Yeni Üye
|
|
|
hocam, soda listede neden yok, listeye girmek için bir seçim kriteri mi var?
Sizin son yazdıklarınızla oluşturduğunuz sistemi sakin zamanda detaylı okumak için hızlı gözatarak geçtim. Orada seçim kriteri yazıyorsa kusura bakmayın.
Originally Posted by erhanacikgoz1
Bronz Üye
hiçbir sanayi hissesi eksik degil listeyi tamamladım.
bu excelle ilgili herşeyi şu baslık altında yazıyorum
http://www.hisse.net/topluluk/showth...54#post2075754
aşağıdada taze gelmiş bilancolar var. içinde sodada var.
Senin almaya cesaret edemediğin riskleri alanlar, senin yaşamak istediğin hayatı yaşarlar..
Sokrates twit @erhanacikgoz1
Üye
Öncelikle zaman ayırıp okuduğunuz için kendi adıma teşekkür ederim. Forum kaynaklı olarak, yaklaşık 1 saat sonrasında yazdığınız postu editleyemiyorsunuz (yada ben bilmiyorum). Bu nedenle sn.DRİZM program güncellenmesinden sonra değişen sonuçları yeni bir ileti ile yayınladı. Gerçekten artı ve eksileriyle konu irdeleniyor ve daha da önemlisi; forward testi yapılıyor.Selamlar,
Konuyu Başından beri okudum (evet hepsini)
Benim gibi merak edenler için, bir özet olması için çıkarımları paylaşmak istedim.
Tecrübeli olanlar bunun farkındadır ama gözden kaçmaması için bir uyarım var. Neye göre yada hangi hisseye yatırım yapılacağı size kalmakla beraber, yatırım yapacağınız yada al/sat yapacağınız hissenin hangi pazarda işlem gördüğüne, hangi grupta olduğuna, likiditesine lütfen dikkat edin. Gözaltı pazarı, gelişen işletmeler pazarı, c ve d grubu şirketlere dikkat etmeniz sizlerin faydasınadır. Sadece iki yada üç dönemi iyi geldi diye bu kategorilerde olan bir hisse alınmaz.
Hepimize bol kazançlar.
Yeni Üye
Ben teşekkür ederim, 1 saat sonrası edit yapılamadığını bilmiyordum :/ .
Bir de, delimisin kardeşim hepsini okudun diyen de olabilir.
Benim için hatırı sayılır bir rakamla, kendime sürdürülebilir bir yatırım modeli arıyorum, son durumda oluşturulmaya çalışılan sisteme ve farklı konulara bakarak, hisselerde de derinlik ve durumu konularını dikkate alarak hareket edeceğim.
Yeni Üye
takibe aldım, teşekkürler.
Kıdemli Üye
AKILLI YATIRIMCI isimli kitabın “Hissedarlar, Yönetim ve Temettü Politikası” başlıklı bölümü şöyle :
Yöneticiler hissedarlara her zaman şirketin naktiyle ne yapılacağını en iyi kendilerinin bildiğini söylerler, Graham bu yönetim palavrasının ardındaki gerçeği görmüştü : Bir şirket yönetimi işletmeyi iyi yönetebilir ancak bu, dışarıdaki hissedarlara onlar için iyi sonuçlar sunar anlamına gelmez. Yönetim aslında hissedarlardan alabileceği kadar çok sermaye toplamak ister, buradaki amacı kendi mali sorunlarını azaltmaktır.
1990’ların sonları ve 2000’lerin başlarında önde gelen teknoloji şirketlerinin yönetimleri bu BABA EN İYİSİNİ BİLİR tutumunu yeni uç noktalara taşıdı ; bu tartışma şöyleydi : Biz bu nakti sizin için alıp, yükselen bir hisse fiyatına dönüştürebilecek durumdayken neden kar payı istiyorsunuz? Hisse senetlerimizin nasıl yükseldiğine sadece bir bakın, bu penilerinizi dolarlara sizlerden daha iyi dönüştürebileceğimizi kanıtlamıyor mu?
