Sanat Mozaik

[Terraluna]

Iranli sair, yazar, elestirmen, gazeteci ve yonetmen Ahmed Samlu'nun dogum yildonumu (12 Aralik 1925)

Gozyaslari bir sirdir
gulumseme bir sir
ve bir sirdir ask.
Askimin gulumsemesiydi
gozyaslari, o gecenin.
Oyku degilim anlatasin,
nagme degilim soyleyesin,
ses degilim isitesin
degilim oyle bir sey
ki goresin
ki bilesin
ortak bir aciyim ben
haykirsin beni, sesin.
Agac ormanla konusuyor
ot ovayla
yildiz kainatla
ve ben
seninle konusuyorum
Adını söyle bana
elini ver bana
lafini soyle bana
kalbini ver bana
ben koklerini anladim senin
senin dudaklarinla konustum tum dudaklara
tanidik ellerimle ellerin.
Aydinlik tenhalarda seninle agladim
yasayanlar icin
karanlik mezarlşklarda seninle soyledim
en guzel sarkilari
cunku bu yilin oluleri
en asik yasayanlardi.
Ellerini ver bana
tanidik ellerimle ellerin
ey, gec bulunmus!
seninle konuşuyorum
bulutun tufanla
otun ovayla
yagmurun denizle
kusun baharla
agacin ormanla konustugu gibi
koklerini anladim senin, cunku
cunku
tanidik sesimle sesin



Tear is a mystery,
Smile is a mystery,
Love is a mystery.
The tear in that night was my love’s smile.
I am not a narrative so that you could tell me,
Not a melody you could sing,
Not a sound you could hear,
Or that sort you could see,
Or that type you could know…
I am the common pain,
Scream me!
The tree speaks with the forest,
The grass with the plain,
The star with galaxy;
and I speak with you.
Tell me your name,
give me your hand.
Tell me your say,
give me your heart.
I have intuited your roots;
With your lips, I have spoken to all the lips,
and your hands are familiar with mine.
In the bright solitude, I have wept with you
for the living;
And in the dark graveyard, I have sung with you
the most beautiful songs of all;
Because the dead of this year
were the best paramours alive.
Give me your hands;
your hands are familiar with me.
Oh the late-found, I speak with you
Like the cloud with the storm,
Like the grass with the plain,
Like the rain with the sea,
Like the bird with the spring,
Like the tree speaks with the forest.
For, I
have intuited your roots,
Because my voice
is familiar with yours

[Terraluna]

Kirgiz edebiyatci, gazeteci, cevirmen, diplomat ve siyasetci Cengiz Aytmatov’un dogum yildonumu (12 Aralik 1928)

“Simdi nerelerdesiniz, hangi yollarda yuruyorsunuz? Artik bizde, bozkirda, butun Kazakistan'i asan, Altay'lara ve Sibirya'ya kadar ulasan yollar var! Nice cesur insanlar oralarda calisiyor. Siz de mi o ulkelere gittiniz! Cemile'm! O genis bozkirda, hic ardina bakmadan yuruyup gittin! Yoruldun mu, kendine olan inancini yitirdin mi? Oyleyse Danyar'a yaslan. Sana, ask ustune, vatan sevgisi sutune, hayat sutune turkulerini soylesin! Bozkir canlansin ve butun renkleriyle oynamaya baslasin! Git Cemile, git! Hic pisman olma, sen mutlulugu en sarp yollarda yuruyerek buldun! Simdi onlara bakiyor ve Danyar’in sesini isitiyorum. Beni de yola cagiriyor. Demek ki bavulumu alip gitmenin zamani geldi.Ben de bozkira,kendi koyumuze donecegim ve orada yeni renkler arayacagim. Fircayi her vurusumda Danyar’in turkusu cinlasin! Fircayi her vurusumda Cemile’nin yuregi carpsin.”



