Dış politikada hemen her yaptığımız tümüyle "tepkisel".
Bir akla, önceden kararlaştırılmış bir strateji ve ona bağlı taktik ve planlara dayanmıyor.
Başımıza gelenlere kızıyoruz, sinirleniyoruz, öfkeleniyoruz devlet olarak.
Devlet, kahvede tavla oynarken yenilen adam gibi kızar mı?
Misliyle verilen karşılıklar, Suriyeli göçmenleri sınırlardan kapıp koyvermeler.
İşin garibi bu standart insanımızın hoşuna gidiyor.
Devleti de aynen kendisi gibi kahvede yenilip de kızdığında sergilediği davranış içinde görünce mutlu oluyor. Alkışlıyor. Her eşyi unutuyor. Sorgulamıyor.
Devlet rahatlamış vatandaş mutlu.
Ne güzel.
Yer İmleri