Beyaz Yaka İçin Tasarruf ve Yatırım Koçluğu-3

[varsayım]

Bende dengeden yanayım. Ayrıca o arkadaşım da dengeli ve çocuklarının gerçek ihtiyaçlarını iyi şekilde karşılıyor. Ama zenginlik ve bolluk hissettirmiyor çünkü dediğim gibi çocukların hayat anlamında erkenden havlu atmalarını istemiyor. Mücadele ve çaba ettikçe kaynakları açıyor onlara.
Benim bu konuda gözlediğim birçok olay oldu. Örneğin yakın bir dostumun benim oğlanla yaşıt oğlu var. 8-9 yaşında en iyisinden cep telefonu vardı. Özel okula gidiyor, çocuğa herşeyi bol bol sunuyorlar. Ama çocuk akademik anlamda başarısız, çok sorumsuz, her türlü haylazlık var. Ben benim oğlanla arkadaş olmasını dahi istemiyorum.
Babası da iyi kötü bir özel okulda okuturum sonra gelir bizim işleri devralır vb görüşünde. Bu arada arkadaşım inşaat işi yapıyor, büyük bir özel hastanenin %15 ortağı vs. Şimdi bu çocuk hayat anlamında mücadele eder mi? seneye lgs sınavına girecek, hiçbir başarı göstermeyeceğine eminim. Çünkü babasının onu yine aynı özel okula göndereceğini ve sürecin sonunda özel bir üniversitede çaba göstermeden okuyacağını biliyor.

Bu bahsettiğiniz konular, finansa değil, eğitime giriyor. Tam tersi fakir olup da, cok ciddi şımarık olan, herşeyde hazıra konan tipler var.

90'larda İzmir'in en prestijli kolejlerin birinde, tam burslu okudum 7 sene. Çok zengin çocuklar vardı. Kimisi itici derecede şımarık umursamaz iken, kimisi de çok daha mütevazi idi... Ama ortak noktaları, üst düzey yaşıyorlardı. Sonuç olarak, zengin de olsanız, zenginliği yaşayabilmek ayrı kültür.

[asuGaGuGa]

para yemek kultur ister. Kultursuz yenen bir paranin, bmw apacisinden farki yoktur gozumde. Cocugum ileride kultursuz bir skeilde para yemek isterse koklatmam, bu konuda netim. Ama para yemenin kulturunu onda gorursem, musluk sonuna kadar acik benim icin.

[oguzvortex19]

Bu konuda denge bulunması taraftarıyım. İmkan varken de, çocuklar ile o imkanlar paylaşılmalı.

Mesela, babam 5 dairesi var. Abim 40-45 yaşında kirada oturuyordu. Babam, evlerden birisini satıp, abimin oturacağı ev almadı. (kendi alsın biz kendimiz yaptık diyor). İmkanın var, paylaş. E ne oldu? Evler 30-40 senelik. Kiracılar sürekli borç takıp gidiyor. En son kiracı elektrik faturasını ödememiş. (Abonelik babamın üstüne). babam gitti 1.200 TL fatura ödedi. Kirayı da çok düşük tutuyor. Ne demek istiyorum? Çocuklarından sakınıyorlar, aman şımarmasın diye, varlık içinde yokluk çekiyorlar. Ben herşeyi kendim yaptım. Evlenirken bile, hep eşimle birlikte yaptık her şeyi. Aileler elini cebine atmadı.

E ne oldu? 20-25 yaşına kadar, çekingen, ezik, güçsüz ve özgüvensiz büyüdük. Sadece cebimiz değil, ruhumuz da fakirdi. Dışarıda yemek yemeyi bilmezdik. İmkan var ama yapmadılar. Mesela, eşimin babasının arabası var. Ama eşime hiç vermezmiş arabayı. Kendin çalış kazan diye. Anlamsız. Her 2 anne babamızın da, 5-6 tane dairesi var. Totalde 10 daire. Ama çocuklar ile paylaşmıyorlar. Ya 1er tanesini sat, çocukların hayata atıldıklarında, 25-30 yaşlarında ver. Ya da onlara 1 ev al. Yapmadılar. Abimle biz, 2 kardeşiz. ÇOcukluğumuzda hep borç içinde büyüdü ailemiz. (Neden ev yapıyorduk?). 30 sene geçti, evler çürüdü ama bize faydası olmadı. Muhtemelen çocuğuma faydası olacak. Arada bizim nesil (Abimle biz) kaynadı.

Kısacası, denge olmalı bu hayatta.

valla okuyunca tebessüm ettim bu kadar ağır olmasada benzer duruma yakın hisleri yaşadım. İsteyince eksik etmiyorlardı ama istemek olay zaten. İşin %99u o.
Bu arada aslında onlarda varlık içinde olduklarının farkında değiller. Parayı çok verimsiz yönetiyorlar ama betonu sosyal güvence olarak gördükleri için yadırgamamaya çalışıyorum. Şimdi de hafta içi turlara katılın farklı arkadaşlar edini gezin gezin, diye söylüyorum nafile arabayı yenile diyorum 17 yaşında olmuş araç ama "eski" insanları değiştirmek zor.

[varsayım]

Ya hocam sormayın. Düşündükçe üzülüyorum bazen. Anne babam (kendi ailelerinden) baya yokluk görmüşler. Ciddi fakirlermiş. Babam memur annem işçi olmuş.. Kanaatkar insanlar ve hep güvenli alanda kalmak istiyorlar. Buraya kadar okey. Ama para harcamayı o kadar bilmiyorlar ki, herhangi bir hobi, lüks, sosyal hayatları yok. Mesela, annem babam hiç araba almadı. Ben de 26-27 yasında kendi arabamı alana kadar, araba kullanmadım. Evliliklerin ilk yıllarında biraz gezmişler, ama çocuklar olunca ev yapalım demişler, hiç ailece tatile çıkmadık, dışarıda yemek yemedik. Akraba düğünleri dışında, 4 kişi ortak yaptığımız bir şey olmadı. Babam Ev-İş arası sadece. Kendi de gitmiyordu sağa sola. Annem babam hiç alkol almıyorlar. Sosyal hayat da yok v.s.

