Sanat Mozaik

[Terraluna]

Alman ressam Leo Lesser Ury'nin dogum yildonumu (7 Kasim 1861)

Flämische Schenke, (Estaminet, Flemish Tavern) 1884




Frau am Schreibtisch (Woman at writing desk), 1898

[Terraluna]

Polonya asilli Fransiz fizikci ve kimyager (Maria Salomea Sklodowska) Marie Curie'nin dogum yildonumu (7 Kasim 1867)





"Insanlar konusunda daha az, fikirler konusunda daha cok merakli olun. / Soyez moins curieux envers les gens et plus curieux envers les idées."



"Hayatta korkulacak hicbir sey yoktur. Sadece anlasilacak seyler vardir. Simdi, anlamak zamanidir. Boylelikle daha az sayida seyden korkabiliriz. / Nothing in life is to be feared, it is only to be understood. Now is the time to understand more, so that we may fear less."

[Terraluna]

Brezilyali sair Cecília Benevides de Carvalho Meireles'in dogum yildonumu (7 Kasim 1901)

Topragin islak tadi,
yikanmis tasin kokusu
-zamanin kotu ani!-
dagin yamacinda golge,
ciplak ve soguk, korkunc.

Savrulan kumlarin sesi,
kuru yapraklarin tadi,
-huzunlu sesin dudagi!-
hicbir olayin gecmedigi
sabahlarin nefesi.

Sebnemle islak kirlarin
serinligini getiriyor gece
-kokusundan belli!-
en saf ciceklerden cikarilmis
ve meltemle yayilmis cevreye.

Ne kadar durgun hayat!
Fakat yukseliyor dusunce…
-nerden geliyor bu muzik?-
yildizlarla gok arasinda
ne kadar cok bulut var.



Damp taste of Earth,
scent of washed stone
- time unsure of time! -
shadow of the flank of the mountain range,
naked and cold, without anything else.

Shimmer of downtrodden sands,
flavor of bitten leaves,
- lip of the voice without happiness! -
sigh of the dawns
without transpired things.

The night opened the freshness
of the fields all wet,
- alone, with its perfume! -
preparing the most pure flower
with airs of everywhere.

Well life was quiet.
But the thought passed . . .
- whence comes that music?
And it was a replete cloud,
between the stars and the wind.

[Terraluna]

Avusturyali zoolog, etolog ve ornitolog Konrad Zacharias Lorenz'in dogum yildonumu (7 Kasim 1903)

"Cocugun biri suya dusuyor, adamin biri de arkasindan atlayip onu kiyiya cekiyor; ardindan davranisina yon veren ilkeyi anlamaya calisiyor ve bu ilkeyi bir doga yasasi duzeyinde kavramaya calistiginda su tespitte bulunuyor: Yetiskin bir Homo sapiens erkegi kendi cinsinden bir cocugu, kurtarabilecegi bir hayati tehlike icinde gorunce boyle davranir. Simdi bu soyutlama akil ile celişiyor mu? Elbette çelişmiyor. Kurtarıcımız içinden kendine aferin ! diyor, hem akla uygun hem de ahlaki davranmis olmaktan oturu kendisiyle gurur duyuyor. Gelgelelim suya atlamadan once bu soruyu sorup kendi kendine aldigi cevabin ardindan kendine 'aferin' demeye kalkacak olsa, bu arada cocuk coktan suyunu dibini boylamis olacaktir. Iste bizim Bati kultur cemaatine ait biri, boyle bir durumda, gene de icguduleriyle, dogal egilimiyle hareket ettigini kabul etmeyip, isi ogrenilmis ahlaki yasalara baglamaktan kurtulamadigi gibi, her babun maymununun da ayni durumda benzer bir kurtarma hareketine girisebileceğini kabul etmeye yanasmaz!