Yatırımcılar en ince ayrıntısına kadar buna bayıldılar. BABA EN İYİSİNİ BİLİR öyle bir inanç ilkesi oldu ki 1999 yılı geldiğinde o yıl ilk kez hisse senedi arzı yapan şirketlerin sadece %3,7 si temettü ödedi ; 1960’larda %72,1 olan temettü dağıtan şirketler %30’lara düştü.
Fakat BABA EN İYİSİNİ BİLİR yaklaşımı saçmalıktan başka bir şey değildi : Bazı şirketler nakitlerini iyi kullanmalarına rağmen çoğunluk başlıca 2 kategoriye ayrılıyordu :
Harcayanlar
a. Priceline.com 2000 yılında market ve benzin gibi işlere girişerek 67 milyon zarar yazdı.
b. Amazon.com bazı yatırımlarla hissedarlarının 233 milyon dolarını yok etti.
c. En büyük zararlar ise JDS uniphasenin 2001de 56 milyar ve time warnerin 2002deki 99 milyar dolarlık zararlarıdır. (businessweek tarafından yapılan bir araştırma 1995-2001 arasında 300’den fazla büyük şirket birleşmesinin %61’inde satın alan şirket hissedarlarının servetlerinin yokolduğunu gösterdi-kaz*****n laneti ya da alıcının pişmanlığı denen durum olarak literatüre geçmiştir-)
Harcamaya fırsat bulamayacak kadar hızlı biriktirenler
a. 2001’de oracle 5 milyar, cisco 7,5 milyar, Microsoft ise 38.2 milyar nakit toplamıştı. Faiz oranları kaydedilen en düşük seviyelerdeyken böyle büyük bir nakit berbat getiriler sağlayacaktır. (2002 sonunda microsoft’un nakitleri 43,4 milyar oldu, şirket naktini yatırabilecek iyi iş kolları bulamıyordu. Bu sorunu çözmek için şirket 2003 yılında 3 ayda 1 temettü ödemesi yapacağını açıkladı).
b. Buffet bu grupta yer alır ; 2002’de 37 milyar dolar nakiti vardı. Bu parayla yapacak yatırım bulamayınca atom bombası kadar tehlikeli bulmasına rağmen türev ürünlere yatırım yapmıştır. (Evet Buffet temettü dağıtmaz ama bakın yazar Leo Gough kitabında ne diyor : eğer kazandığı parayı yatıracak iyi bir yatırım bulamazsa bu parayı sonunda yatırımcılarına dağıtacaktır; tıpkı 1960’ların sonunda yaptığı gibi..)
Bu fıkra gibi kanıtlar bize pek çok şirketin nakit fazlasını ek kazanca dönüştürmeyi bilmediğini gösteriyor. Peki istatistiksel kanıtlar ne diyor ?
a. Robert Arnot ve Clifford Aness adlı para yöneticilerinin yaptıkları çalışmada, geçerli kar payları düşük olduğunda gelecekteki kazançların da düşük olacağı saptandı : 10 yıllık dönemlerde ortalama kazanç büyüme oranı kar payı yüksek olduğunda, düşük olduğu duruma göre, 3,9 puan daha yüksekti.
b. Columbia muhasebe profesörleri Doron Nissim ve Amir Ziv temettülerini yükselten şirketlerin sadece daha iyi hisse getirisi sağlamadığını, yüksek kar paylarının sonraki en az 4 yıl süresince gelecek karlılıkla ilgili olduğunu ortaya çıkardılar. (Bu çalışmanın sonucunda elde edilen gelecek kazançlarla ilgili bulgularıyla, aynı fikirde olmayan araştırmacılar bile, temettü yükselişlerinin gelecekte daha yüksek hisse senedi getirilerine yol açacağını kabul ettiler).
