Benim hayat felsefem verimlilik üzerine kurulu. Bir gün bile işe küfrederek gitmedim, bir gün bile hastayım, işim çıktı vs diyerek işi ekmedim. Babamın cenazesinde bile kritik bir konu için gelen telde 10 dk konuyu izah ettim.
Ki, babamın vefatı hayatı sorgulamama ve kendimi bulmama sebep oldu ve erken emeklilik kararımı 30 yaşında aldım, 40 da da erken emekli oldum.
Çalışan mutluysa verimliliği yüksektir, eğer ekonomik olarak mutsuz olduğu işi bırakma şansı varsa o işi bırakmalı, bıraktığı işi çok daha mutlu ve verimli bir şekilde alttan gelen başka birileri yapmalı. Bugün başta kamuda, beyaz yaka tabir ettiğimiz üst sınıf işlerde çalışanların üçte ikisi mutsuz olduğu, hatta nefret ettiği işi yapıyor..Tek amaç para kazanmak. Bu durum ülke olarak inanılmaz verimsizliğe sebep oluyor. Ekonomik olarak daha iyi bir alternatifi yoksa bir şey diyemem tabi, ama şansı olan mutsuz olduğu işte kalmakta ısrarcı olmamalı. Bu hem kendisi, hem de ülke için çok daha iyi.
Daha ünideyken çalışmak istediğim şirkette işe başlamak nasip oldu, işimi de çok severek yaptım. Sanki benim için tasarlanmış bir işti. Dolayısıyla gayet başarılıydım da, ama bir yerden sonra sıkılmaya başladığımı, motivasyonumun azaldığını hissettim ve ayrılmaya karar verdim.
Şu an, Allah nazardan saklasın, hayatımın en mutlu günlerini yaşıyorum. Çocuklarımın eğitimiyle bire bir ilgileniyorum, özel koçluk yapıyorum sayılır.
Tabi, planlamacı olmanın avantajlarını da yaşadım, her şeyi gayet iyi planladım, dolayısıyla a-b-c senaryolarım hazır olduğu için bir zorluk yaşamadım. Ayrıca PMP sertifikam da vardı, bunun bile avantajı oldu.
Yani demem o ki, benim için işler mükemmel gitti...Yakın çevremde 10-15 emekkli arkadaşım da var..Hiç birinde pişmanlık, ah o iş yeri günleri dediğini duymadım. Kaldı ki, bizim çalıştığımız yer belki de TR de çalışılabilecek en iyi 2-3 büyük şirketten biriydi. En azından 20 yıl önce öyleydi, son 10 yıl her şeyde olduğu gibi orada da kötüye gidiş oldu tabi. Ayrılma kararımda bunun da etkisi vardı.
Ama çok da etki altında da kalmayın. Benim ve çevrem için mükemmel giden senaryo sizin için farklı gelişebilir. Dediğim gibi ekonomik durumu/gelişecek sosyal süreçleri planlayabilme yeteneği önemli. Aile içi uyum ve huzur en önemli konu zaten. Bir de yaşam standardı en azından aynı kalmalı, hatta mümkünse kademe kademe iyileştirilmeli, boş vakit artınca sosyal hayatta para harcama seçenekleri de çoğalıyor tabi
Originally Posted by Cautionary
Benim hayat felsefem verimlilik üzerine kurulu. Bir gün bile işe küfrederek gitmedim, bir gün bile hastayım, işim çıktı vs diyerek işi ekmedim. Babamın cenazesinde bile kritik bir konu için gelen telde 10 dk konuyu izah ettim.
Alıntı yaparak yanıtla
Yer İmleri