Heavy Metal & Rock Müzik Tutkunları

[Günaydın]

Diğer taraftan gelde bu adamları beğenme

metallica grup olarak iron maiden ın bile tam olarak yakalayamadığı bir kurumsal marka olma başarısı gösterdi, bu kurumsallık inişli çıkışlı müzik piyasasında çok zordur.
bu markalaşmada grup üyelerinin karakteri etkili elbette ve hayata bakış açısı. aynı kurumsal brand başarısını "slayer" da görmek mümkün.

aşağıda son 2016 albümlerinde yer alan atlas rise parçasının stüdyo çalışmasındaki doğal halleri müthiş

metallica olarak niçin dünyanın en sevilen ve en çok dinlenen heavy metal grubu oldukları ortada, işlerini ciddiye alıyor ve insanlara saygı duyuyorlar, işte profosyonellik de budur zaten.

[Koray]

Oooo zaman yavaşlayalımm

[Koray]

Bulunsunn ...

Davul setinin Ian Paice ile hunharca imtihanı,
sanırım kırmaya çalıştı

[ajfa]

Bulunsunn ...

Burn çok deli şarkıdır.
Davulda hayvani bir performans. David Coverdale'in vokaller de süper

SM-N920C cihazımdan hisse.net mobile app kullanarak gönderildi.

[Günaydın]

geleneksel amerikan kültürünü heavy metal müziğe en iyi yansıtan gruplardan biri olan megadeth 1983 den günümüze istikrarlı cover performanslarıyla kendi tarzını yaratan benimseten ve köklü bir fanatik dinyeci kitlesine sahip ender gruplardandır. grubun başarısında vokal de ve volum gitarda sürükleyici isim şüphsiz "dave mustaine" dir.amerikanın en iyi bas ve volum gitar virtüözleriyle çalışan megadeth in vokal arkası enstrümantal gitar soloları ön plana çıkar ve etkileyicidir.

grubun 1990 yılında doldurduğu "rust in peace" albümü de oldukça ses getirdi, aynı albümden *holy wars* sizlerle
















Megadeth

Genel bilgiler
Köken Los Angeles, Kaliforniya, ABD Amerika Birleşik Devletleri
Tarzlar Thrash metal, Heavy metal, Speed metal,[1] Hard rock[2][3][4]
Etkin yılları 1983-2002
2004-günümüz
Müzik şirketi Combat Records (1984−1986)
Capitol Records (1986−2000)
Sanctuary Records (2001−2006)
Roadrunner Records (2006-2013)[5]
Tradecraft (2013-)
İlişkili hareketler Metallica, F5, Panic, MD.45, Hail, Eidolon, Jag Panzer, Nevermore,Slayer,Anthrax
Resmî sitesi www.megadeth.com
Üyeler Dave Mustaine
David Ellefson
Kiko Loureiro[6]
Dirk Verbeuren[7]
Eski üyeler Bkz: Eski üyeler
Megadeth, Dave Mustaine' in liderlik ettiği ABD'li thrash metal grubudur. 1983 yılında kurulmuş, 2002 yılında dağılmış ve 2004 yılında tekrar kurulmuştur. Metallica, Slayer ve Anthrax ile birlikte thrash metal'in dört büyük grubundan biri kabul edilir.

1983'te kurulan grup, 1985'te ilk albümleri Killing Is My Business... And Business Is Good! ile ortaya çıktı. Bir sene sonra çıkan Peace Sells... But Who's Buying? ile dikkatleri üzerinde toplamaya başlayan grup, esas patlamayı 1990'da çıkardığı Rust in Peace ile yaptı. Özellikle de Marty Friedman ve Nick Menza'nın gruba katılması ve ardından çıkan bu albümle dikkatleri çekmeyi başaran grup, ardından çıkardığı Countdown to Extinction ve Youthanasia albümleriyle de adından söz ettirmeyi başardı.

Ne var ki, grup 1990'ların sonlarına doğru eski şöhretini kaybetmeye başladı. Grubun farklı bir müzikal kanala yönelmesi ve Friedman ile Menza'nın gruptan ayrılışı da bunda etkili olmuştur. Grup, 2000'lerin başında eski tarzına geri dönse de, Mustaine'ın kolundan geçirdiği sakatlık nedeniyle grup 2002'de dağılma kararı aldı, fakat 2004 yılında tekrar kuruldu ve o tarihten beri müzik kariyerine devam etmektedir. Grup, 2014 itibarıyla 50 milyonu aşkın satış rakamları yakalamayı başarmıştır.[8]

Grubun kurucusu, aynı zamanda gitaristi ve vokalisti olan Dave Mustaine'dir. Metallica'dan kovulan Mustaine, daha sonra David Ellefson ile tanışarak Megadeth'i kurmuştur. Yıllar içinde pek çok üye değişikliği yaşayan grubun şu anki kadrosu; ritim gitarda ve vokalde Dave Mustaine, bas gitarda David Ellefson, davulda Dirk Verbeuren[9] ve solo gitarda Kiko Loureiro şeklindedir.

