Bana kalırsa.

[alicemal]

Almanya gelip bizi kurtaracak kısmınada kısa yanıt vereyim çünki keyfim yoktu. üstteki muhabbetten sonrada şu an tamamen karanlık taraftayım.
Kısaca geçecem ama bir kitap kaldırır bu konu.

Çocukluğum köyde geçti. Sanırım 8 yaşına kadar köydeydim.
Ağaçlara çıkar, bolca ve özgürce meyve yer, tarlalara gider, kavun karpuz yer, derelerde oynar, tavukları kovalar, dağlarda çiğdem arar, köpeklerden kaçardık.

Özgür ve bağımsızdık.

Köyde para sorunu o dönemde olmadığından, karın doyunca başka sorun kalmadığından, hiç bir baskı görmezdik.
Tek sorun erkeklerin uçkuruydu. karnı doyan hayvan, organını sokacak delik arar. tek dert buydu çünki evli kadınlara dürtenler ve dürtmeye çalışanlar çoktu.

Sonuçta köyde özgürdüm, hiç bir baskı yoktu.
istediğim tarlaya girer, istediğim ağaca çıkar, istediğim dereden geçer, istediğim meyveyi dalından koparırdım.
Sınır yoktu.

Sonra ŞEHRE GELDİK.

Herşeyin para ile ölçüldüğü, her yerde bir sürü çıkar grubunun(ağa) olduğu şehre.
Adım atınca başkasına zarar verme ihtimalin olduğu şehre.
Hiç bir şeyin bedava olmadığı, herşeyin aşırı pahalı olduğu şehre.
Güçlülerin hüküm sürdüğü şehre.

Her şey değişti.
Doktora, öğretmene yol verirdin çünki onlara saygı duyardın ve gebeydin.(tabi o dönem, şu an doktorda öğretmende saygınlığını yitirdi). Avukata polise savcıya polise askere yol vermek zorundaydın çünki seni devlet güçlerine dövdürürlerdi. parası olana eğilirdin çünki iş aradığında sana iş verme ihtimali vardı. Patrona boyun eğerdin çünki işten atılman adamın 2 dudağı arasındaydı.

Her şey paraydı.
Paran varsa saygı duyulurdu. Yoksa ezilmeye mahkumdun.

Her hareketinde çıkar gruplalrı seni hedefe koyardı. Hiç kimseyi ürkütmeden yaşamak zorundaydın.

Ne kadar parasızsan, ne kadar toplum içinde gücü olmayan gruplara dahilsen, o kadar çok dikkat etmek zorundaydın.

Özgürlüğüm gitmişti. Çok büyük bir baskı altındaydım. Yıl 1975 civarı.

Okul ezer, asker ezer, polis ezer, apartmanda komşuların ezer çünki köyden gelmişsin henüz adapte olamamışsın, yolda araba sahipleri minibüs şoförleri ezer, okulda paran yoktur parası olanlar harcar onların yanında ezilir sinersin, onlar iyi giyinir sen dayının giysileri ile eğreti durur ezilirsin... her gün her dakka dayak yersin.

Koşmaya başladım

Kimsenin olmadığı sokaklarda, kimsenin olmadığı saatlerde, kimsenin görmediği anlarda depar attım.

Bütün gençliğim boş sokaklarda koşmakla geçti. Koştukça kendimi özgür hissettim. Apartmanlar arkamda kaldıkça sorunlardan koptuğumu hissettim.

Şehrin ve devletin üzerime yıktığı baskıyı, koşarak aşmaya çalıştım. Kimsenin olmadığı sokaklarda, parklarda son sürat koştum. Engellerin üzerinden atladım, duvarların üzerinden atladım, kırık kaldırımların üzerinden yıldırım gibi geçtim, ince demir korkulukların üzerinden yürüdüm, atladım, yokuşlarda durmadım, tepelerde durmadım. Her fırsatta koştum.

