Sanat Mozaik

[Terraluna]

Italyan ressam Mosè Bianchi'nin dogum yildonumu (13 Ekim 1840)

Vecchia Milano (Old Milano, 1890)




Carnavale a Venezia (Carnival in Venice, c. 1910)

[Terraluna]

Fransiz sair ve edebi elestirmen Charles Augustin Sainte-Beuve'un olum yildonumu (13 Ekim 1869)

Ilkbahar, benden ne istiyorsun ? Bu tatli gulumseme de ne
Saclarinda bu cicekler ve bu dogan tomurcuklar ?
Koruluklarda bu ic ceken ses, neyin nesi,
Ya nisanda gunesin bizi oksattigi isinlar ?

Ilkbahar cok guzelsin, gorunusun gencligimi huzunlendiriyor;
Kendinden geciren nimetlerle kalbimle konusuyorsun;
Ve yakin bir mutluluktan, senin bu hos vaadin
Bana ilk mutlulugumdan uzun bir pismanlik getiriyor.

Benim icin bir tek varlik dogayi dolduruyordu;
Onun gozlerinde hayati ve gelecegi buluyordum;
Saf ve sakin sesinin ahenkli nefesinde,
Yepyeni bir sabaha dogru genclestigimi saniyordum.

Of! Onu ne cok seviyordum! Ve bu sessizce oluyordu!
Utanmayla kutlanmis bakir alninin,
Pek cok mutlu tasasizligin yuzdugu agzinin,
O eksiksiz safligini nefesim karartabilirdi.

Zaman zaman, umidediyordum. Temiz oldugu kadar iyi,
Insanligima yakismayan kaderimden dolayi beni
Teselli ediyordu ; bir gun geldigimde yuzunu kizarmis gormustum,
Tesadufen eli elime degmisti.



Printemps, que me veux-tu ? pourquoi ce doux sourire,
Ces fleurs dans tes cheveux et ces boutons naissants ?
Pourquoi dans les bosquets cette voix qui soupire,
Et du soleil d'avril ces rayons caressants ?

Printemps si beau, ta vue attriste ma jeunesse ;
De biens évanouis tu parles à mon coeur ;
Et d'un bonheur prochain ta riante promesse
M'apporte un long regret de mon premier bonheur.

Un seul être pour moi remplissait la nature ;
En ses yeux je puisais la vie et l'avenir ;
Au souffle harmonieux de sa voix calme et pure,
Vers un plus frais matin je croyais rajeunir.

Ô combien je l'aimais ! et c'était en silence !
De son front virginal arrosé de pudeur,
De sa bouche où nageait tant d'heureuse indolence,
Mon souffle aurait terni l'éclatante candeur.

Par instants j'espérais. Bonne autant qu'ingénue,
Elle me consolait du sort trop inhumain ;
Je l'avais vue un jour rougir à ma venue,
Et sa main par hasard avait touché ma main.

[Terraluna]

Ingiliz ressam John Atkinson Grimshaw'in olum yildonumu (13 Ekim 1893)

Il Penseroso, 1875




Blackman Street, London, 1885

[Terraluna]

Japon yazar Takiji Kobayashi’nin dogum yildonumu (13 Ekim 1903)

“Farkindasinizdir, ama gene de soyleyeyim, bu yengec konserveleme gemisinin, tek vazifesi sirkete kazanc saglamak degildir; beynelmilel onem arz eden fevkalade buyuk mesuliyetlere haizdir. Biz mi, yani biz Japonya Imparatorlugu’nun halki mi, yoksa Moskoflar mi daha buyuk? Bunu tayin edecek teke tek bir muharebedir bizim isimiz! Ve sayet, bakin sayet, diyorum -ki oyle bir seyin olmasi katiyen mumkun degildir- ama bu muharebede maglup olursak, siz Japon bebeleri, tassakli erkekler oldugunuzu gostermeli, karinlarinizi yarip Kamcatka Denizi’ne atmalisini kendinizi! Ufak tefek olabilirsiniz, ama o beyinsiz Moskoflarin sizi yenmesine meydan vermeyeceksiniz!''



