Ahmet Çelikbaş

"Ankara'da harcadığım bir ömre yanıyorum" diyerek başlıyor hikayesini anlatmaya 30 yıllık mimar. Diğerlerinden bir farkı yok: İyi bir eğitim, lüks semtte ofis, başarılı bir kariyer. O da "prestijli bir iş, bol para" idealine kendini kaptırmış, bütün gücüyle çalışmış yıllarca. Balgat'taki mimarlık ofisinde gecelemiş, şantiyelerde sabahlamış. Ailesini günlerce görememiş. Öğretmen eşinin "Bizim hayatımız bu olmamalı" ısrarlarına dayanamayarak, biraz tereddüt etse de, Fethiye'ye yerleşmiş.

Çelikbaş ailesinin endişeleri, eşyalarını taşıyan kamyonun yeni evlerinin bulunduğu sokağa girmesiyle tamamen kaybolur. Eşyalar indirilirken komşuları hem mangal yakar hem de çay demler: "Hiç tanımadıkları insanlara yardım ediyorlardı. Bu bana Ankara'nın puslu havasında kaybettiğim değerleri hatırlattı. Tam bir hafta evimizde yemek pişmedi." Ankara'daki ofisini "game over" deyip kapatan Ahmet Çelikbaş, Fethiye'de dinamik bir ortamla karşılaşır. Temiz hava ve dostluklar onun iş hayatına da yansır. "Yirmili yaşların enerjisine sahip oldum. Ankara'daki verimimi üçe katladım. Orijinal ve özgün projelere imza attım. Şimdi iş yetiştiremiyorum" diyen Ahmet Çelikbaş, arta kalan zamanını çok sevdiği resim sanatına ayırır.

Ankara'dan ayrılırken, "Burası küçük yer. Kimse sanata önem vermez" diye düşünmüştür. Karşılaştığı manzara onu tekzip eder; "Dünyanın dört bir yanında resim sergileri açtım; fakat tamamının satıldığı tek yer burası." Eskiden görmedikleri birçok şeyi yeniden keşfederler. Ankara'da 132 daireli bir sitede oturduğu halde topu topu beş komşusuyla ancak tanışabilmiştir. Hayat kurulu bir makine düzeni içinde geçmektedir onlar için. Komşuluk, dostluk, arkadaşlık gibi duyguları tekrar yaşayan çift, bahçede domates yetiştirmek, biber, salatalık üretmek gibi 'iş'leri de öğrenir.

"Yıllarca meyve yememişim" diyen Çelikbaş, "Eğer birileri şu yaşadıklarımı bana 25 yaşımda söylese ya da gösterseydi 25 yıl önce çeker gelirdim. Ankara'da herhangi birisiydim, burada Ahmet beyim ve birileri için bir anlam ifade ediyorum" şeklinde konuşuyor. Büyük şehirde ısrar edenlere bir uyarı da yapıyor: "Hiç endişe etmeyin. Buralarda her şey var. Üstelik büyük şehirlerin sıkıntıları da yok."