düşünüyorum da, ne kadar öngörülemez, anormal ve akıl dışı programlarla yaşıyoruz. hal böyle olunca da birikimlerimiz elimizden uçup gidiyor ve biz de
olan biteni seyretmekten başka bir şey yapamıyoruz. gençler umutsuz, karamsar. bir askari ücret, bir evi kiralamaya yetmez olmuş. dünyada para karşılığı
vatandaşlık veren sanırım tek ülkeyiz. elin adamı gelip canım ülkemde mal mülk sahibi olup sefa sürüyor, bizler kendi ülkemizde sefalete sürükleniyoruz.
dağ taş üniversiteyle dolmuş ama işsizlik ordusunun neferlerini yetiştiren kışlalara dönmüş bu üniversiteler. liyakatın emeğin kıymeti kalmamış. gençler
evlenmekten korkup, evlenenler de 1 2 çocuğu geçmezken göçmenler 6'şar 7'şer çocuk yapıp 15 20 yıl sonra neredeyse bizleri azınlık durumuna getirecekler.
eş dost arasında ne zaman duygularımı anlatsam karamsar olma, Allah büyük falan filan diyorlar. Allah tabi ki büyük te, bizler neden Rabb'imizin bizlere
verdiği en büyük nimet olan aklımızı yeterince kullanmayıp mantıksız işlerle uğraşıyoruz? yazık değil mi çoluk çocuğumuzun geleceğine? umutsuz yaşanmaz
ama sebebini işlemeden, akıldan bilimden uzak işler yaparsak, sadece vatan millet sakarya diyerek umudu nasıl bulacağız? rahmetli Kemal Sunal'ın sosyal
olayları ne kadar iyi yansıttığını her geçen gün çok daha iyi anlayıp ruhumun derinliklerinde hissediyorum. şu videonun 3. dakikadan sonrasını izlerseniz
ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.
https://youtu.be/P1McBO21HC0
Yer İmleri