“Needless to say, as some of you may know, this crab cannery ship’s business is not just to make lots of money for the corporation but is actually a matter of the greatest international importance. This is a one-on-one fight between us, citizens of a great empire, and the Russkies, a battle to find out which one of us is greater – them or us. Now just supposing you lose – this could never happen, but if it did – all Japanese men and boys who’ve got any balls at all would slit their bellies and jump into the sea off Kamchatka. You may be small in size but that doesn’t mean you’ll let those stupid Russkies beat you.”

[Terraluna]

13 Ekim 1911


"Sefimin basindaki dazlagin gergin derisinden alindaki narin kirisikliklara ustaliksiz bir gecis. Doganin oykunulmesi pek kolay bir gucssuzlugu; ancak, banknotlarin boyle yapilmamasi gerekiyor.


Rehberger'in tasvirini basarili bulmadim. Ama yine de sandigimdan iyi olmali; belki onceki gun R.'nin uzerimdeki izlenimi pek parlak degildi de tasvir izlenime uygun dustu, hatta ilerisine gecti
onun. Cunku dun aksam eve dondugumde birden aklima geldi tasvir, farkina varmaksizin soz konusu izlenimin yerine gecti, ben de R.'yi daha dun gordugume inandim; hem de yanimda Max yoktu; dolayisiyla Max'a, tipki simdi burada tasvir ettigim gibi, R.'den soz acmaya hazirlandim.

Dun aksam Schutzeninsel'de. Arkadaslari bulamayip hemen dondom.Sirtimdaki ceketcik ve elimdeki burus burus yumusak sapkayla dikkati biraz uzerime cektim; disarisi soguktu cunku, ama salon bira ve sigara icenlerin, ayrica askeri bandodaki nefesli calgicilarin soluklariyla isinmisti. Bandonun yeri pek yuksekte degildi, tavanin hayli alcakligi dolayisiyla zaten yuksekte olamazdi; salonun bir basini butunuyle dolduruyor, yan duvarlara kadar gelip dayaniyordu. Salonun bu basi sanki tam bandoya gore yapilmis, calgicilar buraya tikilmisti. Ama insanda uyanan SIKISIKLIK izlenimi, salonda bandoya yakin yerlerin hayli bos, ancak ortadaki yerlerin dolulugu yuzunden biraz siliniyordu."



13. Oktober 1911

"Kunstloser Übergang von der gespannten Haut der Glatze meines Chefs zu den zarten Falten seiner Stirn. Eine offenbare, sehr leicht nachzuahmende Schwäche der Natur, Banknoten dürften nicht so gemacht sein.

Die Beschreibung der Rehberger hielt ich nicht für gelungen, sie muß aber doch besser gewesen sein als ich glaubte oder mein vorgestriger Eindruck von der Rehberger muß so unvollständig gewesen sein, daß ihm die Beschreibung entsprach oder ihn gar überholte. Denn als ich gestern abend nachhause gieng, fiel mir augenblicksweise die Beschreibung ein, ersetzte unbemerkt den ursprünglichen Eindruck und ich glaubte die Rehberger erst gestern gesehn zu haben undzwar ohne Max, so daß ich mich vorbereitete, ihm von ihr zu erzählen, gerade so wie ich sie mir hier beschrieben habe.

Gestern abend auf der Schützeninsel, meine Kollegen nicht gefunden und gleich weggegangen. Ich machte einiges Aufsehen in meinem Röckchen mit dem zerdrückten weichen Hut in der Hand, denn draußen war kalt, hier aber heiß von dem Athem der Biertrinker, Raucher und Bläser des Militärorchesters. Dieses Orchester war nicht sehr erhöht, konnte es auch nicht sein, weil der Saal ziemlich niedrig ist und füllte das eine Ende des Saals bis an die Seitenwände aus. Wie eingepaßt war diese Menge von Musikern in dieses Saalende hineingeschoben. Dieser Eindruck des Gedrängtseins verlor sich dann ein wenig im Saal, da die Plätze nahe beim Orchester ziemlich leer waren und der Saal sich erst gegen die Mitte füllte."

