Kimseyi tanımadım ben senden daha güzel

Kimseyi tanımadım ben senden daha güzel...

https://www.youtube.com/watch?v=HhRdajMg1Ao

Kimseyi tanımadım ben senden daha güzel...

Hayırlı olsun

Alıntı:

---

Originally Posted by Objektif

https://www.youtube.com/watch?v=HhRdajMg1Ao

---

Nur içinde yatsın inş.

ŞEREFİMLE ÖLMEYE HAZIRIM!...

Her vatanın kurtuluşunun ve kuruluşunun temelinde sıkıntı, yokluk, acı,
gözyaşı ve ölüm vardır. Bütün bunlara daha iyi, daha onurlu ve daha özgür bir
yaşam için razı olunur. Tarih, izleri günümüze kadar gelen ve gelecekte de
devam edecek olan özgürlük mücadelelerinin canlı tanığıdır. Onun içindir ki,
vatan toprakları üzerinde yaşayanlar onun değerini bilmek ve ona sahip
çıkmak sorumluluğuyla yükümlüdürler. Mehmet Akif Ersoy’un aşağıdaki
dizelerinde bakınız bu gerçek nasıl dile getiriliyor:
“Sahipsiz kalan bir vatanın batması haktır,
Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır.”
Aşağıdaki anekdot, Mehmet Akif Ersoy’un bu dizelerinde işaret edilen
vatan gerçeğini en iyi anlayan ve ona karşı olan sorumluluğunun gereğini
eksiksiz olarak yapmış olan ATATÜRK’ün vatan anlayışı ve sevgisi
konusundaki düşüncelerini yansıtması açısından önemlidir:
Mustafa Kemal’in Samsun ve çevresindeki faaliyetlerinden korkan
İstanbul Hükûmeti, İçişleri Bakanı Ali Kemal’in bir genelgesi ile onu görevden
alır. Bu sıralarda, Ali Galip adında birisi de, Erzurum valiliğine atanmak
maskesi altında Mustafa Kemal’i tutuklamakla görevlendirilir. Ve Sivas’ta bazı
tertiplere başvurur. Bu komployu Amasya’da haber alan Mustafa Kemal, bir
atlı birlik oluşturarak habersizce Tokat’a gider. Kendileriyle sohbet etmek
üzere şehrin ileri gelenlerini toplar. Bu toplantıda bulunan avukat Ali Bey,
gözlemini şöyle anlatıyor:
“Yirmi kişi kadar vardık. ATATÜRK, etrafında bazı kişilerle birlikte geldi.
Köşede bir sandalye vardı. Selâm verip oraya oturdular ve bize memleketin
kurtuluş yolu hakkında hiçbir şekilde unutamayacağım şu açıklamada
bulundular:
-Hiçbir savunma aracına sahip olmasak bile, dişimiz tırnağımızla, zayıf
ve dermansız kolumuzla mücadele ederek şeref ve haysiyetimizi,
namusumuzu korumayı kaçınılmaz görüyorum. Tarih, bize vatan uğrunda
canını, malını esirgemeyen milletlerin asla ölmediklerini göstermektedir. Ben
hayatımı, hiçbir zaman milletimizden üstün görmedim ve görmeyeceğim. Her
an memleket için şerefimle ölmeye hazırım.”

18 Arıburnu; Atatürk’ten Anılar, s. 195.

BU MİLLETVEKİLİ AYRICALIĞINI HİÇ DE BEĞENMEDİM!...

Çalışkan ve yeteneğini geliştiren insanlar, her çağda ve her toplumda
emeklerinin karşılığı olarak daha refah içerisinde yaşamışlardır. Bunun böyle
olması eşitsizlik değil hakkın yerine gelmesidir. Asıl eşitsizlik tembel ile
çalışkanın, yetenekli ile yeteneksizin eşitliğidir. Çağdaş devlet, tüm topluma
aynı imkânları sunan devlettir. Çalışkanlar bu imkânlardan diğerlerine göre
daha fazla yararlanırlar. Bu durum insanları daha fazla çalışmaya iterek
kalkınmanın yolunu açar. Aksi durum tembelliği yaygınlaştırarak toplumu
yoksulluğa ve geri kalmışlığa mahkûm eder.
Bir şeye bedelini ödemeden sahip olmak haksızlıktır. Böyle bir
haksızlığı devlet idaresinde görev alanların yapması daha büyük haksızlıktır.
Çünkü toplumda hakka dayalı eşitliği sağlamak yöneticilerin temel görevidir.
Bu görevi yerine getirenlerin buna uymaması toplum açısından son derece
kötü bir örnektir. Bu durum devlete ve adalete olan güveni azaltır. Bu
nedenledir ki ATATÜRK, devletin toplum fertleri karşısında yansızlığını
öngören Halkçılık ilkesini devletin temel ilkelerinden biri olarak kabul etmiştir.
O, toplumda bir hakka dayanmayan ayrıcalıkları ortadan kaldırmak için
mücadele etmiştir. Amaç kanunlar önünde eşit, sınıfsız, ayrıcalıksız saygın bir
toplum yaratmaktır. Aşağıdaki anekdot ATATÜRK’ün düşünce ve
hareketindeki halkçılık anlayışını yansıtan güzel bir örnektir:
ATATÜRK, bir sabah Florya’dan Dolmabahçe Sarayı’na dönüyor.
Yeşilköy İstasyonu’nun önünden geçerken birdenbire otomobili durduruyor ve
başyavere:
-Sorunuz, tren var mı? diye emir veriyor.
O sırada tren hemen hareket etmek üzeredir. Hep birlikte otomobilden
inip emrindekilerle birlikte trene biniyor.
Karar ani verildiği ve uygulandığı için, bu trene biniş hemen hemen
kimsenin dikkatini çekmiyor.
Bir süre sonra, her şeyden habersiz olan kondüktör, ATA’nın bulunduğu
kompartımana geliyor. Kafileyi görünce çekilmek istiyor. ATA hemen
sesleniyor:
-Görevini yap!... (Emrindekileri göstererek) Bu efendilere niçin bilet
sormuyorsun?
Emrindekiler cevap veriyor:
-Paşam biz milletvekiliyiz. Tren bileti almayız. Parasız seyahat ederiz!...
ATA hayretle:
-Bu ayrıcalığı hiç beğenmedim, diyor. Çok ayıp ve acayip bir usul. Çok
güzel halkçılık!...

