Sanat Mozaik

[Terraluna]

Alman ressam Gregor von Bochmann'in dogum yildonumu (1 Haziran 1850)

Launching a Fishing Boat in Holland, 1888




Barche sulla riva del mare Olandese (Boats On The Dutch Sea Shore, 1892)

[Terraluna]

Polonyali ressam Władysław Ślewiński’nin dogum yildonumu (1 Haziran 1856)

Orphan from Poronin, 1906




Self-portrait in Breton Costume, 1912

[Terraluna]

Italyan ressam Domenico Failutti’nin dogum yildonumu (1 Haziran 1872)

Maria Quitéria, 1920




Ritratto in abiti ottocenteschi di Maria Leopoldina d'Absburgo con i figli, 1921

[Terraluna]

Bulgar sair Hristo Botev’in olum yildonumu (1 Haziran 1876)

Anam benim, dogdugum, sevdigim toprak
Neden aglamaktasin boyle aci, boyle zavalli?
Sen ey igrenc karga, lanetli kus
Ustude gakladigin kimin mezari?

Agliorsun anam, biliyorum neden:
Tutsaksin, ezilmektesin bir kuru ekmek ugruna;
Senin temiz sesin, elemini soyleyen
Umutsuz bir sestir, issiz bozkirda.

Agla! Cunku orada, yakininda su Sofya kentinin
Yukselmede bir daragaci kocaman kocaman
Orada Bulgaristan, en yigit oglun senin
Sarkmada sarkmada daragacindan

Gakliyor karga, igreng, yabani,
Uluyor kurtlar, kopekler kosusuyor cilginca
Yaslilar imdada cagiriyor tanrilarini
Kadin hickiriklarina, bir cocugun feryatlarina.

Kis kem sarkisini ugulduyor
Ovada savruluyor yelin surukledigi devedikenleri
Soguk ve ayaz ve issizlik agliyor
Yigarak yurek acisinin derin birikintisini



O my Mother, dear Motherland
Why weep you so mournfully, so plaintively?
And you, raven, cursed bird -
On whose grave croak you with such a dread?

Ah, I know - I know you're weeping, Mother
Because you are a dismal slave,
Because your holy voice, Mother
Is a helpless voice - a voice in the wilderness.

Weep! There, near the edge of Sofia town
Stretches - I saw it - a dismal gallows
And one of your sons, Bulgaria
Hangs from it with a terrible power.

The raven croaks dreadfully, ominously
Dogs and wolves howl in the fields,
Old people pray to God with fervor
Women weep, children cry.

Winter croons its evil song,
Gales sweep thistle across the field
And cold and frost and hopeless weeping
Heep sorrow on your heart

[Terraluna]

1930 yilinda Kraliyet Buyuk Sair Odulunu kazanan, Ingiliz sair ve yazar John Edward Masefield'in dogum yildonumu (1 Haziran 1878)



Yine denizlere donmeliyim, issiz denize, semaya
Butun istedigim bir gemi ve yolunu gosteren yildiz
Cark vursun, ruzgar soylesin, beyaz yelkenler carpsin havaya
Ve denizde sisli bir fecir, bir fecir istedigim yalniz

Yine denizlere donmeliyim, dalgalarin cagrisina
Oyle hoyrat, oyle saf bir cagris ki karsi durulmaz buna
Butun istedigim ruzgarli bir gun, bulutlarin yarisi
Savrulan kopukler, serpintiler, martilarin haykirisi

Yine denizlere domeliyim, serserilik hayatina
Martilarla, balinalarla o keskin ruzgarli yollarda
Butun istedigim yolculugun sonunda bikincaya dek
Uyumak, ruya gormek ve bir gemici masali dinlemek

[Terraluna]

Fransiz ressam Louis Janmot’nun olum yildonumu (1 Haziran 1892)

Poème de l'âme 1 - Génération divine, 1854




Poème de l'âme 2 - Le Passage des âmes, 1892

[Terraluna]

Amerikali manzara ressami Allen Butler Talcott’in olum yildonumu (1 Haziran 1908)

Back Street in France, circa 1900




Return of the Redwing, circa 1900

[Terraluna]

Fransiz sair Paul Valéry, Deniz Mezarligi’ni (Le Cimetiere Marin - Il Cimitero Marino - Graveyard by the Sea) Nouvelle Revue Francaise’da 1 Haziran 1920’de yayimladi.



Ustunde guvercinler gezen su rahat damin
Kalbi atar ardinda birkac mezarla camin
Sasmaz ogle zamani ateslerle yaratir
Denizi, denizi, hep yeni bastan denizi
Tanrilarin sukunu ceker gozlerimizi
Bir dusunceden sonra, ah o ne mukafattir

Ince piriltilarin o ne saf huneridir
Bir secilmez kopukte nice elmas eritir
Nasil bir sukun sanki peydah olur o demde
Ve gunes ucurumun ustune gelir durur
Ebedi bir davanin saf marifeti budur
Zaman kivilcim, hulya bilmek olur alemde...



Ce toit tranquille, où marchent des colombes,
Entre les pins palpite, entre les tombes ;
Midi le juste y compose de feux
La mer, la mer, toujours recommencée !
Ô récompense après une pensée
Qu’un long regard sur le calme des dieux !

Quel pur travail de fins éclairs consume
Maint diamant d’imperceptible écume,
Et quelle paix semble se concevoir !
Quand sur l’abîme un soleil se repose,
Ouvrages purs d’une éternelle cause,
Le Temps scintille et le Songe est savoir...