[Terraluna]

Italyan asili Fransiz aktor ve sarkici (Ivo Livi) Yves Montand'indogum yildonumu (13 Ekim 1921)



Sen beni seviyordun. ben de seni
Ve beraberce yasiyorduk ikimiz,
Sen beni, ben de seni seviyordum.
Ama hayat ayirir sevenleri,
Usulca, ses cikarmadan.
Ve gunes siler, kumdaki.
ayak izlerini, ayrilmis sevenlerin.

https://www.youtube.com/watch?v=JWfsp8kwJto

[Terraluna]

Turk roman ve oyku yazari Adalet Agaoglu’nun dogum gunu (13 Ekim 1929)

“Zaten yasam dedigimiz nedir ki? Icimizde ara ara cakan isiklar. O isikli an’lar, iste bu, tek tek minicik noktalar ucuca eklenir, bazen birbirinin icine girer, biri otekinin ustune cikar ya da altina kacar, durmadan yer-yon degistirerek yol alan bu noktalar bilesimi, cok guzel bir muzik olusturur. Hep suren, bazilarimiz icin kesintisiz, bazilarimiz icin ancak ara ara isitilebilen bir muzik parcasi.”



“What is it we call life anyway? The lights that flash within us from time to time. Those lit moments, these tiny dots, one by one, added on from one end to the other, intermingling with each other sometimes, one on top of the other, or slipped underneath; this combination of dots that moves forward, constantly changing places and directions, creates very beautiful music.”




"Butun o pedikurler, manikurler, geceleri yuzumu iyi bir kremle silisim, sabahlari yuzume hafif bir nemlendirici surusum, kollarimin altina, orama burama talk pudralari serpisim, o sabaha degin sanki hep kadinligimdan kopuk; saglik, rahatlik icin yapilmis birer gorevdi. Acaba hic kendim olmus muydum? Hic kendimiz olduk mu? Gorevlerin birlikte goturulmedigi bir yerim oldu mu hic? Engin'le doldurdugum son on saat gorevsiz miydi acaba? Hayir. Bunu dusunmeyecegim. Tatildeyim. Acaba nasil kokuyor tenim? Suveterimin kolunu siyirdim hemen. Kolumun ust yanini kokladim. Ama pek bir sey anlayamadim."



"Jusqu’à ce matin-là, toutes ces pédicures, ces manucures, ces applications pour le visage, ces crèmes de nuit et ces produits de jour, ce talc que je me tamponnais sous les aisselles et un peu partout, tout cela m’avait semblé nécessaire à ma santé, à mon bien-être, autant d’obligations sans aucun rapport avec ma féminité. Mais ai-je été moi-même une seule fois ? Avons-nous été un jour nous-mêmes ? Y a-t-il le moindre espace dans ma vie où l’on n’ait pas rapporté ces obligations ? Les dix dernières heures que j’ai comblées avec Engin en étaient-elles dépourvues ? Non. Je ne veux pas y penser. Je suis en vacances. Mais comment sent ma peau ? J’ai aussitôt remonté la manche de mon gilet et senti le haut de mon bras ; sans percevoir grand-chose."

[Terraluna]

Arnavut sair ve roman yazari Dritëro Agolli'nin dogum yildonumu (13 Ekim 1931)

Daglar, daglar, daglar,
Demir yuklu, yigitlik ve tohum yuklu!
Hicbir yere sigmazsiniz,
Yalnizca yuregim, yuregim icine alir sizi!



Mountains, mountains, mountains,
Full of iron, heroism and grain!
No measure can contain you,
Only my heart, that has room for everything!




Ben oldugumde, donebilirmiyim cayira
Baharda daglarimin uzerinde,
Sonbaharda kacarim tohuma.
Ben oldugumde, donebilirmiyim suya,
Bugulu nefesim
Yagmur gibi duser kirlara.
Ben oldugumde, donebilirmiyim tasa,
Ulkemin sinirlarinin uzerinde
Olayim bir sinir tasi.



When I die, may I turn into grass
On my mountains in spring,
In autumn I will turn to seed.
When I die, may I turn into water,
My misty breath
Will fall onto the meadows as rain.
When I die, may I turn into stone,
On the confines of my land
May I be a landmark