Kaynak:Anekdotlarla ATATÜRK

ATATÜRK VE DÜNYADAKİ MÜSLÜMANLARIN GERİ KALIŞI

ATATÜRK evrensel kişiliğiyle tam bir dünya insanıydı. Dünyanın hangi
köşesinde olursa olsun acı çeken ulusların karşı karşıya oldukları sorunlara
ilgi duymuş ve o sorunların çözümüne katkıda bulunmak istemiştir. Özellikle
de İslâm dünyasının geri kalmışlıkla ilgili sorunlarının tespiti ve çözümleri
konusunda büyük bir gayret göstermiştir. Halka hitap etme ortamını bulduğu
her yerde halkı bilinçlendirmeye yönelik mesajlar vermiştir. Aşağıda yer alan 5
Şubat 1923’te Akhisar Belediyesinde yaptığı konuşma da bunlardan birisidir.
Bu konuşmasında dünyadaki Müslümanların geri kalış sebeplerini şöyle
analiz etmiştir:
Efendiler! Yalnız biz eziyet görmedik, bütün Müslümanlar eziyet gördü ve
esir oldu, düşmanlar bizi esaret zinciri altında bırakmak istediler, fakat
milletimizin karar ve onuru bu zincirleri parçaladı, istiklâlini elde etti. İslâm
topluluğunun uğramış olduğu eziyet ve sefaletin elbette birçok sorumluları
vardır. İslâm âlemi dinî gerçekler dairesinde Allah’ın emrini yapmış olsaydı, bu
sonuçlarla karşı karşıya kalmazdı. Allah’ın emri çok çalışmaktır. Kabul ederim
ki, düşmanlarımız çok çalışıyor. Biz de onlardan fazla çalışmak zorundayız.
Çalışmak demek, boşuna yorulmak, terlemek değildir. Zamanın gereklerine
göre ilim ve fenden ve her türlü medenî icatlardan en yüksek derecede
yararlanmak mecburidir.
Hepimiz kabul etmek zorundayız ki, bu konudaki hatalarımız çok
büyüktür. Sizin de anladığınız ve şimdi belirttiğiniz üzere, Türkiye Büyük Millet
Meclisi Hükûmeti en yasal ve en uygun bir şekilde kurulmuştur. Dinimizin
istediği çalışmak sayesindedir ki, üç buçuk senelik az bir süre içinde çok
önemli sonuç elde edilmiştir. Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükûmeti, çok iyi
bilirsiniz ki eski Babıâli Hükûmeti değildir, eski Osmanlı Devleti değildir. Onlar
artık tarihe karışmıştır.
Düşmanlarımız Osmanlı Devletini yıkarak ana unsur olan Türk milletini
de yok etmek istiyorlardı. Halbuki Türk milleti yeni bir iman ve kesin bir millî
karar ile yeni bir devlet kurmuştur. Bu devletin dayandığı esaslar “Tam İstiklâl”
ve “Kayıtsız Şartsız Millî Hâkimiyet” den ibarettir. Millet bu hâkimiyetin bir
zerresinden vaz geçmeyecektir; gözünü açmıştır.
Bizim dinimiz milletimize değersiz, tembel ve alçak olmayı öğütlemez.
Tam tersine Allah da Peygamber de insanların ve milletlerin izzet ve şerefini
korumalarını emrediyor. Her yerde olduğu gibi buradaki görüşme ve
ilişkilerden de anladım ki, millet, hâkimiyetini koruma konusunda büyük bir
karar ve güç göstermektedir. Gerçeği gören ve anlayan milletimiz elbette,
bundan sonra candan ve gönülden çalışacak, rahatlık ve mutluluğa sahip
olacaktır.

