Originally Posted by
Cautionary
İbretlik bir hikaye...aslında hepimiz benzer durumdayız...kimimiz olayın nispeten farkına varmıs, belki de çoğumuz hala uykuda.
ben de işten ayrılma kararımı ilk anlattığımda, annem çoluk çocuk var, ne yapacaksın filan dedi..anne yüreği endişeli tabii ki...son uç aydir vaktimizin çoğunu birlikte geçiriyoruz, kahvaltı hazırlıyor şimdi, baş basa kahvaltı yapacağız😄
Uç aydir, büyük torunu ile birlikte annem, araları çok iyi...herhalde bu yaşta, yaşayabileceği en guzel günleri yaşıyor..bir hasta ziyareti yapmak gerekiyor, anında atlayıp gidiyoruz...bu yaşlarda zaten çok bir şey beklemiyorlar, biraz ilgi, biraz sevgi, biraz da birlikte vakit geçirmek.
Sonuçta, uç aydir, annem, ben, çocuklar çok daha mutluyuz...belki 75 yaşındaki annem bir daha ki yazı goremeyecek, belki de ben olmayacagim, hiç bir şeyin garantisi yok. İyi ki bu günlerde bol bol bir arada olmuşuz diyeceğiz.