Şu an parkur ismi verilen spor, bu özgürlüğü tatma güdüsünden kaynaklanıyor.
parkuru icad edenler, köylerden, kırsaldan gelip benim gibi şehide ezilen gençler olmalı.

Kısa bir süre için - Engelleri aşıyorsun, ipleri koparıyorsun, yükleri atıyorsun.

Toplum ve şehir tarafından ne kadar çok ezilirsen, o kadar çok kurtulma ihtiyacı hissediyorsun.

İşte kahraman kurtarıcı hikayeleri bu ezilmişlik duygusundan kaynaklanıyor.

Ne kadar çok eziliyorsan, ne kadar çok baskı altındaysan, o kadar çok bir kahramana ihtiyaç duyuyorsun. Çünki şehrin ve devletin yarattığı baskıdan kurtulmanın imkanı yok.

MEHDi hikayesinin çıkış sebebi budur, malkoçoğlu,ökaraoğlan gibi kahramanlar.
Süpermen, örümcek adam, bat man, hell boy, şimdi Jack reacher, Jason Born, John Wick, hepsi şehrin, devletin ve güçlü grupların yaptığı baskı sonucu ortaya çıktılar.
Yumruklarla herkesi yeniyorlar. Önlerine geleni yıkıyorlar, ne kadar rahatlatıcı değilmi.?
Bizde son 20 yılda bazı köşe yazarları çok okunur oldu. Bakıyorsun hepsinin özelliği, güçlülere bağırıp çağırması, hakaret edebilmesi. Bizim yapamadığımız küfürleri profesyonelce ediyorlar ne kadar rahatlatıcı değilmi.
fatih altaylı, emin çölaşan, yılmaz özdil, bekir coşkun, mehmet yılmaz, hıncal uluç. üretici değiller hayatımızı kolaylaştırıcı bir ürün ortaya koymuyorlar ama güzel saldırıyorlar, ne kadar rahatlatıcı değillermi.? Bu tarafı hiç aklınıza getirmemiştiniz, adamların mabadı altın sanıyordunuz. Değil.

Tabi bunlar benim okuduğum gazetelerin yazarları, eğitiminiz başkaysa başka gazeteleri okudunuz ve dinlediniz. Sizin adamlarınızda başkadır ama muhakkak vardır hemde daha çoktur. Sadece hikmetlerinin neden kaynaklandığını bilmiyordunuz. Ahada öğrendiniz.

Ezilenler hep bir kahraman gelsin kendilerini kurtarsın istediler.

En çok ezilen toplumlar, en çok kahraman hikayesi üreten toplumlardır.

ABD başı çekiyor ama bunun sebebi sadece kalabalıkların aşırı ezilmişliği değil. ABD yani yahudi medyasının dünyada çok güçlü olması sebebi ile. holywood filmleri tüm dünyada oynuyor.
Eğer biz dünyanın en güçlü ülkesi olsaydık, şimdi tüm dünyada, keloğlan, karaoğlan, malkoçoğlu, battalgazi, mehdi filmleri oynuyor olurdu...

Sonuç;

Dedenin Almanya rüyası, ezilmişliğin ortaya çıkardığı bir hayal.
Deden ingiliz dinine kapıldığından, fevzi çakmak denen katliamcıyla sömürgeci almanyayı kurtarıcı olarak rüyasında görmüş.
Alevi, şii olsaydı Mehdi yi, İran ı rüyasında kurtarıcı olarak görürdü.

Ağır oldu biliyorum ama hayatın gerçeği bu.
Gerçekler ağır oluyor.

bende biraz öküz kesimli olduğumdan, anlatırken öldürüyorum, eğer iyi niyetli sorduysan kusura bakma özür diliyorum ağır açıklamalar için.

ister inan ister inanma, gerçek bu.
Tabi benim kapasitem ölçüsünde gerçek bu.

evet, ukc nin sorumluluğundan da kurtuldum. hafifledim sanki. Başka soru gelmezse sorun yok.