Kısacası, çoğu yönetici naktinizi sizden daha iyi değerlendirebileceğini söylerken haklı değildir.
Temettü ödemek iyi sonuçları garantilemez, fakat tipik bir hisse senedinin getirisini, yöneticinin elinde hesapsızca harcanmadan ya da istiflenmeden bir miktar nakit çekerek, en azından iyileştirir.
http://www.kitapyurdu.com/kitap/akil...%C4%B1mc%C4%B1
Ek olarak : http://www.kitapyurdu.com/kitap/apta...1k%20paradoksu
http://www.kitapyurdu.com/kitap/tum-...0pusulas%C4%B1
Bronz Üye
Güzel birşey öğrendik bu bilimsel çalışmayı yada yapılan bu testleri internetten ısımlerı aratarak buldum.
Sizlerde Surprise! Higher Dividends = Higher Earnings Growth yazarak calısmayı bulabılırsınız.
Buffet mektuplarında dediği gibi bizim bu temettü dağıtmama politikamız yatırımcılara yaradı daha iyi değerlendirdik bu parayı demiş.
fakat bu yöntem dalgalı ve riskli olsada 5 yıllık perıyotlarla baktıgımızda daha karlı olduğumuzu söyleyebiliriz demiş. Ha yinede her duruma karşı yatırım alanı bulamazsam dağıtırım. Demeyide es geçmemiş. ki doğrusuda budur.
yapılan testte yada araştırmada ise çoğunun bu parayı yanlış değerlendirdiğini çok az bir kısmınında iyi değerlendirdiğini söylemiş. Ayrıca calısmada M-M in teorisinin kanıtlandıgınıda söylemiş. Mukemmel pazarlar için. Fakat mükkemmel olmayan yani normal piyasalarda durumlar oldukça farklı demişler ve bu calısmayı yapmışlar.
Fakat bence ince ve keskin bir nokta tartışmaya açık malesef.
M-M in söylediği gibi. Aşağıda Kalınlaştırdığım kısım tamda yukarıda bahsedilen yöneticilerin parayı yanlış projelere yatırmasından bahsediyor.
Yan konu: Eldeki Kuş Yanılgısı
Bu popüler yaygın yanlış kabaca şöyle özetlenebilir:
• Bugün alınan bir temettü gelecekte alınabilecek olası bir temettü
vaadinden daha üstündür.
• Yatırımcılar temettü ödeyen şirketler için bir prim ödemeye razıdır.
• Sonuç olarak temettüler şirket değerini arttırır.
Bu iddianın nesi yanlıştır?
• Herşeyi! Temettü politikası değişikliği pastanın büyüklüğünü etkilemez,
dolayısıyla değeri etkilemez.
• Bu yanlışın popülerliği yöneticilerin negatif NBD’li projelere para
yatıracağına yatırımcıların nakit almak isteyeceği sezgisine dayanır.
• Ancak dikkat edilmesi gereken herhangi bir değer değişikliğine yol açan
temettü politikasındaki değişiklikler değil, yatırım politikasındaki
değişikliklerdir (vazgeçilen negatif NBD’li projeler).
• Bunu görebilmek için yöneticilerin gene temettüyü ödediklerini ama kötü
projelerin finansmanı için yeni hisse çıkardıkları takdirde ek değer
yaratılmaz.
Şimdi M-M diyorki değer değişikliğine yol açan (hisse değerinin edilen zarardan dolayı düşmesine) sey temettü politikası değil yapılan yatırımın zararla sonuçlanmasıdır diyor. Yani temettü dağıtmayan bu şirket bu parayı yaptığı kötü yatırımı temettü dağıtsa bile yapabilirdi ?
burada mesele temettü dağıtıp dağıtmamakta değil yöneticinin o yatırımı yapıp yapmamasıyla ilgili demiş. Hİsse senedinin değerini olumsuz yönde etkileyen şey şirket yaptıgı yatırımdan zarar etmesi ya. Oda diyorki bu şirket temettü dağıttıktan sonra bu yatırımı yapsa yine değer kaybedecekti diyor. Sorun temettünün dağıtılıp dağıtılmaması değil yöneticinin bu projeye finanasman ayırıp ayırmayacağı meselesi diyor.