"Where are you now, what roads are you treading? We have many new roads in the steppe across Kazakhstan, up to the Altai and through Siberia! Many brave people are working there. Perhaps you, too, are there? My Jamila, you left with never a backward glance. Perhaps you are tired, perhaps you have lost faith in yourself? Lean against Daniyar, let him sing you his song of love, of the earth, of life. May the steppe reflect it and blossom in every hue and colour! Keep on, Jamila, never regret what you've done, for you have found your difficult happiness! As I look at them I hear Daniyar's voice. He is calling to me to set out, and that means it is time for me to prepare for the journey. I will cross the steppe to my native village and will find new colours there. May my every brush-stroke resound with Daniyar's song! May my every brush-stroke echo the sound of Jamila's beating heart!”

[Terraluna]

Amerikali aktor, senarist, yonetmen ve yapimci Douglas Fairbanks'in olum yildonumu (12 Aralik 1939)

[Terraluna]

Turk aktris Fatma Girik'in dogum gunu (12 Aralik 1942)

[Terraluna]

Turk aktris Hulya Kocyigit'in dogum gunu (12 Aralik 1947)

[Terraluna]

Italyan roman yazari Susanna Tamaro’nun dogum gunu (12 Aralik 1957)



“Cok iyi animsiyorum, bir kez babamla ciktigimiz bir gezintide bir calinin yanindan gecerken olup kurumus bir bulbul bulmustum yerde. Korkusuzca elime aldim ve babama gosterdim. ‘Yere koy onu’ diye bagirdi babam. ‘Gormuyor musun, uyuyor.’ Olum ask gibi konusulmamasi gereken bir konuydu.” Susanna Tamaro, Yureginin Goturdugu Yere Git



“Ricordo benissimo che una volta,passeggiando con mio padre vicino a una siepe, avevo trovato un pettirosso stecchito. Senza alcun timore l'avevo preso in mano e glielo avevo mostrato. ‘Mettilo giù’, aveva subito gridato lui, ‘non vedi che dorme?’ La morte, come l'amore, era un argomento che non andava affrontato. “





"Mutluluk neydi?

Rick, dort duvari beyaza boyali bir odada yere oturmus, basini yukari kaldırmis, onu gokyuzunden ayiran demir parmakliklarin otesine bakiyordu. Bu oda onun ini degildi, yerde uzerine uzanacak sicak yapraklar da yoktu. Yere karo taslar yapistirilmisti. Taslar buz tutmus bir golun yuzeyi gibi duz ve soguktu. Rick ciplak olmayi ve camurlarda yuvarlanmayi severdi.

Mutluluk neydi?

Buraya kapatildigindan beri, bir tekerleme gibi bu soruyu yineleyip duruyordu. Mutluluk neydi, mutluluk neydi, mutluluk neydi?
Cok zaman once, onu evlat edinen annesi Guendy'ye sormustu bunu." Susanna Tamaro, Buyulu Cember



"Che cos’era la felicità?

Rick stava seduto sul pavimento di una stanza tutta bianca e guardava in alto, al di là delle sbarre che lo separavano dal cielo. Quella stanza non era la sua tana, non c’erano le foglie calde su cui sdraiarsi. C’era un pavimento di piastrelle. Erano lisce e fredde come la superficie del lago ghiacciato. Rick amava stare nudo e rotolarsi nel fango.
Che cos’era la felicità?

Da quando stava chiuso là dentro se lo ripeteva come un ritornello.Cos’era la felicità, cos’era la felicità, cos’era la felicità?"

[Terraluna]

Marion Crane, 12 Aralik 1959 Cumartesi gunu konaklamak zorunda kaldigi Bates Motel'in isletmecisi Norman Bates tarafindan olduruldu ve cesedi arabasinin bagajinda batakliga gomuldu. (Kern County, California. Sapik - Psycho filmi)



https://www.youtube.com/watch?v=IIpTA0R0dLY

[Terraluna]

Paul Scofield, Wendy Hiller ve Robert Shaw'un rol aldigi biyografi- drama Her devrin adami (A Man for All Seasons - Un uomo per tutte le stagioni), 12 Aralik 1966'da New York'ta gosterime girdi.