Atatürkçülük (Birinci Kitap); s. 385

ATATÜRK’ÜN COŞKUN TEZAHÜRLER HAKKINDA BİR YARGISI

Tarihte yaşadığı dönemde ünü göklere çıkarılmış hem kendi hem de
başka ulusların kederine hükmetmiş nice liderler vardır .Bunların büyük bir
çoğunluğu ölümleriyle birlikte sabun köpüğü gibi kaybolup gitmişlerdir.
Öncelikle de kendi uluslarınca unutulmuşlardır. Bunda en büyük etken bu
liderlerin düşüncelerinin sadece yaşanılan anla sınırlı olup geleceğe yönelik
yeni ufuklar açmamış olmasıdır. Oysa ATATÜRK her geçen an bıraktığı
düşünce mirasıyla insanlığın ve Türk milletinin gözünde büyüyerek geleceğe
akmaya devam etmektedir.
Türk milletinin gönlündeki ATATÜRK sevgisi nedensiz değildir. O,
yüzyıllar boyunca hak ettiği değerden yoksun bırakılmış olan Türk insanına
kendisini adamıştır. Sıkıntılara, zorluklara, ihanetlere aldırmadan,
umutsuzluğa düşmeden çalışarak milletini karanlıktan aydınlığa çıkarmıştır.
Türk milletinin ATATÜRK’ü sevmesinin anahtarı “Millete efendilik yoktur,
hizmet vardır. Bu millete hizmet eden onun efendisi olur.” sözünde gizlidir.
Aşağıdaki anekdot ATATÜRK’ün bu anlayışını yansıtması açısından güzel bir
örnektir:
Yaşadıkları sürece yığınlara hâkim olmuş, alkışlar ve takdirler toplamış
nice tarihî kişiler, hayatlarında veya ölümlerinden sonra zaman çarkının
dişlileri arasında kaybolup gittiler. Bunlar “yalancı şöhretler”di ve yaptıkları
köksüzdü, temelsizdi. Bunun içindir ki, eserlerinin ömrü, kendi ömürlerini
aşamadı.
Bunların çoğu, lehlerinde yapılmış birtakım gösterilerin gururuna da
kapıldılar. Ve bunları “ebedî yaşama”nın bir delili sandılar. “Zafer
sarhoşluğu”nun uykusunda kaybolup gittiler.
ATATÜRK’e 12 yıl yaverlik yapmış olan Sayın Naşit Mengü’nün çeşitli
anılarını dinlerken, bir yandan da bunları düşünüyordum. ATATÜRK, kendisi
hakkındaki büyük sevgi gösterileri karşısında nasıl duygulanıyor, neler
düşünüyordu?
Bu soruma Naşit Mengü şu yanıtı verdi:
-Yıl 1927... ATATÜRK, Anadolu’ya geçtikten sonra ilk defa İstanbul’a
dönüyor. Bütün kent halkı sokakları ve denizleri kaplamış. Bayramların en
büyüğünü yaşıyorlar. Kıyılardan, denizlerdeki sandallardan ATATÜRK’ün
motoruna doğru eller uzanıyor, “Yaşa, var ol!” sesleri kubbelerde yankılar
yapıyordu.
ATATÜRK de ayakta, mendil sallayarak bu sevgi gösterilerine karşılık
veriyor. Ben, rahmetli Salih Bozok’la ATA’nın bir adım gerisindeyiz. Rahmetli
Salih, halkın bu coşkun gösterilerinden çok heyecanlandı. Gözlerinden yaşlar
süzülüyordu. Gazi’ye eğilerek:
-Paşam, dedi, halkın şu coşkun tezahürlerine bakınız. Bu millet
ebediyete kadar uğrunuza ateşe atılmakta tereddüt etmez.
ATATÜRK şu yanıtı verdi:
-Kendilerine faydalı olduğunuz, onlara müspet yolda hizmet ettiğiniz
müddetçe milletin sevgisini kazanabilirsiniz. Vaatlerinizi yerine getirmez,
milletin refahına hizmet etmezseniz bu gün bizi alkışlayan bu topluluk yarın
yuhalar.


94 Banoğlu; s. 73-74.
Sadi Borak; Bilinmeyen Yönleriyle Atatürk, İstanbul, 1966, s. 81-82.

BİR KARIŞ SAKAL

Uygar insan; kin ve nefret duygularından uzak ve sevgiyi kendisine
hareket noktası olarak seçmiş insandır. Bu nedenledir ki ATATÜRK
Cumhuriyet’in yeni eğitim sisteminin her şeyden önce Türk insanındaki sevgi
ve hoşgörüyü kuvvetlendirecek bir esasa dayanmasını istemiştir. Kendi
yaşamında da sevgi hep ön plânda olmuştur. Kendisiyle barışık, başkalarıyla
barışık, doğayla barışık... İşte ATATÜRK’ün görmek istediği Türk insanı.