İçindekiler [gizle]
1 Tarihçe
1.1 1980'ler
1.2 1990'lar
1.3 2000'ler
1.3.1 Grubun Dağılışı ve Tekrar Bir Araya Gelmesi (2002-2004)
1.3.2 Geri dönüş (2004-)
1.4 2010'lar
2 Grup üyeleri
2.1 Şimdiki üyeler
2.2 Eski üyeler
2.3 Kronoloji
3 Diskografi
4 Kaynakça
5 Dış bağlantılar
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
1980'ler[değiştir | kaynağı değiştir]
Grubun kuruluşu 1983'e uzanmaktadır. O tarihte Metallica'da gitaristlik yapan Dave Mustaine'nin grup üyeleriyle arası kötüydü. Alkol ve uyuşturucu bağımlılığının olması ve saldırgan tavırları, Mustaine'nin gruptan kovulmasına neden olmuştur. Mustaine'in yerine ise Exodus gitaristi Kirk Hammett getirildi.[10]

Mustaine, Metallica'dan kovulduktan sonra, David Ellefson ile tanıştı. Mustaine ve Ellefson'ın yanına gitarist Greg Handevidt ve baterist Dijon Carruthers de katıldı ve bu kadroyla grup resmen kuruldu. Grubun kaydettiği ilk şarkı, Mustaine'in Metallica'da iken yazdığı "The Mechanix"'in daha hızlı çalınmış hali olan "Mechanix" idi.[11] Daha sonra bateriye Lee Rausch getirildi ve bu kadroyla 3 şarkılık Last Rites isimli demo kaydedildi, bu demodan sonra Greg Handevidt gruptan ayrıldı. Yerine ise Slayer gitaristi Kerry King getirildi. King, grubun kalıcı bir üyesi olmadı, sadece konserlerde grupla beraber yer aldı.[12]

Daha sonra Lee Rausch da gruptan ayrıldı, yerine Gar Samuelson getirildi. Kerry King'in yerine ise gruba Chris Poland getirildi.[12] Bağımsız bir plak şirketi olan Combat Records ile de anlaşma sağlayan grup, ilk albümlerinin hazırlığına başladı. Haziran 1985'te de, grubun ilk albümü Killing Is My Business... And Business Is Good! piyasaya sürüldü. Thrash metal çevresinde olumlu tepkiler alan albüm[13], buna rağmen fazla satılmadı[14]. Albümdeki şarkılar, genel olarak, gençlik, hızlı yaşam, ölüm ve thrash üzerine yazılmıştır[14]. Albüm, eleştirmenlerden olumlu yorumlar almıştır. Albümdeki Mechanix isimli şarkı, Mustaine'in Metallica'da iken yazdığı The Four Horsemen'in ilk halidir. Asıl ismi The Mechanix olan şarkı, ilk olarak Metallica'nin No Life 'Till Leather isimli demosunda yer almıştır. Mustaine Metallica'dan ayrıldıktan sonra, grup şarkıda çeşitli değişiklikler yaparak, The Four Horsemen ismiyle ilk albümleri Kill 'Em All'a koymuştur. Albümün turnesi sırasında, Mike Albert, Chris Poland'ın yerine gruba eşlik etmiştir. Poland, kısa bir süre sonra gruba tekrar geri dönmüştür.

1985 sonlarına doğru yeni albüm kayıtlarına başlayan grup, plak şirketinin yeterli bütçe ayıramaması nedeniyle istediği sesi yakalayamıyordu. Grup, Capitol Records ile anlaşıp eski kayıt şirketi Combat Records ile olan anlaşmalarını sonlandırarak bu sorunu çözmüştür[11]. (Fakat Combat'ın logosu Youthanasia albümüne kadar çıkan bütün Megadeth albümlerinde yer almıştır.). 19 Eylül 1986'da da Peace Sells... But Who's Buying? piyasaya sürülür. Bu albüm de, olumlu tepkiler almıştır. Özellikle de grubun ilk klip çektiği şarkı olan Peace Sells, büyük bir ilgiyle karşılanmıştır. Peace Sells'in dışında, Good Morning/Black Friday ve Wake Up Dead de, hayranlarca en sevilen parçalar haline gelmiştir. Bu şarkılar, bugün bile konserlerde çalınmaktadır. Bu albüm turnesi sırasında da Gar Samuelson ve Chris Poland gruptan atılır[15]. Samuelson'ın yerine, davul teknisyenliğini yapan Chuck Behler getirilir. Poland'ın yerine de Malice'den Jay Reynolds getirilir. Reynolds'a Poland'ın partisyonlarını öğretmesi için gitar öğretmenliği yapan Jeff Young görevlendirilir. Fakat Young'ın bu partisyonları kısa sürede öğrenmesi ve notası notasına çalması üzerine gitara Reynolds değil Young getirilir.


