pinky'nin yeri

Fenerbahçelilerin de alkisladigi Amigo Mehmet Sevki GÜNAY...

Tevfik YENER,17 Ekim 1998 tarihli Sabah gazetesinde Karincaezmez Sevki'yi söyle anlatiyor:

'Karincaezmez Sevki; gelmis geçmis en büyük Galatasarayli taraftardir...

O bir taksi söförüydü. 1950 veya 52 model Opel otomobili vardi... Karincaezmez Sevki'nin Opel taksisi Galatasaray müzesi gibiydi... Futbolcularin ve takimin fotograflari tavana yapistirilmisti. Her köse çiçeklerle süslüydü. Ayrica sari- kirmizi maskotlar ve de sari-kirmizi renkte ne varsa... Sadece Galatasaray galibiyetlerinde otomobilinin disini çiçeklerle donatirdi. 'Baska zaman ayiptir Galatasarayli'dan baska taraftar da var. Arabamin disiyla kimseyi rahatsiz etmem. Disi vatandasa, içi bana ait Opelimin' dermis...

Gömlek yerine Galatasaray formasi giyerdi Sevki. Bir de maçlarda Galatasaray bayragiyla ortaya çikardi. 1950'li yillarda Galatasaray taraftari çok azdi. Inönü Stadinda kapali tribünün deniz tarafina sigisirlardi... Birkaç yürekli adam... Liseden izcilerle, liseden mezunlar...
Sevki abi çekinmezdi. Biz Fenerbahçeliler'in bulundugu bölüme gelirdi ki zaten tüm Fenerbahçeliler tribünleri doldurmus olurdu. Karincaezmez sari-kirmizili formasi ve bayragiyla yuhalanmaz, alkislanirdi. Fenerbahçelilerle el sikisirdi. Onu herkes severdi, ister Fenerbahçeli, ister Besiktasli. Çünkü o efendi adamdi. Futbolun bir oyun, bir eglence oldugunu biliyordu. En önemlisi; sportmenligin baris, kardeslik ve de centilmenlik oldugunu hissettiriyordu.'

Evet, Tevfik Yener böyle anlatiyor Karincaezmez Sevki'yi...
Ben onun sadece ihtiyarlik hatta müzmin hastalik dönemine denk geldim. O da zaten tribünleri birakmisti artik. Belki de tribünler onu... Hastaydi, bir kolu kesilmisti.

Dayim anlatirdi, Galatasaray Lisesinin önünde Galatasaray armasina dogru kolunu kaldirip saatlerce nöbet tutarmis.Zaten biz Sevki agabeyin hikayelerini hep bir masal gibi büyükjlerimizden dinlemistik. Ama o bir masal degil gerçekti...

Karincaezmezden bahis açildiginda, kimse birsey bilmedigi halde,kimi öldügüne, kimi halen yasadigina dair tartismalar olurdu... Birara Gheorghe Hagi tarafindan ziyaret edilen Karincaezmez Sevki'nin yasadigi bu yolla ögrenilmis oldu...

Ben, Sevki agabeyin yasadigini ama hangi hastane de tedavi gördügünü bilmiyordum. Ona 'Aslan Armali' özel formadan yaptirip arkasina da 'Karincaezmez' yazdirmistik. Bir de Ahmet Çakir agabey '90 Soruda Galatasaray Tarihi' isimli kitabini imzalamisti. Ona bunlardan güzel hediye olmazdi...

Ancak hastaneden çiktigini ve evinde oldugunu ögrendik. Velhasil evinin nerede oldugunu uzun bir süre bulamadik...

Gel zaman git zaman, bir telefon geldi, arayan tribünden arkadasim I. idi... Bize Karincaezmezin izini buldugunu söylüyordu...
Kaderin cilvesine bakin ki, doktoru I. arkadasimizin kardesi ve tribünümüzün en has elemanlarindan biri olan, Dr.T. imis...Ve SSK Samatya hastahanesinde yatiyormus...

Hemen ertesi gün ona kostuk. Biz Galatasaraylilar ona borçuyduk. O bizleri tanimiyordu ama bu o kadar da önemli degildi. Çünkü hepimiz ona hayatta en iyi tanidigi renklerden olusan sari-kirmizi formalarimizla gitmistik...

Ona ise sirtinda 'Karincaezmez-1' yazan formayi götürmüstük.
Çünkü o gerçekten Galatasaray'in 1 numarali taraftariydi...
Kendisine sarildik, öptük... Formasini ona verdigimizde 'Keske Tugrgay yazsaydiniz' dedi. Ilkönce nedemek istedigini tam kavrayamadik ama kendisi de bu durumu farkedip hemen açiklama yapti "Turgay Seren'i herzaman çok sevdim ben. Onun gibi kaleci gelmedi. Hala da insan olarak çok severim...'

Sevki agabey bunlari güçlükle söylerken, yüzünde ve gözlerinde olusan sevgi isiltilari bizi de duygulandirdi. Hepimizin gözleri dolmustu. Böyle bir sevgi olacak sey degildi çünkü...

Karincaezmezi ziyaret ettigimizde tarih 2000'in Ocak ayini gösteriyordu.. Kendi deyimiyle "O artik bitmisti..."Yine de konusuyor gülüyor ve agliyordu. Hele bizi gördükten sonra bülbül gibi sakimasina doktorlar ve hemsireler bile hayret etmisti.

Sevki agabey anlatti biz dinledik... Biz sorduk o söyledi... Müthis bir hafiza muazzam bir konusma yetenegi. Namik Kemal'den siirler,veciz sözler ve yaptigi sakalar...

Hele "Rerere Rarara Galatasaray Galatasaray CIMBOMBOM" diye bir sahlanisi vardi ki, tek kelimeyle bizi uçurdu...

Metin Oktay dedigimizde aglamaya basladi. Belliki Taçsiz Kral'a duydugu büyük sevgi kadar onun zamansiz ölümü nedeniyle duydugu üzüntü de henüz yüreginde tazeligini koruyordu... Ayrilma vakti geldiginde hepimiz paramparça vaziyetteydik.

Isteksiz adimlarla yanindan ayrilirken göyaslarimizi sakliyorduk...
Sonraki günlerde de onu yalniz birakmamistik, çünkü O Cimbombom'u hiç yalniz birakmamisti... Taraftarimizin en az oldugu dönemlerde bilel sanli bayragimizi en yükseklerde tek basina tasimisti.

Ve tarih 23 Mart 2000'i isaret ettiginde Sevki agabeyi kaybettik. Cuma günü Fatih Camiinde yapilan cenaze töreninde pekçok Galatasarayli oradaydi... Efsane baskanimiz Ali Uras Beyefendi basta olmak üzere Turgay Seren, Kadri Aytaç, Kemal Erimtan, Ergun Gürsoy ve Celal Gürcan agabeylerimiz de cenazede hazir bulundular... Belki muhtesem bir kalabalik yoktu ama Galatasaray'a yakisir bir ortam saglandi. Tek eksik Teknik Heyeti ve futbolcularimizi temsilen birilerinin orda olmayisi idi...

Sevki agabeyi hastahaneye ziyaretimde, götürmüs oldugumuz özel formayi üzerine sermistim... cenazesinde bu forma tabutunun üzerindeydi... Mezarliga gittigimizde ise Sevki agabeyin naasini kabrine indirenlerden biri de bendim.

Karincaezmez'i kefeniyle birlikte topraga yatirdiktan sonra formasini üzerine koymak yine bana nasip oldu...

Allah mekanini Cennet eylesin...

Alpaslan DIKMEN
http://forum.pankart.org/karinca-ezm...ki-vt2515.html