ATATÜRK, bilime ve bilgeye saygı duyar, ülkesi ve insanlık yararına
üretenleri takdir ederdi. O Türk kültürünün sevgi ve hoşgörü pınarından
beslenmiş olan düşünceleriyle bilge insanlara hep saygıyla yaklaşmıştır.
Aşağıdaki anekdot onun bu güzel anlayışını yansıtan düşündürücü bir
örnektir:
Tarihçi Ahmet Refik, bir süre önce bir tartışma nedeniyle ATATÜRK’le
aralarında meydana gelen gerginliğin, yakın çevresindekiler arasında bir
dedikodu konusu yapıldığını biliyordu.
Bir gece, birdenbire onu ATATÜRK’ün Yat Kulüp bahçesinde
beklediğini söylediler. Ahmet Refik, ATATÜRK’ü bekletmiş olmamak için
smokinini giymiş, fakat tıraş olmaya vakit bulamadan onun masasına gelmişti.
Çevredekiler merakla izlerken ATATÜRK ona:
-Buyurunuz beyefendi, dedi ve tam karşısında Nuri Conker’in yanına
oturttu.
Şakacı arkadaşı Nuri Conker, Ahmet Refik’i ATATÜRK’e gösterdi:
-Paşa, çenesindeki şu bir karış sakala bakınız, dedi.
ATATÜRK Ahmet Refik Beye dönerek:
-Beyefendi, siz Conker’e bakmayınız. O, insanın başındaki kütüphaneyi
görmez de çenesindeki sakalı görür.
Böylece birkaç hafta önceki olayın gerginliği bir anda silinivermişti.
Mithat Cemal Kuntay3837 Arıburnu; Atatürk’ten Anılar, s. 308-309.

https://i.hizliresim.com/JlM1jJ.jpg

eşsiz insan her zaman izindeyiz.

İTİRAF EDERİM Kİ DÜŞMANLARIMIZ ÇOK ÇALIŞIYOR

ATATÜRK, evrensel kişiliğiyle tam bir dünya insanıydı. Dünyanın hangi
köşesinde olursa olsun acı çeken ulusların karşı karşıya oldukları sorunlara
ilgi duymuş ve o sorunların çözümüne katkıda bulunmak istemiştir. Özellikle
de İslam dünyasının geri kalmışlıkla ilgili sorunlarının tespiti ve çözümleri
konusunda büyük bir gayret göstermiştir. Halka hitap etme ortamını bulduğu
her yerde halkı bilinçlendirmeye yönelik mesajlar vermiştir. Aşağıda yer alan
05 Şubat 1923’te, Akhisar Belediyesi’nde yaptığı konuşma da bunlardan
birisidir. Bu konuşmasında, dünyadaki Müslümanların geri kalış sebeplerini
şöyle analiz etmiştir:

“Efendiler; yalnız biz zulüm görmedik, bütün İslam dünyası zulüm gördü
ve esaret altında kaldı, düşmanlar bizi esaret zinciri altında bırakmak istediler,
fakat milletimizin azmi bu zincirleri parçaladı, bağımsızlığını elde etti.
Müslümanların karşılaştığı zulüm ve sefaletin elbette birçok sebebi vardır.
İslam alemi, Allah’ın emrini yerine getirmiş olsaydı bu sorunlarla
karşılaşmazdı. Allah’ın emri çok çalışmaktır. İtiraf ederim ki düşmanlarımız
çok çalışıyor. Biz de onlardan daha çok çalışmaya mecburuz. Çalışmak
boşuna yorulmak, terlemek demek değildir. Zamanın gereklerine göre ilim, fen
ve uygarlığın nimetlerinden azami derecede yararlanmak zorunludur. Hepimiz
itirafa mecburuz ki bu konudaki hatalarımız çok büyüktür. Sizin de anladığınız
ve şimdi kabul ettiğiniz gibi Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti yasal bir
şekilde kurulmuştur. Dinimizin talep ettiği çalışma sayesindedir ki üç buçuk
senelik az bir süre içerisinde çok önemli sonuçlar elde edilmiştir. Türkiye
Büyük Millet Meclisi Hükümeti, pekala bilirsiniz ki, eski Osmanlı Hükümeti
değildir. Eski Osmanlı Devleti değildir. Onlar artık tarihe karışmıştır.
Düşmanlarımız Osmanlı Devleti’ni yıkarak devletin kurucusu olan Türk
milletini de yok etmek istiyorlardı. Hâlbuki Türk milleti büyük bir azim ile yeni
bir devlet kurmuştur. Bu devletin dayandığı ilkeler, ‘tam bağımsızlık’ ve
kayıtsız şartsız ‘millî egemenlik’ten ibarettir. Millet, bu egemenlikten bir
zerresini feda etmeyecektir; gözünü açmıştır. Bizim dinimiz, milletimize hor
görülmeyi ve tembelliği tavsiye etmez. Aksine Allah da Peygamber de
insanların ve milletlerin şereflerini korumalarını emrediyor. Her yerde olduğu
gibi buradaki görüşmeden de anladım ki millet, egemenliğini koruma
konusunda büyük bir azim göstermektedir. Gerçeği gören ve anlayan
milletimiz elbette bundan sonra candan ve gönülden çalışacak, mutluluğa
ulaşacaktır.”

ATATÜRK’ün Söylev ve Demeçleri; ATATÜRK Araştırma Merkezi, Ankara
2006, s. 459.

