Tek başıma

Adam fakir giyimliydi, belki de delirmenin sınırlarında geziniyor. Hepimiz sorumluyuz o adamdan ve çocuktan, hepimiz!

Topluma şöyle bir bakıyorum, öyle görünüyor ki çalışmadığımız yerlerden gelecek öbür dünyada sorular, hiç çalışmadığımız, bakmadığımız.

Hepi topu beş altı saniye sürdü gördüğüm manzara ve adamın çocuğu alıp götürmesi. Aşağıya inecek vaktim olmadı ki inerdim. Çocuk, sümük çeke çeke babasının elinden tuttu, uzaklaştılar...

Hem olaya müdahale etsen sonuca müdahale edeceksin, peki ya sebepler?..

Kendine ait odasında uyuyan çocuğuma baktım, sonra o çocukcağızı düşündüm, sonra çocuğumu o çocuğun yerine koydum. Allah'ım!..

Şimdi ben o çocukla aynı geceyi, aynı yıldızların altını mı paylaştığımı zannedeceğim?

Ben şu saatlerde kötü yola düşürülmüş bir genç kız olarak bir yatağın kenarında ve içeri birazdan girecek ağzı ölü adam kokulu bir adamı bekliyorumdur; sizlerle paylaştığımız gökyüzün altında.

Sekiz dokuz yaşlarında bir çocuk olarak annemi babamı kaybetmişimdir savaşta, kardeşlerimin yaşayıp yaşamadığınıysa bilmiyorumdur; sizlerle paylaştığımız gökyüzünün altında.