Grubun kurucusu Dave Mustaine, gruptan ayrılmayan tek üyedir. Kolundaki sakatlık nedeniyle 2002 yılında dağıttığı grubu 2004 yılında iyileşmesi üzerine tekrar bir araya getirmiştir.
Yaşanan bu üye değişikliklerinden sonra, grup üçüncü albüm hazırlıklarına başlamıştır. İlk başta, grup prodüktör olarak Paul Lani ile çalışsa da, Lani ile Dave Mustaine ile arasındaki anlaşmazlıklar nedeniyle, albümün miksajını Michael Wagener tamamladı[11]. 1988 yılında da So Far, So Good... So What! piyasaya çıkmıştır. Albümdeki Set The World Afire isimli şarkı, Dave Mustaine'in Metallica'dan kovulduktan sonra yazdığı ilk şarkılardan biridir. In My Darkest Hour da, Mustaine'nin, Metallica'da bir dönem beraber çalıştığı, bir trafik kazasında hayatını kaybeden bas gitarist Cliff Burton'a yazdığı bir şarkıdır. Grup, albümde ayrıca Sex Pistols'ın Anarchy in the U.K. adlı şarkısını da yeniden yorumlamıştır.

1990'lar[değiştir | kaynağı değiştir]
1989 yılında baterist Chuck Behler gruptan ayrılmıştır. Behler'ın provalara geç gelmesi ve sorun çıkarması nedeniyle, kendisinin yerine davul teknisyenliğini yapan Nick Menza getirilmiştir. Jeff Young'ın da gruptan ayrılması üzerine bir süre ikinci bir gitarist bulamayan grup, bu sırada Alice Cooper'ın No More Mr. Nice Guy şarkısını yeniden yorumladı. Daha sonra da ikinci gitarist olarak Jason Becker ile birlikte Cacophony'de bulunan Marty Friedman gruba dahil olmuştur. Bu kadroyla dördüncü albüm Rust in Peace, 1990 yılında piyasaya sürüldü. Mike Clink'in prodüktörlüğünü yaptığı albüm, Amerika listelerinde 22. sıraya, İngiltere listelerinde ise sekizincliğe kadar yükseldi[11]. Oldukça zor ve karmaşık gitar partisyonları, Marty Friedman'ın soloları ve Nick Menza'nın davul tekniği de, albümün başarısında önemli pay sahibi olmuştur. Albümden Holy Wars... The Punishment Due ve Hangar 18 teklilerini çıkaran grup, bu şarkılara çektikleri kliplerle de dikkat çekmeyi başardı. 1991 yılında; Slayer, Testament ve Suicidal Tendencies ile birlikte Clash Of The Titans adlı Avrupa turnesine çıkan dörtlü, aynı zamanda Judas Priest ile birlikte konserler verdi[12]. Aynı sene, içinde video klipler ve grupla yapılan uzun bir röportajı barındıran Rusted Pieces piyasaya sürüldü. Ayrıca, grup bu albümle beraber Grammy ödüllerine "En İyi Metal Performansı" dalında aday gösterildi. Bill And Ted’s Bogus Journey adlı filmin soundtrackine Go To Hell adlı parçayla katılan grup, ayrıca Super Mario Bros filminin soundtrackinde de Breakpoint adlı parçasıyla yer aldı[15].

Rust in Peace gibi klasik haline gelmiş bir albümden iki sene sonra yeni bir albüm için stüdyoya giren Megadeth, 1992 yılında Countdown to Extinction isimli beşinci stüdyo albümünü çıkardı. Albümle birlikte, artık grubun müzikalitesini iyice geliştirdiği anlaşılıyordu. Teknolojinin olanaklarından yararlanan grup, yeni kayıt teknikleri kullanmış ve farklı bir tarz denemişti[16]. Albüm, genel olarak beğenilse de, beğenmeyen hayranlar da yok değildi. Şarkılarda ise siyasi ve askeri eleştirilerin yanı sıra, doğal çevrenin yok oluşuna değinildiği gibi, kişisel konulardan da bahsedilmekteydi[17]. Albümün dikkat çeken yönlerinden biri ise bu şarkı sözleri idi.

1993’te ise grup Milton Keys Bowl’da Metallica ve Diamond Head’le aynı sahneyi paylaştı, Iron Maiden’ın Avrupa turnesinin bir kısmında ön grup olarak yer aldılar ve Aerosmith’in Get A Grip turnesine katıldı. Ama kısa bir süre sonra bu turneden kovuldular. Ardından ise Pantera ile birlikte kendi turnelerine çıktılar. Last Action Hero filmi için Angry Again, The Beavis And Butthead Experience filmi için de 99 Ways to Die parçalarını yaptılar[10].


Grubun logosu. İkinci albümden itibaren kullanılmaya başlayan logo, bazı albümlerin ilk baskılarında yer almasa da, sonraki baskılarda kendisine yer bulmuştur.
Rust in Peace ve Countdown to Extinction gibi iki klasikleşmiş albümden sonra, grup 1994 yılında yeni bir albüm için stüdyoya girdi. Aynı yıl, grubun altıncı stüdyo albümü Youthanasia piyasaya çıktı. Albüm, bir kısım dinleyiciler tarafından sevilirken, bir kısım tarafından da müzikal açıdan bir yavaşlama olduğu gerekçesiyle olumsuz tepkiler aldı. Albüm, önceki albümlere göre daha yavaş, daha melodik sounda sahip şarkılar içeriyordu. En çok dikkat çeken parça ise Fransızca söylenen nakaratıyla A Tout le Monde olmuştur. Bir insanının yaşamının son anlarının anlatıldığı parça, albümün hit parçası olmuştur. Bunun dışında diğer sosyal sorunlarla ilgili parçalar da albümde yer almaktadır. Tecavüz ve ensest (Family Tree), mitoloji (Elysian Fields ve Blood of Heroes), nükleer savaş (Black Curtains) ve kumar (Train of Consequences), albümde işlenen sorunlardan bazılarıdır. Albümün son parçası Victory ise, grubun daha önceki şarkılarının isimlerinden oluşturulmuştur.