TÜRK ASKERİ

Kişi egemenliğine dayanan devlet anlayışlarında ulusların savaş
meydanlarındaki zaferleri dâhil bütün başarılarında tek pay sahibi ülkeyi
yöneten ailedir. Başarısızlık ise hangi alanda olursa olsun egemen aile üyesi
olmayan herkesindir. Bu kural Osmanlı devlet anlayışı için de geçerliydi.
Savaşlardaki başarı padişahın, başarısızlık ise onun kulu durumundaki
komutan ve askerlerindi. Oysa bir ülkedeki başarı ve başarısızlıkta yönetici
yönetilen ayrımı yapmaksızın toplumun ortak sorumluluğu vardır.
“Ben yaptım, ben başardım, benim eserim.” gibi kaynağını bencillikten
alan yaklaşımlar ufku dar günü yaşayan insanların anlayışıdır. Yarının adamı
olmayı hedefleyen ATATÜRK, her türlü bencil yaklaşımı şiddetle reddetmiş ve
her başarının sahibi olarak yüce Türk ulusunu görmüştür. Millî Kurtuluş
Savaşı’nın önderi olmasına rağmen başarıyı sahiplenmemiş, cephede omuz
omuza savaştığı askerlerinin hakkını teslim ederek kendi başarısını
önemsememiştir. O, alçakgönüllü kahraman,.ulusunu ve ordusunu .yücelterek
kendisine yakışanı yapmıştır. Aşağıdaki anekdot bu gerçeği yansıtan sayısız
örnekten sadece birisidir:
Şafak söküyordu. Doğacak güneş 30 Ağustos sabahının güneşi idi.
Bütün İstanbul, bu büyük zafer bayramının hazırlıklarını tamamlamıştı.
Sofrada bulunanlardan bir kısmı, o sabah Taksim meydanında yapılacak olan
kutlama törenine gidecekti.
Hep birden kalkıldı. ATATÜRK’ü, Türk yurdunu ve Türk ulusunu
kurtaran en büyük zaferin yıl dönümünü kutluyorduk.
Ulu önder, kutlamaları -derinlere bakan gözlerinin dalgınlığı içindedinledi,
dinledi:
“Bu zaferi kazanan ben değilim. Bunu asıl, tel örgüleri hiçe sayarak
atlayan, savaş meydanında can veren, yaralanan, kendini esirgemeden
düşmanın üzerine atılarak Akdeniz yolunu Türk süngülerine açan kahraman
askerler kazanmıştır. Ne yazık ki onların her birinin adını Kocatepe sırtlarına
yazmak mümkün değildir. Fakat hepsinin ortak bir adı vardır: Türk askeri.
Tebriklerinizi onların adına kabul ediyorum.”

İbrahim Necmi Dilmen77

İŞTE TÜRK ASKERİ BUDUR

Yurdumuzu gezin görün, nerede bir yeşillik var, neresi nakış nakış
işlenmiş biliniz ki ya orası Mehmetçiğin kışlasıdır ya da oraya Mehmetçiğin eli
değmiştir. Sanmayın ki o güzellikler önceden kalma; tamamı Mehmetçiğin
zekâsının, zevkinin, emeğinin ve vatan sevgisinin ürünüdür. Mehmetçiğin
ayak bastığı her toprak parçası onun gelişiyle vatanlaşmıştır. İhmalden dolayı
çoraklaşmış olan vatan parçaları onunla hayat bulmuştur.
Bütün bu güzellikler Mehmetçiğin bir yönü; onun bir de itaatkârlığı, azmi
ve dayanıklılığı yönü var ki onu da aşağıdaki anekdotta Mehmetçiği hayatının
her anında ayrı bir heyecanla seven büyük Mehmetçik ATATÜRK’ün, kendi
ağzından dinleyelim:
Bir gün ATATÜRK’e Türk askeri hakkında ne düşündüğünü
sormuşlardı.
-Durun size bu konuda bir öykü anlatayım, dedi:
Yıldırım Orduları kumandanı idim. Liman von Sanders Paşa da o sırada
kıt’alarımızı teftişe gelmişti. Hastahaneden yeni çıkmış bir eri de her nasılsa
bölüklerin arasına karıştırmışlar. Von Sanders:
-Canım... böyle adamları da niye buraya gönderirler? diye söylenerek
hasta ve cılız eri göğsünden itti. Mehmetçik derhâl yere yuvarlandı.
Alman generali davasını ispat etmiş olmanın gururu içinde:
-İşte gördünüz ya, dedi, düşmek için bahane arıyormuş!...
O sırada Von Sanders’e bir azizlik yapmak aklıma geldi. Erin yanına
sokularak:
-Ne kof şeymişsin sen, dedim. Dikkat etsene, seni yere yuvarlayan
adam bizden değildi. Ne diye karşı durmadın. Şimdi yeniden yanına gelirse
sıkı dur. Gücün yetiyorsa bir kakma da sen ona vur, dedim.
Sonra da Von Sanders’e dönerek:
-Sizin güçsüz sandığınız er, boş bulunduğu için yere yıkılmış. Türk
askeri amir karşısında dünyanın en uysal askeri olur. Kendisine söyledim:
“Hele gelsin bak, bir daha beni yere yıkabilir mi?”, diyor.
Von Sanders askerlerle şakalaşmasını severdi. Gülerek aynı askerin
yanına geldi. Fakat eliyle dokunur dokunmaz, o güçsüz askerden göğsüne
öyle bir kakma yedi ki, derhâl sırt üstü yuvarlandı. Von Sanders, Mehmetçiğin
karşı koymasına kızmamış, bilâkis Türk askerine karşı olan hayranlığı
artmıştı. O kadar ki yerden kalkınca ilk işi Türk askerinin elini sıkmak oldu.
ATATÜRK:
-İşte Türk askeri budur! diyerek sözlerini bitirmişti.

