İzlenimler

Originally Posted by Asmiltak

Originally Posted by Asmiltak

Ülkemiz siyasi tarihi acıların ve adaletsizliklerin tarihi gibi biraz da..

12 Eylül 1980'in yıldönümüydü 3 gün önce. O dönemde haksızlık ve adaletsizlikle karşılaşmış çok fazla vatandaşımız var. Bence tümünün sembol ismi, 17 yaşındayken yaşı büyütülerek idam edilen Erdal Eren. Çocuklarını öldüren bir ülkenin vatandaşı olduğumuz gerçeği hepimiz için bence bir utanç. Yaz aylarında en büyüğü 26 yaşında olan beş gencimiz daha öldü, 14 yaşındaki Berkin hala komada..

Toplumumuz unutuyor. Unutmak istiyor belki bilemiyorum. Yapılacağı iddia edilen darbeler için özel yetkili mahkemeler kurulup, yüzlerce yıllık cezalar yağdırılırken, yapılmış olanlar üzerinde yapılan tahkikatlar göstermelik kalıyor. 17 yaşındaki Erdal Eren'i astıran, binlerce ailenin hayatını karartan kişiler hala tüm itibarıyla toplumda kabul görüyor.

Neyse ki yetersiz de olsa sanatçılarımız bir nebze unutturmama çabasında. Erdal Eren'in şahsında tüm 12 Eylül mağdurlarını Sezen Aksu'nun besteleyip yorumladığı Son Bakış ve Teoman'ın 17 isimli eserleriyle anmak istiyorum.

Erdal Eren, Savaş Ay'ın çektiği ve aşağıda paylaştığım, Sezen Aksu'ya son bakış eseri için ilham veren son fotoğrafındaki son bakışıyla hala bakıyor bize, unutmayalım.





https://www.youtube.com/watch?v=JTykGtrspwU

Berkin.. Karakaşlı güzel çocuk. Dayanamadı bu ülkenin rezilliklerine, bıraktı gitti, ne haliniz varsa görün der gibi.

İlk değil, Erdal Eren. "Daha 17" iken hafızalardan hiç çıkmayacak "son bakış"ını bıraktı gitti. Yaşını büyüttüler ve astılar onu.

Ölüm emrini verenler sonrasında dalga geçer gibi resim falan yapmaya başladılar. Uyduruk tabloları, ülkedeki "sözde" burjuvazi tarafından satın alındı. Daha sonra 70'li yaşlarında telefonda başbakandan azarlar yiyip ağlayan sözde burjuvaziyi de gördü bu ülke.

Berkin görmedi, uyuyordu. Görse bile anlam ifade etmeyecekti onun için, çünkü o HENÜZ BİR ÇOCUKTU.

Sosyal medyada onlarca etiket açıldı adına, bir çoğu trend oldu, milyonlarca insan onunla ilgili konuştu. Dün, onun bugüne kadar attığı tek tweeti vermiş gazetenin biri. "O beni sevdiğini söyledi dedi ama başkasıyla çıktı" mealinde bir şeyler yazmış. Yaşı kadar, bakışları kadar masum bir çocuğun masum gündemi. Milyonlar onu konuştu dün, ama Berkin'in gündemi sadece buydu, çünkü O HENÜZ BİR ÇOCUKTU. Ve Berkin o sabah, elinde bozuk parayla ekmek almaya gidiyordu ve Berkin'i bir gaz fişeğiyle vurdular. Uyudu Berkin, binlerce insan dua etti onun için, milyonlar hep o güzel haberi bekledi ama Berkin bize küstü ve gitti. Işıklar içinde bir melek oldu ve gitti. Ali İsmail'in, Ethem'in, Abdocan'ın, Erdal Eren'in ve diğer abilerinin yanına gitti.

Kalanlar, yani bizler bir iki gün sonra kim ne kadar çaldı, kim kime kazık attı, kim kime nasıl yalan söyledi, bunları konuşacağız, saçma sapan gündeme döneceğiz. Geçen gün de değinmiştim, yıllar geçiyor, isimler değişiyor ama çalma çırpma düzeni değişmiyor. Çocuklarının idam sehpalarına, kurşunlara ve gaz fişeklerine kurban gitmesine bu kadar ses çıkarmayan ve bu emirleri veren yöneticilerine hala itibar eden bir toplumun yetişkinlerine aslında müstehak, kimse kusura bakmasın. Çünkü vicdanını kaybetmiş bir toplumun iyi yönetilmeyi hak edeceğini kimse iddia edemez. Ancak çocuklarına müstehak değil. Çocuklar, her şeyin en iyisini hak ederler. Umarım şimdinin çocukları büyüdüklerinde bizim kadar kirli ve vicdansız olmazlar ve daha iyi bir ülkede yaşarlar.