Albüm, ismi ve kapağı nedeniyle de eleştiriler aldı. Youth (gençlik) ve anasia (İngilizce'de ötanazi anlamına gelen Euthanasia'nın bir kısmı) kelimelerinden türetilen ve gençlerin ötanazi hakkını sorgulayan albümün, kapağı nedeniyle de Singapur ve Malezya'da satışı yasaklandı. Train of Consequences'in bebekli klibi, Amerika'da sansürlenerek yayınlandı [13]. Grup daha sonra konserlere başladı. Corrosion Of Conformity ile Avrupa’da, ertesinde de Flotsam and Jetsam, Korn ve Fear Factory ile Amerika’da konserler verdi. Bu konserler sonrasında Brezilya’ya geçerek Alice Cooper ve Ozzy Osbourne ile aynı sahneyi paylaşan topluluk, 1995 senesinde Tales From The Crypt Presents: Demon Knight adlı filmin soundtrackine Diadems adlı parçayla ve efsanevi grup Black Sabbath için hazırlanan saygı albümüne grubun Paranoid parçasını yeniden yorumlayarak katıldı[15].

1995 yılında ise Hidden Treasures piyasaya sürüldü. Soundtrackler ve diğer derleme albümler için hazırlanan parçalarını bulunduran albümde ayrıca Sex Pistols parçası Problems da yeniden yorumlandı. Sene sonunda Hidden Treasures kaydını EP olarak ABD ve Japonya’da hayranlarına ulaştırdı[11]. Megadeth, dünya turnesi sonrasında Dave Mustaine’nin MD.45 adlı yan projesine yönelmesiyle bir süreliğine dinlenmeye çekildi. Foreigner ve Bad Company gruplarının menajerliğini yapmış olan Bud Prager’ı grubun menajerliğine getiren grup, 1996 senesinin sonuna doğru yedinci albümün çalışmalarına yöneldi.


Marty Friedman, 1990-2000 yılları arasında grupta yer aldı. Tekniği ve soloları ile grubun başarısında büyük katkısı bulunan Friedman, grupla müzikal açıdan yaşadığı anlaşmazlıklar nedeniyle gruptan ayrılmıştır. Kendisinin yerine ise Al Pitrelli getirilmiştir.
1997 yılında grubun yedinci albümü Cryptic Writings, Dann Huff'ın prodüktörlüğünde piyasaya çıkmıştır. Sert parçaların yanı sıra melodik parçalar da bulunduran albüm, diğer albümlere oranla biraz sönük kalmış, kimi kesimler tarafından beğenilmemiştir. Daha önceki albümlerde genelde toplumsal konulardan söz eden grup, bu albümde daha çok bireysel konulara değinmiştir. Albümdeki en çok dikkat çeken parça, açılış parçası olan Trust'tır. Bunun yanı sıra, A Secret Place ve She Wolf da albümde yer alan, beğenilen şarkılardandır. Haziran ayında The Misfits ile dünya turnesine çıkan grup, Amerika’da ise Life Of Agony ve Coal Chamber ile performanslarda bulundu. Bu konserlerin ertesinde 1998 senesinde Ozzfest’e dahil olan topluluk, baterist Nick Menza’nın dizinde tümör olması sebebiyle turneyi Suicidal Tendencies bateristi Jimmy DeGrasso ile tamamladı. Dizindeki sakatlığın yanı sıra, alkol bağımlılığı da Menza'nın gruptan ayrılmasında etkili olmuştur. Ayrıca Grammy ödüllerine Trust parçasıyla “En İyi Metal Performansıâ€� dalında aday olarak gösterilen grup, aynı sene Duke Nukem adlı bilgisayar oyunun müziklerinde Grabbag ve New World Order adlı parçalarla yer aldı[15].

1999 yılında ise, grubun sekizinci albümü Risk piyasaya sürüldü. Grup, bu albümde tarz değişikliğine gitmiş, eski soundundan uzaklaşarak bir nevi risk almıştır. Pek çok müziksever ve eleştirmen, albümü beğenmemiş, olumsuz eleştiriler yapmıştır. Fakat bu albüm, gruba yeni bir hayran kitlesi de getirmiştir. Albümün açılış şarkısı Insomnia, albümün en sevilen parçalarından biri olmuştur. Crush 'Em, Universal Soldier 2'nin soundtracki olarak kullanılmıştır[17][18].

Gruba katılışıyla beraber, grubun altın çağlarını yaşamasına katkıda bulunan gitarist Marty Friedman, bu albümün turnesi esnasında gruptan ayrılmıştır. Ayrılığın sebebi olarak ise, grup üyeleriyle müzikal açıdan yaşadığı anlaşmazlıkları gösterilmiştir. Friedman'ın yerine ise Savatage gitaristi Al Pitrelli getirilmiştir.

