Osmanlı dönemi devlet doktorlarından birinin anılarını okudum...

Osmanlı'nın son dönemlerinde izlenimlerini anlatıyor.

İnsanı tehdit eden en önemli faktör, temiz su kaynaklarının kıtlığı, inanılmaz hijyenik olmayan şehir ve köyler, bunun sonunda da salgın hastalıklar...

Bakımsızlık, tıbbi hizmet eksikliği. Ya da yokluğu demek daha doğru.

Osmanlı'nın o döneminde doktorlar ancak salgın haberleri İstanbul'a ulaşınca harekete geçiyorlar.

Akdeniz'e ulaşmak bir ayı aşan sürede yapılan yolculuk sonrası mümkün. Yardımcı tıp personeli yok.

Sıtma, dizanteri, tifo, tifüs son derece yaygın.

Beslenme olanakları sıradan insanlar için müşkil.



Uzun ömür nasıl olacak...