81 Erendil; s. 43.
Yahya Galip Kargı82

https://www.youtube.com/watch?v=8lcPw5QY6Tw

ATATÜRK VE MİLLÎ BİRLİK

“Bir elin nesi var iki elin sesi var.” atasözünün işaret ettiği gerçek,
birlikten güç doğduğudur. Yaşam ve tarih aile içerisine atılan nifakın aileyi,
ulus içine atılan nifakın ise ulusu yok ettiğini çok kez göstermiştir. Tarihte bu
acıları belki de en fazla yaşamış olan Türk ulusudur. Bunun içindir ki
ATATÜRK; millî birlik ve bütünlüğü milletin varoluş nedenlerinden biri olarak
görüp üzerinde önemle durmuştur. O, 23 Mart 1923’te Afyon’da halkla yaptığı
konuşmada bu konuyu şöyle dile getirmiştir:
“Yurttaşlarım,
Gördüğünüz bütün o felâketlerden sonra, sizleri o felâkete sürükleyen
sebepleri anlamışsınızdır ve o felâketlerden nasıl kurtulduğunuzu, elbette
takdir etmişsinizdir. Sizler ve bütün millet o felâketlere kendine güvenmediği,
geleceğini şunun bunun eline verdiği, şunun bunun esiri olduğu için
uğramıştır. O, felâketlerden ancak millî benliğinize hâkim olduğunuz için
kurtuldunuz; amaca doğru bütün bir millet hâlinde yürüdünüz; üzerinize çöken
felâketlere tahammül gösterdiniz, sebat gösterdiniz ve ancak bu sayede
başarılı oldunuz.
Bundan sonra da egemenliğinizi canınız gibi koruyarak ulusal
egemenliğinize, namusunuza, kutsal değerleriniz gibi dört elle sarılarak hiç
durmadan bütünlük içinde geleceğe doğru yürüyecek, bugünden daha
saadetli, daha şerefli ve mutlu günlere kavuşacaksınız.
Yurttaşlarım,
Allah birlik ve beraberlik içinde çalışan, şerefini, namusunu koruyan
ulusları mutlu eder. Biz de bundan önce olduğu gibi bundan sonra da bu
anlayışla çalışırsak, Allah’tan böyle bir mutluluğu istemeyi hak ederiz.”96

96 Erendil; s. 64.

https://www.youtube.com/watch?v=tpUx1nA3WqU


"Belgeselde Mustafa Kemal Atatürk'ün hayatı, Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemi, Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet Türkiyesi'nin ilk yıllarındaki gelişmelere paralel olarak anlatılıyor.

Michael Adams tarafından hazırlanan belgesel hem 1970 yılında Çanakkale, Samsun, Amasya, Sivas ve Ankara'da BBC tarafından yapılan kayıtlar, hem de tarihi görüntülerden oluşuyor.

Belgeselde röportajları yer alan isimlerse şunlar:

- Türkiye'nin ilk Başbakanı ve ikinci Cumhurbaşkanı İsmet İnönü

- Türkiye'nin ilk kadın avukatı Süreyya Ağaoğlu

- Kurtuluş Savaşı'nı genç bir gazeteci olarak izleyen ünlü İngiliz tarihçi Arnold Toynbee

- Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu kadrolarından, Atatürk'ün yakın arkadaşlarından asker ve siyasetçi Ali Fethi Okyar'ın oğlu Prof. Dr. Osman Okyar"
https://www.youtube.com/watch?v=tpUx1nA3WqU

11 Kasım 1938.

Atatürk’ün naaşı, İslam Tetkikleri Entsitüsü direktörü Ordinaryüs Profesör Mehmet Şerafettin Yaltkaya’nın nezaretinde yıkandı. Başbakan Celal Bayar’ın talimatıyla, Profesör Lütfi Aksu tarafından tahnit işlemi yapıldı. Vücudun bozulmadan korunmasını sağlayacak olan solüsyon, 200 gram formalin, 1 gram sublime, 200 gram tuz, 10 gram acide pehenque, 1000 gram su’dan oluşuyordu. Profesör Aksu, tahnit işlemi bittikten sonra, iki küçük şişeye solüsyondan doldurdu, ağızlarını lehimledi, üzerlerine yapıştırdığı etiketlere terkibi yazdı, Atatürk’ün kollarının arasına sıkıştırdı. Kurşun galvanizli tabuta yerleştirildi, kapağı kapatıldı, gül ağacından yapılmış tabuta yerleştirildi, onun da kapağı kapatıldı, üzerine Türk Bayrağı örtüldü.

