Originally Posted by
koray
[sıze=3]
70/80'li yıllarda mı büyüdün? Nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın? :)
1.- arabaların emniyet kemeri, kafalıkları ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.
2.- arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.
3.- bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi ya da en azından kurşunlu, muhtelif, zehirli maddeler ile boyanmıştı.
4.- prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde, çocuk kilitleri yoktuâââ€塬¦
5.- kasksız bisiklete biniliyordu.
6.- steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan, yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliyordu.
7.- oyun oynamaya çıkmanın tek şartı, hava kararmadan önce eve dönmekti.
8.- cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu.
9.- okul öğlen bitiyordu ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk.
10.- bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu. Kendimizden başka kimse sorumlu değildi.
11.- bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı çünkü hep dışarda oynardık.
12.- dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk, aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.
13.- playstation, nintendo 64, x boxes, vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız, dolby surround, cep telefonumuz, bilgisayarımız, ınternet de chat odalarımız yoktu. Onun yerine arkadaşlarımız vardı.
14.- yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!
15.- evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada!korumamız olmadan! Nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.
16.- bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse psikoloğa ya da pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu.
17.- özgürlüğümüz, üzüntülerimiz, başarılarımız, görevlerimiz vardı ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk.
Sen de bu jenerasyondan mısın? şimdiki çocuklar büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar fakat bizler çok güzel ve mutlu yaşadık!![/sıze]
[sıze=1]alıntı[/sıze]