2000'ler[değiştir | kaynağı değiştir]
2000 yılında, grubun Capitol Punishment: The Megadeth Years adını taşıyan toplama albümü yayınlandı. Yeni albüm için yazılan ilk şarkı Kill The King radyolarda bir numara oldu. Daha sonra da Capitol Records ile olan anlaşma sonlandırıldı ve Sanctuary Records ile anlaşıldı. 2001 yılında da, dokuzuncu albüm The World Needs a Hero, Bill Kennedy'in prodüktörlüğünde piyasaya çıktı[11]. Grup, bu albümle beraber, sert ve hızlı çizgisine geri dönmüştür. Albümde, Rust in Peace'de bulunan Hangar 18'in grup tarafından yeniden yorumlanmış versiyonu Return to Hangar ismiyle yer almıştır. Ayrıca; Disconnect, Promises, Dread And The Fugitive Mind ve Moto Psycho, albümde ön plana çıkan şarkılardan bazılarıdır.

Grup daha sonra albüm turnesine çıktı. Türkiye'nin de aralarında bulunduğu pek çok ülkede konserler verdi. 2002 yılında ise Amerika'da verdikleri bir konseri Rude Awakening adıyla piyasaya sürdüler.

Grubun Dağılışı ve Tekrar Bir Araya Gelmesi (2002-2004)[değiştir | kaynağı değiştir]

David Ellefson, grubun kuruluşundan 2002 yılındaki dağılışına kadar grupta bas gitaristlik yapmıştır. Daha sonra Dave Mustaine ile arası açılmış ve mahkemelik olmuşlardır. 2010 yılında ise Shawn Drover'ın davetiyle gruba tekrar geri dönmüştür.
The World Needs a Hero'nun başarısına rağmen; Dave Mustaine, James Hetfield'ın alkol bağımlılığı nedeniyle rehabilitasyon merkezinde olması nedeniyle Metallica üyeleriyle gruba tekrar geri dönmesi hakkında konuşmuş ve Megadeth'i kısa bir süre için askıya almıştır. Fakat Metallica üyeleri, Mustaine'in bu teklifini kabul etmemiştir. Mustaine, bu sırada sol elinde baş gösteren karpal tünel sendromu nedeniyle Megadeth'i dağıtma kararı almıştır.

2004 yılında, Mustaine gördüğü tedaviler sonucunda sağlığına kavuşur ve eski Megadeth şarkılarını düzenleyip solo bir albüm çıkartmak ister. Fakat kayıt şirketi, Megadeth ismiyle anlaşması olduğunu belirtince, Mustaine Megadeth'i tekrar kurma kararı almıştır. Bu sırada da, bas gitarist David Ellefson ile Mustaine'in arası açılır ve mahkemelik olurlar.

Geri dönüş (2004-)[değiştir | kaynağı değiştir]
Grubun efsanevi dörtlüsünü tekrar birleştirmek isteyen Dave Mustaine, David Ellefson ve Marty Friedman'dan olumsuz yanıt alınca bu fikrinden vazgeçti. Grubun ilk iki albümünde gitaristlik yapan Chris Poland'ın yanı sıra, bas gitarist Jimmy Sloas ve baterist Vinnie Colaiuta ile beraber çalışan Mustaine, The System Has Failed ile beraber Megadeth adı altında müziğe geri dönüş yaptı. Albüm, Jeff Balding'in prodüktörlüğünde piyasa sürüldü.

Ayrıca grup, ilk albümden Risk albümüne kadarki (Risk de dahil) bütün albümlerini bu sene içinde yeniden kaydederek piyasaya sürdü. Bu albümlerde ayrıca bazı şarkıların demolarına da yer verildi. Daha sonra da turne hazırlıklarına başlayan gruba, gitarist olarak Glen Drover, bas gitarist olarak da James MacDonough dahil oldu. Baterist olarak ilk önce Nick Menza'nın adı geçse de, Menza'nın hazır olmadığını düşünen grup, onun yerine Glen Drover'ın ağabeyi Shawn Drover'ı gruba kattı ve bu kadroyla turneye çıktı. Amerika'da Exodus, Avrupa'da ise Diamond Head ve Dungeon ile konserler verdi[11][18]. 2005 yılında ise grup, Dave Mustaine'in organize ettiği ve zamanla gelenekselleşen bir müzik festivali haline gelen Gigantour'da Dream Theater, Anthrax, Fear Factory, Dillinger Escape Plan, Nevermore, Life of Agony, Symphony X, Dry Kill Logic ve Bobaflex ile sahne aldı, aynı zamanda Greatest Hits: Back to the Start adlı derleme albümü de hayranlarına sundu[11]. Ayrıca 2006 senesinde Arsenal of Megadeth DVD'si piyasaya sürüldü. James MacDonough, gruptan ayrıldı ve yerine Black Label Society'den James LoMenzo geldi. 2007 yılında yılında ise albüm turnesi sırasında Arjantin'de verdikleri bir konseri That One Night: Live in Buenos Aires ismiyle piyasaya sürdüler.

