the boy saw distinctly – in the glass – that the chest-lid was open. He could not understand how this had happened, for his mother had closed the chest before she went. She never would have left that precious chest open with only him here. At the first moment the boy hadn't the least idea as to what he should do with his catch; but he was only careful to swing the snare backward and forward, to prevent the elf from getting a foothold and clambering up.The elf began to speak, and begged, oh! so pitifully, for his freedom. He had brought them good luck these many years, he said, and deserved better treatment. Now, if the boy would set him free, he would give him an old penny, a silver spoon, and a gold coin, as big as the case on his father's silver watch.The boy didn't think that this was much of an offer; but it so happened that after he had got the elf into his power, he was afraid of him. He felt that he had entered into an agreement with something weird and uncanny; something which did not belong to his world; and he was only too glad to rid himself of the horrid creature. ”
-
Italyan yonetmen Bernardo Bertolucci'nin dogum yildonumu ( 16 Mart 1941 )
https://www.firenzepost.it/wp-conten...bertolucci.jpg
" Film yonetmeni bir bakima rontgenci gibidir. Kamera sanki anne babanin yatak odasinin anahtar deligi, onlari gozetliyorsun, sucluluk duyuyorsun ama yine de bakmadan edemiyorsun. / Un regista è come un guardone, un voyeur. È come se la macchina da presa fosse il buco della serratura della porta dei tuoi genitori. E tu li spii, non puoi farne a meno. "
