Akşamlar vardı silme hüzün
Gölgeler lambaları yakar
Kapanan kepengi gündüzün
Sokağımız erguvan kokar
(Sabahattin Kudret Aksal)
Hüzün, melal, keder, meyus....
Grinin çeşitli tonları doluverdi yılın ilk günü paletime birden.
Ve bu duygunun marazi melankolik ustası Selahattin Pınar bulunmaz değerde besteleriyle hep aklımdadır.
Bizim nesil hüzünle yoğrulmuştur. Sever hüznü. Keyif alır. Bu coğrafyaya has bir duruş bir suskunluktur hüzün.
Ahmet Haşim : "Melali anlamayan nesle aşina değiliz" derken belki de benim yetersiz açıklamama destek vermekte.
Hüzün ve onun kişiye verdiği duruş, ülkemizde nesiller arasında gözle görünür bir dünyaya bakış ve seçki farkı yaratmakta.
Yalnızlığımızın bir nedeni de budur belki.
Yeni yılda keyifli hüzünler dilerim...
Yer İmleri