3 yıllık bir aradan sonra, grup yeni bir albüm için stüdyoya girme kararı aldı. Yeni albüm öncesinde Sanctuary Records ile olan anlaşmalarını sonlandırarak Roadrunner Records anlaşma imzaladılar. Grubun on birinci stüdyo albümü United Abominations, 2007 yılında piyasaya çıkarıldı. Albümde yer alan şarkılarda, daha çok siyasi konulardan bahsedilmiştir. Albümün ismi de, Birleşmiş Milletler'e (United Nations) bir gönderme yapmaktadır. Türkçe'ye çevrildiğine, United Abominations Birleşmiş İğrençlikler anlamına gelmektedir. Albüm, eleştirmenlerden iyi notlar alsa da, hayranlar tarafından çok beğenilmemiştir. Youthanasia'da da yer alan A Tout le Monde, Lacuna Coil vokalisti Cristina Scabbia düeti ile beraber yer almaktadır. Ayrıca albümün Japonya baskısında[19] Led Zeppelin şarkısı Out on the Tiles da yeniden yorumlandı[12]. Bunun dışında; Sleepwalker, Washington Is Next! ve Never Walk Alone... A Call to Arms, albümde ön plana çıkan şarkılardandır.


Chris Broderick, Glen Drover'ın yerine 2008 yılında gruba dahil olmuştur. Broderick, grubun o tarihten beri çıkardığı üç albümde de yer almıştır. 25 Kasım 2014'te internet sitesi üzerinden, gruptan ayrıldığını açıklamıştır.
2008 yılında, grubun gitaristi Glen Drover, ailesine daha çok vakit ayırmak istediğini söyleyerek gruptan ayrılma kararı almıştır. Drover'ın yerine, ağabeyi Shawn Drover tarafından Chris Broderick tavsiye edilmiş, Dave Mustaine'in de onay vermesiyle Broderick gruba katılmıştır. Broderick'in katılışıyla beraber, grup yeni albümleri için stüdyoya girer ve 2009 yılında on ikinci stüdyo albümleri Endgame piyasaya sürülür. Albüm müzik eleştirmenlerinden olumlu eleştiriler almış, hayranlarca da beğenilmiştir[20]. Head Crusher, The Right To Go Insane, This Day We Fight ve 44 Minutes, albümde öne çıkan şarkılardandır.

2010'lar[değiştir | kaynağı değiştir]
Endgame turnesi sırasında, grubun kurucusu ve bas gitaristi David Ellefson gruba dönmüştür. Ellefson'ın dönüşünden sonra, grup yeni bir albüm için stüdyoya girdi. 2011 yılında, grubun on üçüncü stüdyo albümleri TH1RT3EN piyasaya sürülür. Albümde, yeni şarkıların yanı sıra, eski şarkılar da bulunmaktadır[21]. 2010 yapımı Guitar Hero: Warriors of Rock için yazılan Sudden Death, Youthanasia'nin 2004 kaydında bonus olarak yer alan New World Order, yine bonus olarak olarak yer alan Millenium of the Blind ve United Abominations'ta bonus olarak ye alan Black Swan, grubun önceden yazdığı şarkılardır. Grup, albümden Public Enemy No. 1 ve Whose Life (Is It Anyways?) isimli iki tekli çıkarır. Albüm, Billboard 200'e 11. sıradan girmiştir[21]. Public Enemy No. 1, Whose Life (Is It Anyways?) ve Sudden Death, Grammy ödüllerine aday gösterilseler de, ödül kazanamadılar[21].

2012 sonbaharıyla beraber, grup yeni bir albüm çalışmalarına başlamıştır. Roadrunner ile biten anlaşmalarını yenilemeyen grup, yeni albümleri Super Collider'i Universal bünyesinde bulunan, Dave Mustaine'nin kendi plak şirketi olan Tradecraft etiketiyle çıkarma kararı aldı. Grup, albüm kayıtları esnasında çekilen videoları grubun Youtube hesapları üzerinden yayınlamış, ayrıca Kingmaker ve albümle aynı ismi taşıyan Super Collider isimli şarkıları da albümü piyasaya sürmeden önce hayranlarıyla buluşturmuştur. 4 Haziran'da piyasaya sürülen albüm,Billboard 200'e 6 numaradan giriş yapmıştır. Fakat eleştirmenler, bu albümü beğenmemiş, albüme genel olarak olumsuz eleştiriler yapılmıştır[22]. Müzikal anlamdaki değişim nedeniyle, albümü Risk ile karşılaştıranlar da olmuştur[22]. Disturbed ve Device vokalisti David Draiman, Dance in the Rain isimli şarkıda konuk vokalist olarak yer almıştır. Ayrıca, Thin Lizzy şarkısı Cold Sweat da albümde yeniden yorumlanmıştır. Grup daha sonra albümün turnesine çıkmış, Türkiye de dahil pek çok ülkede konserler vermiştir. Dave Mustaine, grubun yeni bir albüm için 2015 Ocak ayında stüdyoya gireceğini belirtmiştir[23].