Cenaze namazı için camiye götürülmesinin dinen şart olup olmadığı konusu, cumhuriyetimizin ilk diyanet işleri başkanı Mehmet Rifat Börekçi’ye danışıldı. Milli mücadele kahramanı Börekçi, “Atatürk’ün cenaze namazı, tertemiz hale getirdiği vatan toprağının her yerinde kılınabilir” dedi. Namaz, Dolmabahçe Sarayı’nda Ordinaryüs Profesör Yaltkaya tarafından kıldırıldı. Tekbir, Türkçe verildi.

15 sene sonra…
Anıtkabir tamamlandı.

Atatürk’ün ebedi istiharatı için, Anıtkabir’deki son kontroller, inşaat başmühendisi Sabiha Rıfat Gürayman tarafından yapıldı.

8 Kasım 1953, saat 23 suları… Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi histoloji kürsüsü başkanı Profesör Kamile Şevki Mutlu’nun ev telefonu çaldı. Arayan, Ankara valisiydi. “Atatürk’ün tabutunun açılması ve tahnit işleminin çözülmesi için, hükümet tarafından kendisinin görevlendirildiğini” bildirdi.

9 Kasım 1953, saat 7.30… Profesör Kamile Şevki Mutlu, Etnografya Müzesi’nde, geçici kabirden çıkarılan ve katafalkın üzerine konulan gül ağacı tabutun önündeydi, titriyordu. İçinden “galiba bayılacağım” diye mırıldandı. Ama, dayanmak zorundaydı. Saygı duruşu yapıldı. Ve “başlayalım lütfen” dedi. Yardımcı olmaları için, Yüksek Teknik Öğretmen Okulu’ndan 10 öğretmen getirilmişti, öğretmenler gül acağı tabutun vidalarını söktü, kapak kaldırıldı, kurşun tabutun lehimleri söküldü, onun kapağı da kaldırıldı, ortalığı tahnitte kullanılan solüsyonun kokusu sardı. Cenaze, kahverengi muşambaya sarılıydı. Taşınma sırasında zarar görmesin diye, naaş ile tabut arasındaki boşluklar talaşla doldurulmuştu. Talaş ıslaktı, bu iyiye işaretti, koruyucu solüsyonun uçup gitmediğini gösteriyordu. Profesör Kamile Şevki Mutlu, muşambayı göğüs hizasına kadar açtı, vücut parafinli sargılarla örtülüydü, yüzü ise, ıslak pamukla kaplıydı. Adeta zaman durmuştu. Çıt çıkmıyordu. Nefesler tutulmuştu. Profesör Mutlu, pamuk tabakasını yavaşça kaldırdı. Atatürk’ün yüzü ortaya çıktı. Hiç bozulmamıştı… Teni bronzdu. Altın saçları, rengini kaybetmemişti. Kalın kaşlarından bi kaç tel kopmuş, sol göz kapağının üstüne düşmüştü. Sakalı hafif uzamıştı. İnce dudakları yapışıktı. 15 sene önce Dolmabahçe Sarayı’ndaki yatağında uyur gibiydi. Ne bozulma, ne kokuşma vardı. İki sene önce rahmetli olan Profesör Lütfi Aksu’nun tahniti son derece başarılıydı. Profesör Kamile Şevki Mutlu, Atatürk’le yüz yüzeydi. Yanağına dokundu, okşadı. O an neler hissetti derseniz… Hatıralarında anlatacaktı. “Bir an için sanki konuşacakmışız gibi hissettim” diyecekti. Salonda derin sessizlik hakimdi, duygular darmadağındı. Atatürk’ün naaşı kurşun tabuttan çıkarıldı, dualarla kefenlendi, ceviz ağacından yapılan yeni tabuta konuldu, Türk Bayrağı’yla örtüldü, yarın Anıtkabir’de toprağa verilmek üzere, generaller tarafından ihtiram nöbetine başlandı.

Demem o ki..

Bu milletin yetiştirdiği en büyük insan, vefat ettiğinde bir erkeğe, toprağa verileceği zaman, bir kadına emanet edilmişti.

Çünkü… 1938’de Atatürk’ün naaşını emanet edebileceğimiz en yetkin kişi bir erkek’ken, 1953’te bir kadın’dı.
Çünkü kadınlar… Atatürk devrimleri sayesinde, sadece 15 sene gibi kısa sürede, erkeklerin önüne geçmeyi başarmıştı.

Kamile Şevki, 1924’te İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne girdi, 1930’da mezun oldu. O tarihe kadar kadın hekimlere kamusal görev verilmiyordu, Sağlık Bakanlığı ilk kez 1930 mezunu kadın hekimlere kadro verdi, Kamile Şevki patoloji asistanı oldu. 1931’de Milli Tıp Türk Kongresi’ne tek başına bildiri sundu, bu bildiri kadın hekimlerimiz adına ilk’ti. Türkiye’nin ilk kadın patoloji uzmanı oldu. Türkiye’nin ilk kadın tıp profesörü oldu. Türkiye’nin ilk elektron mikroskobu laboratuvarı, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde, Kamile Şevki’nin yönetimindeki histoloji kürsüsünde kuruldu. Ankara Üniversitesi Senatosu’nda ilk kadın öğretim üyesi oldu. Bugün bile hâlâ kendi adıyla anılan, böbreküstü beziyle alakalı “Şevki metodu”nu geliştirdi. 1987’de rahmetli oldu. Taa en başından, en sonuna kadar, Atatürk devrimlerinin eseriydi, Cumhuriyet kadınıydı.