Sonunda da bunu özetliyor diyorki şirket temettü dağıtsa daha sonrada bu kötü projeye ek kaynakla yani temettü dağıttığı oran kadar bedelli sermaye arttırımı ile bu parayı toplasa ve yatırımı yapsa yine aynı zararı edeceksınız diyor. Bunu bilimsel açıklamak için bedelli sermaye arttırımını örnek gösteriyor fakat bu proje dış finansman yani banka kaynaklarından kredilerlede sağlanabilir.
Önemli oaln burada şirket yöneticisinin bu kötü projeyi yapıp yapmama isteği önemli.
BU noktayıda belirttikten sonra objektif olmak gerekirse. M-M in söylemine Karşı bir arguman olarak kasada az nakit olunca bu projeyi gerçekleştirmekten vazgeçiyorlar. Dolayısıyla zararlı bir projeyi şirket gerçekleştiremiyor böylece yatırımcıların mevcut portfoyu zarar etmiyor. Aldıkları temettüleri kendi hisselerine gerisin geri yatırmadıkları için O parayı şirketten daha iyi kullanmış oluyorlar otomatik olarak. VEyahutta gerisin geri aynı hisseyi alsalar bile sirket mevcut karını koruyacagından herhangibir değer kaybı yaşamamış olacaklar diyor.
M-M ise kasadaki parayla ilgili değil bu şirket yöneticisiyle ilgili bir durum bu diyor.
Eğer şirketin kasasındaki para yöneticiye batıyor ve kötü projelere girmeye zorluyorsa. temettü istemek Haklı bir gerekçe mi KESİNLİKLE haklılar şirketim kötü bir proje yapacaksa bende temettü olarak isterim. Veya şirket benim paramı benden daha iyi kullanmayacaksa kesinlikle bana temettü olarak dagıtsın. BUnda hem fikiriz. Argumanda bunu söylüyor. Şirketlerin %70 i diyelim bu dağıtmadıgı parayı iyi kullanmamıs bir ksımı nakit olarak boş boş bekletmış bir kısmı yatırım yapıp zarar etmıs çok az bir kısmıda kar etmiş diyor.
Yine aynı sekılde karın yüksek bir kısmı dağıtıldığında gelecekte nasılsa kar edeceğiz diye yüksek dağıtıldığını işareti oldugunu doğrulamışlar yani bir şirket yüksek temettü dağıtmaya basladıysa demekki gelecek 3 5 yıldada nasılsa kar edecegız o yuzden bol bol dagıtabılırız nakıte pek ıhtıyacımız olmayacak diyorlar ve bu yükske temettü dağıtım sonrası gerçekten gelecekte 4 yıldada şirketin büyümeye devam ettiğini gördük demiş yapılan araştırma.
Özetlersek bu araştırma elde edilen nakit dağıtılmalı çünkü şirket bunu genellikle iyi kullanmıyor. veya hiç kullanmayarak yatırımcının en azından faiz getirisinden bile mahrum bırakmış oluyor. aynı zamanda eğer şirket yüksek temettü dağıtmışsada demekki gelecek 3-5 seneedede kar edeceği sinyalini vermiş diyor.
Pekala şimdi gelelim SORGULAMAYA Yapılan çalışma malesef yapılan tüm çalışmalar gibi ayrı bir tartışma konusu yaratıyor.
-Bir yatırımcı yapılacak yatırımın kötü olup olmayacağını önceden tespit edebilir mi ?
-Bir yatırımcı yapılacak yatırımın dağıtılmayan karlarla yapılıp yapılmayacağını önceden tespit edebilir mi ?