25 Kasım 2014'te, Chris Broderick ve Shawn Drover, yayınladıkları açıklamalarla gruptan ayrıldıklarını açıklamışlardır. Broderick, "artistik ve müzikal farklılıklar"[24][25][26], Drover ise "kendi müzikal yönelimlerinin peşinden gitmek için"[24][27][28] gruptan ayrıldıklarını açıklamışlardır. İkili, Act of Defiance adıyla kendi gruplarını kurdular[29][30] Bu ikilinin yerine kimlerin geleceği resmî olarak açıklanmadan önce, grubun yeni albüm kayıtları için Lamb of God bateristi Chris Adler ve Angra gitaristi Kiko Loureiro ile çalışacağı söylenmekteydi[31][32]. 29 Mart'ta, Adler'ın sadece albüm kayıtlarında konuk baterist olarak yer alacağı açıklandı[33].[34][35]. 2 Nisan'da ise, Loureiro'nun grubun yeni gitaristi olduğu duyuruldu[6][36][37]. Chris Adler, ilerleyen aylarda yaptığı bir açıklamayla gruba tam zamanlı olarak katıldığını açıklamış[9], böylece grubun kadrosu netleşmiştir.

Bu kadroyla yeni albüm çalışmalarına devam eden grup, 22 Ocak 2016 tarihinde Dystopia isimli albümü piyasaya sürdü. Grubun köklerine geri dönüş yaptığı albüm, olumlu tepkiler aldı[38] ve gayet iyi satış rakamları yakaladı. Albümün turnesine çıkan grup, turnenin Kuzey Amerika ayağında Suicidal Tendencies, Children of Bodom ve Havok ile birlikte sahne almıştır[39]. Daha sonra Lamb of God ile turneye çıkacağı için yerine Dirk Verbeuren'i öneren Chris Adler'ın, daha sonra gruptan tamamen ayrıldığı, yerine geçici olarak alınan Verbeuren'in ise tam zamanlı olarak gruba katıldığı açıklandı[7].

Grup üyeleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Şimdiki üyeler[değiştir | kaynağı değiştir]
Dave Mustaine – vokal, gitar (1983–günümüz)
David Ellefson – bas gitar, yardımcı vokal (1983–2002)(2010-günümüz)
Kiko Loureiro – gitar (2015–günümüz)
Dirk Verbeuren - davul (2016-günümüz)
Eski üyeler[değiştir | kaynağı değiştir]
İsim Aktif yılları Enstrüman(lar) Katkıda bulunduğu yapım(lar)
Greg Handevidt 1983 gitar -
Dijon Carruthers 1983 bateri, perküsyon -
Lee Rausch 1984 bateri, perküsyon Last Rites Demo (1984)
Kerry King 1984 gitar - (Sadece konserlerde yer aldı)
Gar Samuelson 1984–1987 bateri, perküsyon Killing Is My Business... And Business Is Good! (1985) ve Peace Sells... But Who's Buying? (1986)
Chris Poland 1984–1985, 1985–1987, 2004 gitar Killing Is My Business... and Business Is Good! (1985), Peace Sells... but Who's Buying? (1986) ve The System Has Failed (2004) (Sadece albüm kaydında yer aldı)
Mike Albert 1985 gitar - (Sadece konserlerde yer aldı)
Chuck Behler 1987–1988 bateri, perküsyon So Far, So Good... So What! (1988)
Jeff Young 1987–1989 gitar, geri vokal So Far, So Good... So What! (1988)
Nick Menza 1989–1998, 2004 bateri, perküsyon, geri vokal Rust in Peace (1990) ve Cryptic Writings (1997) arasındaki tüm yapımlar
Marty Friedman 1990–1999 gitar, geri vokal Rust in Peace (1990) ve Risk (1999) arasındaki tüm yapımlar
Jimmy DeGrasso 1998–2002 bateri, perküsyon, geri vokal Risk (1999), The World Needs a Hero (2001) ve Rude Awakening (2002)
Al Pitrelli 1999–2002 gitar, geri vokal The World Needs a Hero (2001) ve Rude Awakening (2002)
Vinnie Colaiuta 2004 bateri, perküsyon The System Has Failed (2004) (Sadece albüm kaydında yer aldı)
Jimmy Sloas 2004 bas gitar The System Has Failed (2004) (Sadece albüm kaydında yer aldı)
James MacDonough 2004–2006 bas gitar Gigantour (2006) ve That One Night: Live in Buenos Aires (2007) (Sadece konserlerde yer aldı)
Glen Drover 2004–2008 gitar, geri vokal Gigantour (2006), That One Night: Live in Buenos Aires (2007) ve United Abominations (2007)
James LoMenzo 2006–2010 bas, geri vokal United Abominations (2007) ve Endgame (2009)
Chris Broderick 2008–2014 gitar, geri vokal Endgame (2009), TH1RT3EN (2011), Super Collider (2013)
Shawn Drover 2004–2014 bateri, perküsyon United Abominations (2007), Endgame (2009), TH1RT3EN (2011), Super Collider (2013)
Chris Adler 2015-2016 bateri Dystopia (2016)

[Günaydın]

evet istek almaya başladık, başlığa olan ilgi çok sevindirici.

pekala ingiliz efsanesi iron maiden ın the x factor albümünden bruce dickinsonun ayrılığı sonrası vokale geçen "blaze bayley" in farklı tınısıyla "sign of the cross" aynı albümün giriş parçası, bu 11 dakikalık zengin enstrümantal içerikli ve doğu ezgilerinede yer verilen power metal ziyafeti sizler için gelsin,sesini iyi açarak dinleyin..












