Originally Posted by Achiles
Alıntı yaparak yanıtlaSn Yavuz Alogan'ı genelde takip ederdim, ama son zamanlarda nedense ihmal etmişim. Bazı tespitlerimin örtüştüğünü görmek, daha doğrusu Rus kaynaklarında da aynı minvalde olduğunu görmek ilginç.
Alıntı
Ukrayna işgalinin başladığı 24 Şubat tan hemen önce ve sonra Putin yönetimine, biri Tüm Rusya Subaylar Meclisinden, diğeri ise SSCB nin dağılmasından sonra legal faaliyetini sürdüren Komünist Partisinden olmak üzere, iki uyarı yapıldı.
Her iki uyarı da Ukrayna işgalinin sağlam bir gerekçeye dayanmadığını, kesin sonuçlu savaş olasılığının zayıf olduğunu, askerî girişimin Rusya nın ekonomik ve siyasî bakımdan tecrit edilmesine yol açacağını ve ülkeyi iç karışıklığa sürükleyeceğini öngördü.
Askerlerin bildirisinde, Rusya nın maruz kaldığı esas tehdit demografik bozulma (sistematiktir ve tüm sistemin çökmesine yol açabilir), sürdürülebilir olmayan devlet modeli, yetersiz iktidar ve yönetim sistemi, eksik profesyonellik, pasif ve düzensiz toplum (iç tehdit) olarak saptandı; ve ülke liderliğinin, ülkeyi sistemik krizden çıkaramayacağını ve bu durumun oligarşinin de desteğiyle halkın ayaklanmasına ve ülkede iktidar değişikliğine yol açabileceğini anlayarak harekete geçtiği belirtildi (iç sorunlarla yüzleşmekten ileri kaçış).
Askerlerin bildirisi, Rusya nın Kırım ve Sivastopol ün kendisine ait olduğunu dünyaya kabul ettirememesini Rus dış politikasının başarısızlığı olarak değerlendirdi ve işgal girişiminin dört sonuç verebileceğini öne sürdü:
-devlet olarak Rusya nın varlığı sorgulanacaktır;
-Rus ve Ukraynalı sonsuza kadar can düşmanı olacaktır;
-her iki ülkenin demografik durumu olumsuz etkilenecektir;
-Rus ordusu sahada NATO askerî personeli ve teçhizatıyla karşılaşacak ve NATO üyeleri bunu ilan etmek zorunda kalacaklardır (savaşın genişleme olasılığı). (Bildirinin en yaklaşık türkçe tercümesi için bkz. barandergisi.net, 06.02.22)
Bildiride imzası olan General Leonid Gregoryeviç İvaşov un biyografisi, kendisinin ve imzacıların NATO ajanı, Atlantikçi gibi bir şey olmadıklarını ortaya koymakta; Putin in onları hemen tutuklayıp elektronik prangaya vurmaması da bu askerlerin Rus devleti nezdinde etkili olduklarını göstermektedir; Batı medyasının bu bildiriyi yorumlamaya tenezzül etmemesi ise mânidardır.
Rusya Komünist Partisinin bildirisine göre, askerî harekâtın ertesi günü (25 Şubat) Zelenskiy Ukrayna nın tarafsızlık statüsüyle ilgili müzakerelere başlamayı önerdi, bu ülkenin NATO ya girme önerisi zaten kabul görmemişti, dolayısıyla Putin in esas koşulu Ukrayna tarafınca yerine getirildi fakat Zelenskiy nin müzakere önerisinden birkaç saat sonra Lavrov, askerî harekâtın Ukraynalıları baskıdan kurtarmak ve kendi geleceklerini tayin etmeleri için başlatıldığını ve müzakerelerin ancak Ukrayna ordusunun tamamen teslim olmasından sonra başlayabileceğini ilan etti; Çin in Rusya dan askerî harekâta derhal son vermesini talep etmesinden sonra Putin yönetimi çark ederek, Ukrayna nın tarafsızlık statüsünü müzakereye hazır olduğunu ilan etti.
KP nin bildirisi, Tüm Rusya Subaylar Meclisini, yakın işbirliği içinde olduğumuz diyerek açıkça destekledi, askerlerin bildirisine sahip çıktı. Rus komünistleri, Rusya nın oligarşik rejimi, prensipte, Ukrayna ya özgürlük getirmez diyerek, Ukrayna nın işgaliyle başlayan süreci değerlendirdiler: En iyi durumda bile Rusya birleşik bir Batı ile şu anda yüzleşmekten hiçbir şekilde muzaffer çıkamaz; otuz yıllık reformların bir sonucu olarak, ülkemizin ekonomik ve askerî potansiyeli kabul edilemez derecede küçülmüştür [cümledeki iki ifadeyi düzelttim -Y.A].
