Merhaba,
Beş sene önceydi...
Yeni taşınmış ve o yolu ilk defa kullanıyordum. Genç bir kadın, 35 yaşlarında, yol kenarında duruyordu. Durak falan yoktu. Makyajı ve giyimi dikkatimi çekmişti.
Sonraki günler o yolu kullandıkça hemen her gün o kadını görmeye başladım.
"Namusu ile " hayatını kazanıyordu...
Evet, evet, namusu ile hayatını kazanıyordu. Hem tam anlamıyla, hem de figüratif anlamla.
Kimseye zararı olmadan, vücudunu satarak geçim temin ediyordu. Bu noktada vatandaşı bu duruma düşürenler utanmalılar.
Onun bir kabahati yok...
Beş yada altıncı geçişimde yanında durdum ve pencereye geldi. Bir şey demeden;
"Al kızım şu parayı, bugün paydos et," dedim.
"İşin gücün rastgelsin abi," dedi ayrıldım.
Oradan her geçtiğimde, eğer oradaysa muhakkak harçlığını verdim.
Nadiren arabada yabancı olduğunda, vermeden geçerdim.
Dördüncü yada beşinci para verişimde, eşim yanımdayken durdum ve parayı verdim.
"Ben bu kadına ara sıra harçlık veririm, yanında verdim ki, bir gören sana ileten olursa, haberim var dersin," dedim.
Yardım hususunda beni iyi bildiği için hiç sorgulamadı.
Bu yılbaşına kadar düzenli harçlık verdim o kadına.
--------------------------------------------------------
Şartlar o kadar ağırlaştı ki, eminim daha fazlasına ihtiyacı var.
Eskiden artan maaşımı ve gün içerisinde borsada yaptığım al-sat'lardan kalanları, hep bir yerlere verirdim ve artık zor geliyor.
Zira bu mına koyduğumun senedi düştükçe aldık, düştükçe diğer senetleri satıp bunu aldık, kıpırdayacak yer kalmadı.
------------------------------------------------------------------------
Her Ramazanda , 3 yıl önceye kadar 8, son 2 yıldır 5, bu yıl da 3-4 aileye bayram yardımı yapıyorum. Ramazan öncesi ve içindeki erzak dağıtımları hariç.
Bu yıl erzak almadım, her tür etten oluşan 30a yakın koli yaptırmayı düşünüyordum ama onu yapamayacağım gibi görünüyor.
Zira anasının hamına doğru giden bir hisseyi satarak, bunları alarak, nefsimin o yardımlar içinde kalmasını istemiyorum.
Yapacağım yardımın beni gülümsetmesi ve memnun etmesi gerekir.
-----------------------------------------------------------------------------------
Söylemesi abes ama şe*efsizler okuyorsa, utanmazlar da, yazayım; deprem zamanı toplamda 200 bin lira civarında bir para yardımı yaptım.
Hisse, anasının göbeğine doğru gelmese daha fazlasını yapacaktım.
32 öğrenciye bir grup arkadaş hatırı sayılır bir miktarda burs veriyoruz. Bu burs yıl boyu devam ediyor. Tatillerde kesinti yok.
-----------------------------------------------------------------------------------
Bunlar yazılacak şeyler değil, daha fazlasını yapan arkadaşlar vardır da, hiç konu etmediler.
Peki neden yazdım?
Kazancım çok şükür yetiyor. Ancak, fazlasını ihtiyaç sahiplerine dağıttığımda mutlu oluyor, huzur duyuyorum.
Neden yazdım?
Bu namussuz insanlar, yaptığım yatırımı değerlendirselerdi, daha fazla kişiye ulaşabilir, o artan kaynakları başka türlü de çoğaltabilirdim.
Yardımların miktarının da şartlara göre artması gerekiyor. Bir kaç yıldır paralel gidemiyorum.
Geçen sene zorlanmış olmama rağmen stresslenmemiştim ama bu yıl bu hususta gergin ve üzüntülüyüm.
Yol kenarında bekleyen kadına "bugün çalışma, paydos et" demem için artık ne kadar vermem lazım?
-----------------------------------------------------------------------
Bu yüzden sizlerden daha kızgınım. Yaaa...
-----------------------------------------------------------------------
Şimdi soruyorum; Kim Oro*pu?
Yol üstünde canını da ortaya koyarak bedenini satan, "Namusu ile çalışan" kadın mı?
Yoksa,
Bir türlü gözü doymayan, insanların zamanını, hayallerini ve umudunu çalan Kadın mı?
---------------------------------------------------------------------------
Cevap vermeniz gerekmiyor.
Onlar sadece sizin hayalleriniz ve umutlarınızı değil, okuduğunuz hikayedeki insanların yardımlarını da çaldılar...
Saygı ve selamlarımla,
Yer İmleri