Mustafa Kemal ATATÜRK

[Pert]

[Küçük Çiftçi]

Atatürk'ün Gençliğe Hitabesi

Ey Türk Gençliği!

Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir.

Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur. Bu temel, senin, en kıymetli hazinendir. İstikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek, dahilî ve haricî bedhahların olacaktır. Bir gün, İstiklâl ve Cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin! Bu imkân ve şerâit, çok nâmüsait bir mahiyette tezahür edebilir. İstiklâl ve Cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın, bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler. Hattâ bu iktidar sahipleri şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.

Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerâit içinde dahi, vazifen; Türk İstiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!



Mustafa Kemal Atatürk
20 Ekim 1927

Yarın; İspat etme günü, HAYIR'lı bir gelecek için HAYIR....Birinci vazifeni asla unutma.....

[BEYAZSAKAL]

ÖLMEZ BU VATAN

Türk tarihinin en karanlık dönemi olan işgal günlerinde, İstanbul’daki
yönetici ve aydınların büyük bir kısmı, vatanın bağımsızlığı için halkın yeni bir
mücadeleyi göze alamayacağını düşündüklerinden, silâhlı mücadelenin
dışında kurtuluş yolları aramaktaydılar. İşgalcilerin “Türk öldü.” iddiasına bir
bakıma onlar da katılıyordu. Hatta bazıları bu ölünün tekrar dirilebilmesi için
Amerika veya İngiltere gibi ülkelerden birisinin mandası altına girmenin son
çare olduğunu yüksek sesle savunmaktaydı. Bu gibilerinin teslimiyet ile
kurtuluş arasındaki farkı kavrayamama gafleti, kardeşi kardeşe düşürmüş ve
düşmanın Türk’ü yok etme yönündeki azmini kuvvetlendirmiştir.
Umutların tükendiği, ihanetin kol gezdiği kurt ile kuzunun birbirine
karıştığı işgal ortamında ATATÜRK, 4 Şubat 1919’da bir gazeteciye yaptığı
açıklamada “İyi bir teşkilâtçı Anadolu’ya geçer ve millete silâhlı direniş için
önder olursa vatan da millet de kurtulur.” diyerek Türk’e olan güvenini,
karamsarlığa ve teslimiyete olan karşıtlığını açıklamıştır. Bu tarihte bu şekilde
düşünen “tek adam” odur. Onu bu düşünceye yönelten Türk milletinin
bağımsızlığı için düşmanın insafına ve acıma duygularına sığınamayacak
kadar soylu oluşudur. O, Türk ulusundaki bu soyluluğu, Trablusgarp’ta,
Balkan Savaşları’nda, Çanakkale’de, Filistin’de vatanı için can veren
Mehmetçiklerin şahsında görmüştür. Aşağıdaki anekdot ATATÜRK’ün bu
konudaki düşüncesini yansıtması açısından son derece önemlidir:
Kurtuluş Savaşı’nın en karanlık günlerindeydi; ana yurdun en verimli
yerleri düşman çizmeleri altında inliyordu. Milletin bütün kuvvet kaynakları
kurumuş; dışarıdan ve içeriden ihanetler birbirini kovalamıştı. Herkes “Türk
öldü.” diyordu.
Türkiye’nin Afrika ve Asya’daki esir ülkeler arasına katıldığı sanılıyordu.
Yüzyıllarca Türk egemenliği altında yaşayan milletler, onun son varlığını
yağma ediyorlardı. En akıllı görünen birçok yurttaşımız İngiltere’nin veya
Amerika’nın himayesini nimet saymaya başlamışlardı.
ATATÜRK böyle bir zamanda yer yer ayaklanan Türk halkına önder
oldu; Ankara’da Büyük Millet Meclisi’ni kurdu. Bir gün Meclis’te söylediği
nutkunu, şair Mithat Cemal’in bir manzumesinin şu son beyti ile bitirdi:
“Ölmez bu vatan farzı muhal ölse de hatta,
Çekmez kürenin sırtı bu tabutu cesimi...”
Türk vatanının düşman elinde kalmayacağı ve Türk milletinin asla esir
olmayacağı hakkındaki iman, ATATÜRK’ün ruhunda sonsuz bir kuvvet ve
sönmez bir ateşti. Bu kuvvet ve ateşi, her fırsatta milletin her ferdine
aşılamakta eşsiz bir ustalık gösterirdi.