Yaptırımların büyük ölçüde Batı ekipmanına ve bileşenlerine bağımlı olan Rusya ekonomisi için ciddî bir darbe olduğunu belirten bildiriye göre yegâne çözüm, Ukrayna nın tarafsızlık statüsünü kabul etmesi, Donetsk ve Luhansk cumhuriyetlerinin güvenliği ve hatta belki Kırım ve ona bağlanan kara koridoru üzerinden anlaşmaya varılmasıdır (tam metin için bkz. SoL Portal, 03.03.22)
Bildirileri bırakıp askerî duruma bakacak olursak, Rus Ordusu nun hedeflerine (Zelenskiy nin devrilmesi, Odessa alınarak Karadeniz in kapatılması, Kiev in ele geçirilmesi) ulaşamadığı görüldü. Ayrıca harekâtın gelişimi Rus Genel Kurmay Başkanı nın adıyla anılan Gerasimov Doktrinine ters düştü. Yumuşak Güçe (Soft Power) ağırlık veren bu doktrin Rusya ya özgü bir tür hibrit savaş konsepti oluşturuyordu. Zırhlı birlik manevrasıyla başlayan işgal harekâtının giderek uzaktan tahrip savaşına dönüştüğü, kuşatılan bölgelerde, özellikle güneyde ve doğuda çok taraflı katliama yol açtığı ve işgal alanının genişlemesi durumunda bir tür Ayaklanmayı Bastırma Harekâtına dönüşeceği anlaşıldı (strateji ve taktikler konusunda profesyonel askerî görüş için bkz. Ahmet Yavuz, Nejat Eslen, Naim Babüroğlu, Osman Aydoğan analizleri ve sosyal medya paylaşımları).
Savaşın şu ana kadar yarattığı etkilere gelince, en önemlisi kuşkusuz bütün Batı âleminin ABD-NATO liderliğinde birleşmesidir (Sonuç olarak küresel kutuplaşmanın başlangıç aşaması tamamlanmıştır, Cem Gürdeniz).
Rusyanın savaşı ABD Dışişleri ve Savunma Bakanlıklarına hâkim olan neocon ekibin saldırgan politikalarını güçlendirdi, Kanada dan Almanyaya kadar yeni bir silahlanma yarışını ve yeni bir askerî sevkiyat / mevzilenme sürecini başlattı.
Çini, Batıyla erken hesaplaşma ya da uzlaşma arasında kararsız bıraktı.
Slav karşıtı ırkçı eğilimlerin hortlamasına yol açtı (bunun ilk sonuçları muhtemelen Balkanlarda görülecek).
Ukrayna sahası batılı maceraperestlere, Ortadoğulu cihatçılara, her türlü paralı askere serbest atış sahası ve eğitim alanı sağladı; Avrupa, Ortadoğu ve Asyada orta vadede görülecek çok yönlü terör dalgalarına yeni bir fidelik olarak hizmete açıldı. En önemlisi, hem ABD-Avrupa hem de Çin, Rus konvansiyonel harekât kabiliyetinin strateji taktik, ikmal lojistik ve istihbarat bakımından yetersiz ve kusurlu olduğunu gördü.
Putin oligarşinin içindeki karar verici kliğin, hepsi meczup mürteci Aleksandr Dugin kadar uçuk-kaçık olmasa da (Kartaca ya karşı Roma nın savaşı / ateş, toz ve kan içinde Babil Fahişesine karşı Slav İmparatorluğu fikri vs) imparatorluk zihniyetine sahip olduğu, Rusya nın 1991 de Batı ya teslim ettiği emperyal alanı ve nüfuz bölgelerini geri istediği, varoluş sorunu karşısında nükleer silah kullanmaktan çekinmeyeceği anlaşıldı.
Putin oligarşisinin orta vadede ağır bir fatura ödeyeceği ve Rusya nın sınırları belli bir ulus-devlet (imparatorluk değil!) olarak daha halkçı ve eşitlikçi bir karma ekonomi ve sahici bir demokratik parlamenter yönetimle yoluna devam edebileceği -bir ihtimal olarak- görülmektedir. Daha geniş çerçeveden bakıldığında, neoconların emperyalist saldırganlığına ve tek kutuplu dünya arzusuna, öte yanda Rusya nın çatışmacı-emperyal tutumuna karşı Çin Halk Cumhuriyeti nin alacağı dolaylı tutumun en azından kısa dönemde belirleyici bir etki yaratacağı anlaşılmaktadır.
https://www.veryansintv.com/uyarilar-ve-ara-sonuclar/
1945 te kurulan küresel nizama balans ayarı yapıldı, Avrupa' nın ABD prangalarından kurtulma ümitleri söndü. Eğer Rusya'ya baskı sürdürmeye devam ederlerse ve kapıyı aralık bırakmazlarsa, mevcut iktidar ve kliği iktidarda kalmayı başarabilirse, bu savaştan ders alacaklardır ve orduyu yeniden yapılandırarak yeni bir savaş makinası yaratacaklardır, Rusya ordusunu çok daha büyük bir savaşı sürdürebilecek bir yapıya ve yeteneklere kavuşturabilir, yeni stratejiler silahlar üretebilir, ama sosyal refahın zirvesini yaşayan Avrupa' nın böyle bir orduya, daha doğrusu algıya kavuşması çok daha zor görünüyor. ABD Avrupa'yı nasıl bir muharip orduya kavuşturacak bunu yakında anlarız.
ABD ye muharip ordu lazım, dünyada hepi topu 'muharip' ordusu olan kaç ülke var ki? (!!!) Dikkat etmek lazım.
Yer İmleri