The X Factor (albüm)

Iron Maiden stüdyo albümü
Yayımlanma 2 Ekim 1995
Kaydedilme 1994 - Ağustos 1995
Tarz Heavy metal
Süre 1:11:02
Şirket EMI (Birleşik Krallık)
CMC International (ABD)
Yapımcı Steve Harris, Nigel Green
Iron Maiden kronolojisi
Fear of the Dark
(1992) The X Factor
(1995) Virtual XI
(1998)
The X Factor İngiliz Heavy Metal grubu Iron Maiden'ın onuncu stüdyo albümüdür. Gruptan ayrılan Bruce Dickinson'ın yerine Wolfsbane grubundan gelen Blaze Bayley'in grupla yaptığı ilk stüdyo albümüdür. 2 Ekim 1995 tarihinde yayımlanmıştır. Prodüktörlüğünü Steve Harris ve Nigel Green yapmıştır. Steve Harris'in prodüktürlüğünde pay sahibi olduğu ilk stüdyo albümüdür.

Parça listesi[değiştir | kaynağı değiştir]
"Sign Of The Cross" (Harris) – 11:17
"Lord Of The Flies" (Harris/Gers) – 5:03
"Man On The Edge" (Bayley/Gers) – 4:13
"Fortunes Of War" (Harris) – 7:23
"Look For The Truth" (Bayley/Gers/Harris) – 5:10
"The Aftermath" (Harris/Bayley/Gers) – 6:20
"Judgement Of Heaven" (Harris) – 5:12
"Blood On The World's Hands" (Harris) – 5:57
"The Edge Of Darkness" (Harris/Bayley/Gers) – 6:39
"2 A.M." (Bayley/Gers/Harris) – 5:37
"The Unbeliever" (Harris/Gers) – 8:10
Kadro[değiştir | kaynağı değiştir]
Blaze Bayley: Vokal
Steve Harris: Bas Gitar
Dave Murray: Gitar
Janick Gers: Gitar
Nicko McBrain: Davul

[roxette]

Vay vay ..

Hisse net de açılmış en kral topic.

Sevgili Günaydın , çok teşekkürler.

49 yaşındayım, yeni emekli İşletme mühendisi yim.

Ailem hariç , hayatımdaki en önemli 3-4 olgudan biridir Heavy Metal.

Evlendikten sonra henüz oğlum doğmadan , (93 de evlendim. 93-94 lü yıllarda) evimde şöyle bir tablo yaptırmıştım.

Eşim
İşim
Heavy Metal
ve Fenerbahçe
İşte benim hayatım.

Evime her gelen konuk , bu çerçeveyi görürdü. Tabi ki oğlan doğduktan sonra sıralama değişti.

Metallica 5 defa ülkemize geldi ve 5'in de de en ön sıralardaydım. Ne günlerdi .

Bakma nikimin roxette olduğuna. Nick olarak Metallica,İron Maiden,Nirvana,Megadeth,Slayer vb. olmamıştı. O sırada bilgisayarda roxette dinliyordum , severim de onları , o yüzden ve seçilebilir durumda olduğundan seçmiştim.

Metallica nın ilk 25 Haziran 1993 konseri İnönü stadına fabrika müdürü bir abimiz(o da ozamanlar 35 yaşında) ve ben henüz 25 yaşındayım ve 4 aylık evliyim , konseri James Hetfield den 20 metre uzakta en önlerde izledim. Bu adamların her konserinin başlangıcı adamın tüylerini diken diken eden , atmosferi ne kadar anlatsak ta sadece yaşandığında anlaşılabilecek insanı allak bulak eden bir durum. Konser başladı , ne olduğunu anlamadım bile. Etrafım manyaklar la dolu. Kardeşim ben böyle bir şey görmedim. Çok ilgimi çeken , 50 bin kişi bu grubun tüm şarkılarını ezbere koro halinde söylüyorlar. O konserden sonra ben de bir çok şarkısını ezberlemiştim. Konserden sonra alışık olmadığımızdan yaklaşık 15 gün boyunlukla gezdim , boynum bırak tutulmayı sanki kopmuştu.

[roxette]

İstanbul da meşhur Kemancı bar müdavimi idim. Sahibi rahmetli oluncaya kadar defalarca gitmiştim. Dostlarım var idi , masa ve sandalyeleri bile silmişliğim vardır orada.

O kadar çok bu müzik tutkunu erkek, kız arkadaş edinmiştim ki hiç ama hiç , aralarında 1 tane bile hümanist olmayan , dingin , ruhu temiz olmayan kişiye rastlamadım.

Bu yüzden Ozzy Osborne dan nefret ederim. Şu meşhur sahnede, çivili ayakkabılarıyla civcivleri basarak parçalaması Heavy Metal gençliğine atılmış öyle bir algı yarattı ki sanırsın saçı uzun , içine kapanık tüm erkekler, siyah ojeli kızlar ve tamamına yakını siyah giyimli bu gençler , uyuşturucu,alkol ve şiddetin esiri . Vardır belki istisnalar ama onlarcasını tanıdım , adam gibi adamlardı bu insanlar , hani insan ailesini,parasını emanet eder cinsten.