Alıntı Originally Posted by pit Yazıyı Oku
Bende dengeden yanayım. Ayrıca o arkadaşım da dengeli ve çocuklarının gerçek ihtiyaçlarını iyi şekilde karşılıyor. Ama zenginlik ve bolluk hissettirmiyor çünkü dediğim gibi çocukların hayat anlamında erkenden havlu atmalarını istemiyor. Mücadele ve çaba ettikçe kaynakları açıyor onlara.
Benim bu konuda gözlediğim birçok olay oldu. Örneğin yakın bir dostumun benim oğlanla yaşıt oğlu var. 8-9 yaşında en iyisinden cep telefonu vardı. Özel okula gidiyor, çocuğa herşeyi bol bol sunuyorlar. Ama çocuk akademik anlamda başarısız, çok sorumsuz, her türlü haylazlık var. Ben benim oğlanla arkadaş olmasını dahi istemiyorum.
Babası da iyi kötü bir özel okulda okuturum sonra gelir bizim işleri devralır vb görüşünde. Bu arada arkadaşım inşaat işi yapıyor, büyük bir özel hastanenin %15 ortağı vs. Şimdi bu çocuk hayat anlamında mücadele eder mi? seneye lgs sınavına girecek, hiçbir başarı göstermeyeceğine eminim. Çünkü babasının onu yine aynı özel okula göndereceğini ve sürecin sonunda özel bir üniversitede çaba göstermeden okuyacağını biliyor.
Bu bahsettiğiniz konular, finansa değil, eğitime giriyor. Tam tersi fakir olup da, cok ciddi şımarık olan, herşeyde hazıra konan tipler var.

90'larda İzmir'in en prestijli kolejlerin birinde, tam burslu okudum 7 sene. Çok zengin çocuklar vardı. Kimisi itici derecede şımarık umursamaz iken, kimisi de çok daha mütevazi idi... Ama ortak noktaları, üst düzey yaşıyorlardı. Sonuç olarak, zengin de olsanız, zenginliği yaşayabilmek ayrı kültür.