Alıntı yaparak yanıtlaFaiz oranları veya enflasyon aslında geride kalan hızlı büyüme döneminin bir sonucu olarak ele alınırsa daha doğal karşılanabilir. 1980'de başlayan parasala genişleme hareketi 2008 krizinden sonra azalmak yerine ana politikaya dönüştü böylece ABD kendine ve dünyaya bir yandan toparlanma süresi tanırken öteki yandan daha da riskli bir duruma düşebilecekleri koşullar oluşturmaya başladı. Dedim ya ABD'nin tuzu kuru, klasik iş kolları çökerken daha güçlü yeni işler geliştiriyorlar. Faizler herkesin hedefinde ve bir an önce düşmesi bekleniyor ancak borcu tam gaz artıran ülkeler çelişkiye neden oluyor ve bizim gibi küçük yatırımcılar da faizler mutlaka düşecek gibi şartlanıyoruz.Originally Posted by fedoramca
1- servetler zaman içinde, zor oluşur ve korunması da kolay değildir.
2- varlık yöneticileri birlikte hareket eder ve trendler inatçı olur, uzun yıllar devam edebilirler.
3- Genelde finansal döngüler bir yöne aşırı gitme eğiliminde olduğundan stres fazla birikir ve ters yönde de güçlü bir tepki beklenebilir.
Faize geri dönecek olursak, hem paranın kullanım bedeli hem de politikacıların hatalarını iskonto etme görevini üstlendiğinden korelasyon hep olur zira bu tüm hata veya tercihlerin tabelaya rakam şeklinde yansıması gibidir.
EREĞLİ'ye gelince; bu sektör hakkında fikir yürüten insanlara önce şunu sormak lazım; 2015 sonuna denk gelen demir-çelik, maden, hammadde ve ağır sanayi sektörlerini kapsayan büyük krizi fark etmiş miydiniz? Soruyorum çünkü sadece endeksleri izleyen kimsenin fark etmediği o büyük çöküş saydığım sektörlerin sadece 8 yıl önce nasıl sarsıntı geçirebileceğine örnektir. Mittal dediğiniz firmanın iflas dedikodusu yapılıyordu zaten bir sürü varlık sattılar, Petrobras, Free-Port gibi devlerin hisseleri çöp fiyatına inmişti. Altın madenlerinden tutun bakır, uranyum üreticilerine kadar büyük kayıplar görüldü ancak toparlanmada hızlı oldu çünkü parasal genişleme tam gaz devam ediyordu. Bu gün parasal genişleme değil daralma, bilanço küçültme söz konusu, faizi sıfırda tutma değil artırma gündemdeydi birkaç ay öncesine kadar. Zaten dikkat ederseniz daha düne kadar parasal genişlemeye laf ettirmeyen FED şimdi enflasyondan başka birşey konuşmuyor. Bu bile kafa yapısının değişimi için iyi bir gösterge, halihazırda eski politikaya dönemeyeceklerini biliyorlar ama halkı enflasyondan koruma kostümü giymişler şimdi.
Demir-çelik döngüsel bir sektör ve tüm dengeler tek yönlü hareket ediyor. Faizler düşükse, yatırımlar yüksek, çelik talebi iyi, krom madeni fiyatları yükselişte kısaca herşey yukarı yönlüdür ve Ereğli gibi sektörünün en iyilerinden bir şirketin bilançosu da parıldar. Faizlerin yüksek olduğu koşullarda ise borç faizi yükü artarken düşük yatırım iştahı sayesinde sektörün satış hacmi de gerileme riskiyle karşı karşıyadır ve çelik talebi az olursa krom fiyatları da gerileyerek kısa vadede stoklarda değer düşüklüğüne neden olabilir. Bunlar kısa vadeli riskler ve genelde kendini belli ederek gelir. 2015 vakasında, uluslararası piyasalarda sert çakılma ve hızlı düzeltmeyi yaşadık, bu daha yumuşak ve uzun bir iniş ile yavaş bir toparlanma olarak da meydana gelebilir. Demir çelik üreticileri için işler iyi değilse kısa süre sonra otomotivciler için de durgunluk söz konusu olacaktır. Sadece Ereğli için olumsuz konuşmak doğru değil, tüm ağır sanayi için bunlar geçerli arkadaşlar. Ereğli bilançosunda 2,2 milyar dolarlık stok gözüküyor ve bu stokların gelecek dönemlerde karlılığa katkısı demir-çelik ile maden fiyatlarına bağlı. Demek ki bu hammaddeleri takip etmek gerekiyor. Ben bir adım daha ileri gidip kömür fiyatlarını ve dökme yük nakliye fiyatlarını takip edin derim size. Bunların fiyatı demir-çelik, krom, rolled steel gibi Ereğliyi direkt ilgilendiren hammaddelere göre daha önden hareket eder. Kömür ve nakliyeciler daha erken yön sinyali verir. Diğer husus ise Erdemir'in hızla artan ve 1,5milyar dolara yakın borçları. Bu borç yükünün gelecek dönem bilançolarında faizlere bağlı olarak karlılığı ciddi anlamda etkileyeceğini söylememe gerek yok sanırım. Demek ki dönüp dolaşıp gene faiz tahmin etme noktasına geliyoruz.
Uzun vadede ise Türk çelik üreticileri için hayat zor olacak. Pek konuşulmuyor ama Arap ülkeleri bu alanda ciddi yatırımlar yapıyor. Dünyanın en büyük Aluminyum izabe tesisi 2020 öncesi Bahrayen'de devreye girmişti, S.Arabistan gibi sermaye, arsa, enerji sorunu olmayan, iş gücünü de ithal etme konusunda deneyimli ülkeler bence çok ciddi sorun kaynağı. Bunlar bizim tecrübemize sahip değiller ama diğer herşeye fazlasıyla sahipler. Size tavsiyem internette biraz bu konuda araştırma yapın.
Diğer konu ise sektörün gittikçe büyük ölçeklerde üretim yapısına kayması. Posco örneğini bu yüzden verdim, uzak doğu rekabeti de bu açıdan diikkat çekiyor. Türk patronları zorlu koşulları ön görme konusunda pek iyi değiller, benim olsun küçük olsun zihniyeti beraberinde düşük ölçekli yatırımları getiriyor. Erdemir ve İsdemir çok büyük kuruluşlar ama sektörde pek çok yatırım daha küçük.
Hep olumsuz konuşmak istemiyorum, çelik sektörü Avrupa ve Ortadoğuda askeri yatırımların artışından faydalanacak bence. Ukrayna ve Rusyanın bugüne kadar kaybettiği tank, top, zırhlı araç, mühimmat vs. hesaplarsanız onbinlerce ton nitelikli çelik ihtiyacıyla karşılaşacaksınız. Şu dönemde Ereğli yöneticilerinin hünerlerini sergilemeleri gerekiyor.
Yer İmleri