-Bir yatırımcı yapılacak yatırımın temettü dağıtılmasına rağmen yapılacağini öğrenirse ne değişir ?
-Yapılacak herhangibir proje olmasa bile yatırımcı bu parayı şirketten daha iyi bir alanda kullanabilir mi ?
-Eğer yatırımcının parayı kullanabileceği daha verimli bir yer var ise niçin hisse senedini hala tutuyor o alana daha fazla yatırım yapmak için hisse senetlerini satabileceği halde
-Yatırımcı temettü parasını daha verimli bir yerde kullanmayacaksa bu paranın şirket kasasında durması mevcut şirketin olası kriz veya şirket nakit ihtiyaçları açısından kullanılabilir şekilde olması ortak oldugu şirket acısından aynı zamanda oradakı portfoyu acısından güvenli olmaz mı ?
- Yapılacak proje eğer kötü sonuçlar doğuracak ise her yönetici böyle bir işe girmek ister mi ?
- Dağıtılmayan karı kullanarak kötü projeye yatırım yapmak mı suç ? Yoksa kar dağıtmama kararı almak mı suç ?
- karı dağıttıktan sonra kötü projeyi yinede gerçekleştirmek yöneticinin suçu değil mi ?
-Bir yatırımcı şirkettinin temettü dağıtmasını yukarıdaki açıklanan gibi kötü projelere parayı çar çur edebilir ihtimalinden dolayı istiyor ise Bu mevcut şirket yöneticisinin yeterince akıllı olmadığını ve şirketi dengesizce ve riskli yatırımlarla yönettiğinin göstergesi değil mi ?
-peki bu dengesiz yönetici ile hala nasıl ortak kalabiliyor bir yatırmıcı hem de yöneticinin yatırımlarına güvenmediği halde ?
Ben sana güvenmiyorum sen elindeki nakiti kötü projelere yatırabilirsin ve/veya bende iyi kullanmazsın bu yüzden ben seni dizginlemek için elde edilen karın dağıtılmasını istiyorum diyor. Ama bu güvenmediği yöneticinin şirketine ortak olarak yatırım yapıyor.
Madem güvenmiyorsun yöneticiye o halde nasıl ortaklığını sürdürüyorsun Çelişkisine yol açmıyor mu ?
YUkarıdaki kitapta açıklnana argumana geri dönelim. arguman kısaca istisnai şirketler hariç temettü dağıtmamak yöneticileri kötü proje yapmaya itiyor demiş. Ancak ististanalar hariç. Yani çoğunun yanlış kullandğını çok az bir kısmının ise doğru kullandığını söylemiş bu yuzden istisnalar kelimesini kullandım.
Şimdi sorgulamaya devam edelim.
BU araştırma benim gördüğüm kadarıyla az dağıtılan temettüler ve yüksek temettüler arasındaki ilişkiyi büyüme üzerine incelenmiş fakat yöneticinin aldığı kararları veya yönetici hatalarını es geçip temettü politikasıyla ilişkilendirerek sunmuşlar.
-ŞİMDİ bu durum bizi sorulara itiyor;
Demekki bazı yöneticiler bu durumu yatırımcının lehinde kullanabiliyorlar. O halde SUÇ temettü dağıtmamakta mi yoksa Yöneticilerin aldığı negatif projelere yatırım kararı mı ?
Çünkü yöneticilerin çok az bir ksımı kasada nakit olmasına rağmen bu parayı doğru yerlerde kullanmayı becerebilmiş. Yani bu azınlık bile olsa demekki birilerinin bu işi layıkıyla yapabildiğini gösteriyor. o halde insan otomatik olrak sunu soruyor. BU araştırma gerçekten temettü politikasıyla mı yoksa yönetici politikalarıyla mı ilişkili.