[ümit05]

Ulu Önderimiz Mustafa Kemal ATATÜRK dehası

ATATÜRK’ün Nahcıvan ile komşu olabilmek için İran’dan kendi parası ile toprak alıp devlete verdiğini biliyor muydunuz?



Türkiye’nin en kısa kara sınırı olan komşusu, Nahçivan Özerk Bölgesi. Ermenistan ile İran arasında sıkışmış bu bölge Iğdır ile komşu.Toplam “kara sınırı uzunluğu ise 12-13 kmâ€� civarında. Çok kişinin bilmediği bir husus var. O da Türk dünyasına açılan tek kapı olan Nahçivan sınırının zamanında Mustafa Kemal Atatürk tarafından “bizzat kendi parasıylaâ€� İran’dan satın aldığı topraklardan oluştuğu. Bu topraklar şu an bize ait ve Nahçivan sınırımızı oluşturuyor. Atatürk bir kez daha dehasını ve ileri görüşlülüğünü ortaya koymuş ve bu bölgeden toprak satın alarak hali hazırda Türk dünyası ile doğrudan sınırımızın olmasını sağlamış. Lider olmak ayrı bir özellik!.. Nahçıvan’ın bir komşu ülke olmasının ötesinde bir anlamı var bizim için. Türk cumhuriyetleri arasında ülkemizle sınır bağlantısı bulunan tek ülke burası. Atatürk döneminde, hem ileride özerklik statüsü kazanması hem de o zaman Nahçıvan’la aramızda bir sınır kurulması için İran’la toprak mübadelesi yapılmış. Atatürk ‘Türk Kapısı’ olarak nitelendirdiği Nahçıvan’ın 13 km’lik sınırı İran’dan alarak bu ülkeyle bağımızı kurmuş. 1. Dünya Savaşı’nda Türk ordusu Nahçıvan’ın Ermeni istilasından kurtulmasını sağlamış.

[Koray]

"Bu memleket, dünyanın beklemediği, asla ümit etmediği bir müstesna mevcudiyetin yüksek tecellisine, yüksek sahne oldu.
Bu sahne 7 bin senelik, en alasından bir Türk beşiğidir. Beşik tabiatın rüzgarlarıyla sallandı. Beşiğin içindeki çocuk tabiatın yağmurlarıyla yıkandı. O çocuk tabiatın şimşeklerinden, yıldırımlarından, kasırgalarından evvela, korkar gibi oldu; sonra onlara alıştı; onları tabiatın babası tanıdı onların oldu.
Bir gün o tabiat çocuğu tabiat oldu; şimşek, yıldırım, güneş oldu; Türk oldu. Türk budur. Yıldırımdır. Kasırgadır, dünyayı aydınlatan güneştir."

[Koray]

"Hayattaki yegane üstünlüğüm, Türk doğmaktır! Muhterem milletime şunu tavsiye ederim ki; sinesinde yetiştirerek başının üstüne kadar çıkaracağı adamların kanındaki, vicdanındaki cevher-i asli'yi çok iyi tahlil etmek dikkatinden bir an feragat etmesin."

[Pert]

Bulunsunnn...

Vatan boylu boyunca vurulmuş,
İki gözü iki çeşme derelerin,
Dağlar kapkara yasından,
Ovalar tüm kavrulmuş,
Düşman kan içinde parmaklarıyla,
Ta Kars'a kadar Menderes Ovası'ndan.

- Geldi geçti, ama hatırlanmalı -
Neler çektik o günler milletimle ben,
Bir bir yollara düştüler perperişan,
Aç, susuz ama aşk içinde,
Yanmış, yıkılmış damları koyup
Sessiz sedasız köylerden.

... İşte böylece efendiler
Aşk istediler verdim,
Ateş istediler verdim,
Ekmek istediler verdim,
- Güldüler, yalan dediler, olmaz dediler -
Uğraştım sonunda en güzel boyalarla,
Önümüze bir bütün harita çıkardım..

Ben, Atatürk'üm öldüm - demiştim zaten -
İşte nutkumu da baştan sona okudum.
Öldüm ama gözüm arkada değil,
Kitabım bir uzun, bir güzel oldu,
Hem ne iyi ettim, ne iyi ettim de efendiler
- Sonunda "EY TÜRK GENÇLİĞİ" dedim. -

Turgut Uyar (Nutuk)

[Pert]