"Ein Kind fällt ins Wasser, ein Mann springt ihm nach, zieht es heraus, prüft die Maxime seines Handelns und findet, daß sie, zum Naturgesetz erhoben, etwa folgendermaßen lauten würde: Wenn ein erwachsener Mann von Homo sapiens L. ein Kind seiner Art in Lebensgefahr sieht, aus der er es zu erretten imstande ist, so tut er dies. Enthält diese Abstraktion vernunftmäßige Widersprüche? Ganz sicher nicht! So klopft sich der Retter innerlich auf die Schulter und ist stolz darauf, so vernunftmäßig und moralisch gehandelt zu haben. Hätte er das wirklich getan, so wäre das Kindchen längst tief versunken gewesen, bevor er ins Wasser gesprungen wäre. Dennoch hört der Mensch, woferne er unserem westlichen Kulturkreis angehört, nur recht ungern, daß er rein instinktmäßig gehandelt hat und daß jeder Pavian in analoger Lage zuverlässig dasselbe getan hätte."

[Terraluna]

Ispanyol surrealist ressam Ángeles Santos Torroella'nin dogum yildonumu (7 Kasim 1911)

Tertúlia, 1928




Un mundo (A World, 1929

[Terraluna]

Nobel Edebiyat Odullu Fransiz yazar ve filozof Albert Camus'nun dogum yildonumu (7 Kasim 1913)



"Ne zamandir ilk kez olarak, anacigimi dusundum. Hayatinin sonlarinda nicin bir "Nisanli" edinmisti, nicin hayata yeniden basliyormus gibi oyunlara girismisti, anlar gibi oluyordum. Orada, orada da birtakim omurlerin sona erdigi bu Ihtiyarlar Yurdunun cevresinde de aksamlar, huzunlu bir savas araligi gibiydi. Anacigim, olumun esiginde, kendini orada serbest ve her seyi yeni bastan yasamaya hazir hissetmis olmaliydi. Kimsenin, kimseciklerin onun arkasindan aglamaya hakki yoktu. Ben de herseyi yeni bastan yasamaya kendimi hazir hissettim."



"Pour la première fois depuis bien longtemps, j’ai pensé à maman. Il m’a semblé que je comprenais pourquoi à la fin d’une vie elle avait pris un «fiancé», pourquoi elle avait joué à recommencer. Là-bas, là-bas aussi, autour de cet asile où des vies s’éteignaient, le soir était comme une trêve mélancolique. Si près de la mort, maman devait s’y sentir libérée et prête à tout revivre. Personne, personne n’avait le droit de pleurer sur elle. Et moi aussi, je me suis senti prêt à tout revivre."



"For the first time in a long time I thought about Maman. I felt as if I understood why at the end of her life she had taken a 'fiancé,' why she had played at beginning again. Even there, in that home where lives were fading out, evening was a kind of wistful respite. So close to death, Maman must have felt free then and ready to live it all again. Nobody, nobody had the right to cry over her. And I felt ready to live it all again too."



“Bir adam tanidim, kafasiz bir kadina yasaminin yirmi yilini verdi, her seyi feda etti ona, dostlarini, emegini, durustlugunu bile, ama bir aksam, kadini hic sevmemis oldugunu anladi. Cani SIKILIYORDU, hepsi bu, insanlarin cogu gibi cani SIKILIYORDU. Boylece karmasa ve dram dolu bir yasam yaratmisti kendine. Bir olayin olmasi gerek, insan baglantilarindan cogunun aciklamasi iste bu. Bir olayin olmasi gerek, hatta asksiz bir koleligin, hatta savasin ya da olumun bile. O halde yasasin olu gomme torenleri!” Dusus



“Ho conosciuto un uomo che ha dato vent’anni della propria vita ad una sventata, le ha sacrificato tutto, amicizie, lavoro, il decoro della propria vita, e una sera ammise di non averla mai amata. Si annoiava, ecco tutto, si annoiava come la maggior parte della gente. Perciò s’era fabbricato con le sue mani una vita di complicazioni e di drammi. Bisogna che accada qualcosa, è questa la spiegazione della maggior parte degli impegni che gli uomini assumono. Bisogna che qualcosa accada, anche la servitù senza amore, anche la guerra, o la morte.”

[Terraluna]

Italyan ressam Angelo Morbelli'nin olum yildonumu (7 Kasim 1919)

Asfissia!, 1884 (Galleria civica d'arte moderna e contemporanea, Torino)




Battello sul Lago Maggiore, 19157

[Terraluna]

Alman ressam HansThoma'nin olum yildonumu (7 Kasim 1924)

Stillleben mit einem Hasen, einem Fasan und einem Hummer, 1889




Spätsommertag im Schwarzwald, 1892