Bunun şöyle bir zararı var, genciz kız arkadaş yapıyoruz, dışarıda yemek yemeği bilmiyoruz. Rakı balık yapacaksan, yol yordam bilmiyorsun. Mekana gideceksin, kaç para tutar, ne kadar para harcarım bilmiyorsun? Otele gidiyorsun, nerde nasıl davranılır bilmiyorsun. 25-30 yaş arasında bunları öğrendim ben. Neden? Bilmiyorum. Ama çok saçma.

[pit]

Ya hocam sormayın. Düşündükçe üzülüyorum bazen. Anne babam (kendi ailelerinden) baya yokluk görmüşler. Ciddi fakirlermiş. Babam memur annem işçi olmuş.. Kanaatkar insanlar ve hep güvenli alanda kalmak istiyorlar. Buraya kadar okey. Ama para harcamayı o kadar bilmiyorlar ki, herhangi bir hobi, lüks, sosyal hayatları yok. Mesela, annem babam hiç araba almadı. Ben de 26-27 yasında kendi arabamı alana kadar, araba kullanmadım. Evliliklerin ilk yıllarında biraz gezmişler, ama çocuklar olunca ev yapalım demişler, hiç ailece tatile çıkmadık, dışarıda yemek yemedik. Akraba düğünleri dışında, 4 kişi ortak yaptığımız bir şey olmadı. Babam Ev-İş arası sadece. Kendi de gitmiyordu sağa sola. Annem babam hiç alkol almıyorlar. Sosyal hayat da yok v.s.

Bunun şöyle bir zararı var, genciz kız arkadaş yapıyoruz, dışarıda yemek yemeği bilmiyoruz. Rakı balık yapacaksan, yol yordam bilmiyorsun. Mekana gideceksin, kaç para tutar, ne kadar para harcarım bilmiyorsun? Otele gidiyorsun, nerde nasıl davranılır bilmiyorsun. 25-30 yaş arasında bunları öğrendim ben. Neden? Bilmiyorum. Ama çok saçma.

cidden can sıkıcı bir durummuş sizinki.

[thron]

Ya hocam sormayın. Düşündükçe üzülüyorum bazen. Anne babam (kendi ailelerinden) baya yokluk görmüşler. Ciddi fakirlermiş. Babam memur annem işçi olmuş.. Kanaatkar insanlar ve hep güvenli alanda kalmak istiyorlar. Buraya kadar okey. Ama para harcamayı o kadar bilmiyorlar ki, herhangi bir hobi, lüks, sosyal hayatları yok. Mesela, annem babam hiç araba almadı. Ben de 26-27 yasında kendi arabamı alana kadar, araba kullanmadım. Evliliklerin ilk yıllarında biraz gezmişler, ama çocuklar olunca ev yapalım demişler, hiç ailece tatile çıkmadık, dışarıda yemek yemedik. Akraba düğünleri dışında, 4 kişi ortak yaptığımız bir şey olmadı. Babam Ev-İş arası sadece. Kendi de gitmiyordu sağa sola. Annem babam hiç alkol almıyorlar. Sosyal hayat da yok v.s.

Bunun şöyle bir zararı var, genciz kız arkadaş yapıyoruz, dışarıda yemek yemeği bilmiyoruz. Rakı balık yapacaksan, yol yordam bilmiyorsun. Mekana gideceksin, kaç para tutar, ne kadar para harcarım bilmiyorsun? Otele gidiyorsun, nerde nasıl davranılır bilmiyorsun. 25-30 yaş arasında bunları öğrendim ben. Neden? Bilmiyorum. Ama çok saçma.

yazdıklarınızda kendimi gördüm, sizinkilerin üstüne her sen yazın köye gidip karın tokluğuna ırgatlık yapmayı eklerseniz kabaca benim hikayem olur.

benim babamın yine kendince mazerati vardı sıklıkla hastalanır senede temizinden bir ay çalışamazdı.

bu yüzden aşırı derece tutumlu ve dışarı kapalıydı, evin en önemli gündemi her zaman bağ-kur ödemesiydi.

tatil ailecek gezi hatta ailecek dışarıda yemek vb konular kavramsal olarak bile yoktu.

şimdi benim çocuğum Etiler in göbeğinde özel okula gidiyor, annesi öğretmen ve ciddi indirimi var ilkokul neyse de ortaokul da mutlaka bu okuldan alacağım bu kadarı da fazla dengeyi tutturmak lazım.

[debo]

Yazılanların hepsinde kendimden bir şeyler buldum. Ben de tek maaşlı bir ailenin 4 kardeşinden biriydim. Ailem sağ olsun iyi kötü hepimizi okuttu maddi olarak çok destek olamasalar da. İşte bu yüzden ailemin bana yokluktan sağlayamadığı imkanları çocuklarıma sağlamak istiyorum. Tek gayem bu, bunu yaparken de hayatı ıskalamadan yapmak gerekiyor.

[şef]

yazdım, daha net yazayım. yaşamda tek bir doğru yok. niye sizin düşünceniz doğru olsun? nasıl mutlularsa öyle yaşasınlar. illa gezip tozarak, para harcayarak, sosyalleşerek mutlu olunmaz ki. kişi evinde hanımının yaptığı bir kahveyi karşılıklı içerken de mutlu olabilir. iç huzuru yoksa sarayda yaşasa fayda etmez.