Sabiha Rıfat, 1927’de, bugünkü adıyla İstanbul Teknik Üniversitesi’ne girdi, o sene ilk defa kız öğrenci kabul eden üniversitenin, ilk kız öğrencisiydi. 1933’te mezun oldu, Türkiye’nin ilk kadın inşaat mühendisi oldu. TBMM binası dahil, sayısız önemli projeye imza attı . Fenerbahçe’nin ilk kadın voleybolcusuydu. Ve, bu konuda da erkeklerden daha başarılıydı. Üniversite öğrencisiyken, o tarihlerde karma oynanan, beş erkek ve bir kadından oluşan, İstanbul şampiyonu olan Fenerbahçe voleybol takımının “kaptan”ıydı. 2003’te rahmetli oldu. Çocuğu olmamıştı, tüm servetini şehit çocuklarının eğitimine bağışladı. Taa en başından, en sonuna kadar, Atatürk devrimlerinin eseriydi, Cumhuriyet kadınıydı.

Dolayısıyla…

10 Kasım’ı anlayabilmek için, 11 Kasım’a bu açıdan bakmak lazım.

Atatürk varsa, kadın vardır...
Kadın varsa, Atatürk vardır...

Atatürk’ü öldürmenin tek yolu, kadınları erkeğin gerisinde bırakmak, erkeğe muhtaç hale getirmektir.

Cahillerin kadın haklarına, kadın eşitliğine, kadın özgürlüğüne düşman olmasının temel sebebi budur..


(Facebook-Alıntı)

https://i.postimg.cc/44pf0rX4/678713...92949504-n.jpg


Yıl 1976 UNESCO, üyelerine bir öneriyle gelir.

Öneri paketindeki bir cümleyi sizlere okumak istiyorum.

Diyor ki "Bu gün UNESCO'nun üzerinde çalıştığı bütün projelerin isim babası Mustafa Kemal'dir."

Öneri ise onun doğumunun yüzüncü yılında, 152 üyesi vardı, UNESCO'nun 152 ülkenin devletleri ayni anda kutlasın önerisidir.

Birden İsveç delegesi ayağa kalkar ve şöyle söyler:
"Ne yani dünyada bu kadar devlet adamı var hepsinin doğum gününü böyle kutlayacak mıyız?"
şeklindeki kinayeli sözlerine,Rus delegesi ayağa fırlar yumruğunu masaya vurur, ve 152 ülkenin delegelerine aynen şöyle söyler;

"Genç delege arkadaşım hatırlatmak isterim ki ATATÜRK öyle dünyadaki herhangi bir lider değildir, bırakın onu bir yıl anmayi her ülke her problemimizde çare olarak aramaliyiz" sözlerini döktürtebilen bir Mustafa Kemal...

Sonra ne mi olur?

UNESCO tarihinde ilk ve tektir hiç negatif oy yok, hiç çekimser oy yok 152 ülke şu metne imza atar;

hani İsveç delegesi demişti ya "ne yani" diye. O İsveç delegesi bu imzanın atıldığı gün mikrofona gelir ve aynen şunları söyler;

"Ben ATATÜRK'ü inceledim bütün ülkelerden özür diliyor ilk imzayı ben atıyorum" diyecektir.

İşte o muhteşem belge diyor ki;

"ATATÜRK KİMDİR ;
ATATÜRK ULUSLARARASI ANLAYIŞ, İŞBİRLİĞİ, BARIŞ YOLUNDA ÇABA GÖSTERMİŞ ÜSTÜN KİŞİ,
OLAĞANÜSTÜ DEVRİMLER GERÇEKLEŞTİRMİŞ BİR İNKİLAPÇI, SÖMÜRGECİLİK VE YAYILMACILIĞA KARŞI SAVAŞAN İLK ÖNDER,
İNSAN HAKLARINA SAYGILI,
DÜNYA BARIŞININ ÖNCÜSÜ,
BÜTÜN YAŞAMI BOYUNCA İNSANLAR ARASINDA RENK, DİL, DİN, IRK AYIRIMI GÖSTERMEYEN,
EŞİ OLMAYAN DEVLET ADAMI,
TÜRKİYE CUMHURİYETİNİN KURUCUSU"

Var mı ? böyle bir metin !

Bir filozof der ki "bir ülke için kıstas aradığınız zaman o ülkenin en büyük liderini gözden geçirin."
şu anda kıstas arayan ülkelere sanıyorum bundan daha iyi bir metin göstermeyiz..

İşte bu metin 152 ülke tarafından imzalanmıştır.

Eşi olmayan devlet adamı metni.

(Prof. Dr. İlnur Güntürkün KALIPÇI'nin yazısından)