Ben yanlı düşünüyor olabilirim. Fakat bu soruları sizde kendinize sormalısınız. Yapılan araştırma sonuçları yönetici politikalarıyla mı yoksa temettü politikalarıyla mı ilişkili ?
yapılan araştırmayı girdiğinizde düşük temettü ödeyen şirketlerin daha hızlı büyümesi gerekirken. Beklenenin aksine yavaş büyüdüğünü söylemiş. Hatta araştırmanın ismi Sürpriz diye başlamasının sebebi bu. Tam tersine temettüsünü yüksek ödeyenlerın normalde yavas büyümesi gerekirken hızlı büyüdüğünü tespit etmişler.
Ayrıca yüksek temettü ödemelerinin ileride en azından 4 yıl boyunca şirketin karlarının süreceği sinyalini doğurduğunu bu yüzden yöneticinin yüksek temettü dağıtmaktan korkmadıgını bu durumda yönetici daha fazla bilgiye sahip oldugundan dolayı yatırımcı daha az bilgiye sahip olmasına rağmen yöneticinin yüksek temettü ödemesini böyle bir sinyal işareti olarak algılanabıleceğını göstermiş. Düşük temettü ödemelerinin ise ileride daha az kar edeceğiz o yüzden paramız kasada kalsın gibi bir arguman ortaya çıkarmış cunku calısmada temettüler düştüğünde ilerde şirketin büyümesinin yavasladıgını temettüler arttığında ise şirketin ilerde daha hızlı büyüme gösterdiğini görmüşler.
Öncelikle buradaki cümleleri yanlış anlaşılmasın diye tercüme edeyim. Hisse senedi büyümesinden değil şirket büyümesinden bahsediyorlar araştırmada. Şirket büyüyünce de otomatik olarak hisse senedi büyüyor.
Araştırmayıda Orta büyüklükteki şirketleri baz alarak yapmışlar. Yeni doğmuş veya çok büyük şirketlerde değil.
Bu makaleyi inceleyen
Stanley Block , PhD, CFA, CCM, finans profesörü ve Texas Fort Worth'taki Texas Hristiyan Üniversitesi'nde Stan Block Endowed Başkanlığını yürütmektedir. “Finans Yönetiminin Temelleri†ve “Yatırım Yönetiminin Temelleri†de dahil olmak üzere finans alanında sayısız kitaplardan Geoffrey Hirt'in ortak yazarıdır. Southwestern Finance Association'ın eski başkanı ve Financial Management Association'ın eski müdürüdür.
Bir web sitede bu araştırma hakkında bilgi vermiş.
http://www.aaii.com/journal/article/...d-growth.touch
Bu yazının sonuç bolumunu aktarayım.
Özet ve sonuç
Şirketler tarafından nakit temettü ödemesini çevreleyen bir çok bulmaca var.
Birincisi, yüksek temettü ödemelerinin gelecekteki güçlü kazançlara yol açtığını gösteren son araştırmalarla ilgilidir. Bu teori geleneksel düşünceden farklıdır ve en azından büyüme odaklı yatırımcıyı ılımlı temettü ödeyen hisse senetlerine yatırım yapmayı düşünmeye zorlar.
Temettülerin hisse senedi değerini artırdığını veya azalttığını savunan eşit sayıda araştırma çalışması vardır. Bu konuyu, Dow Jones'un endüstriyel ortalamasında 2004 ile 2008 ortası arasında temettü verimi ve stok performansına ilişkin güncel verilere bakarak ele aldım. Aslında,% 2'nin üzerinde temettü veren firmalar, daha yüksek % 2'nin altında gelir.
Ancak, bir ihtarda anormal derecede yüksek temettü ödeyen hisse senetleri (% 6 veya daha yüksek) gelecekteki sorunların sinyallerini veriyor olabilir ve temettü sürdürülebilir değil. Bu uyarı GYO'lar veya normalde yüksek verimli diğer sektörler için geçerli değildir.
Temettüleri çevreleyen bir başka bulmaca, nakit temettülerin yerine hisse senedi geri alım planlarının agresif büyümesidir. Geri alım alternatifinin üstün getiriler sağladığına dair çok az kanıt vardır. Belki de, şirketler ve yatırımcılar bu stratejiyi yeniden gözden geçirmelidir.
NOT: ARkadaşlar temettü politikaları sadece bizlerin değil tüm dünyanın bir tartışma konusudur. Dağıtılsa mı iyi dağıtılmasa mı iyi konusu yıllardır tartısılır ve hala dahada tartısılıyor.
Son düzenleme : erhanacikgoz1; 28-04-2018 saat: 23:06.
Senin almaya cesaret edemediğin riskleri alanlar, senin yaşamak istediğin hayatı yaşarlar..
Sokrates twit @erhanacikgoz1
Bronz Üye
|
|
|
|
https://www.cfapubs.org/doi/full/10.2469/dig.v30.n1.618
araştırırken buldum.
Yatırımcıların temettüleri sevmesi ekonomik olarak mantıklı değildir. Araştırmacılar bu temettü bulmacasını sınırlı başarı ile açıklamaya çalıştılar. Yazar edebiyatı inceler ve eleştirir. Yatırımcıların temettüleri 400 yıl boyunca sevdirmek için şart koştuğu için yatırımcıların temettüleri sevdiğini savunuyor. Yazar, bulmacanın ekonomik olarak rasyonel bir çözümünün bulunmayacağına inanıyor. Aslında, gerçek bulmaca araştırmacıların böyle bir çözüm aramaya devam etmeleridir.
Modern finansta ısrarcı bir bilmece “temettü bulmaca” dır. Yapmacık, temettülerin kurumsal ve kişisel düzeyde olağan bir gelir olarak verilebilmesine rağmen, yatırımcılar temettü ödeyen hisse senetlerinin fiyatlarını yükseltir. Bu şekilde davranmak ekonomik olarak mantıklı değildir ve araştırmacılar bu bulmaca ile 40 yıldır güreşler. Yazar bu araştırmayı inceler ve çeşitli temettü modellerini dört gruba ayırır. İlk iki grup, modern finans kuramının biçimciliğini ve ekonomik rasyonalite varsayımını izler. Son iki grup ekonomik rasyonellikten kuşkulu ama resmi modelleme teknikleri kullanmaya gayret gösteriyor. Yazar, daha sonra, bu model gruplarının her birini eleştirir ve temettü yapmacının kendi çözümünü sunar.
İlk model grubu “tam bilgi modelleri” olarak etiketlenmiştir. Bu modeller, şirket için ve yatırımcı için bir tane olmak üzere iki fırsat yeniden yatırım oranının mevcut olduğunu öne sürmektedir. Yatırımcının fırsat oranı daha büyükse, yatırımcı temettüleri daha fazla kazanacak çünkü daha yüksek getiri oranı elde edebilir. Yazar bu argümanı ikna edici bulmamaktadır: Yatırımcının fırsat oranı daha yüksekse, hisse senedini neden satmıyorsunuz, gelirleri yatırım yapmıyorsunuz ve çifte vergilendirmeyi tamamen önlüyorlar? Ayrıca, tam bilgi modeli doğruysa, araştırmacılar, yatırımcının fırsat oranının şirketten daha büyük veya daha az olmasına bağlı olarak sırasıyla yüzde 100 veya yüzde 0 temettü ödeme oranlarını gözlemlemelidir. Bunun yerine, araştırmacılar zaman içinde istikrarlı bir şekilde büyüyen temettü ödemelerini gözlemlerler.
İkinci grup temettü modelleri “asimetrik bilgi modelleri” olarak adlandırılmaktadır. Bu modeller, şirket içinde çalışanların şirketlerinin geleceği hakkında dış yatırımcılara göre daha fazla bilgi sahibi olduklarını varsaymaktadır. Bu asimetrik bilgiler karşısında, şirketler yatırımcıları işaret etmek için temettü kullandılar. Temettüler olumlu bir sinyaldir ve yatırımcılar bu sinyali şirketin hisse senedine teklif vererek rasyonel olarak işlerler. Yazar, şirketlerin yatırımcılarla iletişim kurmaları için daha verimli yolların bulunduğuna işaret ediyor. Buna ek olarak, şirketler asimetrik bilgi modeline göre temettü ödemiyor gibi görünmüyorlar: Temettüler, şirketin servetindeki değişikliklere bakılmaksızın zaman içinde istikrarlı bir şekilde büyüyor. Aslına bakılırsa, şirketler beklentileri az olsa bile temettüleri nadiren azaltıyor.
Sonraki iki model grubu, sıkı sıkıya bağlılıktan ekonomik rasyonaliteye doğru yola çıkıyor. Bunun yerine, kurumsal temettü politikasının belirleyicileri olarak sosyolojik ve psikolojik faktörlere vurgu yapılmaktadır. Yazar, üçüncü gruba “davranışsal modeller” i işaret etmektedir. Bu modeller, kurumsal kâr dağıtım politikasının ekonomik olarak rasyonel olmadığını, sosyolojik veya psikolojik davranış modelleri ile daha iyi açıklanabilecek toplumsal norm ve uygulamalarla belirlendiğini öne sürmektedir. Örneğin, benzer sektörlerdeki yöneticiler, temettü ödeme oranları belirlenirken birbirlerinden etkileniyor gibi görünmektedir. Buna ek olarak, hissedarlar temettüleri sevdikleri için, şirketler istikrar duyguları yaratmak ve yatırımcıların hayal kırıklığını önlemek için temettü ödemeye devam etmektedir. Araştırmacılar şu anda resmi davranış modellerini oluşturuyorlar.
Dördüncü grup temettü modelleri “yönetim anketleri” nin kullanılmasına dayanmaktadır. Bu modeller doğrudan şirket yöneticilerine temettü politikalarına ilişkin algılarını sormaktadır. Bu anketler mevcut kurumsal gelirlerin temettü politikasını belirlediğini ve hissedarların temettü bekledikleri için temettü ödemelerinin yapıldığını tespit etmiştir. Yazar, bu son iki model grubunda açıklayıcı değeri görmektedir.
Yazar, modern finans teorisinin ekonomik rasyonalitesini terk etmeye istekli olması şartıyla, temettü yapmacının aslında bir bulmaca olmadığını iddia ediyor. Bu ifade, yatırımcıların irrasyonel olmadığını, sadece yatırımcıların kararın ekonomik, sosyal ve psikolojik bağlamını göz önünde bulundurarak karar vermelerini ima ettiği anlamına gelmez. Yazar, yatırımcıların temettüleri 400 yıl boyunca sevmek için şart koştuğu için yatırımcıların temettüleri sevdiklerini savunuyor. Yatırımcılar sürekli olarak piyasa profesyonellerinin yüksek temettü stoklarının cazibesini övüyorlar. Ayrıca, şirket yöneticileri, temettülerini artırdıklarında yüksek sesle övünürler. Yatırımcıları tam tersine eğitmek yerine, “akılcı olmayan” temettülerin faydalarını sürekli olarak tekrar eden profesyoneller, yatırımcıların temettüleri sevmeye devam etmeleri sürpriz midir?
Yazar, temettü yapbozuna asla ekonomik olarak rasyonel bir çözüm olmayacağını iddia ediyor. Yazar için gerçek bulmaca araştırmacıların böyle bir çözüm bulmaya devam etmeleridir.
Orijinal Yazar Bilgileri
George M. Frankfurter, Louisiana Eyalet Üniversitesi, EJ Ourso İşletme Fakültesi'nde.
Senin almaya cesaret edemediğin riskleri alanlar, senin yaşamak istediğin hayatı yaşarlar..
Sokrates twit @erhanacikgoz1
Gönderi Kuralları
Alıntı